Dom Clearwater'ów

Ian

Zmiażdżył Gasparda spojrzeniem.
- Leah wychodzę, niedługo wrócę. Przerzucił wzrok na Gas'a.
-Tylko spróbuj ją skrzywdzić. Wycedził przez zęby.
Bądź co bądź, miał prawo ją chronić, nawet przed Ojcem jej dziecka.

Gaspard

Skierował wzrok na Iana.
-Jasne. - Wycedził przez zęby i przerzucił się na Lee.
-Leah, przestań. - Rozkazał miękko. Nie chciał widzieć jej łez, a dodatkowo wzmagał to fakt, że płakałaby przez niego.
-To nie jest w porządku i oboje dobrze o tym wiemy. - Tonem mówił rzeczowym, nieznoszącym sprzeciwu. Nadal głaskał ją po głowie, jak małe dziecko. - Leah, kocham cię. - Wyszeptał nachylając się nad nią.

Leah

-To dlaczego poszedłeś do Marianne?- pisnęła lekko, bezwiednie tuląc się do jego dłoni. Znów czuła się jak pogubiona kilkulatka. Kiwnęła głową rejestrując wypowiedź Iana.

Ian

Miał nadzieje że wszystko się ułoży.
Bez słowa wyszedł na Ulicę.

Gaspard

-Bo powiedziałaś, że mnie nie chcesz. - Odpowiedział pretensjonanie po czym westchnął przekazując Leah Josephine. Przytulił je obie. - Musiałem ratować Deę.
Wiedział, że ostatnie zdanie nie zrobi dobrze Lee, ale musiał to powiedzieć.

Leah

-Kiedy musiałeś ja ratować? U tej seks- mamuśki?! -posłała mu gniewne spojrzenie.

Gaspard

-Nie mów tak o niej. - Mruknął. Chyba trzeba było jednak zostać u Marianne.
-Musiałem ją ratować z wody. A to co było przedtem... Traktuję ją jak siostrę, Lee. Ciebie kocham. - Powiedział powtórnie i pocałował ją delikatnie za uszkiem.

Leah

-Posłuchaj... -mruknęła jedną ręką podtrzymując sobie Josephine na kolanach. Drugą dłoń ułożyła na policzku Gasparda.
-Wierzę... -mruknęła zerkając mu w oczy.
-Po za tym... skłamałam Gaspard... Powiedziałam, że Cię nie kocham. To nie prawda... -westchnęła cichutko.
-Tylko jak mam Ci ufać? Wystarczyło Ci kilka godzin, żeby wylądować w Leśniczówce Marianne... w wiadomym celu. I nie mów mi, że chciałeś z nią np po prostu porozmawiać... -zmarszczyła brwi, chociaż wcale nie mówiła zdenerwowanym tonem głosu. O dziwo, była naprawdę spokojna.

Gaspard

-Wiem, że to było kłamstwo. - Przyznał i położył dłoń na jej ręce. Delikatnie zsunął jej dłoń ze swojego policzka.
-Ale nie możemy być razem, skoro mi nie ufasz. Nie widzisz, że się staram, nie widzisz, że mnie też to wiele kosztuje. - Mruknął wpatrując się w jej oczy.
-Masz racje, nie miałem zamiaru z nią tylko porozmawiać. - Westchnął. - Przejeżdżałem tamtędy i kilkadziesiąt metrów od jej domu samochód odmówił mi posłuszeństwa. Reszty nie będę opowiadał.
Spuścił wzrok i spojrzał na zaciekawioną twarzyczkę Josephine.

Leah

-Więc oczekujesz ode mnie zaufania... Nie oferując nic w zamian? -mruknęła podnosząc się z krzesła tak, żeby się z nim zrównać. Odłożyła Jose do kojca dla bobasów.
-Myślę, że... Potrzebujemy czasu Gaspard. Żeby to wszystko jakoś poukładać. Obydwoje nie jesteśmy gotowi do tego, żeby mieć dziecko. ja nadal czuję się jak starsza siostra Josephine, bardziej niż matka. Tylko to nie oznacza tego, że nie chcę Cię przy mnie... Zacznijmy od początku. Wreszcie robiąc to właściwie... -powiedziała cicho.
-Pod warunkiem, że nie wrócisz do Marianne. Ani dziś. Ani nigdy.

Gaspard

Ani dziś. Ani nigdy.
-Mogę ci to obiecać, ale niektóre obietnice się łamie, Lee. Postaram się być dobrym... ojcem i w porządku facetem, ale nie wiem, naprawdę nie mam pojęcia, jak to wszystko się potoczy. Nie mogę obiecać ci miłości i wierności aż po grób, za to mogę ci obiecać tę cholerną miłość i wierność dotąd aż będę potrafił. Marianne przez pewien, krótki czas była mi bliska, ale nie czułem tego, co czuję z tobą. - Nabrał powietrza i spojrzał na nią odważnie.
-Nie mogę czekać w nieskończoność. Możemy co dzień dawać sobie trochę czasu, ale w między czasie życie przeleci nam między palcami. Ja chcę już.
Popatrzył na nią błagalnie gładząc ręką naprzemian jej włosy i główkę Jose.

Leah

Zmarszczyła brwi patrząc na niego uważnie.
-Umów się ze mną na randkę...- mruknęła cichutko- Zakochaj się we mnie. Zaurocz. Tak, żeby żadna kobieta nie była Ci bardziej bliska... Póki obydwoje będziemy tego chcieli.... -powiedziała poważnie.

Gaspard

Nie jestem gówniarzem, żeby umawiać się z tobą na randki. - pomyślał poirytowany. Chociaż, to wcale nie był taki głupi pomysł.
-W takim razie gdzie chcesz iść? Do kina, parku? Na lody, do lasu?
Odgarnął jej włosy z twarzy i pocałował delikatnie w usta.

Leah

-Wolę plażę. Wieczorem... Albo w nocy... -mruknęła spoglądając na niego z uwagą. Ciekawiło ją to, co naprawdę myśli... Delikatnie odwzajemniła pocałunek lekko.

Gaspard

-W nocy to się z reguły śpi... Albo robi inne fajne rzeczy... - Zamruczał przeciągając się. - Ale możemy zrobić wyjątek. Z Jose? - Spytał. Był ciekaw, czy Leah będzie chciała ją wziąć.

Leah

-Mała powinna w nocy spać... Myślę, że zostanie w domu. Nie zamiera się maluchów na randki... -uśmiechnęła się delikatnie, aczkolwiek kusząco.

Gaspard

-Taa... - Mruknął i odpowiedział łobuzerskim uśmiechem. Wziął je obie na ręce i wkroczył do salonu. Usiadł na konapie sadzając sobie Lee na nogach i wtulając się w jej włosy.
-Dobrze cię mieć znowu... przy sobie.

Leah

Leah uśmiechnęła się lekko. Pogładziła go po karku, wiedząc że przez jakiś czas może pozwolic sobie tylko na pocałunki. Muszą zbudować w sobie coś, co pozwoli im być razem... przez dluższy czas.

Gaspard

-Przefarbowałaś się? - Zauwałył bawiąc się jej włosami. Zaśmiał się i rozłożył na kanapie układając na sobie Leah [bez skojarzeń xD]. Więc... możemy się wybrać na spacer już... - Pocałował ją. - ...albo za chwilę...

Leah

Leah uśmiechnęła się delikatnie. Pogładziła go po buźce. Lubiła jego obecność, bliskość... Dostawała białej gorączki na myśl, że ktoś mógł czuć się w jego towarzystwie podobnie. Westchnęła cicho. Zero podtekstów. Dłonie przesuneła najniżej na jego kark. Pocałunki też odwzajemniała dość delikatnie, na razie jeszcze niepewnie.

Gaspard

jej dotyk sprawiał mu przyjemność. Ale nie taką seksualną, tylko psychiczną. Czuł się bezpiecznie w jej pobliżu, mimo że był facetem niezłych gabarytów. Całował ją subtelnie, chociaż chciaał więcej i więcej. Ale musiał zaczekać. Tylko ile można czekać? Westchnął cichuteńko i przygryzł jej wargę.

Leah

Wtuliła się w niego delikatnie. Oparła nosek o jego szyję delikatnie wydychając ciepłe powietrze na jego skórę. Jeśli chce go przy sobie zatrzymać, naprawdę musi go w sobie rozkochać. Sprawić, że zapomni o innych kobietach.
-Pozwoliłam Ianowi sie tu zatrzymać... -mruknęła głaszcząc go po podbródku.

Gaspard

Zmarszczył brwi. Tego się właśnie obawiał: intruza w domu Leah. Mimo woli z jego gardła wydobyło się ciche warknięcie.
-Nie powiem, że jestem wniebowzięty. - Starał się zachować spokojny ton, głaszcząc ją po plecach.

Leah

-Musisz mi zaufać... -szepnęła patrząc na niego poważnie. Delikatnie wyprężyła plecy pod wpyłwem jego dotyku.

Gaspard

-Nadal możesz przyjąć moją propozycję i wprowadzić się do mnie. - Zamruczał całując ją po kościach policzkowych. Przejechał dłonią wzduż kręgosłupa.

Leah

-Później Gaspard. Obiecuję. Zróbmy wszystko po kolei. Tak jak powinniśmy to zrobić wcześniej... Inaczej nie unikniemy tego błędu. Nie chcę, żeby to się tak szybko wypalilo... -trąciła go noskiem.

Gaspard

-Mam nie być zazdrosny? - Spytał wprost. Bo wydawało mu się, że to jest przesłanie jej wypowiedzi. Objął jej twarz jedną ręką, drugą gładził jej plecy.
-Byłabyś szczęśliwa, gdybym mieszkał z Marianne? Albo chociażby z Deą? - Wyraźnie nie podobała mu się ta perspektywa.

Leah

-Mieszkałeś z Deą... -zmarszczyła brwi.
-A Ian jest stąd. Tylko nie było go przez dłuuugi czas... -mruknęła- Odnawia dom babki. Gdzie miałby się zatrzymać? Nie zależy mi na nim w ten sposób... Nie postrzegam go tak jak Ty Marianne... -mruknęła gładząc go po karku.

Gaspard

-Dobrze więc, zacznijmy od innej strony. Postrzegam Deę tak jak ty Iana. Jakbym z nią zamieszkał, oczywiście nieprzeszkadzałoby ci to. - Jego wypowiedź była przesycona sarkazmem. Zeby załagodzić trochę atmosferę pocałował ją delikatnie w usta, potem cmoknął w czoło.

Leah

-Zauważ, że przez dłuższy czas mi nie przeszkadzało...- zmarszczyła czoło.

Gaspard

-Ale później zaczęło. - Zauważył, ale nie chciał dalej roztrząsać tego tematu. Zamknął oczy i wciągnął powietrze. Zapach Leah był uspokajający.
-Nieważne. Zresztą przecież nigdy cię z nim nic nie łączyło.

Leah

Kiwnęła potakująco głową. Uśmiechnęła się do niego delikatnie.
-Jesteś zazdrosny... To jakaś odmiana... -przygryzła lekko usta.

Gaspard

-Wcale nie. - Mruknął zażenowany. Oczywiście, że był, ale za nic się do tego nie przyzna! Przeciągnął się na sofie, nadal podtrzymując Leah, żeby mu nie spadła Very Happy

Leah

Leah westchnęła cicho. W sumie poczuła się lekko zawiedziona.
-Aha... -rzuciła krótko.

Gaspard

-Jest ci przykro, bo nie jestem zazdrosny? - Spytał uśmiechając się. Wykrył w jej glosie nutę zawodu.
-Więc jestem.

Leah

-To dowartościowuje każdą kobietę... -roześmiała się cicho.

Gaspard

-Nich ci będzie. - Mruknął i zaczął się podnosić.
-To co z tym spacerem?

Leah

Spojrzała na zasypiającą Jose. Pogłaskała ją delikatnie po brzuszku.
-Z małą czy bez? -zapytała podnosząc wzrok, patrząc na Gasparda.

Gaspard

-Jak chcesz. - |Wzruszył ramionami, choć wolał, aby Jose zostala w domu

Leah

Pogładziła dziecko po główce.
-Nic nie powinno jej się stać prawda? -mruknęła- Zostawię ją w kojcu... -powiedziała przekładając ją do łóżeczka stojącego w salonie.
-Krótki spacer, zapytała?