Dom Clearwater'ów

Jacques

Złapał ją za palec, którym w niego celowała. - Wiesz... Mnie tam nie musisz się wstydzić... - wyszczerzył się. - Dosyć naoglądałem się tych widoków w życiu. - pokiwał głową z miną znawcy. Którym właściwie był xD

Leah

-Tak... Wierzę... -zaśmiała się serdecznie nie zabierając jeszcze ręki- Tylko wiesz. Musiałabym Cię potem oglądać w domu mojego było nie było ex-faceta... -dodała już spokojniej, za to nadal wyszczerzona.

Jacques

- Skoro jestem taki straszny to mogę chować się w szafie, żebyś nie musiała mnie wtedy oglądać. - zaproponował wciąż roześmiany. Miał tak dobry humor, że jego ciemnozielone tęczówki nabrały jeszcze żywszej barwy.

Leah

-Jesteście do siebie tak podobni, że obydwoje Was zamknę...-mruknęła. Nadal trzymał ją za te nieszczęsne palce.
-Ewentualnie będę karmić raz na tydzień... -udała rozmarzenie.

Jacques

Puścił ją w końcu bo mu ręka drętwiała. Pokręcił głową. - Raz na tydzień? Nie, nie, tak nie może być. - dalej się śmiał. Wstał i przeciągnął się. - Chyba będę się już zwijał. Muszę jeszcze pogadać z Młodym. - kiedyś często nazywał tak swojego brata. Na myśl o ten nieprzyjemnej rozmowie lekko się skrzywił. Spojrzał na Lee. - Dzięki za żarełko, pyszne było. - uśmiechnął się znowu.

Leah

-W takim razie zapraszam jak Cię 'młody'... -zachichotała na wydźwięk tego wyrazu- Zmorzy głodem... -jej uśmiech stał się już łagodniejszy. Przy czym cała jej uroda zaprezentowała się w swojej ujmującej delikatności.

Jacques

- Nie zapomnę. Nie zdziw się, jeśli będę tu przychodził codziennie na dobry obiad. - uśmiechnął się szeroko. Skierował się do drzwi wyjściowych. Spojrzał jeszcze na Lee i z uśmiechem tym razem łagodniejszym powiedział: - Nie jestem taki jak on. - chwilę patrzył jeszcze na dziewczynę po czym rzucił: - Do zobaczenia, Lee. - uśmiechnął się i wyszedł. Wsiadł do samochodu i pojechał do braciszka ;p

/Dom Gasparda

Gość

Seth jak zwykle od razu po przebudzeniu z popołudniowej drzemki, jeszcze nieco zaspany udał się do kuchni włócząc nogami. Na głowie miał prawdziwą burzę, ale jego to akurat nie interesowało. Stanął przed szafką i otworzył ją, a chwilę później wyjął słoik nutelli. Jak najbardziej rozradowany usiadł na blaci i zabrał się za wyjadanie czekolady.

Leah

-Dzieciaku...-mruknęła wchodząc do kuchni- Ubrałbyś się. Uczesał. Zjadł coś jak człowiek... -przewróciła oczami szukając w szafce swojej ulubionej kawy. Zerknęła na brata już bardziej przychylnie i uśmiechnęła się. Stęskniła się za nim mieszkając z Gaspardem. A mimo wszystko nie była zbyt szczęśliwa w tym domu.

Gość

Gdy zobaczył siostrę uśmiechnął się szerzej i na krótką chwilkę podniósł wzrok znad nutelli, ale chwilę później znowu spojrzał w słoik. Gdy był on już pusty Seth, nadal troszkę zaspany, odstawił go na blat i wreszcie się odezwał: - Przywitałabyś się siostrzyczko - tym razem na uśmiechając się odsłonił swoje białe ząbki - W każdym razie dzień dobry.

Leah

-Dzień dobry głodomorze... -mruknęła wesoło, jednak z pewną dozą smutku widoczną na jej ślicznej buźce. Odgarnęła włosy za ucho.
-Josephine zamorduje Cię, za ten CAŁY słoik czekolady.. -mruknęła siorpiąc nieco kawę ze swojego kubka.

Gość

Uśmiechnął się, ale na przywitanie nie odpowiedział. Usiadł na blacie przy oknie i patrząc w widok za okenm zapytał tylko: - Więc... co tam u tego twojego... - nie pamiętał zbytnio jego imienia - Gasparda?

Leah

Zmierzyła go solidnie spojrzeniem, więc Seth musiał wytrzymać jej wzrok wbity w swoje źrenice. Dziewczyna odstawiła kubek z kawą na blat.
-Żyje. I ma się całkiem dobrze. Najwyraźniej beze mnie jeszcze lepiej niż wcześniej... -znów sięgnęła po kubek patrząc na brata już z normalnym spojrzeniem. Dzieciuch. Kompletny brak wyczucia.

Gość

Gdy spojrzał na jej twarz od razu zorientował się, że powiedział to w dość nie odpowiednim momencie, więc tylko uśmiechnął się przepraszająco i zsunął się z blatu by otworzyć szafkę w poszukiwaniu jakiegoś smakołyka.

Leah

Puściła do niego oczko. Wszystko było przecież w porządku. Zerknęła na jego niecne poszukiwania i znów się zaśmiała.
-Matka to Cię nie karmi?

Gość

Uśmiechnął się tylko nie odwracając się, ale nic nie odpowiedział. Gdy znalazł jednego, nędznego batonika wstał i zamknął szafkę. Ponownie usiadł na blacie i zwrócił się do siostry: - A ty w ogóle coś jesz czy tylko na tej kawie siedzisz?

Leah

Również uśmiechnęła się lekko. W domu czuła się znów spokojnie, zwłaszcza że nie było w nim już Any. Nie miała pojęcia, czy Seth wie, gdzie wyjechała ich przyrodnia siostra, ale mimo wszystko nawet nie chciała o tym wiedzieć. Obciągnęła materiał bluzki tak, by zakryć niemal już wystające żebra. Nie miała apetytu. Najzwyczajniej w świecie nawet nie miała ochoty patrzeć na jedzenie.
-Kawa jest całkiem smaczna... -oznajmiła bratu z wymijającym uśmiechem.

Gość

- Ale nie zastąpi ci normalnych posiłków - puścił jej oczko. Udawał, że nie zobaczył wystających żeber. Powiedzmy, że martwił się o siostrę. Uśmiechnął się szerzej i rozradowany oznajmił: - Choodź... ugotujemy razem porządny obiad! No nie daj sięprosić - zrobił maślane oczka i wyrzucił papierek po batoniku. Zachichotał cicho, prawie niesłyszalnie.

Leah

Zaśmiała się.
-Zgłupiałeś? Ja się nie nadaję do gotowania... -mruknęła przeglądając lodówkę- Swoją edukację zakończyłam na przecierowych zupkach dla niemowląt... -wyszczerzyła się i zerknęła na zegarek. Pokręciła głową. Tęskniła za Gaspardem tak, że niemal ta marność psychiczna wpływała na jej stan fizyczny. Wszystko było jak pokryte mgłą. Niejasne, niepewne, mętne i nieprzynoszące radości.
-Mogę Ci zrobić naleśniki.... -mruknęła po chwili refleksji.

Gość

Zaśmiał się: - Ja przecież umiem tylko zagotować wodę! - Spojrzał maślanymi oczkami na siostrę i zamrugał kilka razy. On dopilnuje, żeby jego siostra więcej się śmiała. - No choooodź... - specjalnie przeciągnął głoskę. Zamyślił się. - Zdecydowanie zbyt mało się uśmiechasz - zmrużył oczy - a przy naszym wspólnym gotowaniu jestem pewny, że to się zmieni.

Jacques

/Forks

Podjechał pod dom i zatrzymał samochód. Wysiadł i podszedł do drzwi. Zapukał trzykrotnie i uśmiechając się sam do siebie czekał, aż ktoś mu otworzy. Nie wiedział czy robi dobrze przychodząc tutaj, ale co tam...

Leah

Zaśmiała się strzelając brata ścierką po tyłku. Dopiero potem usłyszała dzwonek do drzwi. Odgarnęła włosy z buźki i obciągnęła bluzkę maksymalnie w dół. Nie miała ochoty na to, żeby ktoś oglądał jej wystające już niemal żebra. Otworzyła drzwi i na widok Jacque uśmiechnęła się szeroko.
-Chciałeś sprawdzić, czy jeszcze nie popełniłam samobójstwa? -zapytała zerkając na niego spod firanki długich, czarnych rzęs.

Jacques

- Nie zrobiłabyś tego. - zauważył z lekkim uśmiechem wpatrują się w śliczne oczy dziewczyny. Nachylił się nad Lee. Rozejrzał się czujnie jakby się bał, że za chwilę zza krzaka wyskoczy armia uzbrojonych Japończyków. - Mam dla ciebie wiadomość od miejscowego ginekologa. - powiedział konspiracyjnym szeptem. Starał się nie roześmiać i zachować całkowitą powagę.

Leah

Usta drżały jej, kiedy próbowała powstrzymać uśmiech. Śmiały się za to jej oczy, które zaciekawione wycelowały w niego ciepło brązowego, pogodnego spojrzenia. Brat tak na nią wpłynął. Poprawił jej humor.
-Taaak? -mruknęła zaciekawiona.

Jacques

- Kazał przekazać, że dzisiaj wieczorem przyjedzie tu po ciebie. - szepnął i zerknął ukradkiem za Lee, by sprawdzić czy nikt z wnętrza domu nie podsłuchuje. - Mówił też, że bardzo by chciał byś założyła na siebie wieczorowy strój. Najlepiej coś odsłaniającego nogi. - musiał zacisnąć usta w linijkę by się nie uśmiechnąć.

Leah

Pokiwała głową na znak zrozumienia. Przygryzła lekko dolną wargę ust.
-Dobrze, że tylko nogi... -prychnęła ze śmiechem po chwili- Skoro to ginekolog, to mógł zażyczyć sobie znacznie gorszych rzeczy! -mruknęła konspiracyjnym szeptem. Odgarnęła dłonią włosy, które delikatny wiatr nawiewał na jej twarz.

Jacques

- Kto go tam wie... - wzruszył ramionami. - Tylko uważaj na niego, czasem jest nieprzewidywalny. - pokiwał głową nadając ostrzeżeniu większej wagi. - Dzisiaj o 19 się tu zjawi. - zerknął na zegarek. - Czyli za półtorej godziny. - westchnął. - Miło było mi cię poznać. - powiedział ze smutkiem.

Leah

-Mówisz miło... A brzmi to tak jakby to była dla Ciebie prawdziwa męka stać tutaj... -mruknęła wyczuwając ów dziwny i może nie do końca prawdziwy smutek. Jej spojrzenie nadal roześmiane, biegało po jego twarzy.

Jacques

- Jest mi smutno, bo nie wiem co ten ginekologiczny maniak z tobą zrobi. - westchnął teatralnie. - No nic... Czas już na mnie. Przekaż temu wariatowi, że jak zrobi ci krzywdę do osobiście mu nogi z tyłka powyrywam. - zagroził palcem. - Żegnaj piękna koleżanko. - ucałował jej dłoń tym samym teatralnym gestem po czym zszedł po schodkach na dół i podszedł do samochodu. Zerknął w kierunku Lee i w końcu nie wytrzymał. Roześmiał się w głos.

Leah

Uśmiechnęła się szeroko i pokręciła głową. Po chwili ona również się śmiała.
-Mogę Ci co najwyżej pokazać kostki... -wyszczerzyła się w kierunku Jacque. Zaprosił ją... na randkę? Czy jej się tylko wydawało? Przekrzywiła lekko głowę wpatrując się w niego zaciekawiona.

Jacques

- Zadowolę się kostkami. - stwierdził nadal z szerokim uśmiechem. - Do zobaczenia wieczorem, Lee. - wsiadł do samochodu i odjechał.

/Dom Gasparda

Leah

Pomachała mu lekko poprzez tylko i wyłącznie zgięcie palców dłoni. Uśmiechnęła się szeroko i niemal cała w skowronkach zamknęła za sobą drzwi wchodząc do domu. Niczym durna nastolatka. Zaśmiała się i od razu pobiegła na górę, by wziąć kąpiel. I założyć jednak króciutką, niebieską [link widoczny dla zalogowanych]

Jacques

/Dom Gasparda

Zatrzymał samochód pod domem Lei, zatrąbił dwa razy by dać jej znać, że już czeka. Wysiadł z auta i oparł się o nie z założonymi rękoma patrząc w stronę drzwi. Znowu uśmiechał się sam do siebie, cieszył się na to spotkanie.

Leah

Zajrzała na moment do Jose. Za chwilę miała wpaść opiekunka, więc Leah nie bała się zostawić na tak krótki czas córki samej z młodszym bratem. Weszła do kuchni i ucałowała młodego w czuprynę. Chciała po prostu wiedzieć czy dobrze wygląda. Stanęła przed lustrem ciężko wzdychając. Założyła jednak wysokie buty. Co prawda nie była niska, jednak zarówno przy wzroście Gasparda jak i Jacque mogła sobie na to pozwolić. Przeczesała długie, proste włosy ręką i wyszła z domu. Powoli zeszła schodkami w stronę mężczyzny, z delikatnym uśmiechem.

Jacques

Kiedy wyszła jego uśmiech poszerzył się do granic możliwości. No ej, opanuj się. - Pięknie wyglądasz. - powiedział na przywitanie już z łagodniejszym uśmiechem. Otworzył drzwi od strony pasażera czekając aż Lee wsiądzie do samochodu. Nie mógł oderwać od niej wzroku.

Leah

-Dziękuję... -mruknęła mimo wszystko delikatnie się rumieniąc. Wsiadła do samochodu.
-Przecież właśnie tego sobie zażyczyłeś tak....? -zapytała zerkając na niego z uśmiechem, kiedy usiadł już obok niej.

Jacques

- Jak widać mój posłaniec spisał się na medal. - powiedział zupełnie innym tonem. To było niekontrolowane ale załączył mu się tryb podrywacza. Dlatego też jego głos był teraz o wiele przyjemniejszy dla ucha. Cichy i melodyjny. No i brzmiał na całkowicie naturalny. Jacqu odpalił silnik samochodu nadal patrząc na Lee. - W niebieskim ci do twarzy. - zauważył z delikatnym uśmiechem.

Leah

Przeniosła na niego zaciekawione spojrzenie. Podrywa ją. Uśmiechnęła się zadowolona. Dawno nikt tego nie robił.
-Dziękuję. Miło mi... -odpowiedziała krótko i lakonicznie- Ale na Twoim miejscu patrzyłabym na drogę... -posłała mu kolejny, delikatny uśmiech.

Jacques

Skomentował jej uwagę delikatnym uśmiechem po czym skierował swój wzrok przed siebie. Przycisnął pedał gazu by dojechać do najbliższej restauracji. Swoją drogą, bardzo urokliwej.

/Mała restauracja na obrzeżach

Leah

/klify

Kiedy auto podjechało pod jej dom spojrzała udręczonym spojrzeniem na drzwi. Westchnęła cicho. Traumatyczny powrót do problemów i rzeczywistości? Zależało mu na tym spotkaniu. Uśmiechnęła się szeroko. Odchyliła lekko głowę do tyłu zaraz potem jak puścił jej podbródek.
-Widzisz.... Poprawianie humoru wyszło Ci rewelacyjnie... -spojrzała na niego zadowolona. Nie chciała wychodzić. Ale doskonale wiedziała, że to kwestia kilku minut.