Dom Embry'ego

Dea

Usłyszała rumor. Wbiegła do garażu
- Nic ci nie je.... hahahahahaha - parsknęła śmiechem nie kończąc zdania. Embry stał w otoczeniu piłeczek, z kartonem właśnie spadającym mu z głowy. - Embry, co ty robisz? - rozejrzala sie wokół. Wyglądało jak po przejsciu tornada.

Embry

-Eeee.... -mruknął lekko zakłopotany drapiąc się ręką po tyle głowy.
-Jaaa szukam czegoś... -oznajmił jej omiatając wzrokiem przestrzeń wokół siebie.

Dea

- Pomóc ci jakoś? - usmiechnęła się ledwie się powstrzymując przed kolejnym parsknięciem -

Embry

-Przede wszystkim nie śmiej się z biednego osła... -mruknął z szerokim uśmiechem. Na podłodze wylądował karton ze zdjęciami, który ze starości i braku jakiegokolwiek zainteresowania rozsypał się. Embry jęknął, ale dopiero prawdziwy strach dopadł go na myśl jakie zdjęcia Dea może zobaczyć.

Dea

A Dea już była przy zdjęciach
- A to jest..? - uniosła ze śmiechem zdjecie 3 nagich tyłków wypiętych do aparatu. - rzeczywiście... jak pupcia niemowlęcia... - zachichotała. Błyskawicznie wyłowiła jeszcze kilka.

Embry

Embry o pięknej, buraczkowej skórze próbował schować się za deskę surfingową ale nie wyszło mu. Decha przełamała się na pół. Spojrzał na Deę i momentalnie udał, że coś porządkuje xD

Dea

Parsknęła śmiechem na widok Embry'ego w pierwszym dniu szkoły i wydała rozczulające - Ojeeeej - patrząc na zdjecie małego chłopczyka - Jaki słodki - westchnęła rozanielona. Wyciągnąwszy kolejne zdjęcie zbladła nieco i bez słowa odłożyła je do pudełka. Ewidentnie jej się humor zważył nieco. Przejrzała jeszcze kilka zdjęć ale jakoś już bez entuzjazmu.

Embry

Puls Embry'emu nieco przyśpieszył. Spojrzał na nią niemal przerażony. Doskonale wiedział co znalazła. Jedną z kartek od Leah. Albo co gorsza wszystkie. Dobra. Ze 2 zdjęcia dostał z dedykacją. Teraz niemal bił się w pierś za to, że resztę jej podpieprzył żeby mieć za co wymieniać się za fajki z kumplami. To było tak daaawno....
-Dea............? -szepnął a jego głos niemal echem odbił się po pomieszczeniu.

Dea

Złożyła zdjęcia i włożyła równiutko do pudełka. Podała mu je.
- Schowaj. To pamiątki. Ale niektórych dzieciom nie pokazuj - westchnęła wstając i otrzepując spodnie. - To czego szukamy? - rozejrzała się wokół obiecując sobie ze niczego sama bez niego nie dotknie. Co jeszcze mogla znaleźć? Nagie zdjecia Marianne? Jakiejś innej kobiety. No takich zdjęć Leah to się tu nie spodziewała. Przyjaciółka z dzieciństwa, tak? No cóż...

Embry

-Deeaa... -dobiegł do niej w dość zabawny sposób. Kawał dechy przygniótł mu stopę, więc trochę jeszcze kuśtykał. Złapał ją w objęcia. Prawą część twarzy o dziwo miał ogoloną, reszty widocznie nie zdążył ogarnąć.
-Dea. Dea. Dea.... -mruknął całując ją po buźce, policzkach oczach, nosku.
-Wiem co znalazłaś.... Przeeeeeeeeeepraszam kochanie. Jak jest się młodym i głupim to robi się różne rzeczy. Od Leah dostałem jedno ze zdjęć jako kartkę urodzinową. Po to, żeby Marianne się wściekła. I cel został osiągnięty.... -uśmiechnął się niepewny czy chce tego słuchać- A resztę... Sam zabrałem. Za jedno zdjęcie dostałem kiedyś 3 paczki fajek... Od takiego starego przyjaciela ojca Leah... -mruknął wtulając ją w siebie.

Dea

- To okropne Em... Handlowałeś prawie nagimi zdjeciami przyjaciółki za fajki? - zmarszczyła czoło - A Marianne... nie dziwię się że się wściekła, wiesz? Kulejesz - zmieniła zdanie. Nie miała ochoty słuchać na ten temat. Było jej dziwnie. Embry oglądający nagie zdjecia Leah. Bosko. Jej facet gapiący się na naga babę, która nie jest nią. Co raz lepiej. Jej facet gapiący się na swoją naga przyjaciółkę. Którą oboje widują niemalże codziennie. Cudnie.. Jej facet gapiący się na kobietę, którą kocha jej prawie brat... Lepiej być chyba nie mogło.

Embry

-Ja nie wiem kto tu jest bardziej okropny. Nastolatka z zamiłowaniem do facetów po pięćdziesiątce... Bo uwaga! Gaspard wcale nie jest pierwszy... czy żałosny dzieciak? -zapytał Embry lekko zażenowany.
-Nie zaglądałem do tego kartonu od lat... -mruknął ujmując jej dłonie swoimi dużymi łapami.
-Nie znałem Cię wtedy. Booże Deeeuuś... Ja byłbym wstanie wytapetować sobie Twoimi zdjęciami pokój. Ale Tylko Twoimi. Nawet nie wiesz jak widok takiej Lee... napawa mnie teraz wstydem. Najchętniej założyłbym jej waciak mojego dziadka na te chude schaby... -westchnął przepraszająco. Wziął zdjęcia z wierzchu i złożył je tak, że nie było nic widać. Znalazł jakąś pomazaną kopertę i zakleił ją wręczając ją Dei.
-Albo wrzucimy je do wody... Albo podarujesz je Gaspardowi. O ile nie dostanie jakiejś kurwicy... to pewnie je jakoś przetrawi... -wzruszył ramionami spoglądając na nią z miną zbitego pieska.

Dea

- Na jej chude schaby? - znaczy ze ja jestem gruba? spojrzała na niego to na kopertę - sam sobie z nimi rób co chcesz... I nie chce słuchać który z kolei jest Gaspard. Z tego co wiem ona tez nie jest jego pierwszą. I w ogóle mnie to nie obchodzi - stwierdziła - podaruje je Gaspardowi z tekstem.. znalazłam je u mojego faceta? Zastanów się co ty mówisz Em - westchnęła.

Embry

Embry spojrzał na nią nadal z nieszczęśliwą miną. Trzymając w ręku kopertę przedarł ją na pół i rzucił gdzieś w kąt.
-A ja nie jestem święty Dea... -rzucił grobowym tonem jak na spowiedzi.
-Miałem 15 lat jak zmarł mój ojciec. Wtedy oprócz straszliwego bólu po jego stracie... Poczułem, że nie ma nade mną już żadnej ręki. Mogłem robić co dusza zapragnie. Zgadnij czym się to skończyło? Eksperymentowałem z jakąś starszą dziewczyną ze szkoły. Niedługo potem zapragnąłem zademonstrować moje nowe umięjętności przyjaciółce... -spojrzał gdzieś w sufit- Ale mimo moich usilnych prób oznajmiła mi, że to prawie jak kazirodztwo. Nigdy więcej nie dotknąłem ani nie spojrzałem w ten sposób na Lee. Owszem. Jest ładna. Ale co z tego? Ja mam najpiękniejszą kobietę pod słońcem... I moja ma przynajmniej piękne kobiece... -ugryzł się w język. To nie było ani miejsce ani pora na takie komplementy.
-Potem było jeszcze kilka dziewczyn. Miałem 16, 17 lat i matkę, która permanentnie szykowała się do grobu. A potem do La Push zawitała Marianne. I sama wiesz jak to wyglądało... I to wszystko Dea. Nigdy wcześniej się tak nie zakochałem. Nigdy wcześniej nie byłem wpojony. Kocham Cię nad życie... I dlatego Ci to powiedziałem. Chcę żebyś wiedziała. Żeby nie było już takich sytuacji. Chociaż naprawdę nie mam już więcej zdjęć... -uśmiechnął się nieśmiało.
-Te fotografie to taka szczenięca złośliwość. Tak samo jak uprzejmość tego frajera, który fotografował nas na klifie...

Dea

Wysłuchała go z poważną miną. Gdy jednak wspomniał o klifie stłumiła parsknięcie.
- Wiesz co Embry. - złapała go za rękę i pociągnęła w stronę korytarza - czegokolwiek byś tu nie szukal to tego tu nie ma.. Idziesz się ogolić kolego. I wziąć prysznic. - wepchnęła go do łazienki - A ja.... poczekam tutaj - westchnęła opierając się o ścianę z uśmiechem - i błagam... nie chcę dziś już słyszeć ani o Marianne.. ani Leah...

Embry

Odetchnął z ulgą. On sam też nie miał zamiaru mówić o nich ani słowa. Ucałował ją w czubek głowy i powlókł się do łazienki. Niby zamknął za sobą drzwi, ale zapomniał, że miał naprawić zamek. Ściągnął koszulkę i zaczął się golić. Pod prysznicem odkręcił wodę tak, by spuścić tę zimną.

Dea

Czekała aż usłyszy ze wszedł pod prysznic. Wpadła na pomysł w jaki sposób zakończyć raz na zawsze temat Marianne, Leah i wszystkich innych. Odetchnęła głęboko i zdjęła ubranie. Podbiegła szybko do drzwi wejsciowych i zamknęła zamek.. Te od garażu też zamknęła. Wróciła pod drzwi łazienki.

Embry

Embry ściągnął z siebie spodnie i rzucił je gdzieś w kąt łazienki. Tak... Kiedyś je wypierze. Wszedł pod prysznic kompletnie nagusieńki i oparł się rękami o kafelki. Zasunął kabinę i z przyjemnością czuł jak gorące krople wody wpływają po jego plecach.

Dea

Usłyszała w końcu wodę rozplaskującą sie o coś. Znaczy się wszedł pod prysznic. Znów wciągnęła głęboko powietrze. Miała nadzieję że nie zamknął drzwi na zasuwkę. Lekko pociagnęła za klamkę. Otworzyły się. Wślizgnęła się do łazienki i zamknęła za sobą drzwi. Podeszła do prysznica drżąc trochę i otworzyła drzwi kabiny
- Embry... - powiedziała cicho - Jeżeli już czujesz potrzebę oglądania nagich kobiet to zabraniam ci patrzeć na jakąkolwiek poza mną - drżała tak ze wstydu. Nie oglądał jej tak jeszcze nikt...

Embry

Embry niemal zachłystnął się własną śliną. Przeraziła go. Myślał, że zamknął drzwi. Spojrzał na nią i niemal zapomniał języka w gębie. Już pomijając to, że on stał przed nią całkowicie nagi. Ale onieśmieliła go. Wydała mu się nieprzyzwoicie piękna. Wspaniała. Przyciągnął ją do siebie tak, że już po chwili stała pod strumieniem gorącej wody.
-Mój głuptasku....-szepnął całując ją czule.

Dea

Drżała cała pełna wstydu. Bała mu się spojrzeć w oczy. Wziął ją za jakąś napaloną babę czy nie wziął? A moze pomyślał o niej ze jest łatwa? Albo że... przeszly ja dreszcze.
- Embry... - jednak otworzyła oczy. - Embry bo.. ja cie kocham - wtuliła się w niego przylegając całym ciałem. Jakoś mało ją obchodziła moknąca bielizna.

Embry

Wtulił ją w siebie głaszcząc po głowie. Całował jej włosy, potem czoło.
-Ja Ciebie też mój rudzielcu.... -szepnął czule.
-Ale na pewno jeteś już na coś takiego gotowa? -zapytał cicho nie wypuszczając jej z objęć. Czuł jak cała drżała.

Dea

Spojrzała na niego z wyrzutem
- Przestaniesz mnie traktować jak dziecko ty osiołku? - zapytała - trzęsę się ze wstydu. Nikomu sie nie pokazywałam tak... naga - zaczerwieniła się - ale skoro nie chcesz mnie to chyba lepiej pójdę - chciała sie wyswobodzic. Czula sie jak idiotka. I do tego jakas napalona. W koncu wpakowala mu sie sama tak? A gdyby nie chciala to by sie nie pakowala. A skoro on sie pytal o takie cos to znaczy ze sam nie chcial tego z nia.. te jej rozwazania powodowaly tylko ze jeszcze bardziej czerwieniala ze wstydu.

Embry

Złapał ją za ramiona całkowicie ją unieruchamiając. Przysunął ją do ściany a siebie do niej.
-Nie wiem kto tu jest bardziej nagii.....-szepnął.

Dea

- Ja - odpowiedziała szybko i uśmiechnęła się niesmiało. - W moich oczach ja... Bo nikt mnie taka nie ogladał...

Embry

Wtulił ją w siebie znów całując po glowie.
-I tak jesteś piękna Dea... Moja. Piękna. Kobieta.... -szepnął schodząc z pocałunkami na jej kark.

Dea

Zadrżała. Przesunęła dłonią po jego plecach. Sama jego bliskość wywoływała dreszcze. Był ciepły. Tak przyjemnie gorący. Leciutko zakrzywiła palce i przejechała paznokciami po jego ramieniu. Delikatnie. Przechyliła głowę by łatwiej mu było całować jej skórę. Jego muśnięcia były tak szalenie przyjemne. Jej serce biło w zawrotnym tempie.

Embry

Embry uśmiechał się jakby zadowolony. Tym razem całował ją już po ramieniu, kładąc rękę na jej plecach, by rozpiąć jej stanik. Ciepłym powietrzem chuchnął delikatnie na jej ramię.

Dea

Przesunęła dłonią po jego przydługich włosach. Pieszczotliwie palcami przebiegła po jego karku.
- Em.... - szepnęła - jesteś najcudowniejszy...

Embry

-Nie ja.... Ty... -szepnął podnosząc jej buźkę na rękach tak, by spojrzeć jej w oczy. Stanik spadł na podłogę. Nie chciał jej peszyć. Delikatnie przesuwał ustami po jej czole.

Dea

Dłonią przeciągnęła po jego policzku. Ogolonym. Uśmiechnęła się leciutko.
- Zdecydowanie wolę tak.... - mruknęła wspinając się delikatni na palcach. Musnęła ustami jego policzek. Splotła ręce na jego karku. Uwolnione od stanika piersi zakołysały się rozpryskując delikatnie spadającą wodę. Dea zbliżyła twarz do twarzy Embry'ego.

Embry

Embry znów delikatnie ją pocałował. Przygryzł lekko dolną wargę jej ust. Był jednak facetem. Jego ręce lekko zakreśliły koła na jej sporych i jakże dla Embry'ego cudownych piersiach.

Dea

Delikatnie się spięła jednak spojrzała mu w oczy i nerwy minęły. Uśmiechnęła się onieśmielona. Oparła się plecami o kafelki i przyciagnęła go do siebie.

Embry

Embry zadowolony przysunął się do niej. Uniósł ją delikatnie całując kącik jej ust. Uśmiechał się przeszczęśliwy.

Dea

Poddała się mu. W koncu z nich dwojga to on wiedział co robić. Przycisnęła jego głowętak by pocałował ją mocniej. Gdy ją uniósł odruchowo objęła go nogami. Uśmeichnęła się rozluźniona. Przy nim czuła się bezpiecznie.

Embry

-Kocham Cię... -mruknął cicho przysuwając się do niej tak, że niemal byłby wstanie ją zmiażdżyć. Westchnął cichutko palcami przejeżdżając po jej biodrze.

Dea

- Wiem Calma - wyszeptała patrząc mu w oczy. - Kocham Cię... - zadrżała. Jego dotyk elektryzował. Z jej wnętrza wydobyło się ciche mruknięcie. Prawie kocie.

Embry

Uśmiechnął się szeroko kiedy usłyszał jej ciche jęknięcie. Przyciągnął ją do siebie. A moze zapomniał już jak to sie robi? Sam też jęknął delikatnie mając ją tak blisko. Tak bardzo jej chciał, pragnął. Kochał tę małą wiedźmę.

Dea

Otarła się o niego delikatnie. Zamrugała oczkami, odrobinka wody dostała się jej do oczu. Nic strasznego. Przesunęła pazurkami po jego plecach. Przylgnęła do niego miednicą. Złapała go za szyję i uniosła się obejmując go ciasno nogami. Zupełnie przemoczony materiał majteczek przylegał mocno do jej ciała. Oparła się o ścianę i przyciągnęła do siebie głowę Embry'ego. Spojrzała mu w oczy płomiennym wzrokiem, po czym pocałowała go namiętnie. Zaczynała czuc dziwną energię, która dawała jej siły, zwielokrotniała odczucia. Czułą jego gorąco, które tym razem nie parzyło. Podniecało. Podnosiło temperaturę wokół nich. Wplotła palce w jego włosy i deelikatnie odciagnęła jego głowę w tył. Ponownie spojrzała mu w oczy.
- Czekałam na Ciebie Embry... Z całym życiem czekałam na Ciebie. Myślałam, ze moje życie zaczęło sie gdy przyjechałam do La Push. Gdy oderwałam się od rodziny... Ale myliłam się. Ono się zaczęło w Twojej kuchni. Tamtego dnia...- miała na myśli dzień w którym Embry ją "leczył" - gdy pierwszy raz mnie przytuliłeś nie zważając na cieknącą krew. Gdy zdjąłeś zakrwawioną koszulkę i tuliłeś dalej. Tchnąłeś we mnie życie, Calma. Ty jesteś moim życiem - z tymi słowy opadła miękkimi wargami na jego cudowne usta. Kąsała jego wargi rozkoszujac się smakiem spijanych z nich pocałunków. Jej piersi ocierały się o jego skórę powodując tysiące drżeń. Drżeń które zaczynała celebrować i zachwycać się nimi.

Embry

Embry z szerokim uśmiechem przycisnął ją do siebie. Jej słowa mile musnęły jego męskie ego. Ręką odgarnął ciemne kosmyki włosów wpadające jej na czoło. Trącił noskiem jej nosek. Tulił ją do siebie, jakby miała za chwilę wyparować. Zmienił się od czasu Marianne. Był spokojniejszy, bardziej czuły, delikatniejszy.
-Ja miałem Cię za wariatkę... Słodką, niegroźną, roztrzepaną, śliczną wariatkę... Potrzebowałem Cię. Wtedy, kiedy dostałaś krwotoku w domu Sama... Kiedy zajmował się tobą Gaspard... Poczułem się zazdrosny. Kocham Cię Dea. I zawsze będę... -mruknął cichutko.