Dom Embry'ego

Embry

/dom Blanki

Embry siedział sobie w kuchni z jakąś gazetą, w której matka pozaznaczała nekrologi jakiś osób. Zaśmiał się do siebie i przewrócił stronę.

Dea

// La Push / ulica

Zatrzymała się gwałtownie przed wskazanym przez staruszka domem. Zeskoczyła z motoru i dobiegła do drzwi. Zapukała moze troszke mocniej niz powinna, ale jakos mało ją to obeszlo. Przetarła oczy rękawem bluzy. Twarz miała lekko opuchniętą a oczy zaczerwienione od płaczu.

Embry

Embry odłożył leniwie gazetę i podszedł do drzwi, będąc przekonanym, że to któryś z członków sfory. Na całe szczęście powstrzymał się od głupiego komentarza i otworzywszy drzwi zaniemówił.
-Witaj... -rzucił do dziewczyny, którą pamiętał z dziwnego zachowania w domu Gasparda.

Dea

- Cześć, Ty jesteś Embry, prawda? - siąknęła nosem

Embry

-Tak...- mruknął nadal zdziwiony- Dobrze się czujesz? -spojrzał na nią z troską- Wejdź proszę... -powiedział robiąc jej miejsce w drzwiach.

Dea

- Dzięki - mruknęła nerwowo - Jestem Dea.. Słuchaj, ja przepraszam, że cie nachodze, ale chcialam cie prosic o przysługę. Mozemy porozmawiać gdzies w spokoju? - zapytała nerwowo rozglądając się wokół.

Embry

-Na całe szczęście matki nie ma w domu...- westchnął prowadząc ją do salonu.
-Usiądź proszę.... -mruknął lekko zaniepokojony.

Dea

- Tak. Dzięki. - przycupnęła na chwilę, ale zaraz wstała i zaczęła nerwowo krążyć po pokoju. - Bo widzisz... Wiesz, ze ja jestem dziwna, prawda? - mówiła równie nerwowo - Byłeś u Sama kiedy przyszlam z Gasem i Leah, tak? Pamiętam Cię.... i tam dostalam krwotoku... i tak sie czesto dzieje. A ja chce zeby to sie skonczylo i chcialam cie prosic o przysluge. wlasciwie o dwie...

Embry

-Ale co ja mogę dla Ciebie zrobić Dea? -zapytał zdziwiony, ale nadal przyglądał jej się z uwagą.

Dea

- Po pierwsze to nie mów nikomu ze bylam u ciebie. NIKOMU, rozumiesz? - spojrzala na niego błagalnie. - Nawet jezeli na nie zgodzisz sie mi pomóc, to nie mów, prosze - znów się zrobila nerwowa.

Embry

-Okk....-mruknął jak upośledzony wodząc za nim wzrokiem.

Dea

- Czy mógłbyś mnie przytulić? - wydusiła w końcu. - Tylko potrzebny bedzie zapas chustek albo jakas szmata bo pewnie znów dostane krwotoku... ale to nie przez ciebie tylko dlatego ze tak po prostu jest jak mnie przytula facet. Aaa... a ja chce zeby to sie skonczylo... - przemawiala przez nia pełna desperacja - to sie MUSI skończyc - jęknęła przerazona

Embry

-Dea spokojnie...-mruknął z lekka przestraszony podnosząc się z fotela- Gdybym nie mieszkał w La Push i widział Cię po raz pierwszy na oczy.. Zacząłbym się rozglądać za ukrytą kamerą... -mruknął z delikatnym uśmiechem, kładąc jej dłonie na ramionach- Wdech i wydech bo się tu udusisz...

Dea

- Moze tak byłoby lepiej - siąknęła nosem - przynajmniej problem z głowy...

Embry

-Przestań tak mówić... -delikatnie nią potrząsnął- Nie możesz myśleć o sobie w ten sposób..

Dea

- Taka prawda! - wrzasnęła - Ale to sie skończy! Jak tylko sie wylecze! Więc muszę to zrobic. Pomozesz mi czy nie?

A potem mnie juz tu nie bedzie. I to jest właściwe!

Embry

-A przestaniesz na mnie krzyczeć? -spojrzał na nią z miną zbitego pieska, odwracając jej uwagę od tego, że jego ręce stopniowo przesuwały się z jej ramion na plecy, by móc ją objąć.

Dea

- Ja nie krzycze wcale - pisnęła - Pomożesz mi czy nie?

Embry

-Owszem krzyczysz. Jeszcze ktoś pomyśli, że robię komuś krzywdę... -mruknął, kiedy od jakiegoś czasu tulił Deę do siebie. Nachylił się nad nią delikatnie zastanawiając się czy czasem nie przesadza. Ale pachniała przejmująco slodko. Równie uroczy był jej głos i spojrzenie.... Kącik ust Embry'ego drgnął w delikatnym uśmiechu.

Dea

Dea drgnęła. Właśnie zdała sobie sprawę, ze Embry ją obejmuje. Cisnienie jej skoczyło
- Nieee- zdążyła tylko jęknąć zanim rozsadziło naczynka w nosie. Krew pociekła strumyczkiem.

Embry

-Wszystko jest w porządku... -mruknął przytulając jej głowę do swojego ramienia- Brałaś kiedyś leki na nadciśnienie? -mimo wszystko zachichotał.

Dea

Miała ochote go kopnąć. Krew płynęła nadal. Dea dostała dreszczy. Z tego wszystkiego zaczeła płakać czując bezsilną złość na to co się z nią działo.

Embry

Embry westchnął przytulając ją do siebie mocniej.
-Przepraszam... -mruknął gładząc ją po włosach- To kiedyś minie.... -szepnął. W końcu wpadł na pewien pomysł. Przez myśl przemknęły mu te wszystkie wieczory spędzone w garażu z przyjaciółmi z La Push. Uśmiechnął się delikatnie i stwierdził, że skoro kiedyś potrafił jakoś tam śpiewać to ta umiejętność nie mogła tak po prostu wyparować. Oparł podbródek o głowę Dei zaczynając cicho nucić piosenkę. Tę piosenkę. Embry miał dość niską barwę głosu, bardziej męską jednak to raczej nie ujmowało jego głosowi uroku.

Dea

- Ale to musi minąć szybko, bo ja muszę stąd szybko znikać - chlipnęła - A Doc mnie nie puści jeżeli się tego nie pozbędę. Więc muszę, rozumiesz? - walnęła go ze złości pięścią w klatę.

Embry

-To potrzebujesz jakiegoś cudotwórcy niecierpliwa babo!- pisnął udając, że go to zabolało. Uśmiechnął się ciepło i pogładził ją po policzku.

Dea

Prawie uciekła przed jego dłonią. W ostatniej chwili przypomniała sobie po co to robi i zacisnęła usta w desperacji. Krew znów popłynęła strumyczkiem plamiąc nie tylko mokre już ubranie Embry'ego, ale także jej własną bluzę.

Embry

-Dea... Boisz się mnie? -mruknął cichutko znów dotykając opuszkami palców jej policzka. W gruncie rzeczy bał się, że przy takiej utracie krwi w końcu zemdleje. Objął ją w pasie przysuwając do siebie.

Dea

- Nie boje - mruknęła - tylko... w głowie mi sie kręci. i duszno mi jakoś - przyszedł zawrót głowy, ale próbowała go zignorować. - co wy macie jakies kompleksy na punkcie bania sie was? - próbowala zazartowac

Embry

Embry podniósł ją, by po chwili posadzić ją na parapecie przy otwartym oknie. Nadal się zbytnio od niej nie odklejając.
-Jesteśmy piecami Dea. A ponad to ogromnymi psami...- zaśmiał się- I to nie szczeniętami.

Dea

- No i? - zapytała walcząc z kolejnym zawrotem głowy

Embry

-I to Cie nie przeraża? -uśmiechnął się do niej odgarniając włosy z jej policzków.

Dea

- A co w tym strasznego? - skuliła się nieco - Słuchaj... masz jakąś szmatę? Najlepiej zmoczoną wodą. Robi mi się naprawdę słabo.

Embry

-Zaraz przyniosę... -mruknął odsuwając się od niej. Zniknąwszy na chwilę w łazience przyniósł stamtąd delikatnie zmoczony ręcznik i podał go Dei.
-Wychodzi na to, że przeze mnie nie czujesz się zbyt dobrze... Może lepiej będzie jak się położysz, co?

Dea

- Nie - powiedziała zawzięcie - poczekamy aż mi minie i zrobisz to jeszcze raz. - przyłożyła ręcznik do nosa.

Embry

-Żeby Cię wykończyć? -spojrzał na nią z troską. Opuścił wzrok i zerknął na swoją zakrwawioną koszulkę, którą niewiele myśląc z siebie ściągnął.

Dea

- Niee - Dea nie zdążyła go powstrzymać. Krew znów trysnęła jej z nosa. Jęknęła zrezygnowana - To sie nigdy nie uda - warknęła

Embry

-Przepraszam... -mruknął przestraszony. Po chwili podszedł do niej i dotknął wierzchem dłoni jej podbródka.
-Bo ciągle sobie to wmawiasz...

Dea

- co wmawiam? - spojrzała na niego wściekle

Embry

-Że to sie nie uda... Że Ci nie wyjdzie....- mruknął powoli się do niej przysuwając.