Dom Mel

Melanie

Obudziła się niedługo potem,
nie mogła już spać, rzucała się z boku na bok i w końcu postanowiła się przejść.
Zarzuciła na nogi dłuższe dresy, wzięła w rękę bluze, zarzuciła na ramię torbę i udała się na poszukiwanie czegoś co mogłaby narysować
/las.

Melanie

/Polana na środku lasu.

Weszła na paluszkach do domu.
Nie zdawała sobie sprawy że już tak późno, czy może dla niektórych wcześnie.
-Możesz mi powiedzieć, gdzie byłaś?
Spytała nagle Mery, siedząc w kuchni.
Dziewczyna wzdrygnęła się i odwróciła w stronę matki.
Tylko tego mi brakowało
-Byłam śmieci wyrzucić.
Powiedziała siląc się na jakieś marne kłamstwo.
Matka otworzyła szafkę w której znajdowała się kosz, w dodatku do połowy pełny.
-Ohh no dobra, byłam się przejść.
Powiedziała wywracając oczyma
-Martwiłam się.
Dziewczyna westchnęła.
-Nic mi się nie stało.
Powiedziała ruszając w stronę swojego pokoju.
-Ale mogło!-krzyknęła Mery-jesteś całkiem bezbronna...
Melanie odwróciła się w stornę matki.
-Nie jestem Bezbronna. Dzięki waszym genom mogę paradować jako wilk, który ciebie strasznie drażni! I przywyknij do tego, bo nie będę siedzieć całe dnie w domu.
Wyrzuciła z siebie.
-Mel, ja...
Spojrzała na matkę.
-Co ty?! To nie moja wina, że jestem kim jestem. Pamiętasz jak było kiedyś? porównaj to z tym, co jest teraz.
Coraz bardziej wkurzała ją ta rozmowa, chciała już tylko pójść do pokoju.
-Podejdź
Niechętnie zrobiła to, o co prosiła matka. Mery gdy tylko dziewczyna podeszła objęła ją i rozpłakała się. Nadal zdziwiona, objęła matkę i zaczęła ją lekko poklepywać po plecach
-No, mamo już dobrze, przepraszam.
Powiedziała cicho, starając się uspokoić rodzicielkę.
-To ja przepraszam-łkała Mery-to dlatego, że tak bardzo przypominasz mi ojca, a ja tak za nim tęsknie. -mówiła wyrzucając z siebie słowa-on też się potrafił zmieniać. Nie powiedziałam ci, a jakże. Nie widziałam potrzeby. Przepraszam Melanie, byłam taka niedobra/
Nie wiedziała co powiedzieć.
-Mamo, tutaj wygląda to inaczej, nie jestem sama. Nic mi się nie stanie.
Powtórzyła.
-Wiem, ale tak bardzo się o ciebie boję.
Matka, Otarła z oczu łzy. I wyprostowała się, uśmiechnęła się do córki.
-Właśnie dlatego wróciłyśmy, uznałam że ci się tu spodoba, bo podoba ci się, prawda?
Mel spojrzała na swoją matkę.
-Tak mamo, bardzo.
Powiedziała dziewczyna wspinając się na schody wiodące do jej pokoju.
-Odpocznij sobie trochę, może jakąś komedie obejrzyj.
Poradziła góry wchodząc już do swojego pokoju.
Weszła do pokoju i rzuciła się na łózko.
A dzień się dopiero zaczął
Pomyślała, i sama nie widziała czy posunęła się z tym wszystkim do przodu
czy zrobiła krok w tył.

Melanie

-Plaża
mruknęła do siebie,
ten pomysł wydał jej się w tej chwili idealny.
Raz, dlatego że jeszcze jej dokładnie nie zwiedziła,
a dwa, morskie widoki nadawały się do rysowania.
Wzięła torbę i sięgnęła po kolejny ołówek ze swoich zapasów, by zastąpić ten zgubiony.
Przejrzała zwartość torby, a raczej przybory w niej się znajdujące.
-B, B2, B3, B4, B5, B6...
mruczała do siebie wyciągając je i odczytając ich miękkość.
-okej, B7
sięgnęła do pudełka i wyciągnęła brakujący ołówek. Wsadziła wszytkie do torby.
Zeszła łapiąc po drodze w dłoń bluzę.
-Mamo, idę na plaże!
Krzyknęła do matki znajdującej się w salonie.

/plaża

Melanie

/plaża
Zastała matke usiłując przepchnąć w pojedynkę szafe.
-No mamo, dokąd?
Zapytała, pomogła matce uporać się z meblem i postanowiła odwiedzić Leah.
-Potrzebujesz mnie do czegoś jeszcze?
Matka spojrzała na Mel.
-Nie.
-Okej, to idę do znajomej. Nie wiem kiedy wrócę.
Powiedziała i chwilę potem trzasnęły drzwi wejściowe.

/Dom Clearwater'ów

Melanie

/dom C.

Nieśpiesznie wracała do domu.
westchnęła, gdy ujrzała wyglądający spośród drzew jej dom,
zwolniła jeszcze trochę.
Nie miała ochoty na powrót do domu.
Kopnęła jakiś kamyk, który nawinął jej się pod stopę.
Spojrzała przed siebie i stała już pod domem.
Zatrzymała się przed nim, zastanawiając się, czy wejść do niego, czy nie.

Jacob

/Las

Wybiegł z lasu i zatrzymał się gwałtownie. Co ja tu robię? Rozejrzał się. Ujrzał dom Mel i dziewczynę we własnej osobie obok mieszkania. Spojrzał na nią.

Melanie

Zrobiła krok do przodu i zamarła w pół ruchu.
Potrząsnęła głową i cofnęła się do wcześniejszej pozycji.
Chyba potrzebuję spaceru
Pomyślała, jednak nadal się nie ruszyła.

Jacob

Nadal pod postacią wilka ruszył w stronę Mel. Usiadł za nią i spojrzał na jej plecy.

Melanie

W końcu zdecydowała się ruszyć.
obróciła sie i już miała zrobić pierwszy krok gdy dojrzała wilka.
Jake...
Spojrzała na niego niepewnie.
-Cześć
Powiedziała po chwili.

Jacob

Cześć. - pomyślał. Wiedział, że dziewczyna go nie słyszy. Trącił nosem jej brzuch po czym wskoczył w pobliskie krzaki. Przemienił się z powrotem w człowieka, ubrał spodnie i wyszedł z krzaków. - Hej. - przywitał się trochę nieśmiało.

Melanie

Uśmiechnęła się lekko.
Zdała sobie sprawę że znów stoi w pół ruchu,
więc stanęła prosto, skierowana w stronę chłopaka.
Czekała aż zacznie mówić.

Jacob

- Właściwie to nie wiem co tu robię... - mruknął i odwrócił się by odejść. Głupi tchórz... - skarcił się w myślach.

Melanie

Zdziwiła się.
-Czekaj.
Powiedziała, sama nie widząc czemu.
-Przyszedłeś tu, żeby powiedzieć "hej"?
Spytała, sama nie widziała jak się teraz czuje.

Jacob

- No... nie. - zatrzymał się. Odwrócił się i spojrzał na Mel. - Co do tamtego wieczoru w lesie... Co ty o tym... myślisz? - mówienie przychodziło mu z lekkim trudem.

Melanie

-Co JA o tym myślę?
Spytała, a ton jej głosu podniósł się.
Spojrzała na chłopaka i przechyliła lekko głowę w lewo.
Co ja o Tym myślę? A co ja mam myśleć, przychodzisz i robisz coś takiego, a potem chwila i już cię nie ma. Jestem zła, jestem szczęśliwa. Jestem sfrustrowana i rozbawiona. Jestem... sama nie wiem. Bo przecież z jednej strony było to to, czego chciałam... I jak mam to ubrać w słowa?
Zastanowiła się chwilę, po czym przyznała.
-Mam mętlik w głowie.
Westchnęła i przeczesała włosy ręką.

Jacob

- Ale w dobrym tego słowa znaczeniu, czy w złym? - zapytał odruchowo robiąc to samo co Mel: przeczesał włosy ręką.

Melanie

Wzruszyła ramionami i zaśmiała się.
-Chyba skłaniam się tą pozytywną stronę.
Spojrzała na chłopaka.
-Nie mogę tylko zrozumieć, czemu wtedy poszedłeś.
Przynała.

Jacob

- Dobra. Przyznaję się. Stchórzyłem. - zrobił zbolałą minę. Jego duma z lekka ucierpiała. Nie przejmował się tym jednak. Spoglądał w oczy Mel, a radość powoli zawitała na jego twarzy.

Melanie

Spojrzała na niego uśmiechając się lekko.
Zakołysała się z pięt na palce.
-Jesteś mi coś winien
powiedziała spoglądając na chłopaka i uśmiechając się konspiratorsko.

Jacob

- Co takiego? Przeprosiny? No tak... przepraszam. - podrapał się po głowie z zakłopotaniem. Było już dosyć późno, robiło się ciemno. Jemu jednak nie było zimno pomimo tego, że miał na sobie tylko spodnie.

Melanie

Zaśmiała się.
-Nie chodziło o przeprosiny.
Powiedziała.
-Wisisz mi ołówek, B7. Dla jasności.
Powiedziała pokazując mu język.

Jacob

- Dziś jest już trochę późno... kupię ci go jutro. - uśmiechnął się. Podszedł bliżej Mel. - A teraz... czy mogę... - nie dokończył tylko przyciągnął dziewczynę do siebie. Spojrzał jej w oczy pytająco.

Melanie

Zaśmiała się.
-Jutro rośnie oprocentowanie i będziesz mi winny dwa.
Powiedziała i musnęła lekko swoimi wargami jego usta.

Jacob

Nie był w stanie nic powiedzieć. Przylgnął wargami do jej ust i wplótł palce w jej włosy. Po chwili jednak opanował się. - Nie chcę żeby to się skończyło tak jak wtedy w lesie... - zaśmiał się cicho pod nosem.

Melanie

-Mery by miała na co popatrzeć.
Powiedziała uśmiechając się.
-Nie, nie wiedziała jeszcze.
Odpowiedziała od razu chłopakowi.
Przygryzła wargę.
-A jak chcesz, żeby się skończyło?
Spytała chłopaka.

Jacob

- Mam ochotę na... szczęśliwe zakończenie. - uśmiechnął się szeroko. - Da się zrobić? - zapytał.

Melanie

-Tylko, jeśli będzie to długie szczęśliwe zakończenie-powiedziała wpatrując się w niego.
-Będziemy tu tak stać?
Spytała robiąc niepewną minę

Jacob

- A masz ochotę gdzieś iść, czy wrócić do domu? - zapytał. W jego oczach tańczyły radosne iskierki.

Melanie

-Hmm..
Zastanowiła się.
-Nie wiem
powiedziała wzruszając ramionami.
-Jakieś propozycje?

Jacob

- Mam pustkę w głowie. - przyznał się bez bicia. - Wolałbym się nie pokazywać twojej mamie w takim stanie. - uśmiechnął się zawstydzony. W końcu miał na sobie tylko spodnie.

Melanie

-Wyglądasz całkiem przystępnie,
powiedziała rzucając spojrzenie na jego nagi tors.
-Daj mi całusa i wymyśl coś.
powiedziała z uśmiechem.

Jacob

Zrobił jak kazała. Nachylił się i ucałował jej usta delikatnie. - Przez chwilę widziałem klify... - powiedział przymykając oczy.

Melanie

Już miała mu odpowiedzieć gdy usłyszała krzyk matki.
-Melanie! Nigdzie mi nie odchodź, potrzebuję cię.
spojrzała smutno na chłopaka.
-Chyba klify muszą poczekać.
powiedziała niebyt zadowolona

Jacob

- Klify nie zając, nie uciekną. - uśmiechnął się. - Skocze do domu i się ogarnę. - powiedział i pocałował ją delikatnie w usta. - Do zobaczenia później. - szepnął jej do ucha po czym odsunął się i przemienił. Ruszył biegiem do domu.

/Dom Jacoba

Melanie

Zasmiała się.
Patrzyła jak chłopak odchodzi, czy raczej odbiega i była zła na matkę że jej przerwała.
Weszła do domu, tą ważną sprawą okazało się ponowne przestawianie mebli
Nie ma to jak porządna zabawa
pomyślała zgryźliwie w myślach

Melanie

postanowiła przejść się i rozprostować nogi.
wyszła i udała się w kierunku plaży.
/plaża

Melanie · Wysłany: Śro 20:22, 04 Mar 2009 Temat postu:

/plaża
-No w koncu jesteś!
usłyszała na powitanie od matki.
-od godziny czekam, wsiadaj w auto jedziemy do Cleawerterów.
Melanie nie zdązyła się nawet słowem odezwać, ruszyła tylko za matką.

/Dom C.

Gość · Wysłany: Sob 17:57, 07 Mar 2009 Temat postu:

Zapukała do drzwi. Nie usłyszała ,żadnych kroków więc zostawiła ciasto z kartką przed drzwiami.

Nazywam się Evangeline Lilly.
Chciałam się przywitać ,ale Cię
nie zastałam.
Mam nadzieję ,że zasmakuje Ci
sernik.

/Dom Blanki

Melanie · Wysłany: Pią 21:15, 13 Mar 2009 Temat postu:

Podeszła i zauważyła pakunek przed drzwiami.
Ciastao?zdziwiła się zaglądając do środka.
Cóż, będę musiała iść ją odwiedzić, ale to nie dziś-zadecydowała wchodząc do domu. Od razu udała się do siebie nie góre

Eva · Gość

//Ulica

Eva zastukała do drzwi.
-Hej Mel! To ja, Eva. Poznałyśmy w knajpie. - Zawołała słysząc zbliżające się kroki