Dom Nadine Steel

Embry

Wziął rękę bo zrozumiał o co jej chodzi.
- Jeden dla Ciebie i jeden największy a nawet dla mnie - zaśmiał się bo był w stanie zjeść ze 100 takich pudełek.

Nadine

- Więc prowadź - poprosiła i chwyciła go przyjacielsko pod ramię. Dawno nie była w mieście, a w kinie to chyba wieki temu. Pasował jej ten pomysł. Wyszli z domu Nadine i pojechali do kina.

//zacznij:)

Jerome

//Seattle

Z piskiem opon podjechał pod dom nad, który mu wskazała-Możesz już mnie puścić...-powiedział z lekkim uśmiechem, chodź w duchu pragnął, żeby go tak trzymała cały czas.

Nadine

Zaśmiała się cicho i zdjęła kask, puszczając tym samym chłopaka. Nadal jednak siedziała na motocyklu, podpierając się stopą o podłoże.
- Wejdziesz? - zaproponowała z uśmiechem, spoglądając na twarz chłopaka przez jego ramię.

Jerome

-Z wielką chęcią-posłał jej szczery uśmiech i wyłączył motocykl.Wziął z jej rąk kask i zsiadł z motoru, czekając, aż ona do niego dołączy.

Nadine

Nadine podeszła do drzwi i otworzyła je, wchodząc wraz z chłopakiem do środka.
- Rozgość się - powiedziała z uśmieszkiem. - Na co masz ochotę? - spytała, mając na myśli coś do picia bądź jedzenia.

Jerome

Rozejrzał się i pacnął na jakiś fotel-Szklankę wody, jeśli można-jak na wilkołaka odżywiał się dobrze, a po za tym, nie chciał robić kłopotu dziewczynie-Przytulnie tu...-stwierdził z uśmiechem.

Nadine

Nadine przyniosła więc wodę i dwie szklanki oraz ciastka, własnego wypieku. Uśmiechnęła się i usiadła na sofie, podciągając nogi pod brodę.
- Wiem. W końcu sama urządzałam - zaśmiała się cicho. - Oprócz basenu w ogrodzie, bo wszystko było już gotowe.

Jerome

Uniósł brwi-No popatrz-wziął od niej szklankę i nalał jej i sobie wody-Ja tam mieszkam skromnie, nie licząc sprzętu grającego i nowoczesnej kuchni-zaśmiał się u upił mały łyk wody.Przechwalał się...jak zawsze...

Nadine

- Mieszkasz sam? - spytała zaciekawiona. Wysunęła po chwili długie nogi przed siebie. Na jednej nadal była widoczna rana, chociaż powoli się zabliźniała. Chciała usłyszeć, jak Jerome śpiewa.

Jerome

-Jakoś tak wyszło-wzruszył ramionami-Jeśli ci to pasuje, mogę umilić ci czas śpiewając piosenki różnych zespołów....-posłał jej czarujący uśmiech.

Nadine

- Właśnie o tym samym myślałam. Czytasz mi w myślach? - zaśmiała się cicho. Wiedziała, że wilki porozumiewają się w myślach, ale nie sądziła, że słyszą też jej. A przynajmniej miała taką nadzieję, bo akurat w jej myślach rozgrywała się akcja pod tytułem "Jerome jest naprawdę przystojny". Śmiała się sama z siebie. Czasami zachowywała się jak głupia gęś.

Jerome

-To może być nawet całkiem bliskie prawdy-posłał jej cwaniacki uśmiech i zaczął śpiewać piosenkę Rh+ "Po prostu miłość".Śpiewał bardzo dobrze, a ta piosenka była jego popisową.Lubił śpiewać i grać, a jeszcze bardziej komponować, tylko, że nie miał na to za dużo czasu.

Nadine

Uśmiechnęła się i wsłuchiwała w słowa piosenki. Miał ładny głos, aż przyjemnie się go słuchało. Gdy skończył, Nadie trochę oblała się rumieńcem.
- Brawo. Ale mam nadzieję, że jednak nie słyszysz moich myśli - puściła chłopakowi oczko.

Jerome

Zachichotał cicho-Mogę na niektóre nie zwrócić uwagi, jeśli chcesz...-wziął szklankę i upił potężny łyk.Tera będzie szukał jakieś pracy, jako piosenkarz, lub muzyk, bo niestety z czegoś trzeba żyć...

Nadine

Wypróbowała to, o czym mówił. Pomyślała przelotnie o pocałunku. Nie sprecyzowała oczywiście kto ma całować i kogo. Tylko przez myśli przepłynęła jej owa wizja. Zaśmiała się cicho.
- Intrygujesz mnie. Masz coś jeszcze w zanadrzu?

Jerome

Drgnął, gdy wyczuł w jej myślach pocałunek, ale nie dał tego po sobie poznać-Już chyba nie-zachichotał-No nie...potrafię jeszcze tańczyć...uczyłem się na kursach, a chodziłem do szkoły muzycznej...

Nadine

- Ja chyba mam cztery lewe łapy - zaśmiała się cicho. Przeciągnęła się i mruknęła. Dawno się nie zmieniała i kocie nawyki znów ją dręczyły. Dobrze, że jeszcze nie liże sobie futerka. Uśmiechnęła się do chłopaka figlarnie i przyjrzała jego twarzy.

Jerome

Poszedł za jej przykładem i rozciągnął się na fotelu.Skrzywił się prawie niewidocznie, bo było mu lekko nie wygodnie, ale cóż, on by chciał, żeby to się potoczyło zupełnie inaczej, ale poczeka, aż się sytuacja rozwinie.Założył ręce pod głowę i z uwagą i lekkim uśmiechem przypatrywał się dziewczynie.

Nadine

- No, chyba nie będziemy tak siedzieć - uśmiechnęła się znów. - Może pójdziemy popływać? Woda w basenie jest podgrzewana a teren i tak oszklony - zaproponowała. Chciała lepiej poznać Jerome.

Jerome

Wzruszył ramionami i dopił wodę.To jej dom i jej zasady-Jeśli chcesz, żebym cię podtapiał, to proszę bardzo-zaśmiał się.Wydawała mu się bardzo sympatyczna.musiał ją bliżej poznać, choćby miało mu to życie odebrać!

Nadine

- Więc chodź - uśmiechnęła się i wstała z sofy. Podeszła do chłopaka i pochyliła się lekko. - Kociaki są może słabsze od wilków, ale zwinniejsze. Kto pierwszy w wodzie - zaśmiała się. Basen było widac przez oszklone drzwi prowadzące na tył domu. Nadie podbiegła do nich i otworzyła. Miała ochotę na dobrą zabawę. Chociażby we własnym basenie.

Jerome

-Jak sobie życzysz-mruknął cicho i wypruł do przodu.Złapał ją w pasie i niby przez "przypadek" razem z nią wylądował w wodzie.Woda działała kojąco w kontakcie z jego temperaturą ciała.Wynurzył się razem z Nad-Coś mówiłaś?-zamruczał śmiejąc się.

Nadine

Gdy się wynurzyła, momentalnie oplotła dłońmi szyję chłopaka i zakaszlała.
- Zapomniałam cię uprzedzić, że nie umiem pływać i chcę być na płytszej części basenu - zaśmiała się cicho. Basen był zbudowany tak, że pogłębiał się od stopni wzdłuż. Ciało jerom nadal było gorące, ale Nadie to uwielbiała. Ciepło wilka. Powoli zsunęła z siebie mokrą sukienkę, która od nich odpłynęła. Dziewczyna miała teraz na sobie jedynie bieliznę.

Jerome

-wybacz, nie wiedziałem....-powiedział i podpłynął do najpłytszej części basenu.Postawił tam dziewczynę, a zam zaczął ściągać z siebie przemoczone ciuchy, tak, że został w samych bokserkach.-Masz basen i nie umiesz pływać?-zdziwił się stojąc na przeciw dziewczyny.

Nadine

- Lubię posiedzieć na płytszej wodzie, lub materacu - stwierdziła z uśmieszkiem. - Morze też lubię. Ale nigdy nie nauczyłam się pływać. Może to jakiś koci lęk. Chociaż z tobą jest całkiem miło - uniosła kąciki ust w uśmieszku. Podeszła w wodzie do chłopaka i lekko go ochlapała.

Jerome

Zrobił udawaną wroga minę i oddał chlapnięcie-Ty nie bierz mnie za takiego co się dziewczyny boi-zaśmiał się i znowu ją chlapnął-Bynajmniej ciebie się nie boję...-przejechał sobie dłonią po włosach, co sprawiło, że teraz lśniły się od kropelek wody.

Nadine

- Nie chcę, żebyś się bał. Wolę być w milszych stosunkach - puściła mu oczko. Uniosła dłoń i przesunęła nią po włosach chłopaka, aby pozbyć się kropelek wody. A może po prostu chciała być bliżej? Intrygował ją i dobrze się czuła w towarzystwie Jerome.

Jerome

Przymknął oczy pod jej dotykiem.Spodobało mu się.Czuł się jak zwykły szczeniak,który znalazł swój dom i kochających właścicieli-Co masz na myśli mówiąc "milsze stosunki"?-popatrzył jej prosto w oczy, a w tych oczach widać było czułość i potrzebę bliskości.

Nadine

- No nie wiem, mógłbyś na przykład mnie przytulić - zaproponowała, uśmiechając się kusząco. Ciągnęło ją do chłopaka, może nawet bardziej, jak do Embry'ego. W ogóle, zapomniała już, że coś ją z nim łączyło. To dziwne, ale miała wrażenie, że Jerome zajmuje większą część jej myśli.

Jerome

-skoro chcesz-w jego głosie dudniła nutka szczęścia.Wyciągnął ramiona i przytulił dziewczynę, nie za mocno.Dotyk jej skóry działał na niego jak narkotyk.Może to jednak to?Musiał bardziej się natrudzić, żeby w końcu się tego dowiedzieć.

Nadine

- O czym teraz myślę? - spytała rozbawiona. Przyłożyła usta do gorącej skóry chłopaka po czym uniosła wzrok. Przytuliła się do niego znów i powoli gładziła dłonią plecy wilka. Po jakimś czasie Jerome musiał iść. Nadine ubrała się, wysuszyła i wyszła z domu.

Jerome

wsiadając na motocykl, uśmiechnął się do siebie.Jak to się rozwinie.Założył kask, odpalił motor i odjechał.

Nadine

Nadine wbiegła do domu od strony ogrodu. Tam też się przemieniła i szybko schowała w domu, mając nadzieję, że Evan nie widział jej nagiej. Założyła na siebie szlafrok i poczekała, aż wilk ją dogoni. Nadie była bardzo szybka, poza tym znała dobry skrót. Dlatego go wyprzedziła.

Evan Craven

//Klify//

- Cholera... - mruknął w myślach kiedy dziewczyna go wyprzedziła.
Dobiegł do domu dziewczyny odrazu wskakując za jakiś krzak w ogrodzie.
Przemienił się z powrotem w człowieka i założył swoje szorty.
Wszedł do domu Nad zastając ją czekającą już w szlafroku. Uśmiechną się i oparł o śnianę.

Nadine

- Przeszkadza ci mój strój, czy mogę najpierw coś ugotować? - spytała uśmiechnięta, prowadząc go do kuchni. Zaczęła wyciągać z lodówki różne rzeczy. Postanowiła, że usmaży Evanowi omlet.

Evan Craven

- Nie specjalnie. - odpowiedział na wzmiankę o stroju i uśmiechnął się jak głupek.
Udał się za nią do kuchni i przez chwilę przyglądał jak wyjmuje coś z lodówki. - Pomóc Ci w czymś? - zapytał chociaż szczerze mówiąc był ostatnią osobą która powinna majstrować przy jedzeniu.

Nadine

- Możesz nalać nam soku? - spytała, odwracając się w stronę chłopaka. Miała ubrudzony policzek, bo akurat go otarła, gdy miała dłoń z bitej śmietany. Lubiła omlety na słodko.

Evan Craven

Kiwną głową i podszedł do szafek otwierając je po kolei w poszukiwaniu szklanek. Gdy w końcu je znalazł napełnił je sokiem i postawił na stole.
Spojrzał na dziewczynę i zaśmiał się cicho. Starł palcem bitą śmietanę z jej policzka po czym go oblizał.

Nadine

- Hej, co ty... - początkowo nie wiedziała, co Evan ma zamiar zrobić. Po chwili jednak się zaśmiała - Jak chciałeś spróbować jak smakuję, wystarczyło powiedzieć. Proszę - dodała, stawiając dwa talerze na stole. Dla Evana przygotowała większą porcję, bo on zawsze dużo pochłaniał. - Smacznego.