Dom Nadine Steel

Evan Craven

Uśmiechną się szerzej gdy się zaśmiała. Oblizał się kiedy postawiła omlety na stole.
Poczekał aż Nad usiądzie po czym zrobił to samo. - Nawzajem. - powiedział i zabrał się za "czyszczenie" swojego talerza.
- Jak to jest że ty tak dobrze gotujesz a ja przypalam nawet głupią jajecznicę? - zapytał patrząc na nią wesoło po przełknięciu dość sporego kęsa.

Nadine

- Bo ja to ja. I za to mnie lubisz. Kiedyś znajdziesz sobie żonę, która będzie ci gotować - stwierdziła rozbawiona. - A teraz masz kochaną przyjaciółkę. Smakuje ci? - spytała. Usiadła obok chłopaka i powoli jadła swoją porcję.

Evan Craven

- Mmyhym... - mruknął wkładając do ust kolejny kawałek.
- Żona? No..przydała by mi się. - powiedział po przełknięciu szeroko się uśmiechając. - Ale która by ze mną wytrzymała? - zaśmiał się.

Nadine

- Jak ja wytrzymuję to i ona by dała radę - zaśmiała się cicho. Odłozyła sztućce na talerz. Nie mogła wcisnąć więcej, niż pół omleta. Ostatnio miała albo wilczy apetyt, albo wcale. - Evan, a tak szczerze... Nie masz nikogo teraz? - spytała zaciekawiona

Evan Craven

Uśmiechną się tylko także odkładając sztućce. Zerknął na jej zapełniony do połowy talerz i pokiwał z dezaprobatą. - Nie długo znikniesz. Jedz to!
Spojrzał na nią trochę zdziwiony. - Nie. - odpowiedział spokojnie - Czemu pytasz?

Nadine

- Zastanawiam się co taki super facet jak ty robi sam. Myślałam, że ustawia się do ciebie kolejka napalonych dziewczyn - zaśmiała się cicho. Zjadła jeszcze jeden kęs - Nie mogę. Chyba nie jestem już głodna.

Evan Craven

- W collegu nie narzekałem. - zaśmiał się - Tutaj przydałaby się jedna.
Tak. W szkole i na studiach była masa dziewczyn. Chociaż w sumie to były tylko durne laski szukające przygód. O rzadnej miłości tam raczej nie było mowy,
- Za to ty chyba nie możesz się opędzić co? - znów cicho się zaśmiał. - Jedz! - powiedział głośno biorąc do ręki jej widelec i próbując wsadzić jej go do ust.

Nadine

- Nie mam nikogo. I chyba nie będę miała - wzruszyła ustami. Pogłaskała się delikatnie po brzuchu. Było jej gorąco. Zjadła jednak posłusznie kawałek omleta z widelca - Już więcej nie wcisnę, naprawdę.

Evan Craven

- Będziesz, będziesz. Zobaczysz. - powiedział cicho delikatnie się uśmiechając.
Dał jej spokój widząc że naprawdę już więcej nie przełknie.

Nadine

Nadie uśmiechnęła się lekko. Wstała od stołu i włozyła swój talerz do zmywarki.
- Chcesz dokładkę, wilczku? - spytala po chwili. Nie chciała znów rozmyślać o Seth'cie, czy Embry'm.

Evan Craven

- Nie, dziękuje. - uśmiechnął się delikatnie robiąc to samo ze swoim talerzem.
Podszedł do niej i przytulił się. Ot tak, poprostu miał ochotę. Po chwili szeroko się do niej uśmiechnął.

Nadine

- Cieszę się, że cię mam - wyznała znów. Przytuliła się do ciepłego ciała przyjaciela. - Chyba pójdę sie ubrać, co? Nie mogę chodzić półnaga. Chociaż, nie takie rzeczy pewnie widziałeś - zaśmiała się cicho.

Evan Craven

- Czemu nie możesz? - zapytał robiąc głupią minę - Mi to nie przeszkadza. - zaśmiał się cicho - Lubisz mnie troszke? - spytał wesoło dalej jej nie puszczając.

Nadine

- Bardzo. A może nawet i kocham. W końcu jesteś moim przyjacielem od piaskownicy - uśmiechnęła się. Wtuliła się znów w ciało wilka i drapała go delikatnie po plecach. - Dobrze mieć kogoś takiego.

Evan Craven

- To dobrze. - powiedział cicho uśmiechając się do dziewczyny.
Mruknął kiedy przejechała pazurkami po jego plecach.
Oparł się czołem o ramię Nadine cicho wzdychając. Cmoknął ją w szyję i spojrzał jej wesoło w oczka.

Nadine

Zadrżała. Uśmiechnęła się niepewnie i odsunęła od przyjaciela. Pocałunki i dotyk wilków wzbudzały w niej zawsze dziwne żądze.
- Może jednak pójdę się ubrać?

Evan Craven

- Jak chcesz. - powiedział cicho także niepewnie się uśmiechając.
Odsunąl się dalej i oparł o szafkę. Może rzeczywiście byłoby lepiej gdyby się ubrała...

Nadine

- Rozgość się. Polecę do sypialni i zaraz wracam - uśmiechnęła się. Rzuciła mu ostatnie spojrzenie po czym wbiegła po schodach na górę. W sypialni wyrzuciła pół szafy w poszukiwaniu swojej ulubionej bluzki i spodni. Miała nadzieję, że Evan chwilę poczeka.

Evan Craven

Odwzajemnił uśmiech i odprowadził ją wzrokiem gdy wbiegała po schodach.
Czekając podszedł do okna i opierając się o parapet zapatrzył się gdzieś na niebo.

Nadine

Nadie powoli zeszła po schodach, tym razem w pełni ubrana. Uśmiechnęła się i podeszła do Evana, obejmując go od tyłu.
- Co tam ciekawego?

Evan Craven

Jeszcze przez chwilę wpatrywał się w punkt za oknem.
Kiedy poczuł obejmujące go ręcę obrócił się przodem do Nadine.
- Nic. - mruknął uśmiechając się do niej. Odgarnął jej kosmyk włosów z czoła.

Nadine

- Zupełnie nic? - uniosła zabawnie brwi. Oblizała usta, bo wcześniej nałożyła na nie smakową pomadkę. Uwielbiała je. - A ja myślę, że jednak coś. Masz na coś konkretnego ochotę, czy po prostu się ponudzimy?

Evan Craven

- Zdaje się na Ciebię. - powiedział cicho przekrzywiając głowę na bok - Co chcesz robić?

Nadine

- Nie mam pojęcia. Może pójdziemy na spacer, albo do miasta? Za dwa tygodnie podpisuję książkę w Forks. Przyjdziesz mi potowarzyszyć? - zaproponowała z lekkim uśmieszkiem. Poprawiła włosy, odgarniając je do tyłu.

Evan Craven

Pokiwał głową. - Bardzo chętnie. - powiedział cały czas się uśmiechając.
- Może lepiej spacer? - zapytał. - Ale miasto też może być. W sumie mi obojętnie.

Nadine

- Więc spacer do miasta - zaśmiała się cicho. Wyszła z domu, ciągnąc Evana za dłoń. Chciała spędzić z nim trochę czasu. Tym bardziej, że miała wrażenie, że ostatnio zaniedbała przyjaźń z nim.

//Forks

Evan Craven

Zaśmiał się cicho idąc za dziewczyną.

//Forks//

Nadine

Nadine wróciła zmęczona do domu. Od razu udała się do kuchni, gdzie zrobiła sobie kolację. Zrzuciła niewygodne szpilki i usiadła do stołu. Zjadła o wiele więcej niż zwykle. Czuła się strasznie ciężka i nic się jej nie chciało. Po kolacji udała się do sypialni, gdzie się rozebrała, a stamtąd do łazienki. Nalała wody do wielkiej wanny i leżała w niej przez jakiś czas. Później się ubrała i wyszła na spacer.

Nadine

Evan przyniósł Nadine do domu. Dziewczyna zaprosiła go do środka. Pobiegła na górę się przebrać w zwiewniejszą sukienkę, po czym wróciła do salonu.
- Jesteś głodny? - spytała, uśmiechając się do chłopaka. Była trochę senna.

Evan Craven

//Las//

Przyniósł Nad do jej domu i odstawił na ziemię. Odprowadził ją wzrokiem kiedy wbiegała po schodach po czym wszedł do salonu.
Oparł się ręką o oparcie kanapy i czekał aż zejdzie. Gdy się pojawiła posłał w jej stronę uśmiech.
Na jej pytanie pokiwał tylko głową zaprzeczając. Nie odczuwał jakiegoś większego głodu..

Nadine

- Zostaniesz dzisiaj na noc? - spytała z nadzieją w głosie. Uśmiechnęła się do Evana i podeszła do niego, chwytając go za dłoń. Pociągnęła go w stronę sypialni, jakby sama odpowiadając sobie na pytanie wcześniej zadane. Wzięli prysznic po czym położyli się do łóżka. Zasnęli wtuleni w siebie,

//uciekam;* do jutra

Evan Craven

Nie zdążył odpowiedzieć bo dziewczyna już prowadziła go na górę. Uśmiechną się szeroko i podążył za nią do sypialni.
Usną przytulając Nadine do siebie.

Nadine

Nadine obudziła się dosyć wcześnie. Znów pobiegła do łazienki wymiotować. Zmęczona, wzięła prysznic aby się trochę otrzeźwić. Później poszła zrobić śniadanie sobie i Evanowi. Zaniosła wszystko do sypialni i głaskała chłopaka po policzku, czekając aż się obudzi.

Evan Craven

Obudził się czując czyjąś dłoń na swoim policzku. Przeciągną się leniwie i otworzył oczy.
Spojrzał na dziewczynę z lekkim uśmiechem. - Dzień dobry. - mruknął zaspanym głosem.
Pocałował ją w policzek na przywitanie.

Nadine

- Dzień dobry skarbie - mruknęła, również go całując. Podsunęła chłopakowi tacę ze śniadaniem. - Śniadanko do łóżka - uśmiechnęła się czule i usiadła wygodniej , opierając się o poduszki. Ręce mimowolnie ułożyła na brzuchu. Biło od niego niesamowite ciepło.

Evan Craven

- Dziękuje. - także usiadł wygodniej i ułożył tacę na kolanach.
Wziął kęs do ust i spojrzał na Nadine. Zauważył ręce ułożone na jej brzuchu.
- Jak się czujesz? - zapytał po przełknięciu.

Nadine

- Nadal tak samo. Mam wrażenie, że przy tobie się roztyłam, wiesz? - zaśmiała się cicho. Taka była prawda, bo odkąd spotykała się z Evanem więcej jadła i więcej gotowała.
- Muszę chyba zaprzestać jedzenia - stwierdziła rozbawiona. Humor miała lepszy niż wczoraj. Przysunęła się do chłopaka i zjadła kęs z jego widelca, uśmiechając się słodko.

Evan Craven

- Jakoś nie zauważyłem. - uśmiechną się szeroko i nałożył jedzenie na widelec po czym wsadził sobie do ust.
- Nic nie musisz. Znowu zaczniesz znikać. - powiedział spokojnie.
Posłał dziewczynie uśmiech i nachylił się cmokając ją w nosek.
Uniósł widelec i podetknął Nad pod usta żeby zjadła jeszcze kęs.

Nadine

Dziewczyna posłusznie zjadła kęs, który podsunął jej Evan. Oblizała zmysłowe usta i uśmiechnęła się znów.
- Jakie mamy plany na dziś? - spytała, przyglądając się chłopakowi.

Evan Craven

Spojrzał na dziewczynę i odwzajemnił uśmiech.
- Jak narazie żadne. - odpowiedział - Masz jakiś pomysł? - spytał.
Nie bardzo przychodziło mu do głowy jakieś zajęcie. Patrzył pytająco na Nad.
W między czasie zdążył zjeść większość swojej porcji.