Dom Racan'ów

Andrew

- Za Ciebie?
Spojrzał na nią.
- Jak to?
Przekrzywił głowę.
- Nigdy nie dzieje ise tak przez przypadek...
Zaczął cicho.

Lily

- 10 lat temu też tak było - powiedziała cieszej niż wcześniej - i też wypadek - dodała i zerknęła na niego na chwilę.
- Być może...ja wolałabym zginąć już za tym pierwszym razem

Andrew

- Nie możesz tak mówić!
Złapał ją za ramiona, lekko potrząsnął.
- Życie...to jest coś, czego nie można nie chcieć! Co by się nie działo jest piękne...
Przysunął się, patrząc jej w oczy.
- Rozumiesz?

Lily

- Umieranie nie jest piękne i życie ze świadomością, że ktoś umarł za Ciebie i nie,nie rozumiem tego - szepnęła patrząc mu w oczy lekko zeszklonymi swoimi niebieskimi oczami.

Andrew

Zamknął na chwilę oczy.
- Nawet jeśli...to nie możesz chcieć swojej śmierci przez to.
Odsunął się od niej, spojrzał za okno.
- Ten ktoś chciał żebyś żyła...więc musisz żyć. To nie jest prośba....nawet jeśli żyjesz za kogoś...to znaczy, że komuś zależało na Tobie.
Spojrzał na nią.

Lily

- Tak...mamie pewnie zależało - głos się jej załamał - ale czasem mam chwile, że nie umiem sobie z tym poradzić. Z samą tą myślą, że wtedy był wybór - jakieś dwie łezki spłynęły po jej policzku.

Andrew

Podszedł do niej powoli i po prostu ją delikatnie przytulił. Trochę niepewnie...chyba po prostu nie wiedział czy tak może.
- Czasem...są rzeczy, z którymi sobie nie radzimy....ale potrzeba trochę czasu i wytrwałości.
Mruknął cicho.

Lily

A ona się po prostu do niego przytuliła. Potrzebowała takiej bliskości i rozmowy. Wtuliła się w niego jak mała dziewczynka a łzy spływały pojej policzkach i zupełnie tego nie kontrolowała.
- Ale ja już czasem nie mam na to siły - załkała cicho

Andrew

- W pewnym momencie każdy przestaje mieć.Przytulił ją do siebie, pogładził po włosach.
- Trzeba ją znaleźć w innych....albo oni znajdą ją w nas.

Lily

- Może z czasem mi się to uda. Minęło już tyle czasu jednak zawsze kiedy do tego wracam właśnie tak się dzieje - wskazała na siebie dłonią. Przytuliła się do niego inie miała zamiaru się odtulać . Był taki ciepły, że działał na nią uspokajająco

Andrew

A jako że Andrew był istotą o dobrym serduszku, tulił ją do siebie.
- To czasem jest potrzebne...naprawdę...lepsze niż uśmiech.
Jednak się lekko uśmiechnął.

Lily

Już powoli się uspokajała. Spojrzała na niego z dołu już z lekkim uśmiechem. Miała tylko trochę zaczerwienione od płaczu oczy i mokre policzki.
- Dawno nie miałam się komu wypłakać...nie licząc poduszki - wywróciła oczami. Teoretycznie mogła się już od niego odsunąć ale jakoś jej się nie paliło

Andrew

Roześmiał sie cicho.
- Możesz na mnie liczyć, panienko!
Pewnie by zasalutował, ale nie miał jak...tulił przecież ja do siebie.
- Może chcesz herbaty?

Lily

- Dziękuję - dała mu szybkiego buziaka w policzek i objęła go rączkami za plecy wtualając się w niego.
- Nie, dzięki. Piłam przed chwilą sok - uśmiechnęła się leciutko pod nosem

Andrew

Kiwnął głową z ciepłym uśmiechem na ustach, przytulił ją mocniej.
- Dobrze...i tak nei wystygnie.
Uśmiechnął się szerzej. No i zastygł, tuląc ja do siebie.

Lily

Ona też sobie tak zastygła wzdychając cicho.
- Może wreszcie zacznie mi się układać...kiedyś - westchnęła znów wtulając twarz w jego ramie.

Andrew

- Obiecuję Ci to...Wszystko się ułoży.
Przytulił ją trochę niepewnie, jakby bojąc się, że coś jej zrobi.
- Zobaczysz....tak musi być.

Lily

Kiedy przytulił ją tak niepewnie odebrała to za znak,że może on nie chce tego albo coś więc odsunęła się kawałek od niego jednak jedną ręką dalej go obejmowała.
- Coś za smutne tematy poruszamy - zaśmiała się i otarła jedną dłonią oczy

Andrew

- Czasem tak trzeba.
Uśmiechnął się do niej ciepło, zebrał łzę z policzka. Przytulił ją do siebie mocniej.
- Może się przejdziemy?
Uśmiechnął się szerzej na samą myśl.

Lily

Uśmiechnęła się szeroko kiedy znów ją przytulił.
- Dobry pomysł. A gdzie pójdziemy? - spytała zerkają na siebie i wywróciła oczami - ale najpierw może pójdę do domu się przebrać. To po drodze możemy wskoczyć? - zerknęła na niego. Dłonią delikatnie wodziła po jego plecach

Andrew

- Gdzie poniosą nas nogi...
Odparł beztrosko, patrząc na nią z uśmiechem.
- Zahaczymy o twój dom, przebierzesz się...A potem...gdzie tylko będziesz chciała.

Lily

- Na plażę? - spytała z nadzieją w głosie i błyskiem w oku.
- Nie lubię lasu wieczorem. Jest zbyt przerażający - wzdrygnęła się lekko na samą myśl lasu nocą

Andrew

-Może być i plaża...
Uśmiechnął sie szeroko, ukazując całe uzębienie.
- Jak sobie życzysz...

Lily

Trąciła go palcem w nosek ze śmiechem i wstała. Poprawiła jego bluzkę na sobie bo zawinęła się tu i tam.
- To chodź - stanęła przed nim i wyciągnęła do niego rękę żeby pomóc mu wstać

Andrew

Złapał się, jednak wstał praktycznie o własnych siłach.
- Zatem chodźmy.
Uśmiechnął się do niej ciepło.

Lily

- Chodź jak się pośpieszymy do zdążymy jeszcze na zachód słońca - pociągnęła go za rękę w stronę wyjścia. Praktycznie sama zeszła po schodach. Trochę jej tozajęło ale dała radę.
- Znasz drogę do Marianne? - spytała bo nie była pewna czy zapamiętała drogę. Kiedy chłopak pokiwał głową poszli do domu Marianne żeby Lily się przebrała.

// dom Marianne,oboje,zacznij Smile

Andrew

//Plaża

Wszedł z nią do domu, zaniósł na górę. Rodzice chyba zbyt zajęci czymś tam w kuchni, żeby reagować. Położył ją na łóżku, okrył kocem, a sam usiadł na krześle.

Lily

Wtuliła się w poduszką i przesunęła dłonią po miejscu obok siebie. Skrzywiła sie bo było puste. Mamrotała coś przez sen kuląc się.

Andrew

Patrzył na nią z uśmiechem, ziewnął przeciągle. Sam by się zdrzemnął, aczkolwiek...a co mu tam! Raz wilkołakowi śmierć. Po cicho podszedł do łóżka, położył się na nim, zamknął oczy.

Lily

Uśmiechnęła się czując jego obecność. Przytuliła się do niego dalej smacznie śpiąc. Coś tam dalej gadała przez sen co było niezrozumiałe ale może to i lepiej...

Andrew

Mruknął coś cicho, po czym sam zapadł w sen. Dużo wrażeń, nawet jak dla wilkołaka xD, na jeden dzień. Przytulił ją mocno do siebie.

Lily

A jak na człowieka to w ogóle. Przez sen sięgnęła po kołdrę i nakryła ich obu. Taka opiekuńcza przez ten sen była jak nigdy xD

Andrew

[ xD]

Mruknął coś cicho jeszcze, jak ich okrywała. Nie potrzebował zbyt dużo snu. Z godzinkę, może dwie później zbudził się chłopak, aczkolwiek się nie ruszał. Obserwował ją.

Lily

Wymamrotała coś przez sen z błogim uśmiechem. Ciekawe co jej się śniło XD Przesunęła dłonią po jego klatce piersiowej i znów się do niego tuliła

Andrew

Patrzył na nią z uśmiechem, delikatnie odgarnął jej kosmyki z twarzy, opatulił ją bardziej kołdrą, żeby jej ciepło było.

Lily

Schowała się chyba cała pod tą kołdrą. Powierciła się trochę i nawet jego imię tam padło w tym jej mamrotaniu.

Andrew

Spojrzał na nią troszkę zdziwiony, wzruszył ramionami. Cóż miał robić. Powoli wstał, po cichu. Poszedł się umyć i przebrać...Nie uśmiechało mu się łazić w ciuchach w piasku .

Lily

Kiedy poszedł zrobiło jej się strasznie zimno. Od razu przesunęła się na jego miejsce bo było na grzane i opatuliła się kołdrą po sam nos

Andrew

Wrócił, mokre włosy, wyciera ręcznikiem. Spojrzał na nią, uśmiechnął się szerzej. Opatulił ją jeszcze szczelniej kołdrą i usiadł na krześle.

Lily

Usłyszała jak krzesło trochę zaskrzypiało i uchyliła powieki.
- Nie śpisz? - szepnęła i otarła oczy