Dom Racan'ów

Andrew

Roześmiał się.
- Ja nie choruję...wyleczymy Cię dość szybko, zobaczysz.
Pocałował ją w czubek głowy.

Lily

- Jasne - kaszlnęła . U niej chorba zawsze szybko się rozwijała.
- Ciekawe kiedy będę zdrowa - zaśmiała się i objęła go bo zrobiło się jej zimno

Andrew

- Bardzo szybko...
Uśmiechnął się, tuląc ją.
- Zaniosę cię do łóżka.
Mruknął, wziął ją na ręce i ruszył na piętro.

Lily

- Do Twojego? - zaśmiała się i zarzuciła mu ręce na szyję.
- Marianne będzie zła - roześmiała się widząc minę Marianne. Teoretycznie miała zakaz spania w innym łóżku niż swoje ale zakazy są po to żeby je złamać prawda?xd nawet taki jak ten

Andrew

- Trudno..jesteś chora.
Wytłumaczył, tuląc ją do siebie. Wszedł na piętro, położył ją do łóżka, opatulił kołdrą.

Lily

- Napisałam jej sms'a - uśmiechnęła się chowając telefon do kieszeni.
- Chodź do mnie - poprosiła z szerokim uśmiechem uchylając kołdrę żeby mógł się położyć obok niej.

Andrew

- Marianne ci zabroniła leżeć z facetami w łóżku.
Mruknął, siadając na boku łóżka, przyglądając się jej z uśmiechem. Zakrył ją po nos kołdrą, pogładził po głowie.

Lily

- Zabroniła mi też leżeć w łóżku facetów - pokazała mu język.
- No właź - zaśmiała się odkrywając kołdrę - proszę - pociągnęła go za rękaw koszulki. Zimno jej się zrobiło

Andrew

Zrobił minę iście męczeńską, wpełzł pod kołdrę. Od razu zaczął działać jak mały piecyk.
- Szczęśliwa?

Lily

- Tak - uśmiechnęła się szeroko i przytuliła mocno do niego. jak do jakiegoś miśka.
- Ale Ciebie to chyba zbyt męczy hm? - zerknęła na niego już bardziej poważnym wzrokiem

Andrew

- Bardzo...
Jego twarz wyrażała dramatyzm sytuacji. Podciągnął dłoń pod czoło.
- Co ja uczynię...To takie męczące....
Westchnął ciężko.

Lily

Zaśmiała się.
- Maruda z Ciebie wiesz? - pocałowała go w nosek.
- Co mam zrobić żeby skrócić Twoje męki? - spytała siląc się na równie dramatyczny ton co jego zachowanie

Andrew

- Wieeem.
Ziewnął.Spojrzał na nią kątem oka.
- Nieee wiem....
Westchnął ciężko.
- Mój byt i tak chyli się ku zagładzie.

Lily

- Biedaczek - poklepała go lekko po głowie.
- Ale może jest coś co Ci poprawi humor,marudo - zaśmiała się i wlepiłą w niego swoje niebieskie ślepka.

Andrew

- Niee wiem...liczę na twoją inwencję.
Spojrzał na nią, uśmiechając się lekko, a co!

Lily

PRzybliżyła się i dała mu buziaka w policzek.
- I jak? Lepiej? - odgarnęła mu włosy z czoła i trąciła jego nosek swoim

Andrew

- Lepiej.
Stwierdził z rozbrajającym uśmiechem. Już mógł się nią opiekować.
- A ty? Jak się czujesz?

Lily

- Lepiej - zaśmiała się.
- Nie chce mi się wracać do domu - westchnęła i wtuliła się w niego. Okryła ich kołdrą szczelnie. Wiedziała,że mu pewnie nie jest zimno ale tak na wszelki wypadek

Andrew

Uśmiechnął się, tuląc ją do siebie.
- To się cieszę...Nie musisz...jak dla mnie, możesz tu zostać...
Mruknął. Przymknął oczy, uśmiechając się lekko.

Lily

- Chciałabym ale Marianne znów będzie miała jakieś domysły - wywróciła oczami.
- Ale w sumie ona pewnie jeszcze z Johnem no wiesz - zachichotała i odsunęła się od niego . Kaszlnęła kilka razy a potem znów wtuliła się w jego szyję i przesuwała po niej noskiem

Andrew

- Niech robią co chcą.
Wymruczał, tuląc ją do siebie.
- To mało istotne.
Stwierdził, całując ją w czubek głowy.

Lily

- Racja - westchnęła i objęła go po bokach brzucha.
- Uwielbiam tak leżeć.Jeszcze do tego jesteś taki ciepły - rozmarzyła się i przytuliła go chyba z całych sił jakie miała.

Andrew

- Taki już jestem...
Uśmiechnął się lekko.
- Nigdy się ode mnie nie odlepisz...
Zagroził z uśmiechem na twarzy,.

Lily

- Odlepię ale na razię wole się lepić - zaśmiała się patrząc na niego.
- Co zwykle robisz całymi dniami? Opowiedz mi cos o sobie - poprosiła. Chciałą wiedzieć o nim jak najwięcej

Andrew

- Siedzę na plaży....biegam po lesie po...
Ugryzł się w język. Nie mógł jej przecież jej powiedzieć.
- Rzeźbię w drewnie...co mogę robić? La Push jest nudne,...

Lily

- Lubisz jogging? - zerkneła na niego na chwilę.jednym paluskiem kreśliła wzroki na jego klatce piersiowej - ja nie lubię sportu. Na pewno musi tu być coś fajnego - zamyśliła się. Jej się na razie podobało bo w końcu krótko tu mieszkała

Andrew

- Powiedzmy, że lubię.
Uśmiechnął się trochę zakłopotany. Było coś, co go przerażało...że będzie musiał jej powiedzieć. Albo sama się jakoś dowie. Westchnął cicho.
- Cóż...w La Push nie...a nigdzie nie jeździłem jakoś...znaczy kiedyś zdarzało mi się bywać w Forks i w Seattle...nawet w PA, ale potem jakoś tak wyszło...

Lily

- Pojedziemy sobie kiedyś razem - uśmiechnęła się ciepło.
- Wydaje mi sie,że jest tu ciekawie. Różne legendy i las. Nie narzekaj - teraz bawiła się jego włosami - wiesz,że już się nawet przyzwyczaiłam do Twojej temperatury? John jest tak samo ciepły jak Ty - powiedziała trochę jakby tym zdziwiona

Andrew

Wzdrygnął się na myśl o wyjeździe.
- Skoro chcesz...
Westchnął cicho. Cóż, to się nazywa poświęcenie, ot co! A miał potrzebę przebywania z nią, coś za coś.
- Wiesz...mieszkańcy lasu tak mają.
Zaśmiał się nerwowo.

Lily

- Zobaczymy ale na wiosnę jak już - pocałowała go w nosek akiedy wspomniał o mieszkańcach lasu spojrzała na niego pytająco.
- Przecież nie mieszkasz w lesie - wywróciła oczami

Andrew

- Jak nie!
Oburzył się.
- Mieszkam w lesie i jestem z tego dumny!
Stwierdził.
- Może....pojedziemy.
Pokiwał głową.

Lily

- No dobra,dobra powiedzmy,że mieszkasz - spojrzała za okno i na las. W sumie można to tak nazwać.
- Marianne powiedziała,że zabierze mnie do NY kiedyś. Poporszę żebyś mógł jechać z nami hm? - uśmiechnęła się kącikiem ust.

Andrew

- No.
Stwierdził tuląc ją.
- Do NY?
Spojrzał na nią zaskoczony. Nigdy tam nie był, ale słyszał, że pijawek jest tam sporo. Będzie musiał przecierpieć.
- Zobaczymy...może.
Uśmiechnął się lekko.

Lily

Lily nie znała się na wampirach i innych istotach tego typu ale przeżyła kiedy tam mieszkała więc tak źle nie jest.
- Jak będziesz chciał to namówię ją - westchnęła i przyłożyła policzek tam gdzie jest jego serce - szybko bije - zachichotała

Andrew

- To źle?
Zdziwił się, tuląc ją nadal do siebie. Zmieszał się trochę. Cóż...nie chciał. Ale z drugiej strony, czuł, że musi z nią być. Przymknął oczy.

Lily

- Nie. Tylko moje bije jakoś wolniej - wzruszyła ramionami i sama zamknęła oczy. Wzięła głębszy wdech. Czuła się już trochę lepiej ale i tak chyba będzie kilka dni musiała poleżeć w domu

Andrew

Kiwnął głową.
- Nie mogę wypuścić cię do domu.
Stwierdził z poważną miną.
- Bo jeszcze bardziej sie pochorujesz.

Lily

- Też tak myślę. Albo będizesz musiał mnie całą drogę nieść do domu i tulić szczelnie do siebie - powiedziała też udając powagę.
- Jeszcze dostane zapalenie płuc - porkęciła głową

Andrew

Pokiwał głową. Tyle, że on mówił zupełnie poważnie. Nie mógł pozwolić na to, żeby jeszcze bardziej się pochorowała.
- Zaraz ci zrobię herbaty i czegoś ciepłego.

Lily

- Coś ciepłego już mam - pociągnęła go lekko za koszulkę z uśmiechem.W jego obecności było jej aż za ciepło.
- A co powiemy Marianne?