Dom Racan'ów

Andrew

- Że jak chce Cię spowortem, to ma odebrać cię samochodem, bo chorujesz.
Mówił całkowicie poważnie.

Lily

- Dobrze. Na razie mi nie odpisała na smsa więc nie wybieram się do domu - traciła go palcem w nosek.
- To idziemy zrobić herbatę?

Andrew

- Ja idę. Ty leżysz i się grzejesz.
Stwierdził.
- Jesteś chora i nie wolno ci wychodzić z łóżka. o!.
Wstał, otulił ją kołdrą.

Lily

- Jak sobie Pan życzy - ułożyła się pod kołdra i posłała mu śliczny uśmiech.
- Ale taką z cytrynką proszę - zaznaczyła i położyła głowę na poduszkach.

Andrew

Pokiwał głową i zbiegł po schodach. Wstawił wodę, przeciągnął się. Wygrzebał gdzieś cytrynę i miód. Tak zdrowo, podobno. Przeczesał swe kłaki, ziewnął.

Lily

Kiedy pobiegł pokręciła głową z uśmiechem. Zamknęła na chwilę oczy i przysynęła. Tak pół spała a pół wiedziała co się dzieje dookoła O_O

Andrew

Po 10 minutach wrócił z kubkiem herbaty. Widząc, że śpi, uśmiechnął się lekko, postawił kubek na biurku. Siadł obok niej, pogładził po włosach. Miała gorączkę. Przynajmniej tak mu sie zdawało. No i była zarumieniona...pewnie przez gorączkę. Westchnął cicho, zmartwiony,

Lily

W końcu kiedy tak czekała całkiem zasnęła. Uśmiechnęła się przez sen kiedy ją głaskał i przysunęła się do niego. Wtuliła się w niego, a przynajmniej w jego jakąś część i dalej spała uśmiechając się leciutko

Andrew

Uśmiechnął się lekko. Powinna spać, skoro choruje. Wsunął się pod kołdrę, przytulił ją do siebie mocno. Pocałował jaw czubek głowy, przymknął oczy i sam próbował zasnąć. Trudno, herbata ostygnie xD. Po chwili sam sobie drzemał.

Lily

Znów będą pili zimną herbatę. Trudno xD
Wtuliła się w niego i smacznie spała. Z nim u boku mogła chyba przespać cały dzień. W końcu kto by nie chciał mieć takiego grzejniczka obok? ^^ Coś tam wymamrotała niezrozumiałego przez sen

Andrew

Bywa. Tulił ją mocno do siebie. A spał twardo. Cóż, pewnie się trochę zmęczył. Oparł brodę o jej głowę, chyba czysto opiekuńczym gestem, żeby się mogła bardziej w niego wtulić.

Lily

Kiedy ułożył się tak,że mogła się bardziej w niego wtulać oczywiście skorzystała z okazji.Wtuliła się w niego tak,że gdyby nie był wilkiem to pewnie mógłby się czuć lekko przyduszany ale Lily robiła to nieświadomie więc można jej to wybaczyć xd

Andrew

On jej wszystko mógł wybaczyć. Dla jej wygody mógłby się rzucić z klifu. Przyciągnął ją mocno do siebie, przez sen. Mruknął coś cicho. Nie było to nic ambitnego za pewne. Ale co tam. Cóż, że herbata będzie zimna. Lily na pewno będzie zdrowsza jak poleży z nim w jednym łóżku, jak się wyśpi wygrzeje. Tak, bez dwóch zdań.

Lily

Już się czuła lepiej. Chyba sama jego obecność działa na nią uzdrawiająco. Mruknęła kilka razy przez sen jego imię przy czym delikatnie się uśmiechała. Wreszcie miała szansę na prawdziwego chłopaka w jej wieku. Jeśli oczywiście on odwzajemnia jej uczucia. Przesunęła dłonią po jego pleckach

Andrew

Po kilku godzinach obudził się. Ale leżał, cały czas oddając to ciepło. Nie wiedział do końca dlaczego tak, ale czuł, że musi się tak zachować. Pocałował ją w czubek głowy, przymknął oczy. Wciąż oddawał jej ciepło i tą zdrowotną energię.

Lily

W końcu i ona się przebudziła. Pocałowała go w policzek i znów się do niego wtuliła. Było jej zbyt dobrze żeby się ruszyć.
- I jak się spało? - mruknęła w jego ramię

Andrew

- Całkiem nieźle...a Tobie?
Ziewnął przeciągle . Nie chciało mu się ruszać. Nie mógł sobie wyobrazić tego, że miałby ją gdziekolwiek puścić, gdzieś zostawić. Przytulił ją mocno.

Lily

- Cudownie - uśmiechnęła się i dźgnęła go w ramię.
- trochę delikatniej - zachichotała po prawie ją udusił.
- W lato też jesteś taki ciepły? - wsunęłą dłoń pod rękaw jego koszulki.

Andrew

- Przepraszam.
Momentalnie rozluźnił uścisk.
- Okrągły rok.
Uśmiechnął się krzywo.
- Tyle że w lecie temperatura robi się denerwująca.

Lily

- Nic się nie stało - gładziła dłonią jego mięśnie na ramieniu.
- Powiesz mi wreszcie czemu masz taką temperaturę? - zrobiła błaglaną minkę i nakryła ich obu bardziej kołdrą.Mimo jego temeratury bała się,że zmarznie.

Andrew

- Już ci mówiłem, że jestem wilkołakiem.
Parsknął śmiechem. Wiedział że i tak nie uwierzy.
- Mówiłem, że w każdą pełnię się zmieniam i walczę o krew dziewic z wampirami.
Zrobił poważną minę.

Lily

- Ale ja pytam poważnie - zmarszczyła nosek jak zawsze kiedy była jakaś zirytowana albo coś.
- No proszę. Chcę wiedzieć - westchnęła. Była w stanie mu się tam popłakać byleby jej powiedział prawdę

Andrew

- Ale ja również mówię poważnie.
Stwierdził cicho. Nie uwierzy, trudno. Podał jej prawdę na tacy. Nie to nie. Przymknął na chwilę oczy.

Lily

Teraz spojrzała na niego przenikliwie.
- Andrew.... - powiedziała trochę niepewnie - Ty mówisz prawdę? - spytała cicho i odsunęła się troszkę żęby dobrze go widzieć

Andrew

- Czy wyglądam na takiego co rżnie głupa?
Uniósł brew.
- No poważnie.

Lily

Odsunęła się jeszcze trochę i usiadła na łóżku. nie bała się go po prostu się zszokowała.
- To jest.... - pokręciła głową - dobrze,że mi wreszcie powiedziałeś

Andrew

Powstrzymał się przed uderzeniem dłonią w czoło. Przecież mówił wcześniej.
- Nie wierzysz...
Wzruszył ramionami.
- Trudno.

Lily

Przysunęła się do niego i objęła go delikatnie.
- Wierzę - westchnęła cicho - Tobie wierzę - wtuliła się w jego szyję. Do tej pory myślała,że bajki o wilkach to no bajki (jakie stwierdzenie O_O) .

Andrew

- To chyba dobrze...
Podrapał się po głowie. Przytulił ją mocno do siebie, przymknął oczy.
- Nie boisz się, nie?

Lily

- Nie - pokręciła głową - wiem,że nic mi nie zrobisz - uśmiechnęła się i spojrzała mu w oczy. Pogłaskała go po policzku. Nie mogła się go bać. Umiał w pięć minut zrobić dla niej tyle miłych i ciepłych gestów niż wszystkie osoby,które spoktała przez całe życie.

Andrew

- To dobrze...
Wyszeptał, otarł się policzkiem o jej dłoń. To było dziwne. Tak lekko to przyjęła. Aż się zdziwił. No cóż. Pewnie ją zaszokuje, jeśli kiedykolwiek się przemieni. Ale co tam.

Lily

- To znaczy że John też jest taki jak Ty? - spytała niepewnie i dalej gładziła jego policzek. Uśmiechnęła się delikatnie. Miał przyjemną w dotyku skórę.

Andrew

Kiwnął głową.
- Dość możliwe.
Uśmiechnął się lekko. Przymknął na chwilę oczy.

Lily

- Ale...Marianne wie? - spytała zainteresowana tym tematem. Pocałowała go czule w policzek.
- Ale mi to nie przeszkadza.K..lubię Cię takim jaki jesteś - uśmiechnęła się szeroko

Andrew

- Na pewno wie.
Zachichotał.
- Mieszka już tak długo tu, że byłoby dziwne, gdyby nie wiedziała.
Przymknął oczy.
- Cieszę się, że mnie lubisz. Ja też cię lubię i to bardzo...trudno wyjaśnić właściwie co czuję.
Skrzywił się lekko.

Lily

- Tak? Oczywiście wszyscy dookoła wiedzieli ale ja nie - udała oburzoną a potem przekrzywiła głowkę żeby na niego spojrzeć.
- Opisz mi , proszę- uśmiechnęła się zachęcająco i splotła jego dłoń ze swoją. Chciała wiedzieć co do niej czuje.

Andrew

- No bo...
Podrapał się po głowie. Westchnął cicho.
- To jest tak...że czuję, że nie mogę cię zostawić, że muszę przy Tobie cały czas być...
Myślał jeszcze chwilę.
- To takie....nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie...
Plątał się w tym, co mówił...Nie potrafił tego wyrazić.

Lily

- Już dobrze- zaśmiała się i przytuliła się do niego mocno.
- Ja też chcę być przy Tobie cały czas - mruknęła w jego ramię i tuliła się do niego. Przylepka taka z niej była.

Andrew

Westchnął cicho, przytulił ją mocno. Nie zrozumie tego, co czuł. Nie była wilkiem. Nie wiedziała co znaczy wpoić się. A on wiedział. Już wiedział.
- To dobrze.
Pocałował ją w czubek głowy/

Lily

- To znaczy,że będziesz teraz mnie pilnował i lubił wiesz lubił lubił? - zachichotała i objęła go bardzo mocno. Cieszyła się,że tak wyszło. Czuła,że na prawdę czuje do niego coś więcej i musiała go mieć przy sobie