Dom Racan'ów

Andrew

- Ale to źle.....Dlaczego lubisz?- przygląda jej się uważnie

Leah

-Po prostu. Można lubić wiele rzeczy, prawda? -spochmurniała.

Andrew

- Owszem- kiwnął głową- Ale nie rozumiem jak można nie lubić się śmiać, cieszyć. - Westchnął cicho- śmiech jest zdrowy

Leah

-Można zbytnio nie mieć powodów do radochy... -przesunęła palcem po jego podbródku i podeszła do kolejnej półki z figurkami.

Andrew

- No można- kiwnął głową, lekko się do niej uśmiechnął, poszedł za nią, biorąc kolejną babeczkę

Leah

-No więc właśnie...- znów pogroziła mi palcem- nie mądrz się, o... -mruknęła wodząc wzrokiem po małych wyrzeźbionych zwierzętach.

Andrew

Prychnął cicho, grzecznie drepcze za nią- Nie mądrzę!

Leah

-Ale prychasz. -rzuciła w niego spojrzeniem.

Andrew

- A co.... nie wolno?- znowu prychnął, krnąbrną minkę zrobił

Leah

Złożyła usta w słodko-ironiczny dzióbek- Ojj ktoś się tu naburmuszył...-mruknęła.

Andrew

Prychnął znowu cicho- A pfi!- ale zaraz po chwili wyszczerzył się do niej- nieprawda ^^

Leah

Pokręciła głową zrezygnowana ale za to z uśmiechem- Ile Ty masz lat dzieciaku...

Andrew

- 19 prawie 20 - dumnie wypiął pierś

Leah

-Nie zachowujesz się jak 19-latek... -zaśmiała się i poklepała go po klatce piersiowej otwartą dłonią.

Andrew

- Dlaczego?- Lekki uśmiech, zrobił poważną minę- mam chodzić o tak?

Leah

Pokręciła głową- Zdecydowanie z powagą na twarzy nie wyglądasz zbyt dobrze.

Andrew

- No właśnie- uśmiechnął sie do niej szeroko, miło

Leah

Zamyśliła się na chwilę- Andrew... Powinnam już iść... -mruknęła cicho.

Andrew

- Dlaczego?- cicho, spojrzał na nią pytająco

Leah

-Andrew... -znów wypowiedziała jego imię- Po prostu za jakiś czas Twoi rodzice i większość La Push spojrzy na mnie w inny sposób. Nie chcę wiedzieć co sobie pomyślą... Ani nie chcę żeby ktokolwiek miał jakieś związane z tym nieprzyjemności.

Andrew

- Spokojnie...- uśmiechnął się do niej- Leah, wszyscy Cię tu znają...nikt nie spojrzy na Ciebie nie przychylnie, bo zaszłaś w ciążę. Chcąc nie chcąc taka to kolei rzeczy

Leah

-Ja mam 18 lat...-posłała mu poddenerwowane spojrzenie- A moja cholerna 'ciąża'- prychnęła wymawiając to słowo- skończy się dość szybko. I zostanę sama z dzieckiem- wyszczerzyła się ironicznie -Na pastwę głupich plotek... -posłała mu delikatny uśmiech.

Andrew

- Dlaczego sama? Przecież my w La Push.....nie zostaniesz ofiarą głupich plotek....- zrobił groźna minę- kto by miał plotkować?! Leah, mówię Ci, nie będzie aż tak źle jak przewidujesz....każdy przecież tu Ci udzieli pomocy itp. Nie zostaniesz sama, do cholery!

Leah

-Nie chcę pomocy... -fuknęła tylko.

Andrew

- Ale chodzi o to, że..... Wszyscy tu są bardziej skorzy do pomocy niż do kpin czy plotek na temat kogoś z naszego rezerwatu. Leah, panikujesz....mówie Ci, że wszystko będzie ok

Leah

-Zdziwiłabym się jakby ktoś w takiej sytuacji nie panikował... -westchnęła szukając czegoś w kieszeni.

Andrew

- Jesteś o tyle w dobrej sytuacji, że to tu będzie zaakceptowane...a jak nie....to rozerwę tego co będzie kpił na strzępy- obiecał z pełna powagą

Leah

-Dzięki...- mruknęła z delikatnym uśmiechem obejmując się ramionami- Nie mniej jednak nie powinnam nadwyrężać gościny Twoich rodziców... -puściła do niego oczko.

Andrew

- Jakiej tam gościnności, to normalne...ale jak chcesz, to Cię odprowadzę już do domu...- cicho, złapał figurkę wilczka- Czekaj jeszcze masz...na szczęście- wręczył jej figurkę

Leah

-Dzięki...-mruknęła z delikatnym uśmiechem-To co prawda mój drugi wilk ale pierwszy z tych 'na szczęście'- wyszczerzyła ząbki- I nie musisz się fatygować...

Andrew

Kiwnął głową- Ok....jeśli chcesz iść sama

Leah

-Jest już późno a i tak zabrałam Ci sporo czasu.. Nie mniej jednak dziękuję. -ucałowała go w policzek.

Andrew

Lekki uśmiech- proszę bardzo....ni zgub ise po drodze- puścił jej oko, sproawdził ją powoli na dół

Leah

-Przeproś mamę za to, że nie zostałam na kolacji... -mruknęła wychodząc z domu-Trzymaj się... -delikatnie się uśmiechnęła.

/?? xD

Andrew

Pomachał za nią, wrócił na górę. Siedział w oknie rzeźbiąc jakieś kolejne figurki

Andrew

Przeciągnął się, wstał, ziewnął. Znowu się przeciągnął....
- Rany...ale mnie kręgosłup boli- mruknął cicho do siebie.- Nigdy więcej nie siedzę tak długo w jedne pozycji...to niebezpieczne- uśmiechnął się pod nosem i zbiegł po schodach, niemal zaliczając framugę drzwi. No cóż

- Gdzie Cię znowu niesie?- Zaciekawiła się matka
- Niedługo wrócę- mruknął Andrew, wybiegając z domu...pognał do lasu, pobiegać sobie trochę

--> Plaża

Andrew

//plaża

Wrócił do domu, mruknął coś do rodziców, po czym pomknął do siebie na piętro, do pokoju. Uwalił się na łóżko i leżał.

Andrew

Wszedł do domu. Trudno, że w postaci wilka. Przemknął się do siebie, przemienił, ubrał i zległ na łóżku. Cholerny Sam. Rani wszystkich, nie myśli o innych. Zamknął oczy.

Wstał po dłuuugim czasie. Drzemał chłopak, ot co. Zebrał się, zgarnął jakiegoś herbatnika. Zbiegł do kuchni. Wypił sok na szybko i wypadł z domu. Pomknął tam gdzie zawsze. Na plażę.

//plaża

Andrew

//Ulice.

Wszedł do domu z dziewczyną na rękach. Matka wynurzyła się z kuchni.
- Andy a gdzie zaku--- Matko boska, Andy!
Kobieta krzyknęła przerażona.
- Połóż ją w salonie, na kanapie...szybko, do cholery!
To ojciec, który zawsze działał jak sole trzeźwiące. Położył dziewczynę na sofie.
- Anno, zamiast krzyczeć i lamentować przynieś lepiej jakieś bandaże...toć jeszcze to się jakoś źle skończy! Nic jej nie będzie...to tylko lekki wstrząs. Trzeba obandażować, przemyć. Nic się nie dzieje...nie panikuj do cholry Anno! Przynoś tą apteczkę.
Pani Racan pośpiesznie udała się po apteczkę.
- Andy, zostań z nią...lepiej przyjmie młodego chłopaka, niż takiego starucha jak ja...Uspokój się. Zaraz matka wam czegoś zaparzy. Melissy jakiej albo co. Ja pójdę to wszystko kupić.
I wyszedł z domu. Andrew usiadł na podłodze koło dziewczyny. Drżącą ręką sprawdził puls i czy wszystko jest w miarę okej. Puls był, ale słaby.

Lily

Poczuła, ze ma miękko pod plecami i ciepło. Te krzyki strasznie ją denerwowały. Kiedy zrobiło sie już spokojniej poczuła przyjemne ciepło na nadgarstku.Zrobiła jeden porządny wdech...wreszcie i powoli otowrzyła oczy.
- Mike? - spytała drżącym głosem