Mały domek przy plaży

Aaron

- Wszystkim po trochu. - mruknął zajmując się kawałkiem ciasta i marmoladą - Lubię... - skinął głową przybyłemu mężczyźnie i zaczął pić herbatę w tempie dwa razy szybszym niż normalnie. Zrobiło mu się gorąco na wspomnienie jego i Mariki. Zakrztusił się z tego wszystkiego. Kiedy się opanował a widząc że dwójka na niego patrzy powiedział - Przepraszam. - postanowił jakoś się wtopić w otoczenie.

Dea

- Powiem ci poźniej - odszepnęła Embry'emu - I bądź miły... Gdyby nie on to pewnie nadal byłabym nieprzytom... - umilkła gwałtownie zdając sobie sprawę, ze juz mu powiedziała.

- A ile kosztowałaby porada u ciebie? I ewentualna pomoc? - zapytała Aarona.

Embry

- Dea - jęknął trochę niecierpliwy - co znów robiłaś lub komu chciałaś pomóc? - uklęknął przed nią i pocałował ją w dłoń. Stwierdził,że jak widać woli zając się Aaronem. Położył głowę na jej kolanach

Aaron

Aaron wzruszył ramionami - Niezbyt dużo. Za osobistą poradę i pomoc nie zedrę z ciebie. Gdybyś poszła do mojej szefowej to pewnie pozbawiłaby cię wszystkich oszczędności... - pokręcił głową - A o co chodzi?

Dea

- Cassie - odpowiedziała z westchnieniem na pytanie Embry'ego - znalazłam ją w domu nieprzytomną. Moja wina, bo zostawiłam ją samą. A po sprawie z Markiem nie odzywkałam jeszcze wszystkich sił, więc... - wzruszyła ramionami - Nie zabronisz mi pomagania mu - zagroziła mruząc oczy. Gdy Embry położył jej głowę na kolanach przesunęła dłonią po jego włosach. Wróciła uwagą do Aarona

- Sprawa dość delikana. Chcę wsadzić pewnego dupka do paki. na długo. Oskarżenie o molestowanie nieletniej. Dowody są całkiem niezłe, ale facet ma tupet a poza tym jest lekarzem... Mam opinię najlepszego psychiatry w tym kraju, mam jego zeznania dotyczące mojego stanu zdrowia. Z resztą oskarżenie tamtego idioty to tez jego inicjatywa. Ja po prostu chcę mieć pewnosć że on pójdzie siedzieć za to co mi zrobił - zacisnęła usta w wąską linię.

Embry

Kiedy słuchał znów o historii Dei zaczął się cały gotować. był wściekły i Dea doskonale to czuła. Miał ochotę zabić każdego kto ją dotknął, dotnkie lub ma na to ochotę. Zamknął oczy czując jej malutką rączkę w swoich włosach. Noskiem przejechał po jej udzie.

Aaron

- Najlepszy psychiatra? - Aaron przygryzł wargę zastanawiając się nad tym. obrócił powoli kubek - Musiałabyś mieć dość mocne dowody... - spojrzał na nią niepewnie - Zeznań świadków raczej nie mogę się spodziewać, co?

Cassie Ordian

Cassie weszła do pokoju i rozpromieniła się na widok Aarona, Embrego lubiła ale czuła że ten chłopak trzyma ją na dystans. Podeszła do prawnika i spojrzała na niego z dołu.
- Dziękuję że uratowałeś Deę. - bez żadnego skrępowania przytuliła się do niego.
- Dziękuję. - Powtórzyła i zwolniła uścisk.

Dea

- Na zeznania asystenta nie masz co liczyć. Innych świadków nie było. To trwało przez dwa lata, wiesz czym był dla mnie ten czas? I to ze nikt mi nie wierzył? - zacisnęła zęby - Psychiatra mnie prowadził odkąd wyszłam ze szpitala. Mogę cię z nim skontaktować o ile zgodziłbyś się mi pomóc. Prokurator twierdzi, ze jest duża sznsa na wsadzenie go za kratki. Ale ja chcę mieć pewność że on za nimi zgnije. - warknęła cicho. Udzielił jej sie nastrój Embry'ego. Jednak gdy Cassie weszła do kuchni Dea złagodniała. Nie chciała zeby dziewczynka martwiła się czymkolwiek. - Jeżeli byłbyś tak miły i zostawił mi namiary na swoja kancelarię... - dała mu dyskretnie znak ze nie chce na ten temat rozmawiać przy małej.

Aaron

- Och... - przytulił dziewczynkę do siebie. Doświadczenie z dziećmi było zerowe. Poczochrał jej włosy - To nic takiego mruknął... - i zasłuchał się w tym co mówiła Dea - Jasne... Zróbmy tak. Jeśli chcesz to wpadnę po ciebie jutro rano, jak pojadę do pracy. Zabiorę cię. Po co masz nadkładać drogi. Jeśli chcesz. - powiedział zerkając na mężczyznę u jej stóp.

Dea

- Bardzo chętnie - uśmiechnęła się głaszcząc Embry'ego po głowie. - Tylko pewnie będę musiała małą zabrać... Nie bardzo mam ją z kim zostawić... - westchnęła - To będzie duży problem? Dopiero przyjechała i do szkoły może iśc dopiero od nowego tygodnia... - zobiła bezradną minę.

Aaron

- Nie. - Aaron odstawił pusty w końcu kubek na stół. Po cieście na jego talerzyku nie było śladu. Był dokładny. - Żaden. - wstał i zaczął sie żegnać - Dziękuję za herbatę - kłaniał się raz po raz. Uśmiechnął sie do dziewczynki - Jeżdżę do pracy na 9 więc tak o 8.30? Pasuje?

Dea

Delikatnie odsunęła Embry'ego. Wstała.
- Będziemy obie gotowe. - powiedziała - I dziękuję. Za docucenie mnie. I za pomoc. - uśmiechnęła sie.

Aaron

- Ależ naprawdę... - począł się wycofywać w głąb korytarza - To nie było nic wielkiego Deo... Ot przechodziłem... - uśmiechnął się blado. - Tak więc do jutra. - Skłonił się po raz ostatni i wypadł przez drzwi. Dorwał się do roweru i zaczął pchać go o wiele żwawiej jakby ktoś go gonił. Kiedy trafił na dość ubitą ziemię zaczął pedalować w stronę domu.

/ Forks

Dea

Jego dziwne zachowanie zdziwiło ją nieco, no ale.. każdy ma swoje tajemnice. Ukucnęła przy Embrym.
- Calma.... - ujęła jego twarz w swoje ręce- Dobrze że przyszedłeś. - uśmiechnęła się

Cassie Ordian

Mała miała dosyć przestraszoną minę. Embry nie napawał ją dobrymi emocjami, przy nim bała się popełnić najmniejszy błąd, dla niego chciała być idealna. Usiadła więc cicho na krześle i patrzyła na nich jak w obrazek.

Embry

- Dea - szepnął i odsunął twarz od jej dłoni ale za to ujał je w dłonie.
- Dee chcę się na coś przydać. Powiedz co mam zrobić-pocałowal ją w dłonie

Dea

- Być Calma... - nachyliła się do jego ucha - i postaraj się jakoś przekonać do siebie Cass.. Ona się ciebie boi... - cmoknęła go w płatek ucha i podniosła się.
- Jak się czujesz? - zapytała Cassie.

Embry

Pocałował ją lekko w policzek i wziął ją za rękę. Poszli w strone dziewczynki. Em przyklęknął obok niej.
- Hej Cassie. Co tam ciekawego? - spytał z uśmiechem. Nawet nieźle mu to wychodziło

Dea

Dea usiadła na krześle i wzięła Cassie na kolana. Przytuliła mocno dziewczynkę i pocałowała ją w czoło.
- Wiesz ze Embry miał majtki w słoniki? - opowiadała - sama widziałam. jak był mały to miał. W niebieskie słonie. Wyobrażasz to sobie - mrugnęła do Embry'ego.

Embry

- Dee to była tajemnic - zaśmiał się i sam wziąłe je obie na ręce i usiadłl z nimi na kanapie. Pocałowal Deę w czubek glowy

Dea

- W tym domu w zasadzie nie ma tajemnic - odwdzięczyła mu się lekkim muśnięciem w policzek. - A poza tym czego tu się wstydzić. Majtole były śliczne... A wiesz ze do tego on był umorusany jakimś dżemem - chichotała na całego.

Embry

Sam się zaśmiał i najpierw pocałował Dee w uszko a potem Cassie w główkę. Od czasu ich wspólnej kąpieli na prawdę zrozumiał, że są rodziną. Więc Cassie do niej należy

Dea

Dea patrzyła na niego pełnymi radości oczami. Nie chciała go wypuszczać od siebie. Leah powiedziała jej że on chce zeby zamieszkali razem w jego domu, ale nie zaproponował jej tego. Stwierdziła, że nie będzie wspominać o tym. Uśmiechnęła się łagodnie.
- Kupimy ci takie na gwiazdkę - zagroziła żartem

Embry

- Kocham Cię -szepnął jej do ucha i bawił się jej dłonią. Wtulił nos w jej włosy wciągając jej prześliczny zapach

Cassie Ordian

Ze smutnymi oczkami wplotła łapki we włosy Embrego.
- Nie lubisz mnie. - Stwierdziła.
- Dlaczego? Przecież jesteśmy podobni do siebie, wiesz wilczku? - Mrugnęła do Dei.

Embry

Normalnie pewnie odsunął by się od Cassie ale tym razem nawet nie miał na to ochoty.
- Cassie to nie tak - zerknął najpierw na Deę a potem na dziewczynkę.
- Wiem. Jesteś ślicznym liskiem - uśmiechnął się do niej ciepło

Dea

Dea patrzyła to na jedno, to na drugie. To była sprawa, którą musieli załatwić między sobą. Postanowiła jedynie nie dopuścić do jakiejkolwiek kłótni czy nerw.

Cassie Ordian

- To jak? Wiem że wtargnęłam do waszego życia tak nagle ale to nie moja wina. - Odsunęła się od nich.
- Nie będę wam przeszkadzać.

Embry

- Cassie nie przeszkadzasz - złapał małą delikatnie za rączkę. Bał się, że może jej coś zrobić.
- Teraz jesteśmy rodziną - uśmiechnął się do Dei - może nie taką z krwi i kości ale jednak czymś w rodzaju rodziny - zamyślił się na chwilę.

Dea

Dea porwała małą w ramiona.
- Ten osioł ma rację. Jesteśmy rodziną. A ja cię kocham, Lisku - ucałowała Cass - I się strasznie cieszę, ze tu jesteś. - uśmiechnęła się szeroko. popatrzyłą na Cassie uważnie i z niepokojem zapytała - Cass... czy ty nie chcesz byc tutaj ze mną? z nami?

Cassie Ordian

- Chcę! - Krzyknęła i uśmiechnęła się rozbrajająco. Przytuliła się i pocałowała Deę w policzek.
- Naprawdę były w słoniki?

Embry

- Były - wyciągnął zdjęcie z tylnej kieszeni i nachylił się nad nimi pokazując małej zdjęcie

Dea

- No nie - Dea wybuchnęła śmiechem - I ty masz być poważną głową rodziny? Łapiesz autorytet majtkami w słoniki? - gdy Cassie obejrzała już zdjęcie, Dea zabrała je zanim zdążył to zrobić Embry. Schowała sobie za dekolt - Oprawię je w ramki i powieszę sobie nad łóżkiem - zaśmiała się.

Embry

- Wiesz tonący brzytwy się chwyta - zaśmiał się do Dei. Wywrócił oczami kiedy schowała sobie zdjęcie za dekolt.
- I tak je wyciągnę - szepnął jej do uszka a potem zaczął ją łaskotać a potem Cassie.

Dea

- A spróbuj mi je odebrać - powiedziała groźnie, jednak zaraz zaczęła chichotać. - Nie cierpię.. hahahahah....łaskotek... hahahahha... za to....wyrośnie ci...... kurzajka! - odgrażała się.

Embry

- Przecież łaskotki są takie przyjemne - zaśmiał się wciąż ją łaskotał.Potem wziął ją na ręce i cmoknął w usta.

Dea

- Przyjemne, tak? - uśmiechnęła się i szybko wymówiła zaklęcie. Embry'ego zaczęło łaskotac w całe ciało. Przez chwilkę. Dea zaczęła się śmiać widząc jego minę.

Embry

- Dee proszę przestań - śmiał się jak głupi.
- Dea - prosił. Kiedy przestało go łaskotać zrobił dziwną minę.
- Co za kobieta - mruknął do Cassie

Cassie Ordian

Patrzyła na nich ze znanym jej rozbawieniem.
- Jak dzieci... - Westchnęła i wróciła do sąsiedniego pokoju oglądać TV.