Dom Blanki

Blanka

-Za co?- spojrzała na niego zdziwiona. Po peirwsze pytanie było dziwne, po drugie to ramię... Ale właściwie. Co jej tam.

Adam

- Za wystawanie przez noc pod płotem... Za to ze zachowuję się jak świr... - zaczął wymieniać. Chciał ją mocno przytulić, ale nie chciał zeby sie go przestraszyla.

Blanka

-Przeżyję. Sympatyczny z Ciebie świr.- zaśmiała się starając zachować poważną minę.

Adam

Przytulił ją. A niech się dzieje co chce. Przytulił na moment i rozluźnił uścisk. Niech sama zdecyduje.
- Dla ciebie mogę byc zawsze takim świrem. sympatycznym... - westchnął

Blanka

-Wg mnie ta choroba psychiczna mija z wiekiem.- westchnęła.
-Naprawdę...- przechyliła się lekko i szepnęła mu to do ucha.

Adam

- Każda inna być może - mruknął cicho spoglądając jej w oczy - Ta nie minie - nachylił się nad nią zbliżając swoją twarz do jej - Ja to wiem - szepnął do jej ucha

Blanka

-No cóż, zdarza się...- westchnęła lekko skrępowana i tym co robił i tym co mówił, ale właściwie to sprawiało jej to przyjemność.

Adam

Wyczuł jej skrępowanie, ale nie zamierzał puścić. Chyba się powinna przyzwyczajać do tego wszystkiego.
- Co chcesz dzis robić? - zapytał z ciekawością

Blanka

-Muszę sie w końcu rozpakować. Wszystko zrobiłam poza ogarnięciem moich kartonów.- wywróciła oczami.

Adam

- I chcesz to zrobić przed obiadem?

Blanka

-No raczej za dużo mi to nie zajmie.- pokiwała głową.
-Amelię mogę Ci wypożyczyć jako tragarza.

Adam

Cwany uśmiech zagościł na twarzy Adama. - Umowa stoi. Robimy z Amelią zakupy - złapał Blankę na ręce i zaczął iść w kierunku jej pokoju - i wracamy po ciebie. Amelia! -zawołał - a potem zabieram was na ucztę - uśmiechnął się ciepło patrząc na Blankę.

Blanka

-Ale mnie postaw!- oburzyła się, Amelia wypadła z pokoju.
-jak coś to jestem po stronie Adama!- zaśmiała się mała stojąc w drzwiach pokoju.

Adam

- Proszę bardzo - postawił Blankę przed drzwiami jej pokoju i uśmiechnął się rozbrajająco - Wrócimy po Ciebie za dwie godziny. Wystarczy Ci?

Blanka

-Jak ma się umalować to nie.- Amelia schowała sie an zaś za Adasiem.
-Starczy.- westchnęła zrezygnowana.

Adam

Adam delikatnie zmierzwił włosy Amelii
- Jeżeli nie wystarczy to poczekamy. - uśmiechnął się do Blanki - A my, mała księżniczko - wziął Amelię na barana - my idziemy zrobić zakupy.

Blanka

-Ja obstaję za czarną...- zaśmiała się tylko Amelia do Blanki i oparła wygodnie o głowę Adama.
-Nie masz wszy, co nie? - trafił szczery na szczerego.

Adam

- Nie mam - zaśmiał się - Wrócimy niebawem - spojrzał na Blankę uradowanym wzrokiem i odwrócił się w stronę drzwi.

Blanka

-To dobrze.- westchnęła dziewczynka robiąc sobie bynajmniej z jego głowy stolik. Blanka poszła do swojego pokoju i wzięła sie za pudła.

Adam

Adam z małą na ramionach ruszył w miasto.
- Twoja siostra... pytałaś czy mi się podoba - powiedział cicho gdy juz wyszli z domu.

Blanka

-No...- zwiesiła głowę tak, by móc patrzeć na jego twarz. Włosy wisiały jej nad jego ramieniem, a żeby go widzieć i utrzymać pion zarazem to trzymała jego kłaki z boku głowy.

Adam

Adam delikatnie złapał jej rączki swoimi
- Tym sposobem nie spadniesz - wyjaśnił.
- A Twoja siostra jest jedyna w swoim rodzaju wiesz? I tak... podoba mi się. - uśmiechnął się szeroko wychodząc na ulicę

// ulica

Adam

//ulica

- Jesteśmy - zawołał

Blanka

//ulica <Amelia z Adamem>

Blanka stała właśnie przed lustrem kończąc się malować. Amelia wpadła pierwsza do domu jak to dziecko.
-Ooo... Co Ty tak szybko?- zaśmiała się do starszje siostry i zniknęła z pola widzenia.
-Złośliwiec....- syknęła Blanka do małej.
-Miło.- spojrzała na Adama.

Adam

Adam oparł się o framugę z zakupami w łapkach.

- Ślicznie wyglądasz, wiesz? - uśmiechnął się szeroko

Blanka

-Nie uważasz, że kiedyś Ci się znudzi mówienie takich pierdół?- spojrzała na niego krzywo. Amelia wyminęła ich i wyszła na werandę. Dla niej mogą robić co chcą, ona pogapi się na ludzi i też będzie zadowolona.
-Strasznie Cię wymęczyła?

Adam

- Nie znudzi mi sie mówienie prawdy - wyszczerzył się - fakty są faktami.
A Amelia jest całkiem niezłym kompanem przy zakupach.

Blanka

-Podziwiam Cię.- wywróciła oczami.
-Rozumiem, ze tylko an mnie czekamy, co?- wrzuciła do torebki kosmetyczkę. Odruch kobiecy.

Adam

- Nie spiesz się - Adam zachichotał - mamy czas...

Blanka

-Strasznie zabawne. Jestem gotowa.- oburzyła sie podchodząc do niego, starała sie zachować powagę.

Adam

Cmoknął ją w policzek.
- nadal wyglądasz cudnie - szepnął i lekko zagarnął ją ramieniem

Blanka

-A idź...- mruknęła, ale się lekko do niego przytuliła.
-Mark wie, że zgarniasz dwie przybłędy?

Adam

Przytulił ją troszkę mocniej.
- Żadna z was nie jest przybłędą - pocałował ją ponownie i pociągnął za sobą

// dom Steelów

[pisz pierwsza Razz

wrócę później Smile

]

Adam

// chatka Steel'ów

Adam poprawił sobie delikatnie Amelię na rękach. Równie delikatnie trącił Blankę biodrem. Złość już z niego wyparowała.
- Mogę liczyc na herbatę czy mam sie od razu wynosić? - mrugnął do niej

Blanka

-Nawet mogę sie kawą podzielić.- uśmiechnęła się szeroko otwierając drzwi.
-Gdzie ją położysz tam będzie spać, ale lepiej nei na stole. Spadnie jeszcze i coś sobie złamie.

Adam

Adaś przewrócił oczami
- Dobra, gdzie jest jej pokój?

Blanka

-Przedostatnie drzwi.- machnęła ręką pokazując korytarz. Sama zniknęła w kuchni chcac zrobić kawę dla siebie i dla niego.

Adam

Adam ułożył Amelię w łóżku i przykrył ją kocem. bezszelstnie stanął w drzwiach kuchni. Obserwował Blankę z delikatnym usmiechem

Blanka

Dopiero, gdy zamykała szafkę odstawiając tam puszkę z kawą spostrzegła Adama. Podskoczyła jak oparzona.
-Chcesz, żebym na zawał zeszła? - spojrzała na opierając się o blat. Woda powoli sie gotowała w czajniku.

Adam

Leniwie podszedł do niej
- Jak możesz w ogóle tak mysleć, co? - oparł sie dłońmi o blat przy jej biodrach. Pochylił się i delikatnie musnął jej włosy