Dom Blanki

Blanka

-Dzięki, ale wygodniej mi jak włosy mam związane. Na następny raz będę dzwonić do Ciebie.Przyjedziesz specjalnie dla mnie?- oparła rękę na biodrze i spojrzała na niego rozbawiona.

Embry

-Z całą pewnością... -przyjrzał jej się z uśmiechem.

Blanka

Spojrzała na niego zdziwiona.
-Ej, ja się chcę przeprowadzać...- zaśmiała sie.

Embry

-Mam wolny pokój w domu.. Tuż obok matki... -zaśmiał się głośno.

Blanka

-Szukasz pielęgniarki?- prychnęła.
-Nie chce trzeciej pracy. Ale Tobie mogę pracę załatwić... Teraz zaraz. Chciałbys?

Embry

-W czym mam Ci pomóc? -wyszczerzył się.

Blanka

-Przydałoby się, żeby ktoś mi pomógł te prześcieradła ogarnąć. Z reszta sobie sama poradzę. Obiecuję jutro obiad... Dziś już raczej nic nie ugotuję.- spojrzała na niego prosząco.

Embry

-Jasne... To i tak jest lepsze niż ględząca matka... A obiadem nie pogardzę- uśmiechnął się.

Blanka

-Czy ja umiem takie ilości ugotować?- zaśmiała się. Otworzyła drzwi do jadalni.
-Najpierw jadalnia. Idę po coś czym kurz będe mogła zetrzeć z mebli.- zniknęła na chwile gdzieś w korytarzu, w pokoju, który na razie nie miał zagospodarowania poza składowiskiem kartonów znalazła karton z detergentem do drewna i jakieś szmatki.

Embry

-Ja naprawdę tyle nie jem... Zobacz jaka ze mnie chudzinka- wciągnął brzuch przy okazji ściągając pierwsze prześcieradło.

Blanka

-Uważaj, kredens może się rozsypać...- zaśmiała się.
-Chudzinko.- szczeliła mu ze szmaty w brzuch, ale po chwili juz przecierała drzwiczki staromodnego, drewnianego kredensu.

Embry

-Uderzyłaś mnie po moich wystających kościach! -mruknął oburzony ściągając prześcieradło z kanapy.
-Wow... Jest piekna... -przejechał dłonią po zakurzonej, skórzanej tapicerce.

Blanka

-Moja babcia miała gust.- spojrzała na kanapę i zamyśliła się opierając o wytarty ogólnie kredens.
-Wiesz co? O tej kanapie były głupie historyjki... Nie powiem, żeby Twój zachwyt się nie wiązał z jedną.- spuściła wzrok.

Embry

-Opowiesz mi? -zapytał siadając na oparciu kanapy.

Blanka

-Mój ojciec po prostu twierdził, że pierwsze próby stworzenia mnie zawsze odbywały się an skórzanej kanapie koło kredensu... - wywróciła oczami.
-Chyba to będzie kanapa Amelii, ja jednak wolę nie kusić losu, jeszcze będę podobne opowieści snuła swoim dzieciom kiedyś.

Embry

Roześmiał się tak, że aż się zgiął w połowie.
-Rozumiem, że nie cieszysz się że tu siedze.

Blanka

-Nie. Jesteś nawet przystojny, ale... Ja i faceci to pomyłka.- wywróciła oczami.
-To w moim wypadku jest handlowanie tym co miłe dla oka.

Embry

-Nawet przystojny... -mruknał- powiedzmy, że uznam to za komplement- Iiii dlaczego pomyłka?

Blanka

-Bez urazy. Wszyscy moi byli spotykali się ze mną, żeby mnie przelecieć.- pokiwała głową.
-Nie patrzę na nikogo pod względem wyglądu. Ale jesteś przystojny. Naprawdę.

Embry

-Hej spokojnie... -westchnął- Może wyglądam na narcyza... ale na pewno nim nie jestem.. -uśmiechnął się.
-Ale Ty to fakt. Jesteś śliczna.

Blanka

Wywróciła oczami i westchnęła.
-Zaraz Ci powiem, że jak stwierdzasz, że masz ochotę mnie tylko przelecieć to masz wyjść. Bo bywam niemiła...

Embry

-Powinienem wyjść, bo mnie obraziłaś... -usmiechnął się chłodno- Nie przelatuję-zrobił palcami cudzysłów- wszystkiego co napotkam na drodze. Naprawdę. -zamknął się i zaczął składać prześcieradło.

Blanka

-Jestem przewrażliwiona.- podeszła do niego i zabrała mu złożone prześcieradło z rak.
-Uznajmy, że nie było rozmowy.

Embry

-Jasne... -mruknął składając kolejną płachtę równo w kancik. Jednak czegoś mamusia go nauczyła...

Blanka

-Jesteś pedantem?- podeszła do niego, gdy składał kolejne.

Embry

-I napalonym zboczeńcem. -rzucił mimochodem. Jednak uraziła jego męskie ego xD

Blanka

-Embry...- objęła go ramieniem.
-Jak mam Twoje ego podreperować po tej wtopie?- spojrzała na niego prosząco, jak kotek ze Shreka.

Embry

-Tak czy inaczej lepiej byłoby mnie nie dotykać- zaśmiał się.

Blanka

-Dlaczego?- nadal nie zabrała reki, a w drugiej trzymała prześcieradło.
-Z tym oparzeniem przeżyję.

Embry

-Dostaniesz udaru... -roześmiał się.

Blanka

-Naprawdę?- puściła go, bo straciła powód dla którego miała się do niego przytulać.

Embry

-A chcesz się przekonać? -zapytał wyciągając w kierunku niej obie ręce- Żeby nie było potem że Cię obmacuje. -zaśmiał się.

Blanka

-I co? Wyląduję w szpitalu? Co zrobię z Amelią?- spojrzała na niego spokojnie.
-Chętnie wszystko co nowe, ale jak ona podrośnie.

Embry

Opuścił zrezygnowany ręce- No dobra....Uznaj że tego nie było... -zaśmiał się.

Blanka

-Jestem trudnym człowiekiem co?- spojrzała na niego kładac prześcieradła na kanapie.

Embry

-A jeśli powiem, że tak to co zrobisz? -roześmiał się.

Blanka

-Stwierdzę, że jesteś spostrzegawczy.- wyszczerzyła się.

Embry

-To też dość miły komplement...-zaśmiał się.
-Pomóc Ci w czymś jeszcze?- wyszczerzył się.

Blanka

-Poradzę sobie już.- pokiwała głową.
-Mam nadzieję, że mnie nie znienawidziłeś...- westchnęła z lekkim uśmiechem.

Embry

-Nie znienawidziłem... To byłoby trudne uwierz... -puścił jej oczko.