Dom Clearwater'ów

Melanie

Westchnęła.
-I jak tu pozwolić sobie na zakochani, gdy wiesz, że może wpoić się ty lub on?
W sumie zdała pytanie retoryczne, tyle że wypowiedziała ja na głos.

Leah

-No więc właśnie...-westchnęła- Nie można się zakochiwać- pogroziła Mel palcem.

Melanie

Zaśmiała się.
-Gdyby to było takie proste.
Westchnęła.
-Nie zakochiwać się do czasu wpojenia.
Zrobiła rozmarzoną minę.
-To by było cudowne.

Leah

-Wiesz... Kiedy zostawił mnie Sam marzyłam o tym, żeby zasztyletować wszystkich wpojonych.. -zaśmiała się wyciągając z szuflady w szafkach papierosy, kładąc je przed sobą i zastanawiajac sie czy to dobry pomysł.

Melanie

-Sam do dupek.
Powiedziała stanowczo. I spojrzała na leżącą paczkę papierosów.
-Myślę że to nie jest dobry pomysł.,

Leah

Wyciągnęła jednego papierosa.
-Tylko jednego.... -mruknęła cicho i dość niezdecydowanie.

Melanie

Wzruszyła ramionami.
-Zrobisz co chcesz.
Spojrzała na papierosa.
-A może pół?
Zaśmiała się

Leah

Spojrzała na nią i z poczuciem winy odpaliła fajkę. Zaciągnęła się i delikatnie uśmiechnęła do Mel.
- Najwyżej spalę się w piekle.

Melanie

-Małe szatanki z czerwonymi skrzydełkami i Lee w garnku.
Zaśmiała się.
-To bardzo ciekawie brzmi, chciałabym to zobaczyć.
Wyznała.
-Lee, ile będzie trwała ciąża?
Spytała

Leah

-Mój ojciec stwierdził, że nie ma pojęcia. Musi mi zrobić jakieś badania. Ale jest pewny, że odbędzie się to o wiele szybciej... -westchnęła siadając na krześle po turecku.

Melanie

-A co z dzieckiem...
zamyśliła się.
-Znaczy, będzie wilkiem też?

Leah

-Dziecko jest już teraz jest silne. Zbyt silne jak na zwykłego człowieka- jęknęła cicho odkładając papierosa do popielniczki. Najwyraźniej małe coś siedzące w jej brzuchu niezbyt sobie tego zażyczyło. -Najprawdopodobniej tak. Skoro i ja i Gaspard jesteśmy wilkami... -westchnęła.

Melanie

-Będzie dobrze.
Powiedziała kiwając głową.
-A w ogóle, Mery zapowiedziała się z wizytą u was. Znaczy zamierza się wybrać.
Westchnęła.
-U blacków już byłyśmy.

Leah

Zakrztusiła się sokiem i wskazała na siebie palcem- Onaa... Nie wie o mnie prawda? -zapytała zaniepokojona.

Melanie

-Znaczy o Twojej ciąży?
Spojrzała na Leah.
-Nie. Nie wie. Myślisz, że powiedziałabym komuś?
Uśmiechnęła się.
-Poza tym, jak już się pojawimy, to będziesz skazana na mnie, a nie na nią.
Przypomniała jej się wizyta u Blacków.
-Biednego Billy'ego męczyła...
zamyśliła się.
-.. mogę kłamać, ale koło dwunastej albo pierwszej było.
Zaśmiała się.
-Ja męczyłam Jake'a.

Leah

-Nie obraź się Mel... Ale ta kobieta to plotkara... -zaśmiała się delikatnie.

Melanie

Machnęła ręką lekceważąco.
-Wiem.
Zaśmiała się.
-Zawsze nasłuchałam się tylu niepotrzebnych nowinek.
Westchnęła.
-Ciesz się ze sie w nią nie wdałam, bo by już całe La push wiedziało.

Leah

-Łącznie z Gaspardem... -westchnęła rozkładając się na stole- Nie róbcie mi tego błaaagaaam....

Melanie

Podniosła ręce w obronnym geście.
-Ja nie zamierza.
Zmarszczyła czoło.
-A co jeśli ta Dea mu powie?
spytała.

Leah

Zwaliła ze stołu stojące na nim czyste szklanki jednym ruchem ręki.
-Nie powie. - warknęła bardziej do siebie niż do Mel.

Melanie

-Myśl jak chcesz.
Powiedziała spokojnie Mel, siedząc dalej na swoim miejscu.
Spojrzała Leah w oczy.
-Ale tak szczerze, myślę że zrobiłaby ci przysługę gdyby mu powiedziała.

Leah

-Och... i wtedy mogliby sobie w spokoju mieszkać razem, prawda? -wycelowała w Mel poddenerwowanym spojrzeniem.

Melanie

Zmarszczyła brwi.
-Czemu oni mieliby sobie mieszkać w spokoju.
Spytała nie spuszczając spojrzenia.

Leah

-Bo ona z nim mieszka Mel... -rzuciła sięgając po fajkę, jednak dziecko stanowczo zdecydowało, że nie ma na to ochoty. W efekcie Leah zgięła się lekko w bólu.

Melanie

Podniosła się i podeszła do Leah.
-Co się dzieje?
Spytała zmartwiona.

Leah

-Wszystko w porządku... -mruknęła prostując się z przymkniętymi oczami.

Melanie

-I dlatego krzywisz się z bólu?
Spytała ironicznie.
-Daj spokój.
Powiedziała.
-Może się połóż?

Leah

-Nie jestem chora.. -mruknęła- Niedługo i tak bedzie gorzej.

Melanie

-Nie ma to jak się pocieszyć.
Powiedziała uśmiechając się.
-Chociaż usiądź.
Westchnęła.
-Jej, zachowuje sie jak nadopiekuńcza matka.

Leah

-Przynajmniej masz jakiś instynkt... -zaśmiała się wstając z krzesła i prostując się lekko.

Melanie

Skrzywiła się, a potem zaśmiała.
-Oj przestań. ja sie po prostu o Ciebie martwię.
Spojrzała na dziewczynę.
-Moja wina ze cie tak lubię?

Leah

Uśmiechnęła się delikatnie- Dzięki Mel.
-Ja martwię się tym, jak to będzie wyglądało.... później... -mruknęła kładąc rękę na lekko zaokrąglonym brzuszku- To naprawdę nie jest zbyt przyjemne.

Melanie

-Wierzę na słowo.
Zaśmiała sie.
-Jak to jak będzie wyglądało? będziesz wspaniałą matką, a ja jeszcze lepszą ciotką.
Powiedziała uśmiechając się jak debilka.

Leah

Zmarszczyła brwi- Ale... Ja... nie mogę tu zostać... -mruknęła cicho.

Melanie

Otworzyła szeroko oczy, a po chwili zmarszczyła brwi.
-Jak to?
Spytała zdziwiona

Leah

-Gaspard może nie jest zbyt dociekliwy... Ale nie jest glupi... -mruknęła nalewając sobie wody do szklanki.

Melanie

-To nie powód żebyś wyjeżdżała!
Krzyknęła zdenerwowana.
Spojrzała na przyjaciółkę.
-W każdym razie, nie myśl że ci na to pozwolę.
Powiedziała już spokojnie.

Leah

Pokręciła głową zrezygnowana -Nie mogę Mel... -szepnęła.

Melanie

-Możesz i mnie nawet nie denerwuj.
Powiedziała patrząc poważnie na Leah.
-Podaj mi sensowny powód dla którego byś nie mogła.
Pokręciła głową.
-I proszę, nie pieprz mi tu o Gaspardzie, bo nawet jeśli będzie sobie mieszkał długo i szczęśliwie z Deą, to powiedziałam. Przez niego nie będziesz wyjeżdżać

Leah

-Masz rację. Nie będę... -jakaś myśl zaświtała jej w glowie- Mel. Muszę gdzieś wyjśc.... -mruknęła omiatając kuchnię wzrokiem w poszukiwaniu kurtki.