Mały domek przy plaży

Dea

Znów się zalała rumieńcem.
- Robi mi się głupio - mruknęła przełykając gorącą zupę. Na jej twarzy pojawił się błogi wyraz. - Pyyysznaa - uśmiechnęła się. Powoli zaczynało jej się robić ciepło.

Embry

-No ja wiem... W końcu moja matka codziennie gotuje swój 'ostatni posiłek'...- zaśmiał się odsuwając jej włosy z policzków, co by mogła spokojnie jeść. Po chwili zreflektował się i zabrał palec.-
-Przepraszam...-mruknął niskim tonem głosu.

Dea

- Za co? - nawet nie zauważyła jego gestu. Podała mu jeszcze w połowie pełną miskę - Potrzymaj na chwilę.

Dea

- Za co? - nawet nie zauważyła jego gestu. Podała mu jeszcze w połowie pełną miskę - Potrzymaj na chwilę. - zaczęła się wygramalać z łóżka

Embry

-Wybierasz się gdzieś? -zapytał wodząc za nia spojrzeniem.

Dea

- Do łazienki - zerknęła na niego rozbawiona. W drodze zdejmowała golf i sweter. Zrobiło jej się juz dużo cieplej - Chcesz pójść ze mną? - zachichotała

Embry

-Jak będziesz się topić- krzyknij. Może wpadnę... -uśmiechnął się kładąc plecy na łóżku. Plecy bo nogami nadal dotykał ziemi, tak jakby w pozycji siedzącej.

Dea

Dea opłukała twarz. Spojrzała na siebie. Wyglądała koszmarnie. Westchnęła. Splotła włosy w luźny warkocz i wróciła do pokoju.

- Dobranoc - zaśmiała się cicho.

Embry

Podniósł się w mgnieniu oka robiąc jej miejsce na łóżku.
-To ty się kładziesz... -uśmiechnął się.

Dea

- Dziękuję - wskoczyła do łóżka i nakryła się kołdrą... i dwoma kocami. Aż tak ciepło jej nie było. - Zmęczony jesteś? - spojrzała na niego z lekką troską.

Embry

-A potrzebujesz prywatnego termoforu? -zaśmiał się.

Dea

- Właściwie teraz jest mi już cieplej - uśmiechnęła się - Serio pytam. Mogę się przesunąć nieco. Przeciez mi nic nie zrobisz, nie? No chyba ze to ja gryzę... - westchnęła przesuwając się mimo wszystko. Opatuliła się w pościel dokładnie.

Embry

Położył się obok i objął ją ręką. Nie musiał się przykrywać, ale generalnie rzecz biorąc miał nadzieję, że trochę ją przygrzeje.
-Szkoda, że mama nie wpoiła Ci powiedzenia... 'Nie wywołuj wilka z lasu...' -uśmeichnął się.

Dea

- Nie, za to wpoiła mi cały stos przydatnych zaklęć - ziewnęła potężnie - i nauczyła, ze chorobę najlepiej przespac. - głowa już jej ciążyła - Te zioła były na rozgrzanie i sprowadzenie snu.... - zakaszlała troszkę.

Embry

Pogładził ją po włosach- Więc śpij i wyzdrowiej bo Cię zagryzę... -zaśmiał się cicho.

Dea

- Wiedźm się nie zagryza, bo mogą cię przekląć - ziewnęła znów - to tez mi mama mówiła. Nie groź mi - powiedziała sennie, walcząc z opadającą głową.

Embry

-Jak wiedźma będzie nieżywa to zaklęcie mi nie straszne... -westchnął.

Dea

- Mam Cię przekląć już teraz? - opanowała ziewnięcie - To nie wypada... - zakaszlała. Powieki jej się zamykały - Ale zawsze...mogę... - powiedziała cichutko i głowa jej opadła. Dea zasnęła.

Embry

-Wypada nie wypada... -mruknął- Śpij dobrze... -dorzucił po chwili.

Dea

Poruszyła się nieco niespokojnie nadal ciężko oddychając. Oparła głowę o ramię Embry'ego, rękę przełożyła przez jego brzuch i lekko zachrapała.

Embry

Uśmiechnął sie delikatnie i odgarnął włosy z jej twarzyczki, żeby mógł sobie na nią popatrzeć.

Dea

Dea poruszyła się przez sen. Skopała troszkę kołdrę. Było jej ciepło. Wtuliła się mocniej w źródło tego ciepła. Buzia jej się wygładziła. Znikło napięcie. Gorączka spadała. Mruknęła cichutko i uśmiechnęła się do swoich snów.

Embry

Wtulił ją w siebie z uśmiechem, zatapiając nos w jej rozczochranych włosach. Miał nadzieję, że nie będzie czuła się lepiej, kiedy się obudzi.

Dea

Poruszyła głową i lekko zmarszczyła nosek. Zamruczała ponownie ocierając się policzkiem o to coś ciepłe. Uśmiechnęla się znów i zachrapała cichutko.

Embry

Spojrzał na nią z troską i opiekuńczo przykrył jej plecy kocykiem. Przymknął oczy, ale nie zasnął. Bo gdyby coś sobie nie daj Boże zrobiła?

Dea

Dea sapnęła cichutko i wyszeptała przez sen w dziwnie spiewnym języku

- Déanta na fírinne... D'fhan sé thar oíche...Calma dlúthchara... Tá mé chomh mór sin i ngrá leat... Faolchú... Go mbeannaí Dia thú...

Przytuliła się mocno.

Embry

-Jeśli mówisz to do mnie mała to pardon... ale operuje tylko angielskim i francuskim... -śmiejąc się cicho, chuchnął jej niechcący w ucho.

Dea

Dea zrobiła niezadowoloną minkę i przez sen trzepnęła go palcami.

- Ní dhéanann sé - odezwała się z przyganą - Fael..

Embry

Roześmiał sie tłumiąc śmiech- I próbowałaś mi wpierać, że nie jesteś urocza? -szepnał do siebie.

Dea

Dea zawarczała przez sen i prychnęła jak kotka - Amadán... fulaingt... - uspokoiła się jakby coś komuś tłumaczyła - D'fhág mé... Anois... Slán... Anois... Maith... - uśmiechnęła się i przesunęła rękę na swój policzek.

Embry

-Denerwujesz się skarbie? -spojrzał na nią z uwagą przypatrując się jej zainteresowany.

Dea

Dea przytuliła się mocniej - Ba mhaith liom tuilleadh... deas... maith - położyła rączkę na brzuchu Embryego - ...calma... finné fir... - uśmiechnęła się znowu.

Embry

-Powiedziałbym, że mnie obmacujesz koleżanko... -zaśmiał się cicho- Ale usprawiedliwia Cię to, że śpisz... -ucałował ją w czoło- Ale mnie nic nie usprawiedliwia... -znów uśmiechnął sie perfidnie.

Dea

Sapnęla cichutko uśmiechnąwszy się nieco gdy usta Embryego dotknęły jej czoła

Embry

-Podoba Ci się wiedźmo? -wyszeptał z uśmiechem.

Dea

-Cinnte - mruknęła przysuwając się.

Embry

-Dea... Powinienem się bać.... -mruknął cicho.

Dea

Dea nie powiedziała już ani słowa. Sapnęła sobie cichutko. Złożyła rączki pod policzkiem i spała spokojnie resztę nocy.

Embry

Embry ignorował każde brzęczenie telefonu, będąc świadomym, że to właśnie jego matka próbuje się z nim 'pilnie'skontaktować. Usiadł na krześle i opierając głowę na ręce wpatrywał się w nią z uwagą.

Dea

Dei zrobiło się zimno. I to ją obudziło. Nie otwierając oczu mruknęła niezadowolona i poszukała ręką kołdry. Podciągnęła ją pod samą brodę.