Dom Lucyfera

Lucyfer

-Wilk nie zmienia się pod wpływem czasu tak jak człowiek, jeżeli tylko przyjmuje postać czworonoga. I niby można w ten sposób być nieśmiertelnym, ale wiesz... Przyroda dąży do równowagi, nieśmiertelnych już jednych mamy i więcej nie potrzeba, wiec istnieje coś, co ja nazywam batem na nas. Istnieje taki rodzaj uczucia, który nas niszczy, jeżeli chodzi o bycie wilkiem, częścią sfory. Do pewnego czasu jest to mile, bo jest motywacja do działania, ale potem staje się powodem rozpadu, bo uczucie wygrywa nad wilczą naturą. To ja powód do tego by rzucić palenie, jezeli masz mocny, to umiesz zrobić to w jeden dzień, jezeli masz słaby robisz to całe życie.- tak gadał bez sensu nie wiedząc do końca jak wybrnąć z błędu natury, który go dopadł.

Halle

Patrzyła na niego. Część o wilkach zrozumiała. Rozumiała też wywód na papierosach.
- No dobra....a co z tym uczuciem. O co z nim chodzi?
Zapytała cicho.
- I skąd się bierze...
Tak to chyba podstawa i co ma do mnie ?!.

Lucyfer

Zgarnął włosy znów do tyłu, wiedział, ze one go nie ochronią przed jej spojrzeniem, albo wyrzutem. przed śmiechem bądź czymkolwiek innym.
-To jest wpojenie. Wampiry mówią na to 'śpiewaczka'. Podobno krew wtedy pachnie jak najdroższy kamień, tak, że nagle przestaje się liczyć wszystko. Wtedy zabijają tę osobę, potem siebie z żalu i rozpaczy. To też jest złośliwością natury.- zaśmiał się pod nosem.
-Przychodzą do nas. Błagają o śmierć... Dla nas wpojenie jest uczuciem na całe życie, skraca je, ale czyni wartościowszym. Bo z nim ono podobno nabiera sensu. - chciał się oddalić od sedna, bardzo szybko, ale nie mógł. Zamknął okno, bo stwierdził, że się wywietrzyło. Wstał, odszedł od parapetu.
-To rodzaj czegoś silniejszego niż miłość, jakby ktoś dostał smycz do wilka i kolczatkę, na której może go trzymać.- przeszedł obok niej. Czuł się okropnie, jak pajac...

Halle

Słuchała go i z każdym słowem jej usta otwierały się szerzej. W końcu popatrzyła na niego, uśmiechnęła się, wyciągnęła ręce w geście obronnym.
- Czekaj, czekaj....i ty się we mnie wpoiłeś tak?
Uniosła brew. To co powiedział było...trochę straszne.
- Ale to odwracalne?

Lucyfer

Nie no, ona go rozwaliła, ale nie odmówił sobie tego. Kucnął przy niej i oparł sie o jej kolana, chyba czuł się teraz jak pies, który usłyszał 'ale można Cię zwrócić?'. Nie miał w planach si już odzywać, dostał kosza od kogoś, kto mógł go zmienić. Oj w sforze będą mieli przesrane czując jego ból, ich sprawa. A może zamknie się w domu i umrze z głodu jak człowiek? Świetny plan, ale on jest zbyt dużym egoistą. Będzie dumnie znosił ten ból.

Halle

- To chyba znaczy, że nie.
Westchnęła cicho. Spojrzała na niego. Pocałowała go w czoło.
- Opowiedz więcej.
Poprosiła, z lekkim uśmiechem. Wolała wiedzieć z czym ma do czynienia, i czy musi się z tym pogodzić.

Lucyfer

Po raz pierwszy poczuł sie bezradny, chociaż nie. Gdy matka umierała też się taki czuł. Czuł koniec, a on wcale nie nastąpił. Może teraz będzie podobnie? Otrzepał się z bólu i wstał.
-Łazienka to pierwsze drzwi po lewo.- mruknął, tak pro forma kierując się w stronę wyjścia. Will go rozszarpie. Raczej nie może zamienić się w wilka... A więc musi na razie pozbierać się w swoim pokoju.

Halle

- Stój.
Rzuciła cicho. Wstała. Cóż, musiała wiedzieć więcej. I musiała się oswoić z tą myślą. Podeszła do niego i przytuliła go od tyłu. Oparła policzek na jego plecach, przymknęła oczy.
- Powiedz mi...dlaczego tak się dzieje?

Lucyfer

Miał ochotę być chamem, odczepić ją od siebie i wyrzucić na nią na stos pomyj.
-Po prostu się tak dzieje. Ale uznaj, że nic nie mówił, dobra? Zdrzemnę się, przejdzie mi.- rzucił nadzwyczaj pogodnym tonem. Starał sie zachować twarz.
-Jak mnie jeszcze nikt nie zagryzł, to i to mnie nie zabije.

Halle

Puściła go. Nie to nie, łaski bez.
- Dobrz...Skoro tak. To ja się umyję, przebiorę i pójdę do hotelu. Nie chcę ci przeszkadzać.
Rzuciła trochę bezbarwnie.
- Ewentualnie prześpię się tu jedną noc, jeśli nie robi ci to problemu oczywiście. Jutro będę już w drodze do domu.
Dodała. Odsunęła się od niego, minęła i zbiegła na dół. Jej torba wciąż była w samochodzie. Ale w podręcznym miała jakieś ciuchy na szybko. Wzięła plecak, wróciła i zamknęła się z nim w łazience i o!

Lucyfer

Stał w korytarzu, cholera jasna. Co by nie zrobił, to było do kitu. Chciał jej pilnować, ale ona tego nie chciała, nie mógł jej krzywdzić, bo to by jego zabijało i o. Znalazł się w kropce. Usiadł obok drzwi do łazienki.
-Jestem kretynem, byłem nim i będę...- mruknął stwierdzając, że raczej nic już z sobą zrobić nie może.
Z ciekawości czy zamknęła dokładnie drzwi do łazienki złapał za klamkę.

Halle

Ogarnęła się, wyciągnęła ciuchy z plecaka, położyła złożone koło umywalki. Rozebrała się, wlazła pod prysznic. Puściła wodę i w tym momencie drzwi ruszyły się przez to, że Lu je otworzył. No co jak co, ale nie pomyślała o zamknięciu ich. Ale nie usłyszała ani nie zauważyła tego. Stała pod tym nieszczęsnym prysznicem, lejąc na siebie gorącą wodę. Skóra z mlecznej powoli robiła się czerwona, a włosy, przylepiały się do pleców, twarzy karku. Nic to.

Lucyfer

Wlazł do łazienki i zamknął za soba cicho drzwi. Usiadł pod drzwiami jak dzieciak, oj już słyszał ten pisk, ale co mu tam. On jest dużym dzieckiem, a tym bardziej, gdy dostał kosza i to takiego okropnego... Widział pod prysznicem jak woda spływa po jej ciele, czuł się jak dziecko, które po raz pierwszy widzi coś pięknego.

Halle

Stała tak w bezruchu. Zamknęła oczy na chwilę. Po chwili otworzyła je. Mydło tak! Spojrzała na ścianę gdzie powinno być w jakiejś mydelniczce, czy cuś. Było! Szybko się namydliła. Jeszcze szampon. Rozejrzała się i...
- KU*WA! Lu?! Co ty tu robisz?!
Wydarła się . Najpierw stała chwilę w bez ruchu, po czym złapała...dupa, a nie złapała. Ręcznika sobie nie wyjęła. Cierp ciało jakeś chciało. Zasłoniła się, usiadła w brodziku, podciągnęła nogi pod brodę. Łypała na wilka na wpół wściekle a na wpół zaskoczona.

Lucyfer

-Zastanawiam się czy dać Ci ten ręcznik, czy nie.- zaśmiał się.
-Poza tym przekleństwa do Ciebie nie pasują.- pokiwał głową i wstał spod drzwi. Wziął ręcznik i do niej podszedł.
-Dałabyś mi szansę, proszę...- pochylił się w jej stronę narzucając na jej ramiona ręcznik. Chciał dorzucić, że nie ma się co zasłaniac, bo ładna jest, ale chyba to by jej się nie spodobało.

Halle

Otworzyła szeroko usta, słysząc pierwsze dwie wypowiedzi. Co za bezczelny...Opatuliła się ręcznikiem.
- Szansę? A to ja ją odebrałam?
Zapytała cicho. Wciąż była namydlona, ale się zasłaniała, to się liczyło. Potem, jak ten...sobie pójdzie to się opłucze.

Lucyfer

-To dobrze.- uśmiechnął się, spoglądął na nią uważnie. Chciał by została taka, naga była ładniejsza.
-Ładna jesteś, wiesz?- wyszczerzył się szeroko i zdjął ręką kawałek mydlin z jej ramienia. Lucek zgłupiał xD

Halle

Zarumieniła się mocno mocno. Ale nie było tego prawie widać. I tak miała czerwoną skórę.
- Dziękuję...
Bąknęła niewyraźnie. W sumie, na chwilę obecną była zdana na jego łaskę i nie łaskę.

Lucyfer

Przejechał dłonią z jej ramienia na szyję, a potem na policzek.
-Mam wyjść?- spytał niechętnie. On by tu został, naprawdę, bardzo chętnie. Nawet byłby grzeczny.

Halle

Odchyliła głowę. To było cóż, przyjemne, co tu dużo mówić.
- Chciałabym się skończyć myć...
Mruknęła cicho.

Lucyfer

Chciał, by mu obiecała byc jego jak to zrobi, ale nie odważyłby się tego wypowiedzieć. Zabrał rękę od niej i wstał.
-Czyli mam wyjść z łazienki...- westchnął i zrobił tak jak mówił. Odbije sobei z czasem. Usiadł znowu obok drzwi na korytarzu...

Halle

Odetchnęła cicho. Odłożyła ręcznik, wstała na miękkich nogach i puściła wodę. Szybko się opłukała, wytarła ręcznikiem. Poszła po ubrania, ubrała się. Zaczęła wycierać włosy. W końcu wyszła z łazienki.
- Już.
Mruknęła cicho

Lucyfer

Spojrzał na nią z dołu. Uśmiechnął się jak zadowolone dziecko.
-To miło.- siedział nadal. Taka bez makijażu i prosto spod prysznica była jeszcze ładniejsza w jego oczach.
Lu... Popierdoliło Ci się we łbie! coś krzyczało w jego głowie, ale nie dbał o to zupełnie. Chciał być przy niej, tak zwyczajnie.

Halle

Wyciagnela do niego dlon. Taki glupi zwyczaj. Druga reka odrzucila klaki do tylu. Przekrzywila lekko glowe. I co teraz? co z tym nieszczesnym wpojeniem. To bedzie ciezsze niz sadzila. Ale przeciez to nieistotne. Usmiechnela sie do niego lekko. Tak zwyczajnie.

Lucyfer

Spojrzał na jej łapkę z delikatną kpiną.
-Ty strongwomen.- zaśmiał się i wstał. Jej rękę złapał w swoje i ucałował. a tak sobie, bo lubił. Bo jej zapach sprawiał mu przyjemność. Miała taką miłą w dotyku skórę. Lucek dziadział własnie w tej chwili.

Halle

- Nie to nie
Burkła cicho. Chciała być miła i o! Nie to nie. Znowu się lekko zarumieniła. Przekrzywiła głowę, nadarła ją do góry, żeby mu w ślepia móc patrzeć. No mała była, nie jej wina. Bozia wzrostu poskąpiła, to trza łepek zadzierać. Z uporem maniaka próbowała mu patrzeć w oczy. Ale niedługo ją szyjka rozboli xD.

Lucyfer

I wsadzimy w kołnierzyk, taki różowiutki. położymy do łóżeczka, opatulimy kołderką i termometr w papę na zaś rutinoskorbinkę i cacy.
-Nie złość się i nie zadzieraj tak głowy.- rozczochrał jej włosy absolutnie nie chciał jej zostawić nawet na minutę samej.

Halle

- Ale ja inaczej nie mogę.
Jęknęła cicho.
- Za wysoki jesteś.
Wydęła policzki. Jak już opuściła trochę głowę, to nie wiem...patrzyła gdzieś w okolice jego obojczyków, czy coś w ten deseń. Burkła coś cicho, poprawiła blond czuprynę.
- Nie czochraj mnie....
Mruknęła cicho.

Lucyfer

Złapał ją w pasie podnoszac jak małą dziewczynę. Spojrzał jej w oczy. Te jego raczej były wilcze w tej chwili, wiadomo pcha nim to i owo uczucie. Taka a nie inna żądza, ale zawsze lepsza taka niż ta pieniądza.
-Jakiś argument za tym, bym Cię nie czochrał? Jakieś przekupstwo może?

Halle

Kiedy spojrzała mu w oczy, przestraszyła się trochę. Pośpiesznie spuściła wzrok. Znowu się zaczerwieniła. Odetchnęła raz, drugi i znowu spojrzała mu w oczy. Odważnie. Zadarła lekko głowę do góry.
- Przekupstwo? A co powiesz na szantaż?
Wyszczerzyła się bezczelnie. Przymknęła na chwilę oczy.
- Nie będziesz mnie czochrał, bo tego nie lubię, o!
Ta. nie ma jak wiara w bezinteresowność.

Lucyfer

-Aha...- pokiwał głową z miną 'tak to Ci nie wyjdzie...' i zaniósł ją do pokoju. Przez chwilę wydawało mu się, ze poczuł zapach perfum swojej matki. Były takie słodkie, jakby ktoś wsypał do nich kilo cukru, ale i tak dobrze się kojarzyły.
-Słaby ten szantaż... wiesz o tym?- posadził ją na łóżku.

Halle

- To nie był szantaż, tylko stwierdzenie.
Zamajtała nogami w powietrzu.
- Szantaż mam inny. Wyrwę się, pobiegnę do domu kuzyna, spakuje manatki i już mnie tu ni ma
Pokazała mu język. Po prawdzie nigdzie się nie wybierała. Zezowała chwilę na jego usta, przekrzywiła głowę.

Lucyfer

Na chwilę zesztywniał, ale stwierdził, że sobie dziewczynka żartuje. Złapał ją w pasie. On... no właśnie! Cały Lucek!
-Ani mi się waż!- syknął jej do ucha, cholera kiedy on się tak przyssał? Ja nie zauważyłam...

Halle

- Widzisz? Dobry szantaż....
Uśmiechnęła się niepewnie. Ciśnienie jej skoczyło, serduszko przyśpieszyło. Straszył ją, perfidny jeden.
- Nie będziesz czochrał?
Upewniła się.

Lucyfer

-Zastanowię się...- musnął ustami jej szyję. Lucek nie był cierpliwy, grzeczny ani w ogóle delikatny. Zazwyczaj miewał w domu proste panienki, proste sytuacje, proste wyjścia i chamskie odzywki, a teraz nagle coś tam się pozmieniało, a on nadal został prostakiem.

Halle

- Zastanowisz?
Uniosła brew. Mruknęła coś cicho, odchylając nieznacznie głowę. Chciała oprotestować ale...ta chęć wyjechała na Bahamy, a jak wszyscy wiedzą to daleko. Przymknęła zadowolona oczy. Gdzieś tam powoli jakiś mały istotek w jej głowie rozpalał diodkę, która miała się świecić na czerwono. Ale ta diodka powoli się rozpalała, no.

Lucyfer

Olał jej pytanie. Był na wpół dziki, to normalne, ze czekać nie umiał. Dłońmi przejechał po jej bluzce w dół, gdy dotarł do jej końca podwinął ją. Miała przyjemną w dotyku skórę. Jak każda kobieta,a le ta skóra była spełnieniem każdego jego marzenia... eh...

Halle

On w przeciwieństwie do niej skórę miał szorstką. W chwili w której poczuła jego palce gdzieś na krańcach bluzki, w głowie owa diodka zaczęła sie jarzyć tak jaskrawym światłem, że nawet jeśli by się chciało, nie dało się jej nie zauważyć.
- Lu....
Mruknęła cicho, trochę ostrzegawczo. Jej dłoń delikatnie złapała go za nadgarstek i powoli odciągnęła, trochę jakby nie chcąc. Ale nie była łatwa i o! Nie ma. Nie wolno!

Melanie

Mel po załatwieniu swoich spraw, zabrała się i ruszyła do domu.
Czy raczej wpierw na lotnisko.
Że dużo ze sobą nie miała. Nie musiała przynajmniej tachać zbędnych rzeczy.

/Lotnisko

Lucyfer · Wysłany: Pią 15:12, 05 Mar 2010 Temat postu:

Jak nie ma? Jak nie wolno? No ej... Wilkołakowi tak powiedzieć? Bardzo, bardzo, ale to bardzo nieładnie!
-Przepraszam...- mruknął, zabrał rękę delikatnie w tył i oparł ją o jej bok, o bluzkę już. Postara się być grzeczny, ale szło mu to trudno.