Dom Lucyfera

Leah

Uśmiechnęła się lekko.
-Jest zmęczona. I tak powinnam się stąd zbierać. Muszę w końcu znaleźć jakiś hotel. Funkcjonuje to coś takiego jak taksówka? -zaśmiała się.

Lucyfer

-Przykro mi, jestem tylko ja.- podszedł i stanął obok niej oparty w ścianę.

Leah

-Odwiózłbyś nas do pobliskiego miasteczka? -zapytała- Potem jakoś dałabym sobie radę... -mruknęła pewna siebie. Generalnie chwilowo utknęła na jakiejś zapadłej dziurze z banda wilków z przerostem ego.

Lucyfer

-Ściemnia się, zostaniecie tu do jutra, a jutro odpalę auto z wypożyczalni.- westchnął jakby nigdy nic.
-Nie jadam dzieci, naprawdę!

Leah

-Noo w to akurat wierzę... -uśmiechnęła się szeroko- Ale nie chcę nadwyrężać Twojej gościnności... -mruknęła lekko niezdecydowanie.

Lucyfer

-Pokój u góry jest wolny. - wzruszył niedbale ramionami. Miejsce w moim łóżku także...

Leah

Uśmiechnęła się lekko. Znów przeczesała palcami włosy odgarniając je do tyłu.
-Mogę zanieść tam Jose? -zapytała po chwili. Dziewczynka poszłaby spać i Leah miałaby spokój, o.

Lucyfer

-Ja rozumiem, samotna matka etc, ale zaraz wrócę.- nie lubił grac księcia z bajki, ale dla matki z córką trzeba. Poszedł do salonu zeskrobać mała z fotela.

Leah

Jose natomiast nadal zaspana bardzo chętnie przeszła na ręce Lu, opierając brodę na jego ramieniu. W domu było ciepło na tyle, że Leah zdjęła z siebie kolorowy sweter przewieszając go przez oparcie fotela. Rozejrzała się po salonie z delikatnym uśmiechem. Męski dom. Kolejny. W domu Gasparda było nieco przejrzyściej, jaśniej. Za to tu można było się poczuć o wiele lepiej, jako część względnej całości. Poruszyła delikatnie jakąś figurkę stojącą na szafce.

Lucyfer

Położył mała u góry w łóżku. Zamknął drzwi cichutko i zszedł an dół.
-Nie rzucaj nia tlyko we mnie, co?- zaśmiał się.

Leah

-Dlaczego miałabym czymś w Ciebie rzucać? -spojrzała na niego zdziwiona- Nie jestem aż tak narwana i bezczelna jak moja córka... -zaśmiała się.

Lucyfer

-Ooo, bardzo mnie to cieszy. Lubię ta figurkę.- zmierzył ją wzrokiem.
-Zdjęłaś cześć garderoby?

Leah

-Sweter... -odpowiedziała jak na przesłuchaniu- Ale czy wnioskując z Twojego wzroku mam go założyć z powrotem? -uśmiechnęla się lekko.

Lucyfer

-Absolutnie nie.- pokiwał głową rozbawiony.
-Źle odczytujesz sygnały...

Leah

-Może to Ty wysyłasz je dość niewyraźne?- wyszczerzyła się lekko.

Lucyfer

-Oj wydaje Ci się.- zaśmiał się lekko zgryźliwie. Usiadł an fotelu jakby nigdy nic. Puścił cicho radio.

Leah

Uśmiechnęła się lekko i nieświadomie przesunęła dłonią po jego karku zabierając sweter z oparcia.
-Ładny masz dom... -oznajmiła po chwili.

Lucyfer

Obejrzał się za nią. Był ciekaw czy jest nieuwazna czy mają ochote na to samo..
-Dziękuję za docenienie gustu moich rodziców.

Leah

-A gdzie są Twoi rodzice? -spojrzała na niego z uwagą. Usiadła na oparciu fotela tak, jakby nie było obok wolnego miejsca.

Lucyfer

-Nie ma ich, czy to Ci wystarcza czy chcesz całą biografię moją?- spojrzał na nią krzywo.
-Ale wiesz, ona nudna i krótka jest...

Leah

-Nie chcę. Dobrze mi z tym, że nic o Tobie nie wiem.. Bo wtedy nie czuje sie zobligowana opowiadać o sobie... -mruknęła.

Lucyfer

-Wiesz po Tobie więcej widać. Masz dziecko.- zaśmiał się delikatnie złośliwie okazując ząbki.
-Wiesz mniej zobowiązań im mniej słów jest.

Leah

Spojrzała na niego wilkiem- Nie myśl sobie tylko, że mała była planowana...-mruknęła.

Lucyfer

-Ja nie wiem, dzieci się planuje, albo i nie, ale ja nie widzę w tym zbytniej różnicy, wiesz?- spojrzał na nią uważnie.
-Jak an muchę tse tse jesteś za szczupła. - dźgnął ją w brzuch paluchem.

Leah

Zaśmiała się i spojrzała na niego jak na świra.
-Dlaczego miałabym być muchą?! -pisnęła sztucznie oburzona.

Lucyfer

-Zazwyczaj przy mnie na fotelu siadają tylko muchy... I to te odważne.- zaśmiał się i poruszył brwiami.
-Podobno jestem agresywny.

Leah

Spojrzała na niego jak na kretyna.
-Ja tam w to nie wierzę... -prychnęła- Lej na to co inni mówią... -wzruszyła ramionami.

Lucyfer

-No dobrze, postaram się.- zaśmiał się lekko nieobliczalnie, istny Lucyfer. Przejechał niby to przypadkiem po jej udzie.

Leah

-Lu... -mruknęła- Czy nie za bardzo się wczuwasz diabelny? -zapytała spoglądając na jego rękę. Nie była jednak oburzona. Jej głos brzmiał wręcz zachęcająco.

Lucyfer

-Mnie wolno.- zaśmiał się. Nie uważasz?- przejechał ręką wyżej na jej biodro. Jechał tak dłonią coraz wyżej.

Leah

-Na jakiej podstawie? -spojrzała mu prosto w oczy. Dość przenikliwym wzrokiem. Nie cofnęła jego ręki.

Lucyfer

-Jestem Lucyfer, wolno mi wszystko. - zasmiał się wsuwając rekę pod jej bluzkę.

Leah

Zatrzymała jego rękę na swoim brzuchu kładąc na niej swoją dłoń.
-Powinnam jednak odwiedzić pokój na poddaszu... -mruknęła nieco niepewnie.

Lucyfer

-A po co? Kanapa jest wygodna.- mruknął dleikatnie się podnoszac. Przejechał ustami po jej szyi.
-Nie dawaj się zabijać drobiazgom...

Leah

Czując jego ciepły oddech mruknęła cicho. Dawno nikt nie próbował zaciągnąć jej do łóżka. A to było naprawdę bardzo przyjemne.
-Kanapa? One z racji swojego przeznaczenia są już niewygodne... -mruknęła.

Lucyfer

-Obiecuję, że zrobię wszystko, byś miała inne zdanie na temat kanapy. Obiecuję, tylko daj mi szansę.- mruknął jej do ucha przygryzając jej małżowinę. Mial an nią cholerną ochotę, jedna chwila przyjemności, sen i znikną. Nic nowego.

Leah

Znowu cicho westchnęła. Spojrzała na niego rozbawiona. Uśmiechnęła się lekko słysząc jego słowa. Pochlebiało jej to. Zdecydowanie.
-Chyba musisz mnie jakoś przekonać... -szepnęła.

Lucyfer

Złapał ją w pasie i przerzucił sobie przez ramię, by za chwilę ułożyc ją na kanapie.
-Bo zobacz, przeszkadzają Ci ciuchy, one się podwijają i odgniatają skórę.

Leah

Zaśmiała się cicho. Pokręciła głową. Przesunęła dłońmi po jego plecach.
Wygięła lekko usta jak mała dziewczynka.
-Bluzka odgniata mi brzuch... -mruknęła. Na to była jedna rada. Musiał ją zdjąć!

Lucyfer

Pośpiesznie zdjął jej bluzkę.
-No zobacz i kanapa od razu wygodniejsza.- przejechał językiem po jej szyi.