Dom Quinn'a i Nelly

Quinn

- Dobrze, nie bulwersuj się - powiedział. - Tak więc co u ciebie słychac, słonko.? - zwrócił się do siostrzyczki, śmiejąc się cicho. Kątem oka zerknął na Jenny.

Nelly

Zaśmiała się na słowa brata.
-Twoje słowa przeciekają ironią braciszku.
Pokazała mu język.
-Ale ogólnie idealnie.
Uśmiech wpełz na niej buzię.
Pokazała głową na Jenny.
-Ona u nas zostaje? Tak szczerze to nie mam nic przeciwko.
Posłała uśmiech dziewczynie.
Nagle coś ją zmuliło i pobiegła szybko do łazienki zwymiotować.
Wyszła z niej wycierając usta.
-Przepraszam coś mi zaszkodziło.
Powiedziała do brata.
-Ej ale tak serio chciałabym aby między nami zaczęło się układać

Quinn

- Boże oddaj mi moją siostrę - powiedział, unosząc głowę ku górze a ręce składając niczym do modlitwy. - Albo nie - mruknął. - Ta chociaż się nie czepia - powiedział, śmiejąc się cicho. Uniósł lekko brew, kiedy poszła zwymiotować, jednak nie zadawał żadnych pytań. - Dobrze, nie mam nic przeciwko - mruknął, wzruszając lekko ramionami.

Nelly

Zaśmiała się.
-Raczej mów do diabła aby oddał siostrę.
Uśmiechnęła się.
-Barkuje Ci wrednej suczki braciszku?
Zachichotała.
Znów ją zmuliło ale tym razem powstrzymała się od zwymiotowania.
ojjj chyba będą problemy
skrzywiła się w duchu.
-Wiesz co Quinn nawet chyba zacznę się Ciebie słuchać.
Mrugnęła do niego

Quinn

Spojrzał na Nelly lekko ździwiony, słysząc ostatnie słowa. - Co zrobiłaś, że się tak przymilasz.? - zapytał się. To było po porstu nienaturalnie, niemożliwe i w ogóle. Na bank nie udzielił mu się nastrój świąt.

Nelly

Spojrzała na niego zdziwiona.
-Nic nie zrobiłam.
Zaparła się rękoma w obronnym geście.
tak myślę
I znów pobiegła do łazienki.
Wrociła z wykrzywioną miną.
-Chyba pójdę spać. Coś od wczoraj na mnie źle działa.
Skrzywiła się ponownie.
-Czyba zjadłam coś niestrawnego.
Sporzała na brata.
-Przymilam się bo zrozumiałam że te kłotnie daleko nas nie zaprowadzą.
Puściła mu oczko

Nathaniel

- Możliwe - powiedział. Zerknął potem trochę podejrzliwie na Nelly. - Jeżeli tak mówisz... - mruknął. Co prawda nie wierzył jej zbytnio, ale cóż. Może faktycznie miała zamiar się zmeinić.? Kto tam ją wie.

// Jezuu, znowu pomyliłam konta =.=

Nelly

//oj tam

trudno

//

-Dobra ja idę do siebie.
Popatrzyła na brata.
-Wiesz czasami ludzie się zmieniają.
Zachichotała.
-No i wredne suki walczyce też.
Pokazała mu język.
-Pogadamy jeszcze jutro.
Podskoczyła szybko do brata dała mu buziaka w policzek i pobiegła po schodach do swojego pokoju.
Żuciała się na łożko i od razu usnseła

Quinn

- Ona zwariowała - wymamrotał cicho, całkowicie poważnie. Chyba jednak już wolał ją taką, jaka była wcześniej. Nadal nie był pewien tego, że zachowuje się tak całkoiwcie szczerze.

Dexter

//Dom Dextera

Podbiegł pod dom i zastukał leciutko drzwi. Nie oczekując reakcji otworzył je sam i wszedł z uśmiechem. Przywitał się przelotnie i udał się na górę do pokoju Nelly. Uchylił drzwi, a gdy zobaczył, że śpi usiadł cichutko w ciemnym pokoju przy łóżku.

[sory, że sie wpycham do gry, ale mi sie nudzi Razz

]
[ a i Nell nie powinna mieć tak szybko chyba mdłości i wymiotów, ale to szczegół x)]

Jenny M.

Przyglądała się temu z niemałym zdziwieniem. Co prawda wiedziała, że kobieta zmienna jest, ale takiego przypadku to jeszcze nie widziała.
-Może to przejściowe-stwierdziła Jenny.

Quinn

Równeiż krótko przwitał Dextera. Zerknął na Jenny. - Mi to tam pasuje... - powiedział, uśmiechając się lekko. - Chociaż tak dziwnie z lekka - mruknął po chwili dodatkowo. Huh, może dziewczyna ma racje i to jest prejściowe. A kto tam wie..!

Jenny M.

-Zazwyczaj na początku jest dziwnie- uśmiechnęła się do niego.

(koniec kary? xd)

Quinn

// nie xpp tylko u mnie tak wygląda kara xD

- Po tylu latach spędzonych z nią, na końcu też i tak będzie dziwnie - odparł. Był tego wręcz pewien, że nie przyzwyczai się do nowego zachowania Nelly. Teorytycznie, bez żadncyh kłotni i sporów ten dom nie będzie miał życia. Pustka, zero. Ale wierzył, że siostra nie wytrzyma. Przeciez nie mogła się tak zmienić, że ciągłe kłótnie nagle zamieniają się w cisze. Co oczywiście nie oznaczało, ze nie cenił tego sobie, że zmieniła swój charakter. Jak narazie, oczwyiście.

Nelly

[wilcze geny przyśpieszają rozwijanie się Very Happy

]

Tak jagby przez sen usłyszała jak ktoś siada koło niej.
Lekko otwożyła oczy.
-Dexter?
Zapytała słabo.
Przesunęła się bliżej niego i położyła mu głowę na kolanach

Dexter

[ale aż tak? xd]

- Tak to ja - powiedział cicho i pogłaskał jej włosy z uśmiechem. Po chwili znowu powtórzył cicho - To ja... Śpij spokojnie - nachylił się i dał jej buziaka w policzek po czym znowu wrócił do głaskania. Sam narazie nie pytał co się stało. Siedział spokojnie i wpatrywał się w okno.

[odpowiadaj Amelią i Tomem też! xd]

Nelly

[bo już bym chciała aby dziecko się urodziło Very Happy

ale przystopuje Very Happy

minęło chyba już ze 3-4 dni więc teraz może mieć objawy Very Happy

]

-Co się stało?
Wyszeptała.
Poczuła jak całuje ją w policzek.
Pociągnęła go aby położył się koło niej.
-Nie odchodźtylko.
Przytuliła się do jego ręki

Dexter

Posłusznie ułożył się obok niej i wyszeptał:
- Nie mam takiego zamiaru..
Cały czas głaskał ją po włosach.
Przykrył ją kocem pod sam nos.

Jenny M.

Spojrzała na niego badawczo.
-Czyli wolałbyś, żeby była taka jak zawsze?-bardziej stwierdziła niż zapytała. Jenny należała do osób, które lubią zmiany. Właściwie to nie lubiła monotonii.

Quinn

Również zerknął w stronę dziewczyny. Nie był to jakiś konkretny wzrok, jak w jej przypadku. Tak po prorstu, aby zwrócić na nią uwagę. Gdyby zwrócił uwagę na coś innego, zapewne wyniknęło by, że jej nie słucha. Nie umiał się po prostu czasami skupić. - Czy wolałbym..? - wymamrotał cicho, może nawet bardziej do siebie, anieżeli do Jenny. - Chyba... Możliwe, że tak. - powiedział, przyznając tym samym jej rację. Własnie Quinn był całkowicie inny; nienawidził zmian. Wolał żeby wszystko było po swojemu, tak jak było. Równie nie znosił niespodzianek. Nawet nigdy nie zastanawiał się nad tym, dlaczego tak jest. Oparł głowę o sofę a twarz zwrócił ku górze. Zerknął w sufit. Miał jakiś dziwny humor. Bez powodu.? Mówi się, że zawsze jest coś, co oddziałowuje na poszczególne czyny, uczucia, zachowania. Czy i teraz tak było.? Sam Qui nie wiedział. Zresztą, nieważne. Chyba nie wszystko trzeba wyjaśniać.

Nelly

[ej trochę przyśpieszę tą ciążę Very Happy

bo nie chce mi sie tego ciągnąćw cukiereczek czasu.. a z dzieckiem wilkołaków nie jest tak samo jak z wampirem?? że bardzo szybko się rozwija?]

Nelly szybko zerwała się z łóżka. Sama nie wiedziała czemu.
-Ile ja spałam?
Zapytała zdezorientowanego Dexa.
-Chyba pare dni.
Skrzywiła się nieznacznie.
Nagle szybko pobiegła do łazienki zwymiotować. Wychodząc otarła usta i powiedziała.
-Chodź do kuchnie bo jestem głodka.
Miała na sobie luźną sukienkę która delikatnie odznaczała jej ciało.
Lekko napucnięty brzuch?? Raczej nie było to możliwę.
Przeynajmniej dla Nell.
Zlazła po schodach na dół.
-Cześć Quinn. Hey Jenny
Podeszła do lodówki i wzięła słoik ogórkók, kurczaka i lody. Usiadła na blacie i wpałaszowała to wszystko raz dwa

Dexter

Spojrzał niepewnie na Nell, ale poszedł za nią do kuchni.
Poprostu się o nią martwił.
Usiadł na stołku opbo k spojrzał na jedzenie, które leżało na stole przed Nelly.
- Nie powinnaś tyle jęść.
Stwierdził poważnie.

Nelly

Spojrzała dziwnie na Dexa.
Wzięła do ręki całe pudło lodówi i zaczęła zajadać.
-Kochanie ale przecież wiesz że wilkołaki jedzą dużo to i ja.
Poczuła się dziwnie jakby zmulona.
Zeskoczyła szybko z blatu i pognała do łazienki.
-O ja pier...!
Można było usłyszeć jak klnie.
Wróciła do kuchni.
-5 dni temu coś zeżarłam i teraz mi przeszkadza.
Skrzywiła się nieznacznie.

[teraz objawy mogą być na miejscu Very Happy

minęło 5 dni Razz

]

Dexter

Spojrzał niepewnie na Nel.
- Nie sądzę żeby to coś ci przeszkadzało...
Westchnął i odebrał Nelly lody.
- Nawet wilkołaki tyle nie jedzą!

Nelly

Spojrzała na niego.
-A masz inne wytłumaczenie?
Gdy zbrał jej lody zeskoczyła z blatu energicznie.
-Oddaj!
Krzyknęła na niego wystawiając ręce.
-Jestem głodna a Ty mi jeśćnie pozwalasz!
Spojrzała wzrokiem zbitego psa na Quinna.
Tył jej sukienki lekko zaczepił się o blat co spowodowało na ciągnięcie go na talii.
Niegdyś idealnie płaski brzuch dziewczyny lekko odznaczał się.

Dexter

Nie oddając jej lodów powiedział wskazując na brzuch.
- To!
Położył lody na blat i skrzyżował ręce.
- Jesteś w ciąży! To widać!
Po chwili powiedział:
- Te wymioty, jedzienie!

Nelly

Zrobiła się blada jak ściana.
Złapała się za zaokrąglony brzuch.
Spojrzała przestraszona na Quinna.
-Ale...-wydukała- to nie możliwe.
Pkręciła z niedowierzaniem głową.
Złapała się za twarz.
-Nie... tylko nie to.
Wyszeptała przestraszona.
Łzy na jej policzkach pojawiły się nie wiadomo z kąd.
Oparła się o ścianę i zjechała bezwładnie po niej.
-To niemożliwe..
Wyszeptła łapiąc się za brzuch

Dexter

Wstał i podszedł powoli do Nelly.
Usiadł na ziemi obok niej i założył rękę na jej ramie.
Przytulił ją i pocałował w głwę.
- Nie mart się... - wyszeptał - Zawsze Ci pomogą.
Pogłaskał ją po ramieniu i uśmiechnął się blado.

Nelly

Spojżała na niego zapłakana.
-Ale ja nic nie rozumiem.
Schowała twarz w jego ramionach.
-Co ja teraz zrobię?
Na samą myśl o Jacobie przewróciło jej się w żałądku

Jenny M.

Po jakimś czasie bezczynności Jenny dosłownie zeskoczyła z kanapy.
-To jak, kiedy nadejdzie czas na Twoje ulubione zajęcie?-zapytała opierając ręce na biodrach.

Quinn

Słyszał dokładnie rozmowę Nelly i Dextera, chociaż wcale tego nie chciał. Według Quinn'a to była ich sprawa a on sam nie powinien mieć nic do powiedzenia. I tak właśnie było. Nawet nie zastanawiał się, co tak dokładnie sie stało i jak. To było nieważne, jak zresztą wszystko inne. Odwrócił wzrok ku Jenny. - Moje ulubione zajęcie.? - powtórzył, z lekkim powątpieniem, patrząc na dziewczynę.

Jenny M.

-No nie wiesz?-zapytała z udawanym zdziwieniem-Zakupy!-zapiszczała udając rozpieszczoną panienkę, dla której głównym zajęciem było chodzenie po sklepach.

Nelly

Nelly wstała zapłakana i poszła do Quinna.
-Quinn..
Zaczęła cicho.
Nie wiedziała co ma powiedzieć jak się zachować.
Łzy zaczęły jej ściekać po policzkach
Brzuch odznaczał się pod białą sukienką

Quinn

Spojrzał na Jenny. - Na tak... - wymamrotał. - Możemy zaraz iść - powiedział, nadal patrząc na dziewczynę. Perspektywa łażenia po sklepach z Jenny może i nie była za bardzo według Quinn'a wesoła, jednak kto tam wie. Podniósł się powoli na nogi. Wtedy zerknął na Nelly. Nie miał zamiaru prawić jej jakieś wyrzutów czy coś. To co robiła wcześniej to była jej sprawa i teraz są jej kłopoty. Zresztą, Qui nie był osobą, która lubi zbytnio podnosić ton głosu. - Nie kończ - powiedział dosyć cichym tonem głosu do Nelly. Po tym pogłaskał ją lekko po poliku, ścierając łze. - Nie mozna żałować tego, co się już zdarzyło - mruknął, uśmiechając się lekko.

Nelly

Złapała jego dłoń na policzku.
-Pomóż mi.
Wyszeptała mu prosto w oczy.
-Będę się Ciebie słuchać! Będę grzeczna!
Krzyknęła z desperacją w głosie.
To co działo się w tej chwili w jej brzuchu przyprawiało ją o dreszcze.
Załapała się za brzuch.
-To nie miało być tak.

Jenny M.

-Może jednak zakupy to teraz nie najlepszy pomysł...-stwierdziła cicho. -Albo, moge iść sama, a wy sobie spokojnie pogadacie.-uśmiechnęła się do Quinna.

Dexter

Wstał z ziemi i podszedł do Nelly. Przytulił ją mocno. On także potrzebował jej bliskości. Zawsze gdy ona płakała mu było smutno.
- Ja ci pomogę... - powtórzył już któryś raz.
Uśmiechnął się do niej blado i pogłaskał ją po głowie.
- Nie płacz...
Wyszeptał jej do ucha.

Quinn

- Jego się słuchaj, nie mnie - powiedział do Nelly, pokazując ruchem głowy na Dexter'a. Qui uważał, że tak po prostu będzie lepiej. Spojrzał ku Jenny. - Poczekaj chwilę, to pójdę - mruknął. Nie widział niczego złego w pójściu z dziewczyną. Oboje dadzą sobie świetnie radę sami. A jeżeli nie to... Będzie to czuł, i tyle.

Nelly

Patrzyła na obojętność brata z wielkim bólem.
-To nie Dextera.
Wysyczała. Może właśnie tak myślał Quinn?? Że to jego??
Przytuliła się do przyjaciela.
-Dziękuję. Zawsze mogę na Ciebie liczyć.
Pocałowała go w policzek

Dexter

- Zawsze... - powtórzył
Dalej głaskał ją po głowie.
- Teraz będziemy musieli jechać gdzieś gdzie jest szpital.
Stwierdził smutno.