Sala audiencyjna

Lizzy Brown

Wyrwała się z jego uścisku i wplotła dłonie w jego włosy, mocniej dociskając do siebie.
nie wiem... odpowiedziała na jego pytanie w duchu.

Albert

Objął dziewczynę w pasie i przycisnął do siebie. Zapomniał o wszystkim. O tym, że za drzwiami siedzi banda wampirów, które z chęcią by się na niego rzuciły. Zapomniał o osobie, która czekała na niego w Forks. Była tylko Lizzy.

Lizzy Brown

W jej sercu wybuchł ogień. Jedyne czego pragnęła to Albert, kiedy jednak na chwilę do jej głowy dostała się myśl o tej dziewczynie odsunęła głowę o kilka centymetrów do tyłu, ciągle trzymając Alberta za głowę. Patrzyła w jego oczy, wiedząc że w jej własnych widoczna jest żądza .
- musisz wybrać... - wyszeptała, by chwile później powrócić do poprzedniej pozycji.

Albert

- Skąd mam mieć pewność, że nie robisz tego by mnie omotać, a potem się zemścić? - szepnął mrużąc oczy.

Lizzy Brown

- O zgadłeś! - Ironicznie się uśmiechnęła, po czym westchnęła. - pijesz do tego co powiedział Aro ... - Spojrzała mu w oczy. - Niczego nie słyszał, ani jednej mojej myśli mówiącej , że coś do Ciebie czuje... coś prócz nienawiści bo nie dopuszczałam tego do siebie. - uśmiechnęła się szczerze. - Gdybym chciała się na tobie naprawdę zemścić zrobiłabym to tam..- wskazała sale za nimi.
Wolno przybliżyła do niego głowę i delikatnie pocałowała w usta, zjechała trochę w dół ,całując go w brodę, a potem w szyje. Zamknęła oczy i odwróciła się na pięcie.
-to, co do Ciebie poczułam to… coś więcej niż zwykłe uczucie…

Albert

- W takim razie co to takiego? - nie dawał za wygraną. Nie wypuszczał dziewczyny z objęć.

Lizzy Brown

- Bo ja wiem...- zastanawiała się chwilę w skupieniu - pragnienie to chyba złe słowo... może miłość, a może mała obsesja - starała się wydostać z jego ramion.
- Pogadamy jak stąd wyjdziemy...

Albert

- Zapraszam do mnie, więc. - szepnął uśmiechając się. - Marcello! - zawołał i puścił Lizzy. Marcello pojawił się obok Alberta. - Zabierz nas do mojego domu. - nakazał. Zaskoczony sługa zaczekał aż Albert wyłączy swój dar i przeteleportował ich do domu Alberta.

/dom Alberta ;D

Lizzy Brown

Uśmiechnęła się jedynie - Dobrze - powiedziała krótko.

/dom Alberta

Albert

/Dom Alberta

Pojawił się razem z Lizzy i Marcello przed wielkimi drzwiami do głównej komnaty. Marcello wszedł do środka bez wahania. Albert spojrzał na Lizzy. - Gotowa?

Lizzy Brown

/Dom Alberta

-Nie... - przypomniała sobie te wrażenie osaczenia i łapczywie wciągnęła powietrze.

Albert

- Spokojnie. - przysunął się do niej i objął czule. - Dzisiaj będzie inaczej. To tylko zwykły obiad. - uśmiechnął się pokrzepiająco.

Lizzy Brown

Wypuściła powietrze ze świstem .
- Okey - wyprostowała się i uniosła głowę ,- Idziemy - odsunęła się delikatnie .

Albert

Uśmiechnął się tylko i razem przekroczyli próg. W sali dało się wyczuć napięcie, jakby wszyscy na coś czekali. Nikt nie zwrócił uwagi na nowoprzybyłych; większość wampirów było pochłoniętych rozmową. Aro podniósł się z tronu. - Witajcie. Albercie, Elizabeth. - ukłonił się uprzejmie w kierunku wampirzycy.

Lizzy Brown

Kiedy weszła jej wzrok padł prosto w stronę Aro , potem błądził przez chwilę po twarzach wampirów, którzy nie zaprzątali sobie nimi głowy. Na dźwięk swojego imienia drgnęła lekko i skierowała oczy w miejsce z , którego je usłyszała. Aro stał i patrzył na nich. Lizzy uśmiechnęła się jedynie blado i przysunęła jeszcze bliżej Alberta tak że nie było pomiędzy nimi nawet najmniejszej szczeliny.

Albert

- Witaj. - odezwał się Albert obejmując w pasie Lizzy.
Aro uśmiechnął się szeroko widząc ten gest. - Widzę, że w końcu zmądrzałeś. Czas najwyższy. - twarz Arego przez chwilę wydawała się szczerze ucieszona. - Tak czy inaczej, za chwilę powinien zjawić się tu Pavlo z obiadem. Jedliście już, wiem. Jednak byłbym wdzięczny jeśli się do nas przyłączycie.
Albert skinął tylko głową na znak zgody.

Lizzy Brown

Spojrzała na Alberta. Starała się wyczytać cokolwiek z jego twarzy, jednak tylko kilka sekund. Wróciła do oglądania twarzy reszty wampirów. Aro wraz z braćmi.. Jane.. Alec.. byli tu wszyscy.. Niemiły skurcz przeszedł przez jej ciało. Powróciło uczucie osaczenia . Docisnęła do siebie ręce Alberta, starając się skupić , żeby nie zrobić nic głupiego.
- Bądź przy mnie... - powtórzyła swoje wcześniejsze słowa.

Albert

- Spokojnie. - szepnął jej do ucha trącając je nosem. Uśmiechnął się lekko. Jane widząc ten gest zrobiła gniewną minę i odwróciła się do Aleca. Albert zwrócił się Aro. - Co dzisiaj jemy? - zapytał.
- Najprawdopodobniej turyści z Polski, ale to nic pewnego. - Aro podszedł bliżej Alberta. - Mógłbyś wyłączyć swój dar na czas posiłku? Niektórzy chcieliby się trochę zabawić. - uśmiechnął się.
- Nie ma sprawy. - odpowiedział Albert.

Lizzy Brown

Spojrzała na Jane z rozbawiona miną. Powoli się rozluźniła.. bardzo powoli. Zaczęła się czymś niepokoić , nie wiedziała czym . Mimo to nie pozwoliła sobie tego okazywać. Pocałowała Alberta w policzek i delikatnie wyrwała się z jego uścisku. Ciągle jednak zostając przy nim.

Albert

Nagle wszystkie wampiry w komnacie zamarły i wpatrzyły się w drzwi wyjściowe.
- Na miejsca! - rozkazał Aro po czym stanął przed swoim tronem.
- Chodź. - Albert pociągnął Lizzy w stronę ściany gdzie czekały na nich jeszcze jeden tron. Albert usiadł na nim i umieścił sobie Lizzy na kolanach. Zza drzwi dochodziły odgłosy kroków i rozmów.

Lizzy Brown

Świdrowała wzrokiem drzwi wejściowe.
-właściwie to pod jakim pretekstem ich tu ściągnęliście? - zapytała cicho Alberta lekko zaciekawiona.

Albert

- Zwiedzają zabytek. - odpowiedział szeptem. - Wybacz na chwilę. - zamknął oczy i skupił się na wyłączeniu swojego daru. Tymczasem drzwi się otworzyły i do środka weszła spora grupa turystów, a na ich czele Pavlo. Opowiadał właśnie jakieś wydarzenie dotyczące tego zabytku.

Lizzy Brown

Ciągle patrzyła w skupieniu na drzwi. Nie oderwała nawet wzroku kiedy już weszli. Dopiero po chwili na nich spojrzała... Były tam kobiety , byli i mężczyźni . Wszyscy w rożnym wieku. Spojrzała też w kierunku przeciwległej ściany. Stali pod nią.. wszyscy głodni, wszyscy nie mogli się doczekać żeby zatopić zęby w turystach... Przymknęła powieki i zaczęła oddychać. Poczuła ich... jad napłyną jej do ust. Wbiła palce w ramie Alberta.

Albert

Aro wystąpił na przód i przywitał się z turystami. - Witajcie w Volterze! - uśmiechnął się szeroko i skinął na wampiry stojące przy ścianie by zamknęły drzwi.
Ludzie rozeszli się po sali zwiedzając, oglądając, pytając. Albert otworzył po chwili oczy; jego twarz była skupiona i poważna.

Lizzy Brown

Nagle zdała sobie sprawę skąd wziął się jej niepokój. Spojrzała z przerażeniem na Alberta , jednak nie wykrztusiła ani słowa. Przeniosła wzrok na podłogę i ściany, a potem na tron pod nimi. Splotła ciasno obie dłonie.

Albert

Nagle Aro uciszył wszystkich machnięciem dłoni. Wystąpił na przód. - Teraz czas na punkt kulminacyjny dzisiejszego spotkania. - uśmiechnął się. Ludzie zdezorientowani lecz ciekawi wpatrywali się w Aro. Bracia wystąpili z tronów w weszli w tłum. Po chwili rozeszły się krzyki. - Smacznego! - krzyknął Aro. Wampiry rzuciły się na ludzi.

Lizzy Brown

Lizz miała atakować.. każda jej część się tego domagała jednak zatrzymała się w połowie drogi. Dokoła niej trwała rzeź.. nie była wstanie inaczej tego nazwać, jak by na to nie patrzeć była jej częścią... Instynkt wygrał chwyciła jakąś kobietę za włosy i rzuciła nią o podłogę, rozwalając czaszkę. Chwile potem była na niej ... ich twarze dzieliło kilka centymetrów... Oparła się na chwilę dłońmi o podłogę... To co zobaczyła.. tylu ludzi... sprawiło jej to taki ból, że zaczęła krzyczeć jak opętana, a całe jej ciało zaczęło się przeraźliwie trząść.

Albert

Albert w nieokiełznanym szale zabił kolejnego turystę i wyssał z niego krew. Jego umysł był przyćmiony, nie myślał racjonalnie. Nagle jednak do jego uszu dotarł znajomy krzyk, który niczym wiatr przegnał chmurę okalającą umysł Alberta. W ułamku sekundy doskoczył do Lizzy, podniósł ją z podłogi i wybiegł z sali, lecz nie wyjściowymi drzwiami. Wszedł do małej komnaty, w której stało staroświeckie łoże, stół, krzesła, półki z książkami itp. Położył Lizzy na łóżku i usiadł obok niej. - Co się stało?

Lizzy Brown

Nie była wstanie mówić, ani się poruszyć. Była kompletnie nieruchoma... jakby była zupełnie martwa.
Minęła kilka sekund, podniosłą ręce do twarzy i zatkała sobie usta, jakby chciała przestać krzyczeć. Przeniosła pusty wzrok na Alberta.
-Przepraszam...

Albert

- Nie masz za co przepraszać. - szepnął z lękiem wpatrując się w oczy Lizzy. Głaskał jej policzek delikatnie. - Co się stało? - ponowił pytanie.

Lizzy Brown

Podniosła głowę , a na jej twarzy malowało się obrzydzenie.
- Te.. obiady... to rutyna prawda? - łamiącym głosem zwróciła się do Alberta - widziałam...

Albert

- Robią tak co jakiś czas. To łatwiejsze niż wychodzenie na miasto po nocach. - mruknął. Jego dar wciąż był wyłączony dlatego było mu trochę ciężko. Położył głowę na brzuchu Lizzy. - Przepraszam. Nie powinienem cię tu zabierać. - szepnął.

Lizzy Brown

-Nie przepraszaj... myślałam że jestem silniejsza... zawsze tak myślałam - przejechała palcami bo jego włosach. - to co widziałam było potworne...- wzdrygnęła się.

Albert

- Nie musisz nic mówić. Pamiętam doskonale poprzednie obiady. - głośno wypuścił powietrze. - Chcesz tu zostać dopóki nie skończą jeść? - zapytał.

Lizzy Brown

-jeśli mogę, ale Ty idź... - wymruczała cicho - muszę pomyśleć...

Albert

- Jeśli chcesz, zostanę. I tak się już najadłem. - powiedział leniwie wtulając twarz w płaski brzuch wampirzycy.

Lizzy Brown

-Dzięki... - westchnęła i włożyła ściśnięte pięści pod głowę - narobiłam Ci wstydu...

Albert

- Nieprawda. - podniósł głowę i spojrzał dziewczynie w oczy. - Po za tym i tak niczego nie zauważyli.

Lizzy Brown

-Hmmm- zamyśliła się na chwile by potem usiąść na łóżku. Złapała Alberta za rękę i spojrzała w jego oczy z bezbarwną twarzą. -Albercie... wysłuchasz mnie?

Albert

Podniósł się i usiadł obok Lizzy. Również spojrzał jej w oczy. - Oczywiście. Zamieniam się w słuch. - uśmiechnął się.