Apartament gościnny

Marek

- Z przyjemnością - spojrzał na nią z łobuzerskim błyskiem. Momentalnie chwycił ją na ręce i otworzył okno. Wskoczył na parapet - Męczy mnie włóczenie się po korytarzach - mówiąc to zeskoczył.

// ogrody

[Marek pierwszy]

Ilucorana

//Komnaty Marka

Wpadla jak burza do komnat, suknia juz czekala...trudno, ze byla bez spodni, tylko w krotkim swetrze, ramptem do polowy uda. Kogo to obchodzilo. I tak wszyscy juz tam byli.
- Poczekaj!
Spojrzala na niego blyszczacymi oczami zebrala wszystkie rzeczy i zniknela w pomieszczeniu zwanym lazienka.

Marek

Nic nie rozumiał. Kompletnie nic. Widział tylko jej podekscytowanie.
- Czekam - burknął niewyraźnie. Wszyscy mijani na korytarzu dziwnie się usmiechali. Coś ukrywali. Co za ludzie!

Ilucorana

Po chwili wypadla w kreacji. Wlosy spiela na gorze, przy pomocy grzebyczka, kilka niesfornych kosmykow opadalo przy jej twarzy. Pojawil sie zdecydowany makijaz. Stala przed nim w kreacji, szkarlatnej sukni, czerwonych szpilkach. Podeszla do niego z lekkim usmiechem.
- Przepraszam ze tak dlugo.
Usmiechnela sie troche zalotnie.

Marek

Zanudzał się już, ale na szczęście wyszła.
- Ślicznie - powiedział z uznaniem - wręcz oszałamiająco.... - pocałował ją w usta. - A teraz dowiem się co to za okazja?

Ilucorana

- A co dostane za to, jak ci powiem?
Wszyczerzyla sie bezczelnie.
- Ale..jak to....dlaczego nie wiesz?
Spojrzala na niego zdziwiona.
- Chodz...do sali balowej..zobaczysz wszystko.

Marek

- Do sali balowej? - wywrócił oczami i podał jej ramię pozwalajac się prowadzić do wspomnianego pomieszczenia

//sala balowa [zaczynasz]

Ilucorana

//Sala balowa.

W niesamowitym tempie przemknęła z Laurą do apartamentu. Gdy zamknęła za nimi drzwi, uśmiechnęła się lekko.
- Tam jest łazienka.
Wskazała drzwi po lewej.
- Zaraz ci przygotuję jakieś ubrania...A potem rozwiążemy problem Braci....
Wyjasniął i stanęła przy szafie, przekopując ją we wszelkie mozliwe strony.

Laura

//S. balowa

Kiwnęła głową i udała się do łazienki. Drogę pokonała nadzwyczaj szybko, zaledwie w ułamek sekundy, co nie tyle ją zdziwiło, co zszokowało. Weszła zatem pod prysznic, ówczaśnie zrzucając poplamione krwią ubrania, które nadal niebezpiecznie zmieniały kolor jej oczu na ciemniejszy. Spłukała z siebie cały brud i wyszła, owijając się jakimś ręcznikiem. Nie było jej zimno. Ani gorąco. W ogóle nic jej nie było.
Wyszła do Ilu, a właściwie stanęła przy futrynie drzwi, czekając na kolejne polecenia.

Ilucorana

-Szybko...sądziłam, że zajmie ci to więcej.
Stwierdziłą trochę niezadowolona, nawet nie odsuwając się od szafy.
- Skoro zależy nam...znaczy tobie na tym, żeby cie szybko wypuszczono...
Odsunęła się od szafy wyciągając [link widoczny dla zalogowanych]
- to myślę, że się nada.
Uśmiechnęła się do niej promiennie, podała odzienie.

Laura

Popatrzyła z szeroko otwartymi oczami na sukienkę i wzięła głęboki wdech.
-S..Sukienka? Ale na dworze nie jest zbyt ciepło... To grudzień... - Zauważyła nieśmiało, powoli podchodząc do Ilu. Sukienka nie była jakaś tam wyjątkowo balowa, ale Laura i tak dostała oczopląsu patrząc na nią.

Ilucorana

- I co z tego?
Spojrzała na nią zaskoczona.
- Wiesz....zakładając, że twoje ciało jest martwe nie będzie ci zimno.
Zachichotała, patrząc na Laurę uważnie.
- Nie podoba ci się?
Zdziwiła się.
- To znajdę coś innego...to musi być suknia lub sukienka...przecież to był bal. Prócz tego, musisz się dobrze prezentować jak każdy szanujący się wampir.

Laura

Przygryzła wargę. No tak, mogła o tym pomyśleć. Zwykle w takich momentach czuła gorąco na policzkach. Teraz już nie, nie zarumieniła się.
-Nie, nie, jest naprawdę śliczna. - Zaprotestowała, podchodząc do wampirzycy i biorąc sukienkę z jej wyciągniętej ręki. Dostała i komlet bielizny, więc zawróciła do łazienki, żeby szybko to na siebie włożyć. Po chwili wyszła już ubrana w strój balowy.
-Gdzie pojedziemy? - Spytała nieco śmielej, oglądając się z zachwytem w ogromnym lustrze.Była piękna. Naprawdę piękna.

Ilucorana

- Cóż...po prawdzie powinnyśmy tam wrócić.
Odwróciła się do niej, otaksowała ją wzrokiem.
- Jest pięknie...podkreśla to twoją delikatność.
Zaśmiała się, rozpuszczając włosy.
- Sprowadzę cię na dół i muszę kogoś poszukać, dobrze?
Spojrzała na nią niepewnie. Uśmiechnęła się na samą myśl dość ciepło.
- Powiedz Aro, że ja, Ilucorana biorę cię pod swoje skrzydła i nie chcę słyszeć słowa sprzeciwu. Jeżeli jakieś ma, to niech mnie szuka.
Spojrzała na nia bystrze, mrużąc lekko oczy.
- Znajdziesz mnie...po zapachu chociażby. Jeżeli nie, przyjdź do tej komnaty.
Poinstruowała ją.

Laura

Pokiwała energicznie głową i uśmiechnęła się z wdzięcznością. Więc wampirzyca jednak nie miała w tych działaniach ukrytych intencji. Dzięki Bogu.
Dopadła drzwi w niesamowicie szybkim tempie i obejrzała się przez ramię.
-Dziękuję. - Mruknęła z lekkim uśmiechem i wyszła.

//Sala balowa