Miasteczko

Gość

- W takim razie chyba nie mogę państwu pomóc. Przykro mi. - powiedziała szybko, chcąc wrócić do rozmowy z przyjaciółmi. Potarła ramiona dłońmi. Mimo tego, że było dość ciepło Gracja miała gęsią skórkę na rękach. Zimno biło od nowopoznanej pary.

Lizzy Brown

Cały czas stała za Albertem i widziała jak się denerwuje. Gdy ją przedstawił uśmiechnęła się delikatnie, by nie odsłaniać zębów i tyle. Od jej postawy biła za to duma i chłód. Spojrzała na Grację , miażdżąc ją wzrokiem i próbując przybrać bardziej przyjazną postawę ujęła Alberta w pasie, wciąż się uśmiechając. Bawiło ją kiedy chłopak był tak zmieszany. Lizz już w trakcie wymiany zdań zorientowała się, że nic z tego nie wyjdzie więc kiedy Gracja chciała zakończyć rozmowę, wybuchła śmiechem.
-Po co te podchody?- zapytała starając się ocieplić swój głos - Nie łatwiej powiedzieć jej prawdę? - uniosła brwi - Gracja to Twój kuzyn -wskazała na Alberta - wybacz mu... gubi się poznając nowych ludzi - no to teraz będzie zabawnie zamilkła, wlepiając chłodne spojrzenie w ludzi.

Albert

Zrobił znudzoną minę i spojrzał na wampirzycę. - Dzięki Lizz. - mruknął, niby obrażony o to, że już na samym starcie wygadała jego słabość. Po chwili jednak, rozpogodził się. Spojrzał na Grację. - Wybacz, że nie powiedziałem tego od razu... - uśmiechnął się z zakłopotaniem. W geście wdzięczności objął Lizzy w pasie i przycisnął do swego boku.

Gość

- Kuzyn? - zapytała patrząc na parę i mierząc ich od stóp do głów. - Nie sądzę abyśmy byli spokrewnieni w jakikolwiek sposób. - Była granica widziana gołym okiem. Piękni, wyniosli, dumni. Nie, to nie możliwe....

Lizzy Brown

Zadowolona z siebie , zaczęła swój wywód:
-Albert, jest wnukiem, twego wuja od strony ojca, wuj nazywa się Albert i jest synem matki twojej babki , ... Czyli jakby ten Albert -wskazała na wampira - jest twoim kuzynem ... - mówiła szybko mając nadzieję , ze dziewczyna nie połapię się o co chodzi. -A brak podobieństwa to różnicę w miejscach zamieszkania.. i stylu bycia i tyle..- wciągnęła powietrze zastanawiając się co dalej.

Gość

- Acha.... - Gracja lekko skołowana popatrzyła na dziewczynę. Nie wiedziała co powiedzieć, a tym bardziej czy jej zaufać.

Albert

Chociaż wyjaśnienia Lizzy były trochę zawiłe, Albert uśmiechnął się z zadowoleniem widząc, że Gracja jest z lekka zagubiona. - Tak, dokładnie. - uśmiechnął się.

Gość

Patrzyła raz na niego, raz na nią i nie mogła wysnuć żadnych sensownych wniosków. On nie może być moim kuzynem, nawet dalekim. Wiedziałabym. Jej rodzina miała zwyczaj spotykać się razem, raz do roku na urodzinach najstarszego rodu, aktualnie dziadka Gracji.

Lizzy Brown

Elizabeth uśmiechnęła się szeroko.
-Albert nigdy dotąd nie odwiedzał rodziny... odkąd wyjechał na studia....- urwała i machnęła ręką - sam Wam opowie... Chciałby poznać resztę rodziny... Prawda? - popatrzyła na niego znacząco.

Albert

Potwierdził skinieniem głowy. - Kiedy poszedłem na studia, zerwałem kontakt z rodziną. Chciałbym to teraz jakoś... odnowić. - powiedział z uśmiechem. Zerknął na Lizzy ciepło. Potem jego wzrok znów spoczął na Gracji.

Gość

- Teraz? - zapatrzyła sie na chwilę w czerwień jego tęczówek - Obawiam się że teraz moi rodzice już śpią... - mimo tego że była bardzo gościnna, ich towarzystwo jakoś nie sprawiało jej przyjemności. - Może jutro? - zapytała zrezygnowana widząc nieustępliwość w jego oczach.

Albert

- Dobrze, nie chcemy się przecież narzucać. - uśmiechnął się. - Wiesz może w takim razie, gdzie moglibyśmy znaleźć jakiś hotel? Nie będziemy spać na dworze. - zaśmiał się cicho. Sam się sobie dziwił. Dlaczego tak łatwo przychodziło mu udawanie człowieka?

Gość

- Tak, wiem! - szczęśliwa że może się ich pozbyć przynajmniej na jakiś czas, wytłumaczyła im szczegółowo jak trafić do małego motelu, jedynego w mieście - Gdybyście mieli problemy, każdy wam wytłumaczy... To... - zawahała się - Do zobaczenia?

Albert

Zapamiętał drogę za pierwszym razem. - Tak więc... do zobaczenia. - zakończył wracając do swojego normalnego tonu. Uśmiechając się pod nosem i podał jej dłoń na pożegnanie.

Gość

Podała mu rękę i dodała choć sama nie wiedziała dlaczego. - Mieszkamy przy brzegu morza. Łatwo znajdziesz mój dom. - Kiwnęła głową jego towarzyszce i wróciła do swoich przyjaciół.

Lizzy Brown

Cały czas uśmiechała się uprzejmie, na pożegnanie rzuciła krótkie - Do jutra... - odwróciła się i odeszła ludzkim tempem .
-Trzeba wymyślić jakąś bajkę - stwierdziła, kiedy oboje odeszli na bezpieczna odległość.

Gość

Nie mogąc pozbyć się dziwnego uczucia osaczenia, Gracja wróciła do domu o wiele wcześniej niż planowała. Błagania przyjaciół aby została nie mogły jej skłonić do zmiany decyzji. Wykręciła się tym, że jest zmęczona i że czeka ją dużo pracy. Pożegnała się z nimi i wróciła do domu.

/ Chatka niedaleko brzegu morza

Albert

Oglądał się raz po raz by spojrzeć na plecy Gracji. Kiedy zniknęła mu z oczu, przeniósł wzrok na Lizzy. - Mamy całą noc na wymyślanie. - powiedział po czym uśmiechnął się. - I co? Co o niej myślisz? - zapytał. Musiał znać jej zdanie.

Lizzy Brown

Wzruszyła ramionami.
- Trudno określić... Okaże się jutro... - zaśmiała się - Ale wiesz, że ta bajka musi być naprawdę dobra?- spytała przyglądając się mu bacznie.

Albert

Wolnym krokiem ruszył przed siebie. - Jako wybitny uczeń bardzo szybko wyjechałem na studia i zerwałem kontakt z rodziną. A po ukończeniu studiów... - mówił, zamyślony, patrząc się przed siebie.

Lizzy Brown

-Będzie problem jeśli matka jej ojca nie miała brata - zaśmiała się , mając nadzieję , że Albert rozumnie o co jej chodzi - ale w takim wypadku zwal na mnie, że coś poplątałam... - westchnęła .

Albert

- Jej rodzina to pewnie prości ludzie, łatwo będzie ich nabrać. - uśmiechnął się. Właśnie obraził samego siebie, ale nie przejął się tym. - No więc, kiedy wróciłem ze studiów... Postanowiłem odnaleźć swoich trochę dalszych krewnych.

Lizzy Brown

-Jeśli są tak prości jak Ty, to będzie problem - uśmiechnęła się ironicznie -... taak, ale nie pomijajmy szczegółów... Co studiowałeś? Gdzie się urodziłeś? itp...

Albert

- Urodziłem się we Włoszech. Studiowałem... historię. - uśmiechnął się szeroko. - Mam 25 lat i mam zamiar się z tobą ożenić. - mówił dalej. Spojrzał na Lizzy, czekając na jakiś komentarz.

Lizzy Brown

Miała właśnie coś powiedzieć, ale zatkało ją nazbyt. Nie wykrztusiła z siebie , ani słowa . Stawiała kolejne kroki w milczeniu wpatrując się w przestrzeń.

Albert

- Hm? Co się stało? - szedł obok niej, patrząc na nią uważnie. - Idziemy nad morze? - zaproponował. Plaża była niedaleko.

Lizzy Brown

Otrząsnęła się.
-Nic...- zamyśliła się chwilę , by potem odpowiedzieć na drugie pytanie - Morze mówisz? Bardzo chętnie - przeniosła na niego czułe spojrzenie.

Albert

Złapał ją za rękę i idąc tak w milczeniu, w końcu doszli nad morze. Fale raz po raz pieniły się na czarnej tafli wody. Wiał wiatr, było ciemno. Jedynie księżyc mocno świecił. Albert spojrzał na srebrną tarczę.

Lizzy Brown

Patrzyła w księżyc jednocześnie słuchając fal odbijających się od brzegu.
-Niby wszędzie taki sam, a jednak ... - urwała unosząc wzrok na chłopaka.
Chwilę potem usiadła na pisaku i zaczęła przesypywać go między palcami.

Albert

Po krótkiej chwili usiadł obok Lizzy. Wymacał sobie dyskretnie prawą kieszeń spodni. Jest. - upewnił się. Zerknął na LIzzy. - Jak myślisz? Jak to wszystko się skończy? - zapytał cichym głosem.

Lizzy Brown

Zapatrzyła się gdzieś ponad horyzontem.
- Nie wiem, zobaczymy... - westchnęła - ale milo ich będzie poznać, to w pewnym sensie Twoja rodzina - otrzepała dłonie z piasku - a interesuje mnie wszystko co związane z Tobą.. - oparła głowę na kolanach przenosząc wzrok na tafle wody.

Albert

Wpatrzył się w horyzont. - Pamiętasz wtedy w Bolonii... Widziałaś ją? Moją 'żonę'? - zapytał. Mówił cicho. Szum fal koił nerwy, co bardzo mu się podobało. Nie chciał tego psuć głośnym gadaniem.

Lizzy Brown

Uniosła głowę, odkręcając ją w kierunku Alberta.
-Widziałam, ale Ty zresztą też... - odruchowo złapała się za nadgarstek .

Albert

- Tak... - potwierdził. - Ale... Dopiero kiedy zobaczyłem ją pijąc twoją krew... Uświadomiłem sobie, że jesteś do niej strasznie podobna. - szepnął i sięgnął po jej nadgarstek. Na skórze widniała blizna jeszcze jaśniejsza od bladej cery. Albert pochylił lekko głowę i musnął ustami bliznę.

Lizzy Brown

Przyglądała mu się czujnie. Dłoń zadrżała jej lekko , wampirzyca uśmiechnęła się .
- Widziałam, była trochę podoba - mówiąc to jednocześnie przypomniała sobie twarz kobiety.

Albert

Gapiąc się w jej nadgarstek, mruczał dalej: - Jesteście podobne tylko zewnętrznie. Masz zupełnie inny charakter. - odwrócił lekko głowę by na nią spojrzeć. Uśmiechnął się lekko, prawie niezauważalnie.

Lizzy Brown

-A to źle? - spytała nie odrywając od niego wzroku.

Albert

- Nie. Właśnie dobrze. Bardzo dobrze. - uśmiechnął się szerzej. - Przecież właśnie za to cię kocham. - powiedział cicho. Zrobiło się bardzo ciemno. Impreza w miasteczku powoli się kończyła, światła stopniowo gasły. Albert wpatrywał się w najbardziej widoczny element twarzy Lizzy. W jakby rozjarzone, czerwone tęczówki.

Lizzy Brown

- I z wzajemnością , wiesz? - pocałowała go krótko w usta . Na niebie pojawiły się gwiazdy, zaczął wiać lekki wiatr. Lizzy oparła głowę na ramieniu Alberta, i uniosła ją ku niebu.

Albert

Odruchowo objął ją ramieniem. Spojrzał w to samo miejsce co ona. To chyba wymarzona chwila... Gapiąc się w niebo zaczął cichym głosem. - Wiem, że nie mamy poszanowania dla tradycji, ani takich pierdół, ale... - włożył rękę do kieszeni. - Mimo wszystko chciałbym... - wyciągnął z kieszeni małe czarne pudełeczko i otworzył je przed Lizzy. W środku był... [link widoczny dla zalogowanych].