Wyspa Santorini

Lizzy Brown

Przytuliła się do niego niepewnie i zarazem czule.
-Dziękuję..- wyszeptała cicho i objęła go rękami w pasie. Cały czas jednak nie wiedziała czego może się spodziewać.

Albert

- Denerwuje mnie to... - mruknął, wdychając zapach jej włosów. - Choćbym nie wiem jak był na ciebie wściekły, zawsze kończy się tak samo. - uśmiechnął się. Odchylił lekko głowę i oparł swoje czoło o jej czoło. - Tobie też należą się przeprosiny...

Lizzy Brown

-Ciekawe kiedy stracisz cierpliwość?- uniosła pytająco brwi.
Ulżyło jej. Albert nie wściekał się już na nią, co sprowadziło na jej twarz radość. Spojrzała mu w oczy, uśmiechając się dyskretnie.
-Nic mi się nie należy, co było to było....- wymruczała cicho, co do przeprosin.

Albert

- Marne szanse. Przy tobie ciężko jest mi stracić cierpliwość. - uśmiechnął się szerzej. - Należy ci się... - nie dokończył. Wprowadził w życie swoją myśl. Ucałował delikatnie jej usta, po chwili pogłębił pocałunek.

Lizzy Brown

Odwzajemniła pocałunek szczęśliwa , że już po wszystkim. Wplotła palce w jego włosy , dociskając go jednocześnie do siebie. Przestała i położyła czoło na jego piersi.
-Co teraz? - mruknęła

Diego Torres

Spojrzał a kierunku tamtej dwójki i od razu pożałował. Okropność jak tak można na oczach ludzi?! Pomyślał gdy się całowali. Wstał i zszedł spokojnie po klifie. Nadal miał rozpiętą koszulę która ukazywałą umięśnione ciało Diega. Gdy koło nich przechodził prychnął cicho.
- Idzie ktoś z was na obiad? - spytał z wyższością. Nie lubił takich słotkich scen, przyprawiały go o mdłości.

Lizzy Brown

-Teraz, ktoś nam przerywa.. - mruknęła spoglądając z ukosa na Diego. Jego dumna postawa wywołała u Lizzy irytację, prychnęła cicho.
-Z Tobą? - spytała unosząc brwi - nie wydaje mi się..

Diego Torres

Spojrzał na nią z pogardą. Nie obchodzili ją. Ruszył dalej przed siebie.
- Nie wiecie co tracicie - mruknął dość cicho ale i tak wiedział że go usłyszeli.
- A po za tym to niektórych bierze obrzydzenie na wasz widok - powiedział znudzonym tonem i ruszył w głąb wyspy. Po jakimś czasei na trafił na jakiś turystów których bez trudu zabił. Ci na plazy mogli słyszeć cichy jęk. Po chwili Diego zawitał do jakiegoś domku. Oczywiście zabił wszystkich. Otrał rękę dłonią i wrócił do samochodu. Otworzył bagażnik i zaczął czegoś szukac.

Albert

Odprowadził wampira wzrokiem pełnym wyższości. - Gość chyba nigdy nie był w Volterze... - mruknął, mając na myśli wzmiankę o marnowaniu szansy na dobre polowanie. Kiedy wampir zniknął im z oczu, Albert spojrzał na Lizzy. - Teraz... - jego dłoń powędrowała do kieszeni Lizzy i wyciągnęła z niej pierścionek.

Lizzy Brown

Spoglądała w kierunku Diego , aż zniknął - najwyraźniej nie...- mruknęła do Alberta. Gdy wyciągał pierścionek zastygła w bezruchu.

Albert

Wyciągnął pierścionek i obracał go ostentacyjnie w palcach. Gapił się w niebieskie oczko błyskotki, chociaż już dawno podjął decyzję. Zerknął na chwilę w oczy Lizzy, po czym znów na pierścionek.

Lizzy Brown

Zaczęła się denerwować chociaż nie dała tego po sobie poznać. Westchnęła, wpatrując się w pierścionek pytającym wzrokiem.
-Wahasz się czy jak? - spytała niecierpliwie.

Albert

Zaśmiał się cicho. - Niecierpliwisz się? - zapytał półgłosem. Chciał ją lekko wkurzyć, taka jego natura. Po chwili sięgnął po dłoń Lizzy i bez wahania wsunął pierścionek na jej palec. - Więc jak brzmi twoja odpowiedź? - zapytał poważniejszym tonem wpatrując się intensywnie w oczy Lizzy.

Lizzy Brown

-No ba!
Niecierpliwiła się i to cholernie. Stała w odrętwieniu kiedy pierścionek , już drugi raz pojawił się na jej palcu.
-dziękuję...- mruknęła - Wydawało mi się , że znasz odpowiedź.. - uśmiechnęła się - po stokroć tak - szepnęła cicho i spojrzała mu w oczy.

Albert

- Wolałem się upewnić... - szepnął z zawadiackim uśmiechem. Zbliżył się i ucałował usta Lizzy delikatnie. Objął ją w pasie i przycisnął do siebie. Nie dało się ukryć; brakowało mu tej bliskości.

Lizzy Brown

Gdy przycisną ją do siebie, Lizz zamknęła powieki. Na jej twarzy ciągle widniał uśmiech.
-Nie widziałeś mnie zaledwie jeden dzień... - skomentowała jego zachowanie, choć sama wtuliła się w niego, obejmując obiema rękami w pasie.

Albert

- To i tak za długo. - mruknął jej do ucha. Przycisnął ją mocniej do siebie. - Te rany... - miał na myśli jej dekolt. - Można je uleczyć... - dokończył.

Lizzy Brown

Odsunęła się od niego odruchowo i spojrzała na rany zadane przez Diego.
-Niby jak?- spytała z niedowierzaniem - a właśnie - u.uśmiechnęła się diabolicznie -.. muszę się mu odwdzięczyć ..

Albert

- Znajoma z Volterry może ci to wyleczyć. - odpowiedział. Również się uśmiechnął. Zabrał ręce z jej bioder. - Droga wolna. - uśmiechnął się cwanie. - Blokuję jego dar więc nie powinien zrobić ci większej krzywdy. A w razie czego... - nastawił sobie kości w dłoni.

Lizzy Brown

-Fajnych masz znajomych - uśmiechnęła się delikatnie.
Widząc gest Alberta, roześmiała się w głos.
- Nie zamierzam się z nim bić stwierdziła ruszając powoli w kierunku Diego - uderzę w czulszy punkt.

Albert

- Moja szkoła... - roześmiał się szczerze gapiąc się na Lizzy roziskrzonymi oczami. Uwielbiał patrzeć jak się uśmiecha, brakowało mu tego.

Lizzy Brown

Szła z gracją spoglądając w stronę Diego. Nie odezwała się do niego, jak gdyby nigdy nic, minęła idąc przy aucie. Kiedy już była przy przedniej części, rozłożyła dłoń i nacisnęła na żółtą maskę rozginając ją. Wyciągnęła paznokcie, wbiła je i przeciągnęła tworząc głębokie rysy , a raczej dziury.
Skończyła i poszła dalej, nawet nie patrząc na właściciela samochodu.

Albert

Uśmiechnął się z satysfakcją. Cieszył się tylko, że to nie jego samochód. Chyba by się załamał... Spoglądał na Lizzy z dumą. Kiedy w końcu do niego wróciła zapytał: - Zadowolona? - uśmiechnął się półgębkiem.

Lizzy Brown

-Nie - stwierdziła cierpko.
-Wolałabym zrobić mu to samo... - mruknęła szybko idąc, by czym prędzej zniknąć Diego z oczu i rozmyślając jak to fajnie byłoby go pozbawić na przykład rąk.

Albert

- Więc czemu tego nie zrobisz? - zapytał, szczerze zdziwiony. Nie widział ku temu żadnych przeszkód.

Lizzy Brown

Zawahała się. Mogła przecież wrócić i oberwać mu te ręce... Odwróciła głowę w tył.
- Hmmm.. sama nie wiem.. - spojrzała w kierunku bijącego po oczach żółcią auta.
-Mogłabym...

Albert

Oparł się o zimną ścianę klifu, prawie tak zimną jak jego skóra. Skrzyżował ręce na klatce piersiowej i wlepił natarczywe spojrzenie w Lizzy. - Nie tyle mogłabyś, co powinnaś... - zauważył z wciąż cwanym uśmieszkiem na twarzy.

Lizzy Brown

Uniosła brwi i wbiła wzrok w oczy Alberta. Wahała się, przecież w zasadzie to sama go sprowokowała.. Z drugiej strony normalnie rzuciłaby się na Diego ze wściekłością. Więc czemu tego nie zrobiła?
-Powinnam ? -powtórzyła pytająco , lekko otępiała - Powinnam... ale - na jej twarzy zagościło zaskoczenie - Nie chcę ?

Albert

Zmarszczył brwi delikatnie. - Hm? Dlaczego? - on na jej miejscu już dawno odrąbałby tamtemu łeb. Bez wahania. Ale skoro ona nie chciała... Co on mógł?

Lizzy Brown

Nagle się ocknęła. Uśmiechnęła się przepraszająco.
-Wybacz... zamyśliłam się - Jasne, że chcę! - Miała na myśli prawdziwą zemstę. Kiedy wyrwała się z otępienia , perspektywa takiej zabawy Diego wyglądała nadzwyczaj kusząco. Spojrzała w jego stronę, ciągle się uśmiechając.
-Popatrzysz? - spytała Alberta.

Albert

- Z rozkoszą. - odpowiedział i uśmiechnął się diabelsko. Takie zabawy lubił prawie najbardziej. Stał oparty o ścianę i czekał na widowisko.

Diego Torres

Wyczuł że Lizz idzie w jego stronę. Patrzył na nią z pogardą i obrzydzeniem. Gdy zaczeła niszczyć mu samochód wpienił się na maksa. Postanowił zachować w miarę zimną krew. Stał niby spokojnie i patrzył się jak jego kochane autko zostaje niszczone. Nadal miał wzrok pełen pogardy i obrzydzenia.
- Hahaha. Na prawdę myślisz że to dla mnie przykre czy coś? Mam mnóstwo kasy i mogę kupić sobie tysiąc takich samochodów... - syknął za nią i zaczął zbierać swoje rzeczy z samochodu. Miał ochotę ją zabić, ale wiedział że tamten debil zatrzymuje mu jego dar i że pewnie pomoże dziewczynie. Wredna jędza mruknął w myślach. Gdy wyjął wszystkie rzeczy zapakowął je do dużego plecaka, który założył na placy. Warknął cicho na parę z pełnym obrzydzenia wzrokiem i pobiegł gdzieś w dal
/Hiszpania/ Dom Diego Torres'a

Lizzy Brown

Miała właśnie podejść do Diego, kiedy ten.. -Uciekł?!- warknęła spoglądając w stronę auta. Wzburzona zaczęła szybko wyłapywać powietrze.
-Cham! - syknęła - Jeszcze go dorwę - odwróciła się w stronę Alberta - Spadamy stąd?

Albert

Spojrzał w kierunku gdzie zniknął koleszka od oczojebnego samochodu. - Powtarzam się. Tchórz. - Albert skierował swoje spojrzenie wprost w oczy Lizzy. - Gdzie tylko chcesz. Chociaż... chyba najpierw do Voltery. - zerknął na rany na jej ciele.

Lizzy Brown

-Chrzanić go...
Zastanawiała się chwilę, potrzebowała jakiejś rozrywki. Najpierw jednak - Voltera. Potem trzeba wymyślić coś innego , bo robi się nudno.. Musze się na kimś wyżyć - uśmiechnęła się złowrogo .

Albert

- Coś się znajdzie. A raczej kogoś... - uśmiechnął się równie złowrogo. Odepchnął się od ściany i podszedł do Lizzy. Złapał ją za rękę. Nie mógł się powstrzymać. Przyciągnął wampirzycę do siebie i ucałował ją w usta. Krótko, acz namiętnie. Uśmiechnął się cwanie i wyciągnął telefon. Napisał smsa po czym schował komórkę. - Marcello zaraz tu będzie.

Lizzy Brown

Zadowolona roześmiała się krótko. Rozglądała się uśmiechnięta po wyspie nie skupiając wzroku na niczym konkretnym.
-To dobrze - mruknęła przenosząc wzrok na Alberta i obejmując go drugą ręką.

Albert

Marcello w końcu się pojawił. Z wyraźnym znudzeniem na twarzy podszedł do Lizzy i Alberta i przeteleportował ich do Voltery.

/Voltera / Komnaty Alberta

Lizzy Brown

-Nareszcie..- mruknęła na widok Marcello.

/Voltera / Komnaty Alberta

Aya

/LAs

-Zostawcie mnie
powiedziała wyrywając się w końcu szczęśliwie, zaczynając maszerować przed siebie