Wyspa Santorini

Diego Torres

/Chatka nad brzegiem morza

Diego wraz z Elizabeth wyjechali z promu. Samochód został skierowany na spokojny, koniec wyspy gdzie nie było turystów. Gdy byli na miejscu Diego wyszedł z samochodu i otworzył przed Elizabeth drzwi.
- I jak się podoba? - spytał. Był akurat zachód słońca. Morze było spokojne, mężczyzna zaczął odserwować Lizzy.

Lizzy Brown

Wyszła z samochodu, westchnęła cicho i rozejrzała się. Nie interesowały jej zbytnio widoki, nie miała teraz do nich głowy.
-Jest ładnie - stwierdziła.

Diego Torres

Uśmiechnął się pod nosem.
- Cieszę się że Ci się podoba - mruknął cicho zapatrzony w horyzont. Poszedł kawałek i usiadł na skraju plaży.
- To co chcesz teraz robić? - spytał ja nadal wpatrzony.

Lizzy Brown

-Bo ja wiem?- wyciągnęła dumnie głowę -Po prostu egzystować i tyle
Zaczęła się zastanawiać , co ma teraz ze sobą zrobić. Wpatrzyła się w plecy wampira i zaśmiała się krótko.
-Musze się przejść..

Diego Torres

Odwrócił delikatnie głowę.
- To idź. - powiedział spokojnie i znów wrócił do patrzenia się w choryzont. Lubił to i to bardzo.
- Tylko się nie zgób - mruknął złośliwie i spojrzął na nią kątem oka. Jego twarz dlikatnie iskrzyła się w ostatnich promieniach słońca.

Lizzy Brown

-Nie ma szans - powiedziała przyglądając się mu dokładniej. Stwierdziła , że jest pociągający, ale jest to tylko pociąg fizyczny. Oderwała wzrok i ruszyła gdzieś przed siebie. Potrzebowała odetchnąć.

Diego Torres

Spojrzał za odchodzącą dziewczyną. Nich robi co chce Skomentował w myślach. Wstał i poszedł bliżej morza. Zaczął ściągać z siebie ciuchy rzucił je w jednym miejscu i wszedł do wody. Tak, to lubił poszeł jeszzce głębiej i zanurkował. Morskie stworzenia omijały go. Woda była cdowna. Słońce odbijało się w niej. Po jakimś czasie Diego wyszedl i ubrał założył spodnie, usiadł na paży i zaczął obserwować niebo. Siedział tak bez koszuli zupełnei wyluzowany.

Lizzy Brown

Spacerowała w ciszy, najpierw w głębi plaży potem wśród drzew. Jedną dłoń miała skrytą w kieszeni, zaciśnięta na pierścionku. Zacisnęła zęby i wróciła na plażę. Zastała Diego tam gdzie wcześniej, z tą różnica , że teraz nie miał na sobie koszuli. I dało się wyczuć że brał kąpiel. Usiadła w sporej odległości od niego.
-Ile masz lat? - spytała.

Diego Torres

Sojrzał na dziewczynę. Wyrwała go właśnie z rozmyślań. Przesłuchania ciąg dalszy mruknał wesoło w myślach.
- będzie jakieś dwieście - powiedział i delikatnie się uśmiechnął. Jego spojrzenie znów wróciło na linię horyzontu.

Lizzy Brown

-Aha - uśmiechnęła się ironicznie.
Elizabeth stwierdziła , że mimo iż jego wygląd jest pociągający , nie może tego samego powiedzieć o jego osobowości. Nie chciało jej się dłużej poszukiwać tematu do rozmowy. Uznała , że siedzenie w ciszy będzie najlepszym wyjściem.

Diego Torres

Nie patrzył na dziewczynę. Wciął wpatrywał się w horyzont. Robił tak od dziecka. Przypomniały mu sie te czasy gdy razem z nieżyjącą siostrą i znajomymi przesiadywali na plaży... Zapomniał że siedzi bez koszuli w towarzstwie prawie obcej dziewczyny co mogło jej się nie podobać. s
- Jeśli przeszkadza Ci to że jestem bez koszuli to powiedz. - Zwrócił się do niej w miarę miłym i delikatnie rozmażonym tonem. Jego ciało iskrzyło się delikatnie w resztkach słońca. A on sam znów zazcał delikatnie bryfować po falach wspomnień.

Lizzy Brown

Przeniosła na niego wzrok.
-Nie bardzo - mruknęła obojętnym tonem. Wampir był wyraźnie zamyślony, co wzbudzało jej zainteresowanie.
-O czym myślisz? Jeśli nie chcesz.. to nie mów

Diego Torres

Uśmiechnął się delikatnie i spojrzał na dziewczynę.
- Tak, o starych czasach - powiedział z uśmiechem i zastanowił się jakby to rozwinąć.
- Urodziłem się w Portugalii. Mieszkaliśmy bardzo blisko morza i gdy z moją nieżyjącą siostrą byliśmy mali, tata zawsze zabierał nas na zachody słońca. Czasem, jak były czyjeś urodziny - tu uśmiechnął się - To urządzaliśmy przyjęcia na plaży. Ponieważ moja rodzina była bogata to często takie imprezy miały miejsce. Zasiadaliśmy przy stołach a orkiestra gra ła do samego rana - powiedział nadal zamyślony. Lubił wspominać te przyjęcia. Posłał dziewczynie przyjazny uśmiech. NIe wiedział czemu, ot tak po prostu

Lizzy Brown

Odwzajemniła uśmiech na swój sposób i znów spojrzała na wodę.
-Byłeś szczęśliwy jako człowiek...- stwierdziła spuszczając oczy -Pytanie czy teraz jesteś szczęśliwy...- złożyła głowę na ugiętych kolanach i zamyśliła się.

Diego Torres

Zastanowił się chwilkę.
- Tak, byłem szczęśliwy - odparł nadal na nią patrząc. Nie umiał dokładnie stwierdzić czy teraz też był szczęśliwy czy nie.
- To "nowe" życie dało mi więcej możliwości, jednak gdy moi bliscy poumierali i zostałem sam, przykszy mi się trochę. Z resztą to nie te same czasy. Kiedyś było inaczej, lepiej. - zamyślił się na chwilkę. Nie wiedział czemu jej to mówi. Spojrzał na resztki słońca na choryzącie i westchnął.
- i znów nastaje zmierzch, kojący zmysły i uspypiający światy... - mruknął do siebie cicho.

Lizzy Brown

-Kiedyś było inaczej...- powtórzyła po nim i powróciła na chwilę do czasu z przed przemiany. Westchnęła smutno zamykając oczy. Skierowała się na chwile mniej odległe. Jeszcze wczoraj szalała ze szczęścia , dziś z tego szczęścia nie zostało nic.
-Jesteś szczęśliwy? - spytała wprost.

Diego Torres

Spojrzał na nią.
- Trudno powiedzieć - odprarł spokojnie. Zastanowił się jeszcze przez chwilkę. Starał sie ocenić czy jest szczęśliwy czy nie do końca.
- Tak, raczej jestem - dodał po chwili zastanowienia. Jeste szczęśliwy? spytal siebie w duchu. Jednak wiele razy ostatnio czuł szczęście.
- a Ty? - spytał po chwili nadal rozmyślając i patrząc an nią.

Lizzy Brown

Zacisnęła powieki , oraz dłonie. To, że Ona zadawała mu takie pytania , nie oznaczało , że On mógł pytać ją o to samo. Powstrzymała się jednak i ze spokojem odparła :
-Jakby, ale ...- no właśnie było jakieś "ale". Lizzy wolała nie rozwijać tematu.
-Do szczęścia brakuje mi niewiele.

Diego Torres

Przeszył ją wzrokiem.
- Rozumiem... Nie chcesz mówic to nie mów - powiedział delikatnie się do niej uśmiechając. Nie chciał jej urazić, przynajmniej narazie. Jego spojrzenie znów wróciło na linie horyzontu. Zaczął się zastanawiać co by było gdyby nie został wampirem.

Lizzy Brown

Zmusiła się do podniesienia głowy. Spojrzała na chłopaka siedzącego w zamyśleniu i przetarła twarz rękoma.
-To nie chodzi o to , że nie chce mówić, tylko nie potrafię i tyle - zmusiła się do uśmiechu. Wypadało być miłą , w końcu dzięki niemu nie siedziała teraz w tym miasteczku.

Diego Torres

Spojrzał na nią.
- Rozumiem, czasem potrzeba czasu by mówić o czymś. A czasem to samo do nas przychodzi...- Powiedział spokojnie i posłał jej ciepły uśmiech. Zawsze uczono go by dla kobiet byc miłym. Słońce Błysneło ostatnimi promieniami i zaszło. Diego wpatrywał się w tę scenę z zamyśleniem.
- Czasem potrzeba lat na zagojenie ran...- dodał cicho, nadal patrząc w wodę.

Lizzy Brown

Pokręciła głową.
-To nie są rany, to nie jest nic , co aż tak boli - zaprzeczyła energicznie - tylko... ja nigdy nie umiałam czekać - uśmiechnęła się.
-Zresztą podejmuje dużo błędnych decyzji , jedną z nich na pewno było zabicie tej rodziny w miasteczku...
Lizzy zaczynała żałować swego czynu. To posunięcie nie mogło jej pomóc, w rozwiązaniu sytuacji w jakiej się znalazła.

Diego Torres

Pokręcił delikatnie głową, na znak że rozumie.
- Co było mineło, nie ma sensu wracać do przeszłości...- zacytował spokojnie. Tak jakoś mu się wzieło na cytaty.
- Elizabeth nie możesz żałować każdego czynu. Zabiłaś ich, moze błędnie może nie. My tak się żywimy to nie nasza wola - dodał spokojnie i położył się na jeszcze ciepłym piasku. Zaczął obserwować gwiazdy na niebie.
- To są Twoje sprawy i nie wnikam w nie... - powiedział nie zmieniając tonu. Nadal obserwował niebo i gwiazdy.

Lizzy Brown

Roześmiała się poirytowana.
-Gdybym moim jedynym problemem ... albo inaczej , nie żałuje ich jako normalnego posiłku - odruchowo spojrzała w gwiazdy - gdyby to była jakakolwiek inna rodzina.... Ale tej nie powinnam zabijać .
Nie, nie powinnaś Była zła na siebie i nic nie mogło tego zmienić. Przyglądała się przez chwile gwiazdom, jednak nie potrafiła się na nich skupić.
-Nudzi mi się.. czas mi za wolno płynie - powiedziała niecierpliwie.

Diego Torres

Podparł się na łokciach i spojrzał na nią.
- A co bys chciałą porobić? - spytał spokojnie. Jemu nigdy się nei nudziło siedzenie na plaży. Nie wszyscy są tacy jak ja westchnął w duchu . Spojrzał na nia z lekkim zaciekawainiem, jednak nie zmieniał pozycji.

Lizzy Brown

-Cokolwiek , muszę się czymś zająć.
Przez chwile w jej głowie pojawiła się myśl o pływaniu, wyparowała jednak nadzwyczaj szybko.

Diego Torres

Wywrucił teatralnie oczami.
- A coś bardziej konkretnego? - spytał unosząc delikatnie jedną brew. Zastanowił sie chwilę co by mogli porobić ale nie miał jakiegoś konkretnego pomysłu. Zawsze mogli iść zapolować, ale Diego jakoś ten pomysł nie podpasował.
- Nakieruj mnie chociaż - powiedział spokojnie patrząc na nią wyczekująco.

Lizzy Brown

Zaczęła się zastanawiać. Nie miała ochoty polować , pływać , ani siedzieć bezczynnie.
-Szczerze to chce pospacerować, na nic innego nie mam ochoty ani siły - powiedziała przyglądając się mu.

Diego Torres

Wstał powoli i zarzucił na siebie koszulę, jednak zostawił ją rozpiętą.
-To chodź - powiedizał i podał jej dłoń żeby pomóc jej wstać.
- Chcesz iść w jakieś konkretne miejsce czy nie? - spytał gdy już stała obok. Znał dobrze ta wyspę więc mógł robić za przewodnika.

Lizzy Brown

Było jej obojętne gdzie pójdą , nie znała tej wyspy, więc nie mogła decydować.
-Pokaż mi gdzie najbardziej Ci się podoba..
Zdjęła buty by było jej wygodniej.

Diego Torres

Zaczął iść powoli i rozyślać.
- Gdzie mi się pododba mówisz? - spytał z uśmiechem. Diego zaprowadził Elizabeth na klify. Były one położone niedaleko od plaży. Na szczyt prowadziła kręta ścieżka. Gdy weszli na górę ujrzeli piękny widok na morze. Diego usiadł pod palmą i spojrzał na dziewczynę.
- To moje ulubione miejsce...- powiedział spokojnie i delikatnie oparł się o drzewo. Jego spojrzenie po zostawało na dziewczynie, która wyglądała bardzo niewinnie w blasku księżyca.

Lizzy Brown

Zatrzymali się na klifach. Lizzy musiała przyznać:
-Widok jest niesamowity...- I tylko tyle. Było to bardzo romantyczne miejsce, wampirzyca nie skupiła się jednak na tym za długo. Czuła na sobie spojrzenie Diego.
-taak?

Diego Torres

Oderwał od niej spojrzenie słysząc jej głos.
- Nic - odparł krótko i zaczął przyglądać się wodzie. Miała w sobie jakiś urok, tak jak noc i gwiardy na niebie. Wszystko się idealnie komponowało. Wiał delikatny wiatr. Diego zamknął na chwile oczy by wsłuchać się w szum fal. Zawsze w tym miejscu tak robił, więc po niekąd była to taka jego mała tradycja.

Lizzy Brown

Przyjrzała mu się marszcząc czoło. Nie mogła go rozszyfrować , było w nim coś z romantyka. To "cos" w nadmiarze, zazwyczaj doprowadzało Lizzy do irytacji.
podeszła do niego powoli i usiadła, tym razem bliżej. Nie odezwała się.

Diego Torres

Otworzył delikatnie jedno oko słysząc jakieś ruchy. Gdy zobaczył że to tylko Elizabeth siada znów je przymknął. Nie chciał nic mówić, żeby nie zagłuszyc fal. Oddał się temu zajęciu nie wiedząc czemu. Lubił takie rozmyślania, ale nie w nadmiarze. Po dwóch minutach otworzył oczy i uśmiechnął się delikatnie do dziewczyny.

Lizzy Brown

Siedząc w takiej ciszy zaczęła się irytować. Nawet to , że nie znała go prawie nie mogło jej zrekompensować faktu , iż Diego interesują bardziej fale niż ona.
Kiedy się do niej uśmiechnął, zacmokała tylko niezadowolona.
-Lubisz takie milczenie? - spytała unosząc brwi.

Diego Torres

Zaśmiał się cicho.
- W takie noce jak ta, uwielbiam - powiedział żartem. Spojrzał na nią i widział delikatną irytację na jej twarzy. Uśmiechnął się szerzej.
- Lubię słuchać szumu fal. - dodał cicho i nadal z lekka rozbawiony.

Lizzy Brown

-Aha
Uśmiechnęła się sztucznie.
-Takich nocy jest wiele, można słuchać fal na okrągło..
Ona sama mogłaby spędzić na takim zajęciu nie więcej niż kilka minut. Gdyby jednak jej towarzyszem była inna osoba , mogłaby tak siedzieć cały tydzień.
-A co robisz jak nie słuchasz fal?
Zainteresowanie pojawiło się na jej twarzy.

Diego Torres

Skierował swój wzrok na morze.
- Różnie bywa...Casem gram na gitarze, czasem napiszę jakiś tekst piosenki lub wiersz. Albo po prostu jeżdżę po świecie - powiedział spokojnie zapatrzony w morze. Nie wiedział o czym gadać więc znów zamilkł.

Lizzy Brown

-Czyli taki romantyk?
Patrzyła ciągle na niego. Była zła , że woli morze od niej. Brak zainteresowania ze strony Diego irytował ja. Nawet jeśli ona nie była nim kompletnie zainteresowana.