Las

Adam

Adam przewrócił oczami.
Dobraaaa.. Chodź do tego ponuraka... sposępniał nieco. Odwrócił się i majestatycznym krokiem poszedł w las.

Gość

Dogoniła Adama.
Heeej... - trąciła go nosem w ucho. - Dzień się jeszcze nie skończył. Zawsze możemy pobiegać później.
Zaśmiała się po wilczemu, ale jej śmiech szybko zagłuszyło burczenie w brzuchu.

Adam

Jasne, ze możemy stwierdził Adam bez większego przekonania. Wiesz co... moze zanim odwiedzimy tego ponuraka, to byśmy coś upolowali? usmiechnął się chytrze

Gość

Zatrzymała się gwałtownie.
Że co? Upolować coś? Ja nigdy jeszcze...

Adam

Zwątpił. Spojrzał na nią z niedowierzaniem.
Nie polowałaś jako wilk?

Gość

Pokiwała przecząco głową.
Zawsze jadałam w domu. Mama nie mogła się nadziwić, że pochłaniam takie ilości mięsa i nie tyję.
Wyszczerzyła zęby w wilczym uśmiechu.

Adam

Adam pokręcił głową. No to czeka Cię chrzest bojowy Zachichotał. Wciągnął powietrze węsząc. Uśmiechnął się. Szef kuchni poleca królika lub królika... Co Waćpanna wybiera?

Gość

Hmn... trudny wybór. Poproszę telefon do przyjaciela.
Zaśmiała się. Przybliżyła nos do ziemi węsząc.

Adam

Niestety wszystkie linie zajęte, ale zawsze mozesz wziać pół na pół Wink

Adam trzymał się lekko z tyłu, zeby nie zakłócić jej tropu.

Gość

W takim razie, poproszę pół na pół.
Podniosła głowę.
Nie czuję niczego szczególnego... zerknęła na Adama.

Adam

Adam powęszył chwilę. Trop królika był wyraźny...
Wiesz jak pachnie... Prawda? Zapytał z prawdziwą troską. Nie czekajac na odpowiedź zaproponował Zapomnijmy o króliku. Możemy zapolować razem, jeżeli Ci to nie przeszkadza. Sam bym coś zjadł... powęszył dłuższą chwilę i oczy mu rozbłysły Sarna... Spojrzał na Yumę z niemym pytaniem uwieszonym na pysku.

Gość

Ponownie przybliżyła nos do ziemi.
No dobra... Coś tu czuje. To królik? Nie wiem jak one pachną...

Adam

Adam westchnął z uśmiechem.
Tak, to królik... Wolisz spróbować sama czy idziemy zapolować na większego zwierza? Zapytał z nadzieją

Gość

Chodźmy razem.
Uśmiechnęła się po wilczemu.
Akurat wiem jak pachnie sarna. Często goniłam je dla zabawy na Alasce.

Adam

Adam zaśmiał się. Świetnie. Na króliki zapolujemy innym razem... One bywają na swój sposób zabawne... To chodźmy... Ruszył zgodnie z unoszącym się zapachem. Sarna była blisko. Wiatr wiał od niej. Nie miała szans ich wyczuc.

Gość

Yuma starała się nie wydawać żadnych dźwięków podczas tropienia. Wyraźnie czuła zapach sarny. Zza większych krzaków dochodził dźwięk skubanej trawy.

Adam

Zajdziemy ją z obu stron. Uważaj żeby Cię nie wyczuła... Adam odbił lekko w prawą stronę, zwolnił krok. Skradał się do sarny gotów w każdej chwili rzucić się na zwierzę.
Goniłaś je dla zabawy... Zdarzyło Ci się jakąś upolować? Nie wiem czy zagonić ją na Ciebie, czy wczepić się w nią samemu...

Gość

Yuma przesunęła się odrobinę w lewo.
Mogę?
Nie czekając na odpowiedź rzuciła się na sarnę. Zwierzę nie zdążyło uciec, bo Yuma trzymała w paszczy jego szyję.
Widziałam podobny chwyt na filmach.
Zaśmiała się w myślach.

Adam

Adam zaniósł się śmiechem. Chylę czoła przed programem edukacyjnym... Wcinaj.

Gość

Yuma zaśmiała się w myślach i zaczęła jeść.
Może się przyłączysz? Nie lubię gdy ktoś patrzy jak jem.

Adam

Skoro częstujesz... Nie odmówię Poczęstował się kawałkiem. Świetnie sobie radzisz. Stwierdził

Gość

/Forks. Ulica.

Była gdzieś w lesie (tyle wiedziała na pewno ;p) Na chwile straciła orientację w terenie. Trudno, najwyżej będę musiała zdać się na swój nos. Ruszyła w - o dziwo - dobrym kierunku.

//Dom Sama.

Gość

Uśmiechnęła się po wilczemu i kiedy już się najadła, podeszła do Adama.
To co teraz robimy?

Adam

Idziemy do Sama stwierdził Adam Miejmy to już za sobą

Gość

Okej. Prowadź.
Przełknęła głośno ślinę, czując narastające zdenerwowanie.

Adam

W oddali słychać było wycie wilka. Adam nastawił uszy i odpowiedział wyciem.
Lecimy Pobiegł do chaty Sama

/ Chata Sama

Gość

Yuma pobiegła za Adamem.

//Chata Sama

Melanie

//Ulica

-Teraz to mnie pocieszyłeś
Powiedziała wchodząc pewnie do lasu, w końcu nic gorszego od niej nie mogło się tam znaleźć.

Jacob

/Ulica

- Przy mnie nic ci nie grozi. - zaśmiał się starając się iść wolnym tempem dziewczyny.

Melanie

- To bierz mnie na plechy.
Powiedziała śmiejąc się.

Jacob

Zatrzymał się przed dziewczyną. - Wskakuj. - rzucił odwracając się do niej tyłem. Ugiął lekko nogi by się zniżyć.

Melanie

Zastanowiła się chwilę po czym wskoczyła na plecy chłopaka.
-Wiesz że żartowałam?
Zaśmiała się.
-Czuję się jak małe dziecko

Jacob

- Ogólnie to jesteś mała... - mruknął w nadziei, że nie usłyszy. Złapał nogi Mel i puścił się biegiem przez las. - ...i lekka jak piórko. - dodał głośniej.

Melanie

-wcale nie jestem mała.
żachnęła się.
-I lekka też nie.
Głos trząsł się jej w rytm kroków Jacoba.
-Hej, ty się nie meczysz? Jak możesz jeszcze biec?

Jacob

- Jesteś lekka, wierz mi. - uśmiechnął się. - No bo ja... prowadzę bardzo aktywny tryb życia. - wyszczerzył się omijając kolejne drzewo.

Melanie

-Oczywiście. Przyznaj się że ukąsił cię jakiś radioaktywny pająk.
Czuła powietrze we włosach.
-założę się, że też bym cię uniosła.

Jacob

- No pewnie. Nawet dziesięć. - zaśmiał się. - Ty miałabyś unieść... mnie? - powstrzymał parsknięcie. Wyobraził sobie właśnie jak mała, drobna Mel próbuje podnieść jego, nieźle zbudowanego dryblasa. Nie wytrzymał i parsknął śmiechem. Nim się obejrzał dotarli na klif.

/Klify

Melanie

//klify

Dea

// dom Gasparda

Dea biegła ile sił. Całe ciało ją bolało, ale nie mogła się zatrzymac.
On mnie uderzy... Uderzyłby mnie... Jak Rob... jak oni... biegła przed siebie nie wiedzac gdzie jest

Gaspard

//dom G.

Biegł za zapachem. Czuł go coraz wyraźniej.
-Dea, nei rób mi tego na miłość boską...- zauważył ją miedzy drzewami.