Polana na środku lasu.

Caroline Thomas

- No to przestanę się w ogóle uśmiechać - udawanie urażonej dziewczynki miała w genach. Wyciągnęła z włosów kilka liści patrząc gdzieś przed siebie.
- Nic nowego się nie działo - powiedziała, jakby odgadując, co myślał.
- Co teraz masz ochotę robić? - spojrzała na niego przekrzywiając głowę.

Shane

- Teraz mam zamiar zabrać cię na śniadanie, jeśli nie masz nic przeciwko - mruknął jeszcze coś pod nosem na temat jej zdolności aktorskich. Przeczesał palcami włosy, sprawiając, że zapanował na nich jeszcze większy nieład niż dotychczas.

Caroline Thomas

Właśnie w tym momencie zaburczało jej w brzuchu. Zarumieniła się lekko i parsknęła śmiechem.
- Nie mam nic przeciwko - powiedziała ledwo, krztusząc się ze śmiechu.

Shane

Spojrzał na nią rozbawiony.
- Więc może wiesz, mądralo, czy w Forks jest jakaś dobra restauracja, bo ja gotować nie umiem - powiedział z uśmiechem. Co prawda umiał przyrządzić jajecznicę, bądź jakąś sałatkę, ale wolał zabrać ją do restauracji.

Caroline Thomas

- No więc zadałeś mi zbyt trudne pytanie - zmarszczyła komicznie nos, jak to miała w zwyczaju, gdy czegoś nie wiedziała, bądź nie rozumiała.

Shane

Zaśmiał się.
- Z tego co wiem, to w La Push jest Pizzeria. No chyba, że wolisz jednak pójść do mnie i sprawdzić zawartość lodówki - mrugnął do niej, podnosząc z ziemi kurtkę.

Caroline Thomas

- A potrafisz gotować? - spojrzała na niego podejrzliwie.
- Nie uśmiecha mi się leżenie w łóżku i o wiele gorsze rzeczy, jakie przechodzi się w zatruciu pokarmowym - wzdrygnęła się i zaśmiała.
- Pizzeria to nie jest taki zły pomysł.

Shane

- Ja gotować nie umiem - przyznał i wzruszył ramionami.
- Więc chodźmy do pizzerii - uśmiechnął się łobuzersko, spoglądając na nią. Ruszył przed siebie, nie oglądając się, podświadomie czuł, że ona pójdzie za nim.

// Ulica La push

Lily

Caroline Thomas

- Faceci - prychnęła, wiedząc, że chłopak jej już nie usłyszy i ruszyła za nim. Żeby go dogonić musiała prawie biec.

// Ulica La Push

Marianne

Lily

- miałam wypadek. Mike nie żyje - powiedziała spuszczając wzrok. Nie wiedziała jak to inaczej powiedzieć.
- A Ty kiedy wrócisz? - spytała unosząc na chwilę wzrok

Phill · Gość

/ Dróżka

Jego oczom ukazały się trzy osoby. Starsza z kobiet była poddenerwowana, ta młodsza ewidentnie nabzdyczona. Z boku stał chłopak. Kobieta dopowiadała jeszcze swoje a jej głos wydał sie Phill'owi znajomy choć nie wiedział skąd go zna. Zsiadł z roweru i podszedł do nich prowadząc go u swego boku - Przepraszam... - zaczął spoglądając na nich - Stało sie coś? - pokusiła go ciekawość. Zlustrował twarze zebranych. Uśmiechnął się niewinnie by wszyscy się uspokoili.

Marianne

- Przepraszam co mialaś? - zakręciło jej się w głowie. Myślała ze nie dosłyszała. Zrobiła się blada na twarzy - Lily. To są wyjątkowo głupie żarty - powiedziała powoli dobierając słowa. Z lasu wyszedł jakiś mężczyzna. Odruchowo pociągnęła nosem. Wilk. Westchnęła.
- Właściwie nic. Dziękuję za troskę. - odpowiedziała słabym głosem wpatrując się w dziewczynę - Lily. Nie mam siły teraz o tym rozmawiać. Muszę otworzyc warsztat. Idźcie do domu. DO NASZEGO DOMU. - zaznaczyła - i poczekajcie aż wróce. Oboje. Zrozumiano? I powiedz Johnowi zeby przyjecał po mnie do warsztatu wieczorem.

Lily

- Ja sobie nie żartuje - pokazała jej ranę na czole,która już trochę zaczęła się goić.
- Dostałam szlaban - wyjaśniła mężczyźnie i znów przerzuciła wzrok na Marianne. Miała nadzieję,że przez ten wypadek nie dostanie większego szlabanu chociaż i tak pewnie jej sytuacja nie wygląda najlepiej.
- Zrozumiano - wywróciła oczami

Phill · Gość

Wysłuchał umęczonego tonu kobiety. Z tego wszystkiego wyłamał jeden istotny szczegół. Warsztat? Już wiedział skąd zna ten głos. Roześmiał się na słowa dziewczyny - Szalenie mi przykro. Sądzę jednak... - znów spojrzał na kobietę - iż kara jest sprawiedliwa i zasłużona. - kiwnął głową i wyciągnął z szerokim uśmiechem dłoń w stronę zmiennokształtnej - Jak mniemam pani Marianne Ford? - kiedy kiwnęła głową przedstawił się uprzejmie - Phill Chandler. Miło poznać pracodawczynię.

Marianne

- Jeeli sobie nie zartujesz to tym gorzej - powiedziała grobowym głosem Marianne szacując jakie jeszcze szkody poniosła dziewczyna. Nie odnotowała żadnych poważniejszych - Masz szlaban do emerytury - burknęła - Albo do końca zycia. Szlaban na wychodzenie z domu. Będziesz w nim siedzieć zamknięta jak księżniczka z bajki. - powiedziała powaznie. Na słowa mężczyzny odwróciła sie Oooo... No proszę. Mój nowy pracownik...
- Mów mi po prostu Marianne - wyciagnęła rękę.

Lily

- Świetnie...cudem przeżyłam i mam szlaban - warknęła trochę .
- Księżniczki nie mają szlabanów - burknęła i złapała Andrew za rękę. Spojrzała na mężczyznę i nic nie powiedziała. Kłócić się nie będzie bo ona swoje wiedziałą i na pewno szlaban wg niej nie był dobrym pomysłem

Phill · Gość

Spojrzał na biedaczkę która do samej emerytury miała kwitnąc w domu i wywrócił oczami. Skoncentrował swą uwagę na Marianne. Uścisnął jej dłoń potrząsając nią energicznie, choć niezbyt mocno - Bardzo mi miło Marianne. - pominął fakt iż bał że się spóźni. Jak widać i ona miała niezbyt ciekawy poranek. Puścił jej dłoń i zamilkł. Nie było sensu jechać do Forks skoro warsztat był przed nim zamknięty na cztery spusty.

Andrew

Otworzył szeroko oczy. W tej całej aferze już nie wiedział jak ma sie zachować. To zerkał na Marianne, to na Lily. I jeszcze jeden...no on zaraz oczopląsu dostanie. Wolał się nie wtrącać. Tak bezpieczniej. Machinalnie zacisnął dłoń na jej dłoni, uśmiechnął się ciepło, pogodnie. Wbił w Marianne spojrzenie brązowych oczu.
- Witam panią, pani Ford....
No tak...jeszcze zachowa się jak kretyn XD. No nic raz się żyję. Nadal uśmiechał się uroczo.
- Czy mógłbym się wtrącić?
Rzekł nadal sie lekko uśmiechając.

Marianne

- Lily! - zwróciła jej uwagę - Porozmawiamy o tym w domu. Koniec dyskusji. Będę wieczorem.
- Phil, jeżeli ci to nie przeszkadza, to odstawimy dzieciaki do domu i pojedziemy moją furgonetką. Rower mozemy załadować na pakę. - powiedziała spokojniejszym tonem - Muszę uprzedzić Johna że będę dopiero na kolację.
- Tak Andrew? - uniosła brew i spojrzała na młodego mężczyznę. Na oko niewiele młodszego od niej.

Lily

Pogłaskała chłopaka po dłoni tak żeby Marianne nie widziała.
- Już się nie będę odzywać w ogóle - burknęła pod nosem i przytuliła się do chłopaka.

Phill · Gość

Wilkołak machnął dłońmi odrywając wzrok od łysych koron drzew. Spojrzał na swoją szefową - Nie ma sprawy. - powiedział wzruszając ramionami - Bez różnicy to mi jest. Mogę ci towarzyszyć, albo... - wskazał dłonią w głąb lasu - pojadę do Forks i tam zaczekam. - nie miało znaczenia dla niego to co zrobi. Tu czy tam... Wzruszył ponownie ramionami.

Marianne

Marianne obrzuciła spojrzeniem Lily. Nie umknęło jej uwadze to trzymanie sie za rękę.
Jezu. Ja byłam w jej wieku gdy John i ja... z przerażeniem uswiadomiła sobie ten fakt. Zbladła nieco i zerknęła na Phila
- Lepiej będzie jeżeli pojedziesz do Forks. - szukała czegoś w kieszeniach. O! Znalazła! - Tu sa klucze - podała mu - otwórz warsztat i na spokojnie sie rozejrzyj. Acha. Nie zblizaj się do starego forda. Moze dość nieprzyjemnie pachnieć - powiedziała znaczącym tonem. - Nalezy do pewnego wiekowego pana. - Już bardziej wyraźnie nie mogła mu dać do zrozumienia ze dla neigo samochód bedzie po prostu capił trupem. xd

Phill · Gość

Przytaknął jej. Uszczęśliwiony faktem że nie musi nadal oglądać rodzinnych niesnasek chwycił w dłonie klucze od warsztatu. Wysłuchał jej krótkiej instrukcji i uniósł pod koniec zdziwiony brwi. Rożnych klientów mieć mogła. Wiedział na co, a w zasadzie na kogo może natknąć się w Forks. Umieścił pieczołowicie klucze głęboko wewnątrz kieszeni, tak by nie miały prawa wypaść a co dalej za tym idzie zgubić się - W takim razie do zobaczenia. - pożegnał sie z nimi i wsiadał na swój rower. Po chwili znikł trójce z pola widzenia. Cicho pogwizdując skierował się już bez większych przeszkód do miasteczka.

/ Forks / Las / Obrzeża / Centrum / Ulica / Warsztat samochodowy Marianne Ford

Andrew

- Nie wiem, czy mogę się na ten temat wypowiedzieć, aczkolwiek...Lily nie jest dużo młodsza ode mnie.
Podrapał się po głowie.
- I chyba...nic się nie stało...jak widać jest cała i zdrowa.
Ciągnął z serdecznym uśmiechem .

Lily

Pokiwała głową bo w końcu powiedziała że nie będzie się odzywać. Uśmiechnęła się do Andrew i przytuliła się do niego zerkając na Marianne.

Lillianne

- Okej a więc wybieram pójscie na kawe

Marianne

Lily

Pokiwała tylko głową. Dalej sie nie odzywała. Wzięła Andrew znów za rękę i poszli

//leśni.Marianne

Grayam Wolf

Nadine

Nadine szła lasem, chcąc trochę odetchnąć. Czuła się dziwnie i nawet leki na wzmocnienie jej nie pomogły. Szła powoli wśród drzew i nawet się nie zorientowała, gdy zabłądziła.

Evan Craven

// Dom Evana //

Biegł lasem pod wilczą postacią. Po jakimś czasie dobiegł do polany znajdującej się w samym jego środku.
Zatrzymał się i rozejrzał. Zauważył zbliżającą się sylwetkę. Dopiero po chwili zorientował się że to Nadine.
Wskoczył za jakiś krzak gdzie przemienił się w człowieka i założył szorty.
Wysunął się zza niego i oparł o drzewo przyglądając się przez moment dziewczynie. Nie zauważyła go.
- I jak było u lekarza? - spytał nieco podniesionym głosem.

Nadine

Nadine podskoczyła wystraszona. Już się bała że spędzi noc w lesie. Podbiegła do chłopaka i przytuliła mocno do niego. Po policzkach ciekły jej łzy.
- Jak dobrze, że jesteś... Zgubiłam się - szepnęła. Na jego pytanie o lekarza odpowiedziała jedynie, że ma skierowanie do ginekologa.

Evan Craven

Przytulił do siebie Nadine i pocałował ją lekko w czoło. Starł jej łezki z policzków. - Nie chodź sama po lesie... - powiedział cicho.
Kiedy odpowiedziała na jego poprzednie pytanie zmarszczył lekko brwi. - Ginekologa?- spytał.

Nadine

- Tak. Moja znajoma, Sol, mówiła że to może być jakiś problem ginekologiczny - westchnęła. Gdy już się uspokoiła, odsunęła się od Evana, ale nadal lekko go obejmowała. - Wyszłam dzisiaj tylko na spacer i się zgubiłam.

Evan Craven

- Rozumiem. - powiedział chociaż nie bardzo wiedział jaki związek z ginekologiem mogą mieć nudności. No chyba że...Niee.
Pogłaskał ją po głowie i pokręcił głową. - Moja sierotka... - zaśmiał się.

Nadine

- Tylko nie sierotka - trzepnęła go lekko w ramię, ale zaraz się uśmiechnęła. Zaczęło padać - No nie... Zmokniemy! - zaśmiała się cicho. Kicia nie lubiła być mokra z powodu deszczu, oj niee.
- Evan, co my teraz zrobimy?

Zack

Siedział na najwyższej gałęzi przyglądając się całemu zdarzeniu. Wilkołaka poczuł od razu to też wilkołak pewnie i poczuł go. Wolnymi ruchami schodził w dół po gałęziach zaciekawiony sytuacją. "Przecież nie będę się mieszać" powtarzał sobie w myślach.

Evan Craven

Uśmiechną się szeroko. - Ej! Nie bić.
Nagle zaczęło padać. Spojrzał na Nad. - Nic. Przecież z cukru nie jesteśmy. - wyszczerzył szeroko kiełki.
Dopiero teraz zdał sobię sprawę z dochodzącego go zapachu. Uśmiech momentalnie zszedł mu z twarzy. Spiął odruchowo mięśnie.
Skierował wzrok w kierunku z którego leciała owa nieprzyjemna woń.
- Co do cholery w La Push robi wampir...