Opuszczony dom

Lizzy Brown

Lizzy drżała ze strachu.
- I co teraz? - wymamrotała za zakrytymi dłonią wargami.

Albert

- Teraz? - pstryknął palcami i zza drzew wyszła spora grupa zakapturzonych postaci. - Teraz wrócę do domu. Wykonałem swoją misję. - spojrzał Lizzy głęboko w oczy i zabrał dłoń. - Chyba, że bardzo chcesz żebym został. - powiedział z nutką ironii w głosie.

Lizzy Brown

Edwardzie, on nie jest sam...

- i zostawisz mnie ? Na ich pastwe? - uśmiechnęła się kokieteryjnie. Grała tak jak dobrze umiała.
- zaczęłam nawet Cię lubić... do pewnego momentu... gdybys mógł zrezygnować z ludzkiej krwii ... było by nawet ciekawie . A tak?

Gość

\Salon

-Albert? Hm... Cóż za spotkanie... widzę że nie jesteś sam... miło że dbasz o moją rozrywkę, powiedział wskazując na "zakapturzonych". Teraz puść ją.
Warknął. - A odejdę.

Albert

- Nie bój się. Oni nic ci nie zrobią. - uśmiechnął się. - Ja NIGDY nie zrezygnuję z ludzkiej krwi, kochana. - wśród zakapturzonych postaci dało się słyszeć cichy chichot. - To jak? Idziesz ze mną, czy zostajesz w Forks?

Albert

Zignorował Reymonda i czekał na odpowiedź Lizzy.

Lizzy Brown

Usmiechnęła się widząc Reya , nigdy nie myslała ,że będzie cieszyc się własnie na jego widok.
- Nie ma takiej obcji, wole ponieść za Ciebie kare, niz iśc z Tobą! Było miło ale się skończyło... - odeszła w stronę Reya .
-Dzięki- mruknęła- i przepraszam..

Albert

- Twoja decyzja. - powiedział szorstko po czym wszedł w grupę zakapturzonych. - Żegnaj i... przepraszam. - dodał ciszej i już po kilku sekundach nie było śladu po wysłannikach Volturi.

/uciekają nie wiem gdzie xD

Gość

- Hmm...a już myślałem że poleje się krew. powiedział mimowolnie się uśmiechając. Albert jak widzę nie zrobił ci krzywdy. Wybacz, ale muszę wracać. Bardziej potrzebująca istotka mnie porzebuje:). Zaśmiał sie. i wrócił do gabinetu Carlise'a.

\gabinet Carlise'a.

Lizzy Brown

Kiedy oboje odeszli poczuła się taka ... pusta. Położyła się na ziemi, chciała leżeć tak do końca swojego istnienia.
Czuła się taka samotna jak nigdy....

Lizzy Brown

Minęło trochę czasu. Leżała bez ruchu, nie oddychając, tak że zwykły człowiek stwierdziłby , że jest martwa. Była martwa - w środku.
Delikatnie ruszyła głową, zastanawiała się co robić. Wolno podniosła się z ziemi, by chwile potem ruszyć w stronę domu.
Czuła w powietrzu jego zapach, co tylko powodowało , że jej humor się pogarszał. Zaczęła robić coś czego nigdy wcześniej nie robiła- sprzątać.
Wyrzucała, połamane deski, przestawiała meble itp.

Albert

/Rezydencja Cullenów

Albert przybiegł z lasu i bez wahania wszedł do domu. Spojrzał na dziewczynę porządkującą pokój. - Lizzy. - szepnął.

Lizzy Brown

Odkręciła się gwałtownie.
-Chyba sobie żartujesz co?!!- warknęła i odsłoniła zęby.
-Możesz sobie być kim chcesz, czym chcesz! Ale nie masz najmniejszego prawa tu być!

Albert

- Ja... - zaczął zastanawiając się czy to właśnie ten zapach go wzywał. - Przyszedłem cię przeprosić. - rzekł cicho patrząc na Lizzy.

Lizzy Brown

Lizzy odwróciła głowę podnosząc ja do góry.
-Właściwie za co? ! - rzuciła mu ostre spojrzenie .

Albert

- Za tamtą sytuację. Za to, że cię zmusiłem do zabicia tej kobiety. - sam nie wierzył w swoje słowa. Nie wierzył, że kogoś przeprasza. Jednak słowa wydobywały się z jego zimnych ust. A zapach nadal wabił... nadal kusił... Co to za woń? Czyja? Albert wciąż wpatrywał się w Lizzy czekając na jej reakcję.

Lizzy Brown

-To nic nie zmienia... nie dla mnie...- obeszła kilkakrotnie pokój - jesteś kim jesteś... proszę Cie abyś wyszedł.

Albert

Albert stanął w drzwiach i obrócił się by spojrzeć na Lizzy swymi czarnymi oczyma. - Wiedz, że gdyby coś się miało stać... - nie chciał wymawiać tego na głos. - Przyjdę. Obronię cię, bo... to moja wina. - wiąż nie dowierzając własnym słowom wyszedł przed dom.

Lizzy Brown

Lizzy tylko lekko się uśmiechnęła.
-jeśli coś mi się stanie, to na pewno na to zasłużę...- powiedziała tak żeby usłyszał.

Jasper Hale

/ teren przed domem

Jaz biegł tak szybko ze nawet sie nie obejrzał jak jego nogi zaniosły go w okolice opuszczonego domu.
Jego oczy powiekszyły sie a z ust wydobył dzwiek jak szept
-Nie , to nie moze byc prawda-jeknał -on przyszedł do Lizz
-tylko w jakim celu? Tego nie wiedział nie potrafił wyczuc. Przyblizył sie jeszcze bardziej ale na tyle daleko zeby go nie zauwazyli. ukrył sie w ciemnosciach lasu

Albert

Albert potrząsnął głową słysząc słowa Lizzy. Stojąc przed domem zamarł w bezruchu nasłuchując. - Jasper, dlaczego mnie śledzisz? - zapytał spokojnie i nagle usłyszał inny dźwięk. Jeden z jego towarzyszy skradał się za Jasperem. - Nie... - szepnął.

Lizzy Brown

Zastygła bez ruchu.
-Jasper...- wyszeptała. Zbiegła na dół.
- Co się do cholery dzieje !- wrzasnęła, tonem który wskazywał, ze gdyby mogła, wyła by jak małe dziecko.
- Po co obydwoje tu przyszliście?

Jasper Hale

Jasper spojrzał na Alberta i poczuł inny zapach ..wampira
odwrocił sie na piecie i zauwazył jak ktos chce go zaatakowac
Spiał sie przyszykowany do obrony i odparcia ewentualnego ataku.
Zauwazył Lizz jak wybiegła.Krzyknał tylko -stój trzymaj sie z daleka-po czym zwrocił sie do przeciwnika
-Kim jestes i czego chcesz?-warknał

Albert

- Stój Pavlo! - krzyknął Albert i w mgnieniu oka znalazł się pomiędzy nim a Jasperem. - Mówiłem ci co masz robić! - kopnął go w brzuch z taką siłą, że odrzuciło go i walnął w drzewo.
Albert odwrócił się i spojrzał najpierw na Lizzy, a potem na Jaspera. - Przepraszam za niego. - mruknął i razem z Pavlem zniknęli w lesie.

/gdzieś się włóczą xD

Jasper Hale

Jazz po odejsciu wampirow szybko podbiegł do Lizzy
Spojrzał w jej oczy i szepnał- Nic Ci sie nie stało?
-Martwiłem sie o Ciebie...-po czym spuscił głowe w dół jakby czegos szukał.
-Bałem sie ze moze Ci zrobic krzywde- wydusił z siebie nie patrzac sie na dziewczyne

Lizzy Brown

Lizzy usiadła , opierając głowę o kolna.
- to już nie ma znaczenia Jasper... Zabijając tego człowieka zabiłam siebie od środka ..

Jasper Hale

Jazz usiadł obok Lizz, chwycił delikatnie jej dłon po czym spojrzał na dziewczyne.
-Lizzy- zaczał bardzo spokojnie-wiem ze popełniłas bład, dałas sie podejść Albertowi i zadziałałas instynktownie. Nie przyszedłem do Ciebie zeby Cie rozgrzeszyc, ale porozmawiac i uprzedzic co moze Cie teraz spotkac.
-Proszę spójrz na mnie - poprosił. Westchnął ciezko i delikatnie zwrocił jej twarz w swoim kierunku.
-Niestety wilkołaki juz wiedza o złamaniu paktu i na pewno teraz nikt nie bedzie bezpieczny. Jak znam życie to pewnie zaczna sie na nas polowania.
- Poza tym jest jeszcze jedna sprawa - jego oczy były pełne smutku i żalu - osoba, ktora dopusci sie zerwania paktu musi zostac ukarana. Nejczesciej przez unicestwienie. Po tych słowach zamilkł. Obserwował ciało jak i twarz Lizz. Miał nadzieje ze za bradzo ją nie przestraszył. Wiedział, ze musiał jej o tym powiedziec.
-A co do Ann to Albert juz sie po nią zjawił, ale ja nie pozwolę na to zeby ja zabrał, bo...-zawiesił głos w półsłowa. -Nawet nie chce mi to słowo przejść przez gardło.
-Nawet nie wyobrazasz sobie jak bardzo musze sie kontrolowac w obecnosci Alberta, złosc wtedy nie jest najlepszym doradca, a on doskonale wie czego chce i bedzie robił wszystko, zeby to osiągnac.
-Co do Ciebie jeszcze nie została podjeta decyzja.
-Proszę powiedz cos do mnie, Lizzy?- poprosił błagalnym głosem

Lizzy Brown

Patrzyła na niego, jej oczy były na wpół martwe, wzrok obcy.
- Był pakt.. z wilkołakami... jaka ja jestem głupia i naiwna... Pozwolić Volturi na coś takiego...- westchnęła - nie boje się kary... czekam na nią od lat... od zabicia narzeczonego, od momentu kiedy moi rodzice umarli z tęsknoty , odkąd zabijałam...- spojrzała uważnie w jego oczy...- Ty masz mnie ukarać?

Jasper Hale

-Tego nie wiem-powiedział i przygryzł warge. Spojrzał na Lizz i poczuł dziwny ciezar, jakby ktos narzucił na niego kamien. Wyczuwał, ze to on bedzie musiał wymierzyc kare.
-Sprawa nie została rozstrzygnieta ani nie podjeto decyzji, ale to tylko kwestia czasu-zmruzył oczy na chwile. Jasper przygladał sie uwaznie Lizzy. Starał sie aby mogła sie uspokoic wewnetrznie. Chociaz troche.
Deliaktnie przyciagnał ja w swoim kierunku a potem przytulił do siebie.

Lizzy Brown

- Znam tą decyzje i Ty też ją znasz...- oparła głowę na jego ramieniu - Alice jest szczęściarą... ma Ciebie... rodzinę... - Lizzy złapała za pierścionek na palcu i zaczęła energicznie myśleć- chciałabym wam pomóc... w jakiś sposób obronić Ann

Jasper Hale

Jasper spojrzał w oczy Lizz, odgarnał kosmyk z jej twarzy
-Wiem ze w gruncie rzeczy nie jest zła. Chciałas przeciez zmienic swoje dotychczasowe zycie, tylko...-zamyslił sie na chwilke-nie jestes w stanie zapanowac nad instynktem wampirzym.-To bardzo trudne Lizz. Wiesz-ciagnał dalej-mi tez było ciężko sie przestawic, ale sie udało-usmiechnał sie smutno.
Wparujac sie w Lizz Jasper w pewnym momencie nagle przymknał oczy. Gdy je otworzył widac było w nich pustke i cos jeszcze...
-Tak, mowisz Alice ma szczescie-szepnał- ale teraz boje sie o nia i o nasza rodzine. I sam nie wiem jak moge ich bronic.
-Nie wiem czy uda nam sie uchronic Ann, moze masz jakis pomysł. Albert nie odejdzie za daleko bedzie wracała po Ann i jeszcze teraz juz jestem pewien ze nie jest sam..sa inni-poczuł złosc w sobie.

Lizzy Brown

Lizzy się uśmiechnęła . Odkręciła głowę. Chwile pomyślała.
- Dzięki.. a co do Alberta powiedz mi co on potrafi?

Jasper Hale

-Nie wiem tak dokładnie ale jest silny i bardzo uparty i gdy jest w naszej obecnosci wszystkim wyłacza ich wampirze zdolnosci..niestety
-Ogólnie mowiac jest niebezpieczny dla otoczenia

Lizzy Brown

- ze jest niebezpieczny to wiem, ale można by zagrać tak... blokuje was? to dlatego nic nie widziałam kiedy dotknęłam rzeczy tej kobiety! Gdyby go rozproszyć... - uśmiechała się szeroko. Oczy jej zalśniły wreszcie mogła się do czegoś przydać.- ... tak... chyba...- intensywnie myślała, klasnęła w dłonie - Tak !

Jasper Hale

-Hmm..moze i to jest wyjscie-mruknał- tylko jak to zrobic?
Zauwazył jak oczy Lizz rozbłysły.
-Czyzby pojwiał sie w Twojej głowie plan?

Lizzy Brown

- Pojawił i to szybko... ja jestem dobrą aktorką..- zaśmiała się głośno - życie to teatr.. w tym przypadku ja zagram główną rolę... wy odzyskacie umiejętności a ja się zabawię , kłamstwo czasem jest niesamowitym przyjacielem..- zamyśliła się...- musimy ustalic godzinę..

Jasper Hale

Jasper patrzył na nia zaskoczony.
-Nie poznaje Cie Lizz- powiedział zaintrygowany

Lizzy Brown

-Widzisz, to pierwsza okazja kiedy mam zrobić coś dobrego..- zawstydziła się- no i wreszcie będę mogła pokazać się z innej strony... -zaczęła tańczyć- więc ?

Jasper Hale

Jasper spojrzał sie na nia taka uradowaną. Wstał złapał ja za reke przyciagnał do siebie i z lekkim usmieszkiem
-Kiedy chcesz to zrobic? i w jaki sposób?

Lizzy Brown

-kiedy? myślę że trzeba zapytać resztę... a w jaki sposób... to moja osobista sprawa - zatrzepotała zalotnie rzęsami .