Opuszczony dom

Lizzy Brown

Stary dom (czyt. rudera) po drugiej stronie lasu, oddalony kilka mil od Forks - obecnie zamieszkiwany przez Elizabeth Brown

Lizzy Brown

Lizzy pojawiła się w domu, zaraz po polowaniu. Nie panując w pełni nad sobą, nie zatrzymała się i uderzyła w jedną ze ścian. Z sufitu usypały się kawałki tynku.
spokojnie, spokojnie Pomyślała , strząchając wszystko ręką. Podeszła do drewnianego stołu w nieużywanej kuchni , wyjęła z kieszenie pierścionek i położyła przed sobą. Przykucnęła i dotknęła go, przypominając sobie wszystkie chwile z czasu kiedy była człowiekiem.

Lizzy Brown

To co Lizzy widziała dotykając pierścionka, sprawiało jej ogromny ból. Widziała oświadczyny Willa , widziała jak razem tańczą i widziała jak rzuca się na niego , kiedy znalazł ją w lesie. To właśnie wtedy stała, chwyciła pierścień i włożyła go pod obluzowaną deskę podłogi. Żegnając się z pierścionkiem pożegnała się z Willem - jedyną osobą, która potrafiła ją uspokoić, zapanować nad jej wybuchowym charakterem.
Wstała i wyszła z chaty zatrzaskując za sobą drzwi.

// Port Angeles

Lizzy Brown

// Port Angeles

Lizzy wpadła do domu wściekła jak nigdy, chciała płakać , krzyczeć, nie mogła. Zamiast tego zaczęła niszczyć cały dom. Burzyć go, kiedy skończyło nie wiele zostało. Usiadła na jednej z desek, zamknęła oczy i płakała w duchu. Wiedziała , że to koniec.

Minęło kilka godzin, Lizzy wstała , było jej ciężko, postanowiła iść na spacer.

/Las

Lizzy Brown

// Las
Wpadła tu tylko na chwile, zajrzała do zrujnowanej komody, wyciągnęła jakieś ubrania i szybko się przebrała. Wyjęła jeszcze tylko pierścionek z pod desek i założyła go na palec, ogarnęła ją fala wspomnień.

Po minucie wybiegła w las.

/Las

Albert

\Port Angeles

Po całonocnym polowaniu w małej mieścinie, Albert miał zamiar wrócić do domu Cullenów gdy na swej drodze napotkał ruderę w lesie. Zaciekawiony stanął przed "domem" czując zapach wampira. Wampira i... czegoś jeszcze. Bez cienia wahania wszedł do domu.

Lizzy Brown

// rezydencja...

chce i pomóc... nie rozumnie tego jego spraw... mówiła do siebie w myślach. Biegła szybko w kierunku domu - jeśli tak można by go nazwać.
Zwolniła... poczuła kogoś, kogoś w środku. to już przegięcie
Wparowała do środka .
- Czy ja Cię znam? - zapytała wściekła kilkakrotnie okrążając przybysz.

Albert

Albert skierował swoje krwisto czerwone spojrzenie na wściekłą wampirzycę. Zmierzył ją od dołu do góry i zatrzymał wzrok na jej oczach. - Przypuszczam, że nie...

Lizzy Brown

Lizzy przystanęła... Jego oczy - czerwone, takie jak jej...
- więc co tu robisz i kim jesteś ?

Albert

- Wracałem z polowania... - wskazał na swoje wciąż zakrwawione dłonie. - ...i wyczułem zapach normalnego wampira, a nie jak tamci, wegetarianina. - ostatnie słowo wymówił z kpiną. - Wybacz mi moje zachowanie. - podał jej zakrwawioną dłoń. - Alberto... de Voltera.

Lizzy Brown

Wyciągnęła wolno dłoń, uścisnęła jego rękę i powąchała krew pozostawiono na jej palcach.
- Kobieta... młoda... ładnie pachnie... - oblizała koniuszki palców.
Nagle się otrząsnęła.
- czemu uważasz , że ich dieta jest...- zastanawiała się -nieodpowiednia ? Voltera? jesteś od... - nie dokończyła cofając się.

Albert

Uśmiechnął się półgębkiem widząc gest Lizzy. - Prawdziwy wampir powinien pić ludzką krew, jesteśmy stworzeni po to by utrzymać równowagę. Ludzi rodzi się coraz więcej, a czasem i Śmierć potrzebuje wypoczynku. Kto inny jak nie my mógłby Ją zastąpić? - powolnymi krokami zbliżał się do dziewczyny. - A po za tym, nie żal Ci tych biednych zwierząt? - zapytał z ironią w głosie, wciąż się uśmiechając.

Lizzy Brown

- czy żal ? nie...- uśmiechnęła się przystając - nie żal ci tych dziesiątek ludzi , których wy tam zabijacie? bo mi zal, tych ludzi których zabiłam, swojego narzeczonego.. żal mi ich... - wywróciła oczami.
- jesteś jednym z nich! ... czego ktoś taki jak ty szuka tu sam ? - usiadła na starym fotelu.

Albert

- W przeciwieństwie do zwierząt, ludzie są okrutnymi stworzeniami, które, chociaż powoli, zamieniają ziemię w ruiny. No, nie mówię, że wszyscy, ale... - urwał i usiadł na rozpadającej się kanapie naprzeciwko Lizzy. - Pytasz dlaczego jestem w Forks?

Lizzy Brown

Wpatrzyła się prosto w jego twarz.
- Być może masz racje...- zamyśliła się - Tak właśnie o to pytam ...

Albert

- Przysłał mnie tutaj Aro. - odwzajemnił spojrzenie. - Mam się tutaj trochę rozejrzeć i... - urwał i znów się uśmiechnął. - Mówiłaś, że jak masz na imię?

Lizzy Brown

Lizzy jeździła palcem po brudnym popsutym stoliku, którego dawno nikt nie czyścił.
- Lizzy... Elizabeth Brown... tutejsza wredna suka. - uśmiechnęła się szyderczo - nikogo takiego jak ja tu nie spotkasz - jeszcze szerzej - nadpobudliwa i agresywna - podniosła palec który był teraz cały brudny od kurzu. Zdmuchnęła go. - możesz dokończyć co zacząłeś? - zapytała delikatnie, trzepocząc rzęsami.

Albert

- Wredna suka? - zacisnął usta po czym roześmiał się. - Miło mi Cię poznać, Lizzy. - uśmiechnął się. - Niestety, nie zdradzę Ci celu mojej... hm.. misji? - mówił nie odrywając wzroku od oczu Lizzy.

Lizzy Brown

Lizzy roześmiała się w głos.
- wiem , ze tego nie zrobisz ... ale zawsze warto spróbować ... mam jedno pytanie : czy mam się czego obawiać ?- przestała się śmiać i spojrzała prosto przed siebie...
- skoro jednak trafiłeś do mojego domu... mojej nory która wczesnej była domem , chciałabym wiedzieć...

Albert

- Jak już mówiłem trafiłem tu przypadkiem. - rzekł i nagle pojawił się pochylony nad Lizzy, a ich twarze dzieliło zaledwie kilka centymetrów. - Masz ochotę na małe polowanie? - wymruczał.

Lizzy Brown

odwróciła głowę w jego stronę, patrzyła mu w oczy...
- właściwie... to tak, ale obiecałam sobie nigdy więcej nie tykać ludzi... będę miała wyrzuty ... przykro mi... - odwróciła głowę.

Albert

Złapał ją delikatnie za podbródek tak by spojrzała mu w oczy. - Daj spokój, Lizzy. - powiedział miękko. - Jeden człowiek w tą czy w tamtą... co za różnica? Nie powiesz mi chyba, że przechodzisz na wegetarianizm, hm? - uśmiechnął się delikatnie.

Lizzy Brown

Lizzy patrzyła prosto w jego oczy.
- Jeden nie... ale jak się to zbierze do kupy? Pragnę , żeby zostać wegetarianką... ale brak mi silnej woli...

Albert

Patrzył przez chwilę w milczeniu w jej oczy po czym podniósł się. - W takim razie... mam nadzieję, że nie będziesz miała nic przeciwko temu jeśli przyprowadzę kolację tutaj? - uśmiechnął się oczekując jej reakcji.

Lizzy Brown

- I myślisz , że byłabym w stanie to wytrzymać? - zapytała ironicznie . Wstała, i podeszła do niego - cicho powiedziała mu na ucho - więc zróbmy to razem, zapolujmy... tylko, że wiesz co potem nastąpi? Callenowie mnie wyrzucą...

Albert

- Nie wiem na jakich warunkach opiera się wasza umowa, ale jeśli zapolujemy w Port Angeles wszystko powinno być ok. Tak po za tym, nie sądzę żeby ci miłosierni Cullenowie mieli serce Cię stąd wyrzucać. - wymruczał z nosem w jej włosach.

Lizzy Brown

Lizzy uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
- Nie, idź sam..

Albert

Albert odsunął się odrobinę. - A więc wrócę z kolacją tutaj. - rzekł krótko. - Nigdzie mi nie uciekaj. - uśmiechnął się i zniknął.

/Port Angeles

Lizzy Brown

Usiadła w fotelu...
- Nie zamierzam...

Albert

/Port Angeles

Pojawił się trzymając w objęciach zdezorientowaną kobietę, która po chwili zaczęła się szamotać. - I jak? Chcesz spróbować pierwsza? - zwrócił się do Lizzy i zasłonił dłonią usta wyrywającej się kobiety.

Lizzy Brown

Zaniemówiła... spojrzała na kobietę od góry do dołu, podeszła do niej powoli... dotknęła jej policzka, ramienia, szyi - utkwiła w niej wzrok. Pochyliła się delikatnie, i szepnęła jej do ucha:
- jak bardzo się boisz ?- oczy się jej zaświeciły, zaczęła się mocniej szamotać.

- Nie ... jak skończysz zawołaj... wyjdę na zewnątrz... - wybiegła przed dom. I usiadła pod drzewem.
bądź silną...

Albert

Nieugięta... - pomyślał z uśmiechem po czym postanowił wprowadzić bardziej drastyczne metody. Wciąż trzymając mocno ofiarę, wyciągnął z kieszeni scyzoryk i zaczął ranić ostrzem kobietę. Zabrał dłoń spoczywającą na jej ustach po to by krzyki doszły do uszu Lizzy.

Lizzy Brown

idiota.., nie dam rady
Poczuła krew, jeszcze za nim krzyki do jej uszu, minęła chwila, kiedy Lizzy byłą juz na górze. Rzuciła się do ataku... Ukąsiła ja w ramie , a potem w tuż pod szyją... Wpadła w szał, kąsała szybko i piła szybko...

Albert

Odsunął się posłusznie i patrzał jak Lizzy się posila. Na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech. Wiedziałem, że jest normalna. - pomyślał i schował zakrwawiony scyzoryk do kieszeni.

Lizzy Brown

Zaczęła logicznie myśleć kiedy skończyła... Wstała..
- Nie wiesz co to znaczy... to rani mnie.. - patrzyła trzęsąc się. Otarła krew ręką. - To boli mnie... Musze wyjść..

Wybiegła, z domu w nieznanym kierunku

// gdzieś tam w lesie

Albert

Przez chwilę patrzał w miejsce gdzie stała Lizzy i nagle wybuchnął gromkim śmiechem. - Zaiste, świetna zabawa. - przyznał sam do siebie po czym podniósł zwłoki z podłogi i udał się do lasu by je tam zakopać.

/gdzieś w lesie

Lizzy Brown

lizzy wróciła do domum, zadała sobie sprawę co się stało... i co jej grozi ... Poszła za zapachem Alberta, i tej kobiety. Znalazła go zakopującego ciało.
- co ja mam z tobą zrobić!!! ??? Oni mnie zabiją , albo wygonią co jest jeszcze gorsze!

Albert

Uklepał nogą ziemię i spojrzał na Lizzy przez ramię. Uśmiechnął się do niej całkowicie opanowany i spokojny. Nie odezwał się.

Lizzy Brown

to wszystko jego wina... ja nie chciałam, Edward skupiła sie na myślach.
- nie chcę widzieć nigdy więcej, mam gdzies czy jestes z Volturi!!! - darła się głośno. - a jeśli czegos nie powiesz...

Albert

Nagle znalazł się tuż przy Lizzy i zakrył jej usta dłonią. - Nie krzycz. Nie lubię hałasu. - powiedział spokojnie. - "Czwarty brat Volturi, ten, który zawsze sprowadza kłopoty." - zacytował. - Tak kiedyś o mnie mówiono, dopóki nie zniknąłem. - uśmiechnął się szeroko ukazując spore kły. - Dawno już się tak dobrze nie bawiłem.