Polana

Edward

- Możesz - powiedział i stanął w miejscu.
- Ale później wyjawisz mi swoją teorię - bardziej stwierdził niż spytał.

Emma

Zbliżyła się do niego, objęła go i przytuliła. Był chłodny, zimny, ale zupełnie jej to nie przeszkadzało. Przytuliła głowę do jego klatki piersiowej.
- Według mnie... jesteś dobry... dobrym wampirem. - zamknęła oczy przytulona do niego, nie mogła, nie chciała się odsunąć.

Edward

Przymknął oczy i delikatnie pogłaskał ją po głowie. Było mu przyjemnie gdy go przytulała, lubił jej ciepło i zapach. Nagle odsunął ją od siebie mimo, że ściskała go chyba ze wszystkich swoich sił. Odszedł kawałek.
- Nie boisz się mnie ? - spytał poważnym tonem.

Emma

- Nie. Już Ci to mówiłam. Ufam Ci, nie boję się Ciebie. - uśmiechnęła się, chciała już go przytulić ponownie, ale uniosła tylko lekko ręce, po czym opuściła je.
- Na prawdę... nie boje się Ciebie. Ani trochę.

Edward

- Nie jestem typowym wampirem. Nie ciekawi Cię czym się odżywiam? - spytała patrząc na nią poważnym wzrokiem. Gdy chciała się do niego przytulić odsunął się kawałek.

Emma

Wzruszyła ramionami nieco.
- Możesz mi powiedzieć, ale to i tak niczego nie zmieni. - odsunęła się od niego - Przepraszam, już nie będę.

Edward

Przysunął się bliżej.
- Nie chodzi o Ciebie - powiedział stojąc na przeciw niej.
- Nie żywimy się krwią ludzką tylko zwierzęcą. Jesteśmy pewnego rodzaju wegterianami w swoim gatunku - mówił spokojniej niż wcześniej.
- Kiedy Cię poznałem nagle zapragnąłem Ciebie, Twojej krwi. Masz taki piękny zapach. Ale nie bój się nie umiem, nie mogę Cię skrzywdzić. - westchnął i przytulił ją mimo swoich słów.

Emma

Przytuliła się do niego mocno, zamknęła oczy. Była troche zszokowana, ale zupełnie ją to nie obchodziło.
- Nie boje się... wiem, że mi nic nie zrobisz. - uśmiechnęła się nadal przytulając się do niego, wtuliła głowę w jego klatkę piersiową. - Kocham Cię... - powiedziała, zupełnie się zapomniała, to przez jego zapach i to co działo się z nią kiedy na niego patrzyła, kiedy go czuła i dotykała.

Edward

Uspokoił się kiedy go przytuliła. Wtulił ją w siebie i głaskał po głowie, wdychając jej zapach.
- Ja Ciebie też kocham, nie wybaczyłbym sobie gdyby coś Ci się stało. - westchnął.

Emma

- Jest to całkiem możliwe, że mi się stanie. Wiesz, że potykam się kilka razy na metrze prostej drogi - uśmiechnęła się, przytulając do niego. - Ale z twojej strony to najwyżej grozi mi nadopiekuńczość i strata nerwów na zapinanie pasów. - przesunęła lekko końcem nosa po jego klatce piersiowej, był zimny ale koiło to jej bicie serca, jej wszystki myśli.

Edward

Zaśmiał się.
- Zrobię wszystko żebyś nic sobie nie zrobiła - uśmiechnął się bawiąc kosmykiem jej włosów . Zamruczał cichutko tak żeby nie słyszała i pocałował ją w czubek głowy.

Emma

- Nie myślałam, że mnie spotka tyle... na samym początku pobytu tutaj. - przytula głowę do jego klatki piersiowej i delikatnie głaszcze jego ramie. - Ale teraz inaczej mogę spojrzeć na zapinanie pasów w samochodzie. - uśmiechnęła się i delikatnie pogłaskała jego policzek.

Edward

- Nareszcie bo długo bym z tymi pasami nie wytrzymał - zaśmiał się.
- Nareszcie moje życie ma sens -westchnął głaszcząc ją po plecach.

Emma

Oparła głowę policzkiem o jego obojczyk tak, że ustami lekko dotykała niskiej partii jego szyi. Zamknęła oczy i lekko przesunęła usta po jego chłodnej skórze.
- Wszyscy członkowie twojej rodziny to wampiry? -oddychała spokojnie, jej serce stopniowo uspokajało się. - Co teraz będziemy robić? - dłoń delikatnie przesuwa po boku jego brzucha i klatki piersiowej.

Edward

Przymrużył oczy i westchnął.
- Tak wszyscy ale są tacy jak ja - odpowiedział i delikatnie ją odsunął patrząc w jej oczy. Widział, że była zadowolona i szczęśliwa.
- A no co masz ochotę? - spytał bawiąc się jej włosami.

Emma

- Na spędzanie z Tobą każdej sekundy. - uśmiechnęła się, nadal głaskała delikatnie jego bok. - Są tacy jak Ty? to znaczy przystojni, mili, idealni i doskonali we wszystkim?

Edward

- Też mam na to ochotę - uśmiechnął się i pocałował ją delikatnie w policzek.
- Tak mam jeszcze 4 rodzeństwa i rodziców - powiedział patrząc w jej piękne oczy.

Emma

- No to skoro mamy podobne upodobania to co zrobimy z tym faktem? Możemy zostać tutaj... iść do mnie... albo no sama nie wiem. - wtuliła się w niego mocniej, zaczęła delikatnie głaskać go po plecach.

Edward

- Dziś zostańmy tutaj - powiedział całując ją w czubek głowy.
- Musisz wiedzieć, że jestem bardzo silny - zaśmiał się i wziął jakiś kamień do ręki. Za chwilę z jego dłoni posypał się pył.

Emma

- To znaczy, że mnie uradzisz jak upadnę. - spojrzała na jego dłoń - Ale mogłeś dziś ponosić moją torbę, miałam super ciężką. - uśmiechnęła się i pocałowała go w szyję, przystawiła usta do jego rowka między obojczykami i delikatnie pocałowała go tam.

Edward

Zamruczał i odsunął ją delikatnie.
- Ponoszę ją obiecuję ale proszę nie rób tego co wcześniej - powiedział smutno. Mimo, że bardzo tego chciał bał się, że ją skrzywdzi.

Emma

- Przepraszam. - przytuliła znów głowę do jego klatki piersiowej - Nie możemy siedzieć tu wiecznie, prawda? - głaszcze go delikatnie po ramieniu.

Edward

- Nie musisz mnie przepraszać. To było po prostu za przyjemne i mógłbym przestać się kontrolować - westchnął smutno i pocałował ją delikatnie w szyję.

Emma

Odchyliła lekko głowę, jego pocałunek choć cieleśnie zimny duchowo był dla niej pocałunkiem ognia.
- Nie przestaniesz... ale nie będę Ci utrudniać. - uśmiechnęła się - Mogę Ci jeszcze jakoś pomóc z kontrolą? Mam się trzymać metr od Ciebie? Niedotykać? Nie przytulać? Nie głaskać? - przesunęła dłoń delikatnie po jego plecach, karku aż w końcu delikatnie wpłotła palce w jego włosy, przeczesała je delikatnie i zabrała dłoń.

Edward

Westchnął cicho.
- O nie! bez tego bym nie wytrzymał - zaśmiał się.
- Po prostu NARAZIE

Emma

- Hm? - zamknęła oczy i przytuliła głowę do jego klatki piersiowej. Po chwili odsunęła się i usiadła na trawie, przechyliła do tyłu kładąc się i patrząc w ciemniejące niebo.
- Któreś z twojego rodzeństwa też ma związek z szaraczkiem? To normalne? - przekręciła się, tak aby leżeć na boku i patrzy na niego.

Edward

- Nie. To wręcz zabronione - zaśmiał się i położył obok niej. Przygarnął ją ramieniem także leżała wtulona w jego tors.
- Kocham Cię - szepnął jej do uszka.

Emma

- Mmm... w twoich ustach brzmi to poprostu idealnie. - wtuliła się w jego klatkę piersiową i zamknęła oczy. Dłonią lekko głaszcze bok klatki piersiowej. - Ja Ciebie też kocham. Bardzo, bardzo... obiecaj, że już zawsze będziemy razem... proszę... - przytuliła się do niego mocniej na myśl, że mógłby odejść.

Edward

- Przyrzekam Ci to - delikatnie pocałował ją w policzek.
- Idealnie mówisz? - zaśmiał się.
- Kocham Cię, Kocham Cię.... - szeptał jej cały czas te słowa do ucha.

Emma

Uśmiechnęła się, wzięła jego dłoń delikatnie i położyła sobie na policzku. Jego zimna skóra koiła jej stres i zdenerwowanie.
- Boję się... - odczekała chwile po tych słowach - a raczej bałam, że mi tego nie obiecasz. A teraz... nie muszę się już niczego bać. Oprócz tego, że jakimś cudem zobaczysz moją ostatnią rzeźbę. - skrzywiła się lekko, ale nadal trzymała na swoim policzku jego dłoń. - Kocham Cię bardzo, Edwardzie Cullen.

Edward

- Zobaczę na sto procent - zaśmiał się.
Ostrożnie zbliżył twarz do jej twarzy.
- Nie ja Ciebie bardziej - uśmiechnął się.

Emma

- Wcale, że nie. Ja kocham Ciebie bardziej. - położyła dłoń na brzuchu Edwarda, delikatnie badając opuszkami palców jego mięśnie - Postaram się, żebyś nie zobaczył - uśmiechnęła się. - Jakbyś zgłodniał to mów, moja szyja jest do twojej dyspozycji. - przesunęła delikatnie końcem nosa po jego klatce piersiowej i złożyła na niej kilka delikatnych pocałunków.

Edward

- To wcale nie było śmieszne - powiedział udając poważny ton.
- Tego jak Cię kocham nie da się opisać, nie zasłużyłem na Ciebie - westchnął smutno.
- A rzeźbę i tak zobacze - uśmiechnął się i pocałował w szyję.

Emma

- Jestem zwyczajna, prosta... szara... niespecjalnie ładna ani inteligentna. A Ty jesteś dobry we wszystkim i dodatkowo przystojny. Kto tu na kogo nie zasłużył? - podniosła się do pozycji siedzącej, ujęła delikatnie jego dłoń i opuszkiem palca zaczęła przesuwać po jej wewnętrznej stronie badając jej fakturę. Patrzyła przy tym na niego i uśmiechała się.
- A z tym głodem było bardzo zabawne - zaśmiała się cicho.

Edward

- Jesteś najpiękniejszą kobietą jaką spotkałem, jesteś bardzo inteligentna... - zaprzeczał jej wypowiedzi - to ja na Ciebie nie zasłużyłem i masz się ze mną o to nie kłócić - dodał po chwili.
- Może odrobinkę zabawne to było - przyznał zrezygnowany.

Emma

Odchyliła głowę na bok, nadal delikatnie wodziła palcem po jego dłoni.
- Dobrze, kłócić się nie będę ale i tak wiem swoje - uśmiechnęła się. - Pewnie świetnie grasz na fotrepianie, masz ładne dłonie. - drugą dłoń położyła mu na brzuchu delikatnie dłaszcząc go.

Edward

Uśmiechnął się pod wpływem je dotyku.
- I ja też wiem swoje - zaśmiał się całując jej policzek.
- Obiecuję, że kiedyś Ci coś zagram - ujął jej dłoń i delikatnie pocałował.

Emma

- Kolejna obietnica, panie Cullen. - uśmiechnęła się i przyłożyła jego dłoń do swojego policzka, zamknęła na chwile oczy, uwielbiała jego dotyk - Mam nadzieję, że dotrzymujesz obietnic. Bo to by znaczyło, że będziemy zawsze razem i do tego jeszcze zagrasz mi na fortepianie. - uśmiechnęła się, nadal trzymając jego dłoń na policzku sama pogłaskała go lekko po szyi.

Edward

-Na zawsze razem - Westchnął cicho.
- Zawsze dotrzymuję obietnic. Tylko z tym graniem to jeszcze trochę będziemy musieli zaczekać - pocałował ją w policzek.

Emma

- Dobrze - uśmiechnęła się, nachyliła lekko i pocałowała go w policzek bardzo delikatnie. - Poopowiadaj mi coś o sobie... jestem bardzo ciekawa. Trzeba się urodzić wampirem? W jaki sposób się nim stałeś? Każde z Was czyta myśli innych? - położyła się znów, prostopadle do niego kładąc mu na klatce piersiowej głowę. Ujęła delikatnie jego dłoń i położyła sobie na tali.