Polana

Alice Cullen

Roześmiała się z całego serca.
- Koniecznie chcesz, żeby nosiła takie sukienki, co? Mogę się z nią przejechać na zakupy jak tylko będzie miała chwilę czasu. Mogę równiez kupić jej jakąś fajną kieckę, gdy pojadę sama. Wiesz, ze mam miarkę w oku.

Carlisle

-Ale wiesz mnie chodzi i poprawe jej humoru. Wrócicie zadowolone, potrajkotacie trochę, ja postaram się przeżyć rachunki.- pokiwał głową.
-Czasem tak sobie myślę, że mógłbym mieć same kobiety w domu. Edward mnei załamuje.

Alice Cullen

- Edward jest w porządku - wymamrotała - A ty nie przesadzaj... rachunki nie są aż tak wysokie.. Poza tym mamy kolejny wzrost wartości akcji, pieniędzy nam nie zabraknie.
- Jesteś naprawdę pewien że chciałbys mieć same baby? Takie jeszcze ze dwie Rosalie... - zachichotała.
Pocałowała chomika prosto w jego maleńki chomiczy pyszczek

Carlisle

-Kobiety. Ona jest innym gatunkiem.- wywrócił oczami.
-Ale mogłabyś siebie sklonować, jak kiedyś będzie można. I Edward nie jest zły, ale nei chce mówic co się dzieje, a ze coś się dzieje to widać.

Alice Cullen

- Przejdzie mu - powiedziała szybko - jestem przekonana, że mu przejdzie. Jest zdenerwowany całym tym zamieszaniem, szkołą, czasem zmęczony natłokiem myśli. - wyrecytowała dobrze wyuczoną formułkę. Rozmowa pomiędzy nią a Edwardem pozostanie tylko pomiędzy nimi.

Carlisle

-To wiem, to mi powiedział. Ale czegoś jeszcze najwidoczniej nie wiem.- zabrał ręke z jej ramienia.
-Coś ukrywacie?

Alice Cullen

- Carlise. Nie dzieje się nic nowego... Nic o czym byś już nie wiedział. - westchnęła i podniosła się. - Mogę Ci obiecać, że jeżeli coś miałoby nam zagrozić, Ty z całą pewnością się o tym dowiesz jako jeden z pierwszych. Wracajmy już, dobrze? Trzeba coś zrobic z Ann Marie, Leą i tą Lizzy... Ona mi się nie podoba - pokręciła głową. Ostrożnie ułożyła śpiącego chomika na swoim przedramieniu

Carlisle

-A moze po prostu zadnej do domu nie wpuszczać?- zarzucił propozycją wstajac.

Alice Cullen

- Dwie z nich żywią się krwią ludzką. Nie sądzisz, że byłoby rozsądniej trzymać je pod kontrolą póki są w okolicy?

Carlisle

-Uważam, że jest ich za dużo tutaj i z tego wyjda tylko kłopoty.- westchnął ciężko.

Alice Cullen

- Zgadzam się z tobą. - przytaknęła - Myślę, że wszyscy się zgadzamy.
Wzięła Carlise'a pod rękę.
- Chodź do domu. Rozpiórkujemy to towarzystwo - mrugnęła i delikatnie pociągnęła go w kierunku domu.

// teren przed domem

Carlisle

-jak coś to masz uprawnienie do zabicia ich.- westchnął no i poleźli.

/where? zaczynasz gdzieś

Gość

/ las

- Gapa ze mnie jak nic - powiedziała smutno i rozejrzała sie
- Ładnie tu.

Isten

// z lasu

- O tam zaraz gapa! Nie przejmuj się - powiedział do niej i objął ją przyjacielsko ramieniem. - Nie martwimy, się dobrze? - uśmiechnał się i odsunął się od niej, by sięrozejrzeć. - O tak, bardzo ładne i przyjemne miejsce!

Gość

Samantha usmiechneła sie delikatnie i zaczeła obserwowac slicznego motyla, ktory po chwili spoczoł na rece dziewczyny

Isten

- Chcesz go dotknąć? - spytał.

Gość

- Yhy - powiedziała - Ale to chyba niemozliwe. Motle sa bardzo czułe i delikatne - dodała

Isten

Motyl nagle całkowicie znieruchomiał.
- Teraz delikatnie dotknij jego skrzydełek - powiedział uśmiechnięty od ucha do ucha.

Gość

Samantha bardzo ostroznie i delikatnie dotknela jego skrzydełek poczym usmiechneła sie do Isten'a
- Mozemy już go puścic

Isten

Po chwili motyl odfrunął.
- Jestem tu nowy, a jakoś nie czuję się obco - powiedział cicho. - Jestem spokojny, co nie zdarza się często na początku pobytu w nowym miejscu. jednak czuję, że coś się zmieni. To miejsce mnie zaskoczy.

Gość

Samantha rozejrzała się dokoła
- Ja czuje sie fajnie bo nie jestem sama. Nie lubie za duzo samotoności - powiedziała usmiechajac sie lekko

Isten

- Zupełnie jak ja. Zawsze musiałem mieć towarzystwo, inaczej czułem się źle. Tak jest nadal. I nie chodzi o to, że jestem rozgadany i chcę, by ktoś mnie wysłuchał. Po prostu lubię, gdy ktoś jest obok - wyjasnił.

Gość

- Rozumiem Cie - powiedziała spokojnie - Ale przy mnie zawsze mozesz sie wygadac - dodała

Isten

- Dzięki - rzekł radośnie. - Dawno mi się z kimś tak dobrze nie rozmawiało, wiesz?! Chyba musimy być pokrewnymi duszami.

Gość

- Ciesze - usmiechneła sie delikatnie i usiadła na trawie
- Chyba bede tu bardzo czesto przebywac - powiedziała i spojrzała na niebo

Isten

- Taaa, ja też - położył się na trawie, zamykając oczy. - To zdecydowanie najładniejsze miejsce w całym lesie - dodał i zaczął cicho gwizdać pewną melodię.

Gość

Kiedy Isten zamknał oczy Sam wykorzystała okazje i dluzej mu sie przyjazała mozna zec ze sie zapatrzyła troszku. Po chwili ''ockneła'' sie i sluchała co nuci

Isten

Przerwał nagle i przemówił, nie otwierając nadal oczu.
- Jedna z moich ulubionych piosenek. Tutaj raczej nie jest znana. Kiedyś ci ją puszczę. Wolę jej nie śpiewać, bo tylko straci swój urok.

Gość

- Ja wogole nie umiem spiewać - powiedziała i zerwała zdzbło trawy i połaskotała Istena. Chciała sie mu troche popsocić

Isten

Rozesmiał się i otworzył jedno oko.
- Uważaj, mam łaskotki! Ups, po co ja się wygadałem - zaśmiał się jeszcze głośniej.

Gość

- Dziekuje za informacje - pusciła mu oczko i dalej łaskotała

Isten

Śmiał się i śmiał, jak nigdy.
- Niegdyś poważny trzydziestolatek, śmieje się teraz jak nastolatek. Jeszcze troszkę, a mnie odmłodzisz! xD

Gość

Samantha usmiechnela sie i przestała łaskotac. Spojrzała chwile w oczy Istena
- Mi większość daje 18 lat i uwaza za smarkule - powiedziała

Isten

- Czyżbyś sobie znów coś przypomniała, brawo! - uśmiechnał się na jej słowa. - Ja bym ci więcej niż dwadzieścia lat z pewnością nie dał.

Gość

- Mam 23 to juz sobie dawno przypomniałam. Mam na imie Samantha i mam 23 lata, jeszcze nazwiska barkuje

Isten

- I nazwisko sobie przypomnisz. Dobrze ci idzie. Widzisz, spokój i radość pomagają się skoncentrować.

Gość

- Cieszy mnie to ze szybko sobie niektore rzeczy przypominam - powiedziała i spojrzała na niebo

Isten

- Ciężko musi ci być tak bez wspomnień. To w końcu część naszego życia.

Gość

- Radze sobie - powiedziała spokojnie i połozyła sie obok Isten'a
- Jak juz mowilam wiara dodaje mi sił

Isten

- Tak, to jest jedna z największych mądrości tego świata. Ja gdybym nie wierzył, chyba już dawno bym zginął.