w lesie

Maria

Maria odprowadziła go wzrokiem i sama również się oddaliła. Postanowiła pójść nad wodospad, gdzie być może jej przyjaciel ją znajdzie.

/Wodospad Księżycowy

Victor

/Ulica

Wjechał do lasu i pędząc między drzewami kierował się w stronę najbliższej polany. Miał ochotę to zrobić na świeżym powietrzu, dla odmiany.

Chiara

/ ulica

Kiedy jechali przez las Chi rozglądała się po lesie. Minęli wodospad księżycowym, z którym miała baardzo miłe wspomnienia.
- Lubisz las? - spytała

Victor

- No. I to bardzo. - odpowiedział, a cwany uśmiech nie znikał z jego twarzy. Nie mógł się nadziwić, że Chiara była tak naiwna.

Chiara

W głębi wiedziała,że nie powinna jechać z Victorem ale stwierdziła, że skoro i tak by miała zginąć to co jej szkodzi.

/ stara chata

Victor

Zmienił zdanie. Wolał to zrobić w chacie. W milczeniu podjechali pod starą chatę.

/Stara chata

Gość

/Dom Chels

Biegła bardzo szybko. Z rozbiegu wspięła się na jedną z sosen.
Z tej wysokości widok miała jeszcze lepszy niż normalnie.
Jakieś sześć metrów poniżej usłyszała jakiś szelest.
Odwróciła głowę i zobaczyła na dole dwie czarne pumy.
Były od siebie w dość dużej odległości. Oczywiście ułatwiało jej
to zadanie. Poczuła zapach świeżej krwi. Słyszała rytmiczne bicie
dwóch zwierząt. Zsunęła się z drzewa na ziemię. Jej ofiary były
odwrócone do niej tyłem. Nawet nie usłyszały odgłosu rodzieranego
materiału o chropowatą korę drzewa. Zrobiła kilka kroków do
przodu i rzuciła się na jedną pumę. Przycisnęła ją do ziemi swoim
ciałem i szybko wpiła jej się w szyję nie zapominając o drugiej
pumie. Kiedy serce jednego drapieżnika przestało bić wyprostowała
się i chwilę później w biegu zderzyła się z drugim
kotem. Skręciła mu kark i jej ostre jak brzytwa zęby wbiły się w
szyję pokrytą czarnym aksamitnym futrem.
Wstała i otarła usta ręką. Jej sukienka była lekko poszarpana
od spodu. Była strasznie wąska. Rozdarła ją lekko na udzie i
z powrotem wspięła się na drzewo.

Jasper Hale

/z rezydencji Cullenów/garazu

Mknał jak strzała własnie co wystrzelona z łuku. Słyszał tylko odgłosy wibrującego wokół niego pedu powietrza. Po chwili zatrzymał motor, wyłaczył silnik i zsiadł z siodełka. Zdjał kask i wciagnał nozdrzami powietrze. Wyciagnał z tyłu plecak, zabezpieczył maszyne i ruszył w las nad wodospad.

/wodospad

Gość

/Ulica
Lex z impetem wjechał do lasu ocierając motor o gałęzie. Zauważył dobre miejsce, nie było tam zbyt wiele gałęzi. Wyjął z kufra w motorze narzędzia, lakier w spreju, a ponieważ noc zapowiadała się na bez deszczową uznał że pogrzebie przy motorze i naprawi wszystko.

Gość

Lex wstał i przeciągnął się. Zerknąwszy w niebo pomyślał: Kurcze musiałem długo spać bo słońce już wysoko jest. Lex wsiadł na motor i pojechał w stronę miasta.
/Ulica

Benjamin

/ Ulica

Wciągnął głęboko powietrze i trochę go zatkało. Spojrzał przestraszony na Sobh. Jeśli ja to czuję to jak intensywnie ona musi to odczuwać...? W powietrzu Benjamin wyczuł krew. Ludzką. Chwycił Sobh za rękę.

Siobhan Valedhed

Wciągnęła jeszcze raz powietrze w płuca i stanęła jak wryta. Cała zesztywniała próbując się opanować, momentalnie puściła dłoń Benjamina przybrała pozę obronną a z jej ust wydobył się przeraźliwie głośny charkot, który chłopak mógł teraz po raz pierwszy usłyszeć. Jak zahipnotyzowana zaczęła podążać za zapachem krwi bardzo szybko biegnąc i zostawiając chłopaka z tyłu. Działała instynktownie tracąc logiczne myślenie.

Benjamin

- Sobh - syknął. Jeszcze tego mi brakuje... - zajęczał w ducho. Co ta krew z nią robi... Był przerażony widząc ją w takim stanie. Pobiegł za dziewczyną. Chwycił ją za ramię i potrząsnął. Dobrze wiedział że teraz może się wszystkiego spodziewać - Sobh - spojrzał jej w oczy - Pożywiałaś się już dziś... Nie musisz już... - Tylko raz widział Kate w takim stanie i nie chciał ogladać tego po raz drugi.

Siobhan Valedhed

Trwało to dobrych parędziesiąt sekund kiedy próbowała mu się wyrwać i dalej podążać za krwią. Benjamin potrząsnął nią dość mocno co tez poskutkowało bo dziewczyna oprzytomniała kręcąc głową i cała się poczęła trząść. - Nie..nie ..nie mogę to takie silne uczucie... nie wiem czy wytrzymam - rzekła wystraszona- Ale ta osoba musimy jej pomóc, sprawdzić to choć- pociągnęła go za sobą.

/Polana

Benjamin

Na wszelik wypadek przymknął oczy. Wysunął dłoń z jej uścisku. Kiedy Sobh się rozejrzała szepnął jej do ucha - Czujesz mnie tak? Wiedź że tu jestem.

/ Polana

Gość

/Pokój nr. 10
Lex wbiegł do lasu, był zły na siebie, na nią, na jej eks. Podbiegł do drzewa i jednym ruchem łapy zdrapał z niego korę. Nie było to najmądrzejszy sposób na odreagowanie. Chłopak starł sobie pazury o drzewa, czuł piekący ból, ale było mu z tym dobrze. Lex nie umiał opanować gniewu. Podbiegł więc do drzewa i z impetem walnął w nie całą swoją siłą. Dla drzewa był jednak niczym, odbił sie od niego i padł na ziemię.

Gość

Lex obudził się po zderzeniu z drzewem. Bolało go wszystko. Wiedział, że czas wrócić, bo Lily jest sama. Przeszła mu już cała złość.
/Pokój nr. 10 Motel u Selene

Gość

Biegła najszybciej jak umiała. Sama nie wiedziała dokąd biegnie. Gdzieś gdzie mogłaby się zaszyć. Na kolejne 20 lat. Głód dawaj jej we znaki. Stanęła i oparła się o jedno z drzew. Nie, nie była zmęczona. Wkońcu była wampirem. Rozszerzyła nozdrza z nadzieją że poczuje jakiegoś smakowitego człowieka. Nie odczuwała żadnych śladów pomimo kilku. Śladów wampirów. Jednak nie poszła dalej. Stanęła nieruchmo kurczowo ściskając dłonie w pięści i wpatrując się w bliżej nieokreślony punkt.

Kim

/dom Kim

Na skaju lasu staneła. Poczuła jakiegoś wampira, ale to zignorowała. Szybko się rozebrałą w takim miejscu żeby nikt jej nie zauważył, po czym schowała je do plecaka i ukryła w krzakach. Po chwili zmieniła się w Dingo, co bardzo lubiła. Zaczeła biegac po lesie, co jakiś czas węsząc. Po jakimś czasie przez przypadek trafiła obok ów wampira. Przebieg ła za krzaki i przemkneła się obok. Gdy znalazła się za wampirzycą położyła się na ziemi i udawałą że śpi. Po jakimś czasie gdy doszła do wniosku że nic nikomu nie grozi wstałą powolutku i przeciągneła się "po psiemu". Pobiegła dalej w las. Gdy skończyła dokładny "obchód" wróciła do miejsca ukrycia ciuchów i spowrotem się przemieniła jak miło jest się przebiec wyjała ubrania i szybko się ubrała. Wzieła plecak i ruszyła w bliżej nei określonym kierunku

/forks -->ulica

Takeo

//Dom Sobhian Blackrose

Szedł spokojnym krokiem z Benem. Bez większego zastanowienia, z rozmachu, oparł się o drzewo. Gdy usłyszał niebezpieczne skrzypnięcie, zaklął. Odskoczył od drzewa, zerkając na nie przez ramię. Stwierdzając, że jednak nie ma zamiaru się zwalić, odetchnął z nieukrywaną ulgą. To wszystko było dla niego takie inne. Nowe. - Kiedy będę mógł wrócić do Ryu? - zapytał się Benjamina.

Benjamin

Benjamin szedł obok Takeo z rękoma głęboko w kieszeniach. Ciężko było mu złożyć w jedną całość to że Takeo był człowiekiem a teraz jest doskonalszy od niego. Spojrzał na chłopaka kiedy oparł się o drzewo. Uśmiechnął sie pod nosem widząc jego reakcję. - Musisz uważać... - potarł zakłopotany policzek. Było mu niezwykle głupio że już nie musi się przy nim ukrywać. - Wrócisz kiedy będziesz na siłach. To nie jest okres jednakowo długi u każdego.

Takeo

Postanowił zmienić temat z powrotu do domu na jakiś inny. - Co się wtedy tobie stało? Wtedy, kiedy odskoczyłeś? - zapytał zaciekawiony, ale też trochę przestraszony. Bał się, że Ben mógł zobaczyć jego wspomnienia. Zacisnął usta. Po raz pierwszy, od wyjścia z domu Sobhian, odważył się nabrać oddechu. Wciągnął powietrze przez nos, wyczuwając przede wszystkim las, ale także i inne zapachy, jak zwierzęta, nieprzyjemny smród śmietniska, prawdopodobnie znajdującego się gdzieś w pobliży. Zmarszczył niezadowolony nos.

Benjamin

Benjamin wziął głęboki oddech i wypuścił powietrze ze świstem. - Same złe wspomnienia - myślał przez sekundę w ciszy - Te z dnia kiedy pierwszy raz dopadł cię ten facet - zerknął na niego badajac reakcję chłopaka - Szpital i dzień dzisiejszy. - rozejrał się po lesie. Każdy jego nie w pełni doskonały nerw był napięty do granic możliwości.

Takeo

Trochę się zdziwił, slysząc relację Benjamina. - Ty też widziałeś swoje wspomnienia? - zapytał z lekkim niedowierzaniem. Nie rozumiał, co się wtedy stało. Przejechał ręką po swoich włosach, wygładzając je. Wziął jeszcze jeden oddech, skręcając w bok. Nadal szedł spokojnie, choć czuł, że chwila a będzie pędził jak oszalały przez las, za pociągającą wonią nieznanego mu zwierzęcia.Przyśpieszył nieznacznie kroku. Co jakiś czas zerkał na Benjamina.

Benjamin

Zmarszczył czoło i zapytał - Jak się czujesz? - spojrzał na niego oczekując szczegółowej odpowiedzi. Był ciekaw z czysto medycznego punktu widzenia - Fizycznie rozumiem doskonale a psychicznie? - obserwował go cały czas. Był tak spokojny jakby się nic nie stało.

Takeo

- Źle. Mam wrażenie, jakbym popełnił jakiś cholerny błąd. - mruknął. - w sumie... to zrezygnowałem, ale chyba facet za bardzo się już napalił na ten pomysł. - wzruszył ramionami. po chwili jednak wyciągnął dłonie przed siebie. - Mimo to jestem zdrowy. Idealny. Bez skazy. Silny. - powiedział, oglądając swoje dłonie. Pociągnął ponownie nosem, idąc w kierunku apetycznego zwierzęcia.

Benjamin

Oparł sie o drzewo a po chwili zjechał bez sił w dół siadajac na ściółce. Widział jego oczy. Widział jak ciemniały - Idź. Zdaj się na instynkt. - wziął w dłoń szyszkę i zaczął sie nią bawić. Ja uczę go czegoś czego nigdy nie robiłem. Zachichotał. Postradałem zmysły.

Takeo

Westchnął cicho, kiwając głową. Odwrócił się od Bena i po chwili zniknął za drzewami. (...) Takeo stanął przed Benjaminem. Jego oczy były już jasne. Takeo by wyglądał nadzwyczaj normalnie, gdyby nie jego wygląd. Włosy miał potargane, z ust nadal ciekło mu trochę krwi. Cała koszulka była w krwi. Jednym słowem, wyglądał, jakby dokonał masowego zabójstwa. - Jestem. - oznajmił, unosząc jeden kącik ust, dopełniając upiornego obrazku.

Benjamin

Benjamin nie mógł powstrzymać cichego śmiechu na widok przyjaciela. Przyjrzał się tęczówką. Złote. Wspaniale! - Widzę że było gorąco. - powiedział wskazując na niego dłonią. - Siadaj - powiedział klepiac obok siebie ziemię - Masz jakieś pytania na które mógłbym ci odpowiedzieć? Zadaj je teraz. Później możesz być rozczarowany.

Takeo

- No... Troszkę mnie chyba poniosło. - stwierdził, również śmiejąc się z swojego wyglądu. Klapnął na zadku obok Benjamina. - Nie wiem już o co pytać. Po prostu mów, opowiadaj. Wszystko się przyda. - stwierdził, opierając delikatnie głowę o pień rosłego drzewa.

Benjamin

Potarł zakłopotany dłonie o siebie - Kim według ciebie jestem? - zadał mu to pytanie z ciekawości - Człowiekiem czy wampirem? - uśmiechnął się do Takeo, chcąc podnieść go na duchu.

Takeo

Uśmiechnął się i zbliżył się do szyi Benjamina. Wciągnął powietrze i zamruczał. - nie wiem czy człowiek czy wampir, w każdym razie czymś smacznym... - zamruczał ponownie, przy okazji oblizując wargi.

Benjamin

- Nie - odsunął go zdecydowanie od siebie. - Jeśli jesteś jeszcze głodny wracaj po więcej - powiedział jak najbardziej poważnie. Zmierzył go wzrokiem. Dlaczego zawsze pragnienie musi być silniejsze? - Nie wrócisz do nikogo w takim stanie a już napewno nie do Ryuji.

Takeo

Zachichotał cicho, widząc reakcję Benjamina. - Żartowałem. - powiedział, wciążchichocząc. Odchylił głowę do tyłu, wciąż uśmiechając się rozbawiony Kiedy usłyszał, że przyjaciel niepuści go do Ryu, jęknął. - Prooszę? - spojrzał na niego, robiąc "psie oczka".

Benjamin

Benjamin popatrzył na niego jak na idiotę - To nie rób sobie teraz takich żartów. - brew drgnęła mu lekko - To nie czas na nie. Musisz teraz pilnować się na każdym kroku. Jesteś inny - dźgnął go palcem w klatkę piersiową - Uświadom to sobie i przestań zachowywać się jak dziecko. - zirytował go swym głupim żartem - Zrobiłeś błąd. Tak ci spieszno było aby pozbyc się gipsu? Przecież nie był chyba aż tak zły. Pożegnaj się ze wszystkimi przyjemnościami ludzkiego życia!

Takeo

Słuchał uważnie co mówi Benjamin. W sumie miał rację. Spuścił głowę. Na słowo "przyjemności" drgnął. Zaczął drżeć. - Herbata... - skulił się na ziemi, zaczynając się nerwowo bujać. Nie pomyślał o niej. Otulił nogi ramionami. Zacisnął wargi, myśląc, co zrobi z tymi liściami, kwiatami i innymi zielskami, które tak uwielbiał.

Benjamin

Skrzywił się jeszcze bardziej. Im szybciej to do ciebie dotrze tym lepiej... - Nie jesz, nie pijesz. - wtłaczał w niego wiedzę z jakąś chorą satysfakcją - Nie śpisz. Błyszczysz sie w słońcu jak diament. Twoim wrogiem jest wilkołak. Twoje sercce nie bije i jesteś nieśmiertelny. - oparł się ponownie o pień czekając na jego reakcję.

Takeo

- Nie bije. - powtórzył. Racja, Takeo nie słyszal swojego bicia serca. Westchnął cicho. Wstał i otrzepał się z ziemi. Reszty wykładu nie skomentował. - Dzięki za informacje. - powiedział.

Benjamin

Sam tego chciałeś - pomyślał nagle zły. Wszystko na mojej glowie... Spojrzał na niego i posmutniał. I po co ci to było? Nie lepiej byś spokojnie człowiekiem? Spojrzał gdzieś w bok. Mogłeś umrzeć. Zestarzeć się - A teraz zostaniesz na wieki dziewiętnastolatkiem - dokończył swe myśli na głos. - Idź. Panuj nad soba. Ja jestem wykończony. Podciągnął pod siebie kolana i wsparł na nich głowę. Wszystko na moich barkach. Nikt nie dziękuje mi nawet nigdy za pomoc. Adam wydziera się na Sobh a ta zamiast milczeć... Wszystko się za chwilę zawali. Siedział pod drzewem i nie miał najmniejszej ochoty pokazywać się komukolwiek.

Takeo

- Postaram się - powiedział, słysząc wzmiankę o panowaniu. westchnął cicho. Ruszył w stronę miasta. Zdjął koszulkę, by chociaż trochę nie wyglądać jak morderca. Spojrzał przez ramię na Benjamina. - Jeszcze raz dzięki. - powiedział i ruszył w stronę domu.

/Dom Takeo