w lesie

Chiara

- Tak i szklane półki na buty i wieszaki - uśmiechała się szeroko - będzie cudownie- dała jej buziaka w policzek

Constantine

-Jestem zazdrosny...- zmarszczył brwi z miną zbitego psa, a na to zdobył się siłą.
-Ja też chcę, może być od obu...

Dea

- Szklany wieszak? -spojrzała na niego zdziwiona. Jej myśli krążyły po innych torach XD

Chiara

Wywróciła oczami i dała chłopakowi buziaka w policzek ale zaraz się odsunęła.
- Dee, nie wieszaki tylko półki na buty - zachichotała wesoło

Constantine

-Buzi chciałem, od Ciebie też mogę chcieć?- zaśmiał się do Dei, jak dziecko.

Dea

- Chcieć możesz - zaśmiała się - ale to nie znaczy że dostaniesz - pokazała mu język i przewróciła oczami. - Szklane półki na buty i wieszaki.. srebrne - wróciła rozmową do Chiary - A ubrania tylko damskie?

Chiara

- Męskie też ale ja projektuję damskie - uśmiechnęła się i dała Dee różę.
- Może też coś zaprojektujesz? - spytała

Constantine

-Ejjj... Drogie Panie, ja potrzebuję się gdzieś ubierać.- rzucił oskarżycielskim tonem.
-Mogę wam zrobić za darmo kryształowe półki, będzie wygodniej. Nie rozwalicie ich raczej. Chyba, że Ci wilki wpadnie z napadem szału...

Chiara

Zaśmiała się cicho.
- To Dee możesz do mnie wpaść i Ci wszystko pokażę - stwierdziała po chwili namysłu

Dea

Popatrzyła na wampira - A moze on mógłby zostać modelem? - zapytała Chiarę - Bo wiesz w butiku mozna by było jednak sprzedawać dla obu płci. A kryształowe półki...świetny pomysł - pochwaliła.

Constantine

-Nie będę manekinem, nie licz na to.- oburzył się.
-Chyba, ze być płaciła w naturze...

Chiara

Klepnęła mężczyznę w rami z uśmiechem.
- Faceci to tylko o jednym - wywróciła oczami - Dea, to musimy się wybrac na szukanie lokalu. Może a Port Angles? - zamyśliła się

Dea

- Chi płaciłaby w naturze? - droczyła się - I nie manekinem tylko modelem. To różnica. - oparła się o niego wygodniej. Chłodny był, ale przynajmniej mogła się usadowić wygodnie. - Port Angeles to dobry pomysł - uśmiechnęła się do Chi.

Constantine

-No co? Ładna jest, i tak i siak będzie się myła szczotką ryżową po tym siedzeniu na moich kolanach i wierceniu się.- złapał ją trochę bardziej jak wampirzycę w pasie pilnując, zeby nie spadła. Jeszcze nic Dei nie złamał...

Chiara

Westchnęła tylko cicho i myślała intensywnie.
- Ale go zamęczamy Dee - zachichotała po chwili.
- Może chcecie mały pokaz ? - spytała z uśmiechem

Dea

- Natrę się kocimiętką. Moze pomoże - pokazała wampirowi język i zaśmiała się - Nie lubię szczotek ryżowych - spojrzała na Chi - jaki pokaz?

Constantine

-Jak się rozbiera, nie dla dzieci.- zakrył lodowatą dłonią Dei oczka i przycisnął ją mocniej do siebie.

Chiara

- Zboczeniec - zachichotała i zwinnie zeskoczyła na ziemię. Poprawiła bluzkę i pomyślała chwilkę co by im tu pokazać. Machnęła rękami z szerokim uśmiechem i wokół nich zaczęły krążyć płatki kwiatów z drzewa na którym siedzieli.
- To tak na początek a teraz - zaśmiała się i wyciągnęła rączki w ich kierunku. Nagle Dea i Leo sfrunęli z gałęzi i tańczyli w powietrzu.

Dea

Przestraszyła się w pierwszym momencie i odruchowo przylgnęła do najbliższej osoby. W tym wypadku Leo. Pisnęła ze strachem a za chwilę pisnęła już z uciechy.
- Chi - zaśmiewała się radośnie - To jest super!

Constantine

-Jak nas upuścisz i spadnę na nią, to będziemy ją składać śmigiem migiem.- westchnął całkiem poważnie.
-I w ogóle zrób coś, żeby ona się znowu przytuliła. Bardzo mi się podoba jak się klei. Jest ciepła i się rusza. To naprawdę fajne.

Chiara

Zaśmiała się i znów pomachała rączkami. Dea wpadła wprost w objęcia Leo.
- I jak? - zaśmiała się i wokół nich znów latały kolorowe płatki kwiatów. Nawet jakaś sarenka wyjrzała zza krzaczków co się dzieje. Chi wciąż się uśmiechała. Jakby wszystkie problemy zniknęły.

Dea

- A co ja jestem? Laleczka na wietrze? - parsknęła śmiechem - A teraz.. moglibyscie mnie postawić?

Jasper Hale

Jasper zamknał ponownie oczy i starał sie resztka sił skoncentrować. Nagle jakby z oddali zaczął do niego docierać głos. Z lekkim wysiłkiem otworzył oczy i zobaczył pochylającą się nad nim Marie. Widząc ją chciał sie usmiechnac, ale nie był w stanie. Czuł ze jak zaraz czegos nie zrobi to kolejna fala bolu moze jeszcze bardziej odbic sie na nim. Przyciągnął nogi do siebie i powoli podpierajac sie rękami o ziemie zaczał sie podnosic. Delikatnie musnał dłoń Marii a z gardła wydobył sie szept - Juz dobrze Mario- nie martw sie, poczułem sie dziwnie, jakby ktos raz za razem wbijał mi kołek w serce, to dziwne nie sadzisz? Na jego twarzy zamajaczył delikatny usmiech. Podał reke dziewczynie i spojrzał w jej oczy. Zobaczył w nich troske, cos czego bardzo dawno nie doswiadczył. Usmiechnał sie w jej strone i spokojnym głosem powiedział - dziekuje odgraniajac kosmyk z jej twarzy
-Mam pytanie, ile czasu tu no...powiedzmy siedziałem?

Takeo

\dom Takeo

Najpierw spokojnie szedł, teraz od jakiś półgodziny biegł. Był w miarę daleko od Forks, lecz nadal w lesie. Zwolnił. Słyszał jadące samochody. Ruszył w ich kierunku. Byl roztrzęsiony i zły. Zatrzymał się. Usłyszał kroki i jakieś śmiechy. Odwrócił się. Musiał czekac parę minut, zanim zobaczył dwóch dobrze zbudowanych mężczyzn. I dobrze uzbrojonych. Widząc go, zaśmiali się.
- Stary kolejny chłoptaś, który zgubił się w lesie. - odezwał się jeden z nich.
- No, pokaż co masz, a grzecznie sobie pojdziemy. - powiedział drugi.
- Tak, tak, pójdźcie sobie grzecznie. - mruknął Takeo, marszcząc brwi.
- Jaki odważny. - podszedł do niego ten pierwszy i dźgnął go swoim pistoletem.
- Zostaw mnie! - warknął wampir nachylając się ku niemu. Ten drugi, zorientował się, że nie jest dobrze, mimo że Takeo był sam. Właśnie biegł w kierunku szosy.
- Tchórz. - rzucił ten pierwszy w stronę swojego towarzysza. - No więc, oddaj mi co tam masz, a pójdę sobie stąd grzecznie... - gadka-szmatka toczyła się jeszcze parę chwil, póki czoła Takeo nie dotknął pistolet.
- Oddawaj co masz, bo pożałujesz. - warknął bandyta. Takeo dał się ponieśc. Złapał mężczyznę za rękę i zgniótł ją bez większego wysiłku. Ciszę lasu przeszył wrzask bólu. Takeo uśmiechnął się krzywo. - Coś mówiłeś? - rzucił mężczyzną o drzewo. Mógł się jeszcze opanowac, nie oddychał. Widział za to strużki krwi, spływające po twarzy nieznajomego. Wciągnął powietrze, pozwalając się zawładnąc cudownego zapachu krwi. Podszedł do niego, położył rękę na jego brzuchy. Wraz z koszulką chwycił jego ciało. Szarpnął. Kolejny oddech. Kolejna dawka zapachu krwi. Potoczyło się szybko. Wkrótce potem, bezwładne ciało leżało oparte o drzewo, a Takeo był skulony pod drzewem obok. Zabiłem człowieka. To był jedynie w stanie zrozumiec.

Siobhan Valedhed

/ Szpital rejonowy

Wleciała do lasu pędząc jak szalona. Co jakiś czas zaciągała się bardzo mocno powietrzem by wyczuć zapach Takeo. W pewnych momentach nikł, gdzie indziej był mocny, ale jako doświadczony wampir nie miała najmniejszego kłopotu z jego odnalezieniem. Miała bardzo dziwne przeczucia, ze stało się coś niedobrego. Zmarszczyła brwi zręcznie omijając każde rosłe drzewo, każdą krzewinę. Pociągnęła ostatni raz noskiem i wyczuła bardzo silny zapach Takeo, popędziła w jego kierunku. Dotarła na miejsce zwalniając tempa, wyłoniła się zza grubego dębu i stanęła jak wryta. Uwidziała zwłoki jakiegoś mężczyzny, przeniosła wzrok na Takeo i znów na mężczyznę. W jednej chwili znalazła się przy nim przykucając. - Takeo. - powiedziała spokojnie, wiedziała jak może się teraz czuć bo sama to również przechodziła. - Spójrz na mnie. - poprosiła go łagodnie.

Constantine

-Ja nie chce cię odstawiać...- zaśmiał się trzymając ją odruchem dość mocno w ramionach.
-Mnie to pasuje, ona jest zadowolona.- skinął głową na Chi,

Takeo

najpierw słyszał bieg Sobhian, potem usłyszał, jak kucała obok niego. Miał ochotę przytulic się do niej, chciał wierzyc, że to tylko głupi koszmar. Podniósł drżącą głowę, kiedy poprosiła go o to. Płakał. Ten płacz różnił się od człowieczego. Nie tylko wyglądem, ale też intensywnością. - Zabiłem człowieka. - wypowiedział prawie bezgłośnie. Co jakiś czas zerkał na poszarpane, martwe ciało.

Chiara

Siobhan Valedhed

- Wiem. - rzekła cicho i przytuliła go do siebie. - Cicho. Nie płacz. - pocieszała go gładząc jego plecy. - Będzie dobrze. - rzekła pokrzepiająco. - Wiem, ze to straszne, ale... - zawahała się lekko. - I mnie się to kiedyś wiele razy zdażało, straciłam nad sobą kontrolę nie powstrzymałam i było za późno. - westchnęła lekko. - Takeo. - znów szepnęła cicho do niego. - Dlaczego nie przyszedłeś do nas? Pomoglibyśmy Ci. - pogłaskała go lekko po policzku lekko odsuwając się od niego i gładząc jego blady zlodowaciały policzek. - Jeszcze nie kontrolujesz się w pełni, musisz nad tym zapanować, jeśli tylko chcesz pomogę Ci w tym. - zapewniała go o swej lojalności przyjacielskiej. - Nie rozpaczaj, ten człowiek był zły, był zbirem. - powiedziała na pocieszenie wyczuwała to bardzo intensywnie.

Dea

- Teraz jesteś zadowolony, ale jak zacznie cię nos swędzieć, puścisz mnie, ona się zdezorientuje, ja spadne i będzie ze mnie krwawa miazga - pokazała mu jezyk - A nie.. ty lubisz krwawą miazgę... - westchnęła poddając się. - Chcę zobaczyc zachód słońca - zachichotała.

Takeo

- Ne chodzi o pragnienie. Tylko po prostu... Byłem wytrącony z równowagi, nie myślałem jasno. Potem mnie poniosło. - jęknął cichutko, wtulając się w Sobhian. - Odprowadziłabyś mnie do domu? Boję się. Że znów stracę kontrolę. - objął mocniej przyjaciółkę. - Przepraszam. - powiedział, a jego słowa zostały stłumione przez ciało Sobh do którego przyciskał się nadal przerażony.

Siobhan Valedhed

- Nie miałam na myśli pragnienia Takuś. - objęła go jeszcze mocniej. - Rozumiem co przeżywasz bo przeszłam przez to samo co Ty. - mówiła spokojnie. - Ale teraz wiem, ze kontrola jest najważniejsza, Takeo musisz o tym pomyśleć tym bardziej, ze pod swoim dachem będziesz miał kruchą istotę, Twoją córeczkę. - przemawiała do niego swoim aksamitnym, melodyjnym głosem, który w pewien sposób niósł ukojenie. Jeśli chcesz iść do domu, to ja Cię odprowadzę, jeśli nawet chcesz zostanę z Tobą, zaopiekuję się tymczasowo i nauczę pewnych rzeczy. - wspierała go jak potrafiła tylko najlepiej. - I mnie nie masz za co przepraszać, dla przyjaciół zawsze znajdę czas, dobrą radę, słowo, pomoc, jeśli tylko mnie potrzebujesz to napisz, zadzwoń odszukaj a pomogę. - ucałowała go lekko w policzek i znów przytuliła go do siebie gładząc jego plecy.

Constantine

-Ale masz zachciewaje...- mruknął rozbawiony.
-Lepiej się nie kalecz, nie reaguję na to zbyt dobrze.

Takeo

Chwilę jeszcze przytulał się do ciała przyjaciółki, po czym delikatnie podniósł się. - Tak, chodźmy. - powiedział cicho. - Tylko nie mów nic Benjaminowi. Proszę. - uciekł gdzieś wzrokiem na bok. Po chwili podał Sobhian rękę, by pomóc jej wstac. - Mam nowego gościa w domu. - powiedział z lekkim uśmiechem. - Hikari, brat Ryu. Miły chłopak. Pociągnął lekko Sobhian, mówiąc ciche "chodź"

//Dom Takeo

Chiara

Dea

Dea roześmiała się i spojrzała we wskazanym kierunku odchylając głowę w bok. Kusiła szyją Razz

przed samymi oczami Leo XD Niedobra ona XD

Constantine

-Głupia baba...- westchnął spogladajac w innym kierunku.
-Postaw mnie, bo zaczynam się robić głodny.- spojrzał na Chiarę coraz to ciemniejszymi oczyma, krew zwierząt była dla niego za słaba.

Chiara

Zauważyła wzrok Leo i podskoczyła do Dei jednocześnie stwiając ich na ziemi.
- Lubię zachody słońca - stanęła między mężczyzną i Deą

Dea

- Ja też - zaśmiała się nieświadoma niczego - a wiecie jak cudownie jest tańczyć o zachodzie słońca na polanie w lesie. A jeszcze lepiej przy księżycu. - zakręciła sie wokół własnej osi.

Constantine

Odsunął się trochę zły na siebie.
-Dzięki.- mruknął tak, by tylko Chiara usłyszała. Skinął jej głową i dał dyla, był zbyt głodny by tu pozostać...

//--