w lesie

Jacques

Oczywiście dosłyszał komentarz na tematu jego zarostu i już chciał się jakoś odgryźć. Nagle stracił jednak Nan z oczu. Nie zdążył jej złapać i tylko patrzył jak zatapia się w czymś wyglądającym jak błoto. Kiedy wstała i upewnił się, że nic jej nie jest, nie mógł się powstrzymać. Wybuchnął śmiechem. - O kurde, to było niezłe. - rzucił wciąż się śmiejąc. - No, teraz przynajmniej nie ma między nami takiego kontrastu. - podszedł do niej i na powrót umieścił rękę na jej talii dając tym samym do zrozumienia, że chce iść dalej.

Nancy

- Kuuuźwa. Jak dwa brudne niedźwiedzie. - Zaśmiała się nie mogąc znaleźć lepszego porównania.
- Może pośpieszmy się trochę bo jednak to nieco... krepujące? - śmiejąc się, pociągnęła ze sobą. Zaczęła biec, uderzając miarowo burami o powierzchnie.
- Ścigamy się? - Mruknęła zachęcająco i nie czekając na odpowiedź puściła jego dłoń i ruszyła przed siebie.

Jacques

No i zaczęła się od niego oddalać. Chciał dać jej kolejny powód do puszenia się więc biegł tylko truchtem. I tak z łatwością ją dogonił. Biegł sobie obok niej widząc jak się wysila. Zaśmiał się. - Wolna jesteś. To przez te buty? - zapytał z lekką ironią, zerkając na jej glany. - No dawaj, dawaj, mieliśmy się ścigać nie? - wyszczerzył się.

Nancy

- Pieprz się. - Mruknęła choć w brzmiało to raczej jak zachęta a nie jak obraza. Pomknęła przed siebie, na chwilę wychylając się przed niego. Droga biegła z górki więc minimalnie zwiększyła prędkość. Wysunęła przed siebie ręce bo na chwilę traciła równowagę. Spojrzała z zazdrością na wyluzowanego Jacqee, tuż obok.

Jacques

On również przyspieszył kiedy zbiegali z górki. Jego długie kroki spowodowały jednak, że znacznie wyprzedził Nan. Nie chciało mu się teraz hamować więc pomknął sprintem przed siebie robią przy okazji slalom między drzewami. Wciąż jednak pozostawał czujny i nasłuchiwał czy Nancy oby na pewno za nim biegnie. Kontynuując slalom, obejrzał się przez ramię i spojrzał w kierunku dziewczyny. - Co tak wolno?! - zawołał po czym się roześmiał.

Nancy

Dobiegła do niego i rzuciła się na niego w ten sposób, że wylądował boleśnie na ziemi.
- Wygrałam. - Uśmiechnęła się unosząc się z kolan. Otrzepała się nieco i z grobową miną obserwowała Jacqee, leżącego tak w liściach.

Jacques

Chyba miało go to zaboleć. Kiedy wylądował na liściach poczuł jedynie miękką ściółkę pod sobą. Podniósł się i otrzepał z liści. Spojrzał z ukosa na Nan. - Nieczyste zagranie... - mruknął pod nosem. Nagle zerwał się, szybkim krokiem podszedł do dziewczyny i już po chwili szedł w kierunku motelu z Nan przełożoną przez ramię. Z przodu trzymał jej nogi. Zaczął sobie gwizdać pod nosem. Czekał aż zacznie się wyrywać. - Ciekawe co by było jakbyśmy się tak pojawili w motelu... - gdybał sobie cicho z uśmiechem.

Nancy

waliła w niego nogami, i dłońmi zaciśniętymi w pięści. Bez skutku.
- Wczuwasz się w rolę człowieka prehistorycznego, co? - Mruknęła mu do ucha rozeźlona albo raczej, rozbawiona.
- Gdybyśmy się tak pojawili w motelu wzięli by cię za pedofila mającego też milion innych fetyszy. - Mówiła bez żadnych widocznych skutków.

Jacques

- Wolisz żebym ciągnął Cię po ziemi za włosy? - zapytał ze śmiechem. Szedł tak jeszcze kawałek zupełnie nie zważając na ciężkie glany obijające się o jego skórę. Kiedy w końcu dostrzegł tył budynku motelu, postawił Nan na ziemi. - Dobra, nie róbmy cyrków. I tak wyglądamy jak jaskiniowcy. - zaśmiał się. - Gotowa użyć swój super magiczny urok osobisty na pracownikach motelu? - zapytał z lekkim powątpiewaniem. Ciężko jej będzie wytłumaczyć dlaczego wyglądają tak jak wyglądają. Szczególnie stan Jacquesa jest wątpliwy.

Nancy

- Dobra. Mruknęła ale na dokładkę przywaliła mu glanem w piszczel.
- Mój urok osobisty działa cuda, ale potwierdzaj i zgadzaj się ze wszystkim co wtedy powiem. - Dodała z szatańskim uśmieszkiem. Uwierzyć - uwierzą ale najlepsze rozwiązanie to po prostu wyznanie prawdy. Sprawdzało się zawsze, nawet gdy była to najbardziej absurdalna rzecz. Ludzie po prostu wierzą w to co chcą, a Nancy już o tym wiedziała.

Jacques

Cios w piszczel też raczej powinien go zaboleć. Jednak jedyne co poczuł to lekkie łaskotanie. Spojrzał na Nan z wciąż tym samym powątpiewaniem. - Cuda, mówisz? - mruknął, sceptycznie do tego wszystkiego nastawiony. W końcu westchnął, odwrócił się i ruszył w kierunku motelu. - Pożegnaj się z reputacją, Jacques. - mruknął pod nosem po francusku. - Dobra, będę potakiwał! - rzucił już po angielsku jednak w tym zdaniu francuski akcent wyraźnie dał się we znaki.

/Motel

Oliver Evans

Szedł sobie ścieżką, nie znał jeszcze okolicy więc starał się ją bliżej poznać. Las był dla niego azylem, po chwili wszedł na drzewo i usiadł na gałęzi i zaczął grać na gitarze, uważał że zabije sobie tym trochę czasu, którego miał aż za nadto.

Chiara

Chi wróciła wreszcie do Forks. Wszystkie wspomnienia wróciły ale dała radę. To jej pierwsza wizyta w lesie,w którym tak wiele się ostatnio wydarzyło. Po polowaniu po prostu spacerowała zrywając kwiatki,które zaczęły już kwitnąć. Chi najbardziej lubiła wiosnę,wszystko rodziło się do życia. Usłyszała grę na gitarzę i zdarła główkę do góry z promiennym uśmiechem.

Oliver Evans

Spojrzał na dół, ujrzał jakąś dziewczynę. Uśmiechnął się lekko pod nosem, schował gitarę i zszedł na dół. Oparł się o drzewo, po czym zlustrował ją wzrokiem
- Lubisz kwiaty? - zapytał w chwili gdy ujrzał jej kwiaty, które trzymała w dłoni.

Chiara

- Kocham - uśmiechnęła się szeroko i wsadziła nos w mały bukiecik.
- Chiara - wyjęła do niego drobną,bladą rączkę. Spojrzała na niego z uśmieszkiem i zlustrowała go wzrokiem. Jej wzrok utkwił w jego futerale na gitarę.

Oliver Evans

- Oliver - uścisnął lekko jej rękę po czym spojrzał na futerał z gitarą i uśmiechnął się lekko i spojrzał na nią
- Chcesz zagrać? - spytał, po chwili wyjął gitarę i podał ją Chairze

Chiara

- Nie umiem - pokręciła głową. Nigdy nie trzymała nawet gitary w ręku. Założyła sobie kasztanowe kosmyki włosów za ucho i usiadła pod drzewkiem.
- Długo tu mieszkasz? - spytała i poklepała miejscie obok siebie żeby usiadł.

Oliver Evans

Jak usłyszał to pytanie to roześmiał się i usiadł obok niej. Przeczesał sobie ręką włosy i odwrócił głowę w jej stronę.
- Kilka godzin, może mniej - powiedział po czym schował gitarę.
- A ty? - spytał się .

Chiara

- Zależy jak na to patrzeć - zaśmiała się - mieszkałam tu przez rok ale potem wyjechałąm i znów wróciłam i jestem tu kilka dni - wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się do niego. Ruszyła delikatnie dłonią i przyciągnęła do siebie piękny,duży,czerwony kwiat.

Oliver Evans

Odwzajemnił uśmiech, po czym zobaczył kwiat który przyciągnęła do siebie
- Ładny... - powiedział po czym dodał - widzę że zbieranie kwiatów to twoja...pasja. - powiedział po czym roześmiał się
- A gdzie wyjechałaś, jeśli mogę wiedzieć - powiedział i rozejrzał się dookoła, po chwili jego wzrok znów wrócił na Chaire.

Chiara

- Po prostu kocham kwiaty - zachichotała wsadzając kwiat do bukietu.
- Byłam w Volterze, potem we Francji - wzruszyła ramionami - jednak w domu najlepiej - uśmiechneła się szeroko i oparła się plecami o drzewo.

Oliver Evans

- Ja byłem w wielu miejscach, lecz może tutaj znajdę miejsce w którym można "żyć" - roześmiał się pod nosem, wstał i odszedł na chwilę. Jak wrócił niósł w ręce parę kwiatów, o odcieniu niebieskim oraz czerwonym i dał je Chairze
- Proszę, tylko tyle znalazłem - powiedział, po czym oparł się o drzewo i zaczął sobie nucić coś pod nosem

Chiara

Oczy jej się zaświeciły kiedy przyniósl jej kwiaty. Ładnie wkomponowała je w bukiet. Dzisiaj chciała wrócić do domu po tym roku.
- Są śliczne - pewnie gdyby mogła to by się zaruminiła lekko.
- Gdzie się zatrzymałeś?

Oliver Evans

- Praktycznie to...nigdzie, na razie będę się włóczyć gdzieś po mieście, może coś znajdę. - powiedział i lekko się uśmiechnął wewnętrznie.
- Miło, że ci się ten mój mały podarunek spodobał - powiedział

Chiara

- Jak chcesz to mam dużo pokoi w domu. Mieszkam tam sama więc jeżeli chcesz to możesz się u mnie zatrzymać - zaproponowała. Chi i jej dobre serduszko xd
- A Ty co lubisz najbardziej robić?
[sorry jak bd zamulać z pisaniem ale muszę trochę ogarnąć dom żeby się mama nie czepiała ]

Oliver Evans

Lekko zdziwiony jej zachowaniem wytrzeszczył oczy, lecz po chwili uśmiechnął się
- Jasne, miło będzie gdzieś wreszcie móc się zatrzymać - powiedział i zaczął wodzić palcem w pisaku
- Ja? Najbardziej lubię grać na gitarze, słuchać muzyki i rysować. A ty? - powiedział i odwrócił głowę w jej stronę

[niedługo będę iść więc ew. porozmawiamy wieczorem, jeśli będziesz miała ochotę Wink

]

Chiara

- Ja najbardziej lubię spacerować,grać na fortepianie,śpiewać i projektować - uśmiechnęła się i sprawnym ruchem wstała.
- Pokazać Ci cos?-spytała i nie czekając na odpowiedź uniosła dłonie w górę i machnęła nimi delikatnie. Wokół nich zaczęły latać płatki kwiatów potem drzewa się uniosły .

Oliver Evans

Oliver uśmiechnął się i spojrzał na nią. Po chwili zrozumiał coś - ona musiała być taka jak on.
- Jesteś wampirem? - spytał z lekkim uśmiechem na ustach, wyjął gitarę i zaczął grać jakąś melodie i cały czas na nią spoglądał kątem oka.

Chiara

Chi przecież czuła,że jest on jest tkai jak ona. Opuściła ręce i wszystko ustało i wróciło na swoje miejsce.
- Ładnie grasz - usiadła po turecku na przeciw niego i rwała lekko świeżą trawkę.

Oliver Evans

- Dzięki - powiedział i grał dalej lecz w pewnym momencie przestał i spojrzał na nią
- Nauczyć cię grać? - spytał po czym rozejrzał się po okolicy

//zapomniałem o tym że wampiry wyczuwają się wzajemnie xD

Chiara

//spoko xD

- Jasne - uśmiechnęła się szeroko i wzięła od niego gitarę.
- Więc ucz - zaśmiała się i zerknęła na niego przez ramię. Chi była mądra więc szybko jej przychodziło uczenie się czegokolwiek xd

Oliver Evans

Oliver starał się jej pokazać parę chwytów, jakie jest bicie do różnych melodii. Można było powiedzieć że z naciskiem na "starał" bo nie był urodzonym nauczycielem. xD
- Najpierw chwyć w tym miejscu... - starał się nakierować jej palce na odpowiednie struny
- Teraz "bij" w struny raz z góry raz z dołu i zmień chwyt, proste - powiedział i uśmiechnął się do niej

Chiara

Zrobiła dokładnie te same ruchy jakie jej pokazał. Uśmiechnęła się lekko bo nawet jakoś to brzmiało.
- Tak? - spytała zerkając na niego.Nie była pewna czy wszystko dobrze zrobiła.

Oliver Evans

- Tak - powiedział po czym uśmiechnął się do niej i dodał - ładnie ci idzie... - usiadł obok niej i zaczął spoglądać w niebo i sobie coś śpiewać pod nosem, lecz po chwili zaczął znów patrzeć na Chaire.

Chiara

Jeszcze raz uderzyła lekko w struny i wlepiła spojrzenie w Olivera.
- Chciałbyś czasem znów być człowiekiem choć na chwilę? - spytała oddając mu gitarę. Przeciągnęła się lekko i wyciągnęła nóżki przed siebie.

Oliver Evans

- Wiele razy...tęsknie za starym życiem - powiedział, po czym wziął gitarę i ją schował i uśmiechnął się do niej i po chwili położył się na trawie
- A ty? Chciałabyś być znów...człowiekiem? - spytał się z nieukrywana ciekawością

Chiara

Pokiwała głową i spuściła wzrok.
- I chciałabym cofnąć czas - spojrzała na pierścionek na palcu.Od razu posmutniała. Dalej nie mogła się pogodzić ze stratą jaka ją spotkała.

Oliver Evans

Oliver posmutniał i spojrzał na nią. Po chwili zobaczył że jej wzrok spoczął na pierścionku. Poznał że był to pierścionek zaręczynowy.
- Straciłaś go? - spytał po czym starał się ją jakoś pocieszyć

Chiara

- Tak,rok temu prawie - wsunęła dłoń do kieszeni spodni żeby nie patrzeć na pierścionek.
- Zachciało mu się wykonać misję dla Volturii - wywróciła oczami.

Oliver Evans

//Ja będę na razie afk, bo muszę pomóc w domu. Za jakaś 1h będę. Jak będziesz miała ochotę to możemy wtedy dalej grać.

- Dla Volturii? To jest prawie jak samobójstwo... - powiedział po czym lekko zwiesił głowę i dodał - współczuję ci. - po czym spojrzał na nią i lekko ją objął starając się dodać jej otuchy.