w lesie

Isten

- Jak w ogóle możesz tak myśleć? - zrobił smutną minę. - Oczywiście, że nie! Jak zauważyłaś jestem towarzyskim, wesołym gościem, samotność tylko mi szkodzi.

Gość

- Przepraszam. Czasem zanim cos powiem powinnam się zastanowić kilka razy - powiedzała cicho i spojrzała na Istena
- Nie chciałam - dodała i usmiechneła sie lekko

Isten

- Nie ma sprawy! Ja nie z gniewalskich - roześmiał się.

Gość

- To się ciesze - powiedziała usmiechajac sięładnie
- Polubiłam to miejsce. Tutaj jest tak cicho i spokojnie. Mozna tu odpoczac, pozbierać mysli - powiedziała i rozejrzała sie po czym jej wzrok utkwił na Istenie

Isten

- Lasy to moje ulubione miejsca. Nie tylko mogę tu zaspokoić głód, ale też porozmyślać, wyciszyć się... Ale lubię też wmieszać się w tłum i udawać, że jestem taki jak inni.

Gość

- Rozumiem. Ja to taka szara myszka. Trudno mi nawiązac nowe kontakty, ale mam nadzieje ze kiedys nabiore odwagi - powiedziała usmiechajac sie delikatnie
- Ciesze sie ze Ciebie poznałam

Isten

- Ja też się cieszę - powiedział szczerze. - I cieszę się, że też się cieszysz!

Gość

Samantha zaśmiała się cicho
- A tak oprocz wampirow to czym sie jeszcze interesujesz? - zapytała

Isten

- Filmem i muzyką - odpowiedział. - Troszkę też gram na gitarze, ale swojej własnej nie posiadam obecnie.

Gość

- Niezle - powiedziała i usiadła pod drzwewm

Isten

- Będę musiał niedługo zapolować - zmienił temat. - Dawno nie miałem okazji się pożywić tak solidnie.

Gość

- Zapolowac - powtorzyła i spojrzała gdzies w bok

Isten

- Coś nie tak? - spytał, widząc zmianę w jej zachowaniu.

Gość

- Wszystko wporzadku - powiedziała. Polowanie - zastanawiała sie jednak po chwili spojrzała na Isten'a
- Zamyśliłam się na chwile - dodała posyłajac mezczyznie ciepły usmiech

Isten

- Rozumiem... Daleko mieszkasz od tego miejsca? - zapytał.

Gość

- Nie, jakieś 5 minut drogi - wyjaśniła

Isten

- To dobrze - powiedział z uśmiechem. - Tak się zastanawiam, co mógłbym tu robić... Udawać pisarza może. Nie wiem.

Gość

- Najlepiej byc sobą a nie kogos udawac - powiedziała usmiechajac się delikatnie

Isten

- Zgadzam się. Jednak trzydziestoletni facet nie robiący zupełnie nic tutaj, to chyba nie częsty widok.

Gość

- To może poszukaj jakiejs pracy w gazetach - zaproponowała
- Mi w sumie tez by sie przydała ale narazie nie moge.

Isten

- Coś się wymysli, chyba... - mrugnął do niej.

Gość

- Jestem optymistka - usmiechneła sie radośnie i wstała z pod drzewa
- Idziemy dalej? - zapytała

Isten

- Możemy. Tylko nie bardzo wiem dokąd - rzekł cicho.

Gość

- Przed siebie - powiedziała i zaczeła powoli iść

Isten

- Tak, to jest jakieś wyjście - zasmiał się i raźno poszedł za nią.

Gość

Sam po drodze rozgladała się dokoła, dotykała drzew i patrzyła na Isten'a. Jak to ona była troszke niezdarna i idac prawie wywrociła sie o korzen ale utrzymała rownowage.

Isten

- Małe problemy z równowagą? To nic - zerknął na nią. - Zdarza się. Ja zawsze miałem pecha jako człowiek, teraz chociaż się to zmieniło.

Gość

- Niezdara ze mnie - pokazala jezyk Istenowi i zasmiała sie cicho

Isten

Roześmiał się serdecznie.
- Masz jakiś niezwykły dar?

Gość

- Niezwykły dar? Nie wiem, naprawde nie wiem. Ale jak sie dowiem to od razu Ci powiem - usmiechneła sie ładnie i szla dalej przed siebie.
- Ty zatrzymujesz czas tak?

Isten

- Zgadza się. Nie trwa to może zbyt długo, ale dar się bardzo przydaje. Widzisz tamtego ptaka? - wskazał na drzewo, na którym siedział ptak. skupił się na swej mocy i zatrzymał go w miejscu, gdy ten poderwał się do lotu. Po chwili jednak ptak odleciał.

Gość

- To jest niesamowite - powiedziala z zachwytem usmiechajac sie delikatnie
- Może ja tez mam jakis dar tylko o tym nie wiem - dodała po chwili

Isten

- Bardzo możliwe. Ja dowiedziałem się o nim całkiem przypadkowo. Rozmawiałem z takim jednym wampirem i znieruchomiał. Machałem mu przed oczami, a ten nic. Mój wzrok utkwił w zegarze i zorientowałem się, że czas stanął w miejscu. Próbowałem po tym zdarzeniu zatrzymywać czas i faktycznie się udawało - opowiedział, barwnie gestykulując.

Gość

Samantha wysłuchała uwaznie Istena
- Faaaajnie - powiedziała usmiechajac sie radosnie. Po jakimś czasie Sam znowu potkneła sie o korzeń tylko ze teraz to kazdy by sie wywrocił a ona nie
- Ten las mnie nie lubi - zasmiała sie cicho i spusciła łepek

Isten

- No widocznie nie. Poszukajmy może jakiejś polany. Tam będzie bepieczniej, bez obrazy oczywiście - dodał przepraszająco.

Gość

- Okej - powiedziała. Tak szli rozmawiajac, aż doszli na polane

/polana

Isten

/ dom młodych wampirow - teren przed domem

Pobiegł przed siebie, zostawiając za sobą kolejne części lasu. Miał zamiar udać się do swojego nowego lokum, by się przebrać, a potem ponownie pospacerować po Forks.

/Pokój Istena

Alice Cullen

// rezydencja Cullenów / salon

Alice zatrzymała się na chwilkę. Węszyła w powietrzu.
-Jest! - wyszeptała triumfalnie - Stadko łosi - poinformowała Sam.

Gość

/ dom Cullenow - salon

- I co dalej? - zapytała Alice

Alice Cullen

- Zamknij oczy, Sam. Wciągnij powietrze z północy. Tam pasie się stadko łosi. Czujesz ich zapach? - Alice mówiła spokojnym tonem