w lesie

Gość

- Dziewczyno, w jakim świecie ty żyjesz? Pieniądze to podstawa przetrwania, niestety. Ale i tak nie dałem się sprzedać. Zrobiłem to bo brat mnie o to poprosił, a ja go kocham w przeciwieństwie do naszych rodziców. Dobra koniec tematu. - potrząsnął głową. Dziewczyna intensywnie przyglądała się jego oczom. - Dziwne. Ludzie zazwyczaj mówią, że noszę soczewki. Sądzą, że to nienaturalne mieć tak mocno niebieskie oczy.

Anna Marie

- Nie wszystko da się kupić za pieniądze. Szczególnie zdrowia, miłości i rodziny! - zaczęła - Wydaje mi się, że jesteś zabawką twojego brata. - dopowiedziała. Cały czas nie odrywała wzroku od jego oczu - Nie, to nie soczewki - zaprzeczyła - Ale można się nawet w nich zatopić .. - uśmiechnęła się.

Gość

- Już nie jestem jego zabawką. Być może byłem, ale teraz wszystko się zmieniło... - mruknął. Wpatrywał się w oczy Anny. - A twój naturalny kolor oczu? Jaki on jest? - zapytał.

Anna Marie

Poczuła na sobie jego wzrok. Patrzył prosto w jej oczy. - Zależy od oświetlenia - powiedziała tonem znawcy i zaśmiała się.

Junette Kowalska

Chiara

Chiara udała się w stronę auta i pojechała do motelu.
/pokój Junette

Gość

- No to teraz. Jakie byłby teraz? - zapytał uśmiechając się lekko. Las robił się coraz ciemniejszy. Musiał mocno wytężać wzrok, żeby widzieć oczy Ann. Przesunął się do dziewczyny by ją lepiej widzieć.

Anna Marie

- Teraz byłyby albo brązowe albo czarne. - powiedziała - Nie wiem, trudno jest zobaczyć przed lustrem własny kolor oczu kiedy jest ciemno. - uśmiechnęła się. Chłopak przysunął się bliżej. Teraz mogła już czuć i słyszeć jego słodki ciepły oddech.

Gość

- No tak, racja. - uśmiechnął się. - To jak? Gramy dalej? Pytałem przed chwilą o oczy więc chyba teraz moja kolej. - zastanowił się przez chwilę. - Chce wyzwanie. - uśmiechnął się szerzej.

Anna Marie

- Wyzwanie ? - chciała się upewnić. Nic nie przychodziło jej do głowy. Jakie zadanie możnaby wykonać w lesie o tej porze ? Nie ma zbyt wielu możliwości - Zaśpiewaj mi. Mówiłeś, że grasz koncerty, więc .. - uśmiechnęła się. Postarałaby się o coś bardziej oryginalnego, lecz nie chciała żeby chłopak się gdzieś oddalił.

Gość

- Śpiew? Bez mojej gitary nie potrafię. - podrapał się po głowie z zakłopotaniem. - Mogę dać ci prywatny koncert w motelu. - zaproponował. - To może jednak zarzuć pytaniem... - uśmiechnął się przepraszająco.

Anna Marie

- Dobrze. Niech będzie pytanie - przytaknęła uśmiechając się. Przez chwilę się zastanawiała - Dlaczego mi ufasz ? - odezwała się po chwili. - Dlaczego opowiedziałeś mi o twoim bracie ? Mogłabym przecież donieść na was na policję.. Dlaczego nadal ze mną tutaj siedzisz ?

Gość

Sam się nad tym zastanawiał. Znał tę dziewczynę kilka godzin, a już wyjawił jej swój najgorszy sekret. - Szczerze mówiąc... nie wiem. - uśmiechnął się. - Wydajesz mi się godna zaufania i... naprawdę cię polubiłem... - mówił cicho.

Anna Marie

- Godna zaufania - powiedziała z powagą i zdobyła się na szczery uśmiech. Ostatnie zdanie wciąż odbijało się jej echem po głowie. Nie mogę się przecież za bardzo angażować - myślała - I nie chce żeby tymbardziej on to zrobił. To zbyt niebezpieczne..

Victoria · Gość

Victoria oddychała miarowo czekając na odpowiedź. Ta jednak nie nadchodziła. W pewnym momencie do jej nosa dotarł znajomy, kuszący zapach, a gardło zapiekło żywym ogniem. Człowiek
-Sol, mieszkam na skraju lasu w rozwalającym się drewnianym domku. Wpadnij jak będziesz miała czas. Muszę zapolować. - Mrugnęła do niej porozumiewawczo i zniknęła wśród drzew.

/środek lasu

Gość

- Masz ładny uśmiech. - powiedział podziwiając jej piękną twarz. Mimowolnie się uśmiechnął. Podniósł rękę by dotknąć jej twarzy, ale szybką ją cofnął. Nie zapędzaj się tak...

Anna Marie

Skrępowała się odrobinę. - Teraz moja kolej. - powiedziała by przerwać niezręczną dla niej sytuację - Zapytaj mnie co wybieram. Śmiało. - uśmiechnęła się.

Gość

- Prawda czy wyzwanie? - zapytał, tak jak prosiła. Uśmiechnął się lekko.

Anna Marie

- Wyzwanie - uśmiechnęła się szeroko, pokazując przytym swoje śnieżnobiałe uzębienie.

Gość

- Pocałuj mnie. - palnął pierwsze co mu przyszło na myśl. - Znaczy się... - speszył się trochę. - No nie wiem... Zapnij kurtkę bo jest zimno. - wydukał uśmiechając się nerwowo.

Anna Marie

Nagle przypomniało jej się, że Jared marznie na samej koszuli, gdyż oddał jej swoją kurtkę. - Biedaku, zaraz tutaj zlodowaciejesz! - przejęła się - Przeze mnie jeszcze zachorujesz .. Wracamy do motelu, dobrze? - spytała zdejmując z siebie okrycie.

Victoria · Gość

Victoria biegła szukając innego zapachu niż ten, który uporczywie lizał jej twarz. W końcu wyczuła nieopodal małą sarnę i mogła się pożywić. Skoro już tu jestem, mogę sprawdzić, kto odwiedził nasz las Wciągnęła powietrze jeszcze raz i wyczuła ten sam słodki zapach, ale obok niego pojawił się drugi, który wcale nie kusił jak poprzedni. Zapach wampira. Popędziła w jego stronę i ujrzała bladą kobietę, a obok niej chłopaka w samej koszuli.
-Witam! - Zaczęła. - Nie jest bezpiecznie być tu w środku nocy. - Uśmiechnęła się słodko do chłopaka.

Gość

- Więc co tu robisz? - zapytał patrząc na przybyłą. - Tak w ogóle to cześć. - uśmiechnął się. Spojrzał na Ann. - Znacie się? - zapytał.

Victoria · Gość

Uśmiechnęła się tajemniczo i zaczęła śpiewnym głosem:
-Nie, nie znamy się, ale mam nadzieję, że to się niebawem zmieni. Jestem Victoria. - Wyciągnęła rękę ku nieznajomemu. Na szczęście miała rękawiczki, więc nie poczuł chłodu jej skóry

Anna Marie

- Nie, nie znamy się - odpowiedziała zirytowana. Wstała z pnia i ustała tuż przed chłopakiem by wrazie czego móc go obronić. - Zostaw go w spokoju. Jest mój. - syknęła do nieznajomej.

Gość

- Jestem Jared. - chciał podać dłoń Victorii lecz drogę zasłoniła mu Ann. Zdezorientowany jej słowami stał i patrzał się jak głupi na jej plecy.

Victoria · Gość

Victoria nieco zawiedziona cofnęła rękę, jednak nie zdjęła z twarzy uśmiechu.
-Spokojnie, jestem wegetarianką. - odrzekła nieco rozbawiona. - Chciałam się tylko przywitać z twoim przyjacielem.

Anna Marie

Spojrzała w jej oczy. Rzeczywiście miały złotą barwę. - Przepraszam. - powiedziała cicho i lekko się uśmiechnęła, poczym podeszła do niej bliżej i szepnęła do ucha - Nie jest wtajemniczony. Jeśli mu coś zrobisz to .. nie ręczę za siebie. - Lekko się odsunęła i wystawiła dłoń na powitanie - Jestem Anna Marie. Miło mi . - Mam taką nadzieję! dodała w myślach.

Gość

- Możecie mi wyjaśnić o co tu chodzi? - zapytał nieźle skołowany. - Jak to jestem twój? - spojrzał na Ann. - I co ma do rzeczy, że jesteś wegetarianką? - tym razem spojrzał na Victorię. Nie pojmował całej tej sytuacji.

Victoria · Gość

Victoria wyciągnęła rękę do Ann przy okazji wertując jej przeszłość. Pozostawiła sobie jej interpretowanie na później i zwróciła się do chłopca podając mu rękę.
-Miło mi. Z tą wegetarianką... Kobiety mają swój język... - Puściła oko do Anny. Potrafiła dobrze kłamać.
-Usłyszałam ludzi, więc przyszłam sprawdzić czy nic ci... znaczy wam nie grozi. - Skarciła się w myślach za pomyłkę.
-Pozwolicie, że zaraz wrócę, dobrze? Muszę... zadzwonić.

Anna Marie

Była wdzięczna Victorii, że nie zdradziła Jaredowi ich sekretu. - Przesłyszałeś się. - powiedziała roztargniona do chłopaka gdy tylko druga wampirzyca poszła .. zadzwonić. Zaraz, zaraz! Po co ona telefonuje w tej chwili ? w głowie Anny Marie zapaliło się czerwone światełko.

Gość

- Nie przesłyszałem się... - mruknął pod nosem ale dał za wygraną. Patrzał na odchodzącą Victorię po czym oparł się o pień i spojrzał w niebo.

Anna Marie

- A właśnie, że tak - powtórzyła patrząc mu głęboko w oczy. Stanęła tuż obok niego, tak że dzieliły ich zaledwie centymetry. Wiedziałam, że to był zły pomysł pomyślała zdenerwowana, przeklinając się za swoją decyzję. Nie znała Victorii, nie znała jej zamiarów, nie znała jej celu. Niczego w tej chwili nie była pewna.

Gość

- Nie. - mruknął. Z takiej odległości czuł chłód bijący od dziewczyny. - Zimno ci? - zapytał i musnął palcem jej dłoń. Była lodowata. - Wracamy do motelu?

Anna Marie

- Szkoda, że wcześniej o tym nie pomyśleliśmy - mruknęła. Była na siebie wściekła. - A co z nią ? - spytała kiwając głową w kierunku, którym szła Victoria.

Gość

- Nie może gadać w nieskończoność... Dogoni nas. - uśmiechnął się i zeskoczył z pnia. Potknął się i wpadł na Ann. - Wybacz. - uśmiechnął się przepraszająco i odsunął się delikatnie.

Anna Marie

Miała wątpliwości. A jeśli wampirzyca źle odbierze ich zachowanie ? Jeśli pomyśli, że coś ukrywają i chcą przed nią uciec ? I tak już Anna Marie się przed nią dostatecznie zbłaźniła.. - Nic się nie stało. - uśmiechnęła się, gdy chłopak na nią niechcąco wpadł. - Więc idziemy ? - spytała niepewnie.

Gość

- Idziemy. - powiedział i ruszył w drogę powrotną.

Anna Marie

Ruszyła tuż za nim. Miała dziwne przeczucie, że może stać się coś złego. Po prostu ogarnął nią wszechobecny strach. Atmosfera ciemnego lasu również miała w tym swój udział. Wampirzyca zadrżała.

| Forks i okolice | Ulica