w lesie

Anna Marie

- Myślisz, że twój as z rękawa jest aż tak wyjątkowy ? - spytała wyzywająco - Nie sądzę, żebym ja przed tobą wymiękała - uśmiechnęła się znacząco, obserwując jego twarz.

Gość

- Już wymiękłaś - uśmiechnął się. - czy nie czułaś się przed chwilą... inaczej? - spytał

Anna Marie

- Zaczęłam czuć się inaczej, gdy tylko cię zobaczyłam. Odrazu wyparował mój dobry humor, jeśli ci o to chodziło .. to brawo ! Jesteś mistrzem! - rzuciała mu kąśliwie. Jednak w głębi zastanawiała się nad jego słowami. Tak, czuła się inaczej niespełna parę minut temu. Wydawało jej się, że utraciła swoją dawną wiarę w siebie, jednak ten stan był tylko przejściowy.

Gość

Mruknął coś niewyraźnie.
- Myślałem, że taka piękna wampirzyca, będzie chociaż trochę miła, ale się myliłem - mruknął, patrząc przed siebie. Przygryzł wargi.
- No a jak czujesz się teraz? - spytał, koncentrując się.
- Myślę, że lepiej będzie, jeśli się pożegnamy. Do widzenia - powiedział i pobiegł gdzieś.

//gdzieś :d

Anna Marie

Puściła tą uwagę mimo uszu. Spojrzała w osłupieniu w stronę oddalającej się sylwetki, poczym z całych sił krzyknęła, przypominając o ich umowie - Żadnych ludzi! - zawołała. Zastanawiała się przez moment, czy aby dobrze zrobiła zostawiając Gary'ego samego. Nie była pewna, czy był on w stanie utrzymać swoją samokontrolę.. - No pain, no game - mruknęła do siebie, poczym rzuciła się biegiem. Nad jej ciałem i umysłem zapanował pierwotny, drapieżny instynkt.

Gość

/Dom CiJ

Wbiegł do lasu trzymając Chiarę za rękę. Puścił ją dopiero, gdy byli zdala od ulicy. Wciągnął powietrze i poczuł w oddali stadko jeleni. Było ich może pięć, czy sześć.
-Tam. - Wskazał Chiarze kierunek

Chiara

- Masz rację. - uśmiechnęła się do niego i radosnym krokiem pobiegła we wskazanym przez niego kierunku. Dobiegła do stada. W jednym miejscu leżała łania z małym jelonkiem. Spojrzała na nich z czułością i ominęła ich. Nie miała zwyczaju polować na młode zwierzęta. Dotarła do starszych i dorosłych osobników. Rzuciła się na jednego i wysączyła z niego krew, to samo robiła z następnym i następnym od czasu do czasu patrząc na Veę.

Gość

Biegła szybko,próbując wytropić jakąś zwierzynę.Nie za bardzo jej to wychodziło..Lecz po paru minutach w końcu wytropiła ślady sarny...
Dobre i to-pomyślała
Z daleka widziała już swój cel i z niezwykłą gracją podbiegła do niego i wbiła kły w jej szyje..Czuła sie lepiej,nie wiadomo czemu ale było jej lepiej...W świetnym chumorze postanowiła udać sie później do Seattle na małe zakupy..

Gość

Pochłonął krew z 4 jeleni. Nadal mu było mało, mimo, że w rzeczywistości był pełny. Ocierając krew z brody podszedł do Chiary. Miał dziwne przeczucie, że dzieje się coś niedobrego.
-Wracajmy. Szybko. - Rzekł lekko spanikowany i puścił się biegiem w kierunku domu.

/Dom CiJ

Chiara

Otarła usta i pobiegła za Veą.

/ dom C & J

Maria

Szła ku miasteczku, gdy nagle poczuła zapach innego wampira. Po chwili zobaczyła biegnącą dziewczynę. Stanęła w miejscu i zaczęła ją obserwować.

Anna Marie

Miała już upatrzoną swoją ofiarę, na którą polowała. Nagle ogarnęło ją przeczucie, że ktoś ją obserwuje. Zdekoncentrowała się na łowach i zwierzynie, poczym odwróciła wzrok. Zobaczyła stojącą cały czas w miejscu dziewczynę, której wzrok poczuła na sobie. Mruknęła zirytowana. Nie spodziewała się, że natrafi ponownie na wampira. Podeszła bliżej dziewczyny. Czekała, aż wykona pierwszy krok.

Maria

- Witaj - zaczęła. - Nie spodziewałam się, że spotkam tutaj inną wampirzycę, oprócz kogoś z Cullenów - podeszła bliżej.

Anna Marie

- Cześć - powiedziała z dystansem, mierząc wampirzycę wzrokiem - To samo mogłabym powiedzieć o tobie. - mruknęła, poczym się przedstawiła - Jestem Anna Marie, a jak tobie na imię? - cały czas się jej przyglądała.

Maria

- Maria - odpowiedziała. - Polowałaś - stwierdziła. - Nie pijesz krwi ludzkiej, zupełnie jak oni - ostatnie słowa powiedziała ciszej.

Anna Marie

- Jak widać .. - mruknęła - ale teraz robi mi się coraz trudniej. - przyznała. Spojrzała w oczy wampirzycy - Poznałaś już pakt Cullenów ? - nie mogła się powstrzymać.

Maria

- Jeszcze nie - pokręciła głową. - Dopiero co przybyłam do Forks. Ale będę tu mieszkać i nie mam zamiaru łamać zasad i zabijać ludzi. Chcę się zmienić i żyć pokojowo.

Anna Marie

- To dobrze - przyjęła to z niezmierną łatwością. Kiedyś sama była na miejscu Marii. Gdyby Cullenowie potraktowali ją inaczej włuczyłaby się gdzieś po świecie, bądź wróciła do Voltery. Uśmiechnęła się do wampirzycy - Skąd tutaj przybyłaś? - zapytała niby od niechcenia.

Maria

- Od wielu lat tułam się po Stanach. Szukałam znajomych, a mam ich bardzo wielu. Ale moim celem było miejsce, gdzie mieszka mój przyjaciel i w końcu je znalazłam. Chciałam go prosić o pomoc, co jest związane z tym, że nie chcę mordowac ludzi - odpowiedziała.

Anna Marie

- A twoim przyjacielem jest .. - przeciągnęła ostatni wyraz, domagając się odpowiedzi. Zastanawiała się, czy skoro już jakiś czas 'mieszka' w Forks to czy znałaby owego przyjaciela nowo spotkanej wampirzycy.

Maria

- Jasper - odpowiedziała spokojnie. - Pozostałych Cullenów znam tylko ze słyszenia. Jego za to znam jak nikogo innego. Nie ważne - urwała.

Anna Marie

- Znam Jaspera. Miły chłopak. - odpowiedziała Anna Marie, odwracają wzrok w wolną przestrzeń między drzewami. Wiedziała, że znajomość wampirzycy z jednym z Cullenów jest dobrym znakiem. Nikt nie musiał się o nic martwić. Żadnych nowych dramatów. - Wybacz, że pytam, ale .. czy nie jesteś aby głodna ? - spytała po chwili - Bo mnie już tak pali w gardle.. - mruknęła udając zniecierpliwienie. Wytężyła wzrok, by móc coś jeszcze lepiej zauważyć w oddali.

Maria

- Przeżyłam z nim kilkadziesiąt lat - powiedziała. - Nie poznałam lepszej osoby od niego, nigdy - zakończyła ten wątek. - Polowałam trochę z Jasperem, ale w mojej sytuacji nie zaszkodzi i kolejna porcja krwi. Musze przywyknać do jej smaku i się w zmocnić.

Anna Marie

Skinęła porozumiewawczo głową, poczym bez słowa rzuciła się w kierunku miejsca, które wcześniej cały czas obserwowała. Dziewczyną ponownie zawładnął wampirzy instynkt. Nie zwracała nawet najmniejszej uwagi na to, czy Maria podąża tuż z nią. Koncentrując się na zdobyczy, zapomniała o całym otaczającym ją świecie. Była tylko ona i jej ofiara, reszta się nie liczyła. Przez jakieś pięć minut bawiła się w podchody i gonianego ze swoją potencjonalną zdobyczą. Gdy już się tym znudziła, zręcznie złapała zwierzynę i zatopiła zęby w jej szyji. Piła wolno, delektując się każdą kroplą krwi.

Maria

Maria poszła w ślady wampirzycy i sama dała się ponieść instynktowi. Wyczuła zwierzynę i popędziła w jej kierunku. Kiedy upolowała zwierzę i pożywiła się jego krwią, wstała i rozejrzała się. Nowo poznana wampirzyca była w zasięgu jej wzroku.

Anna Marie

Wyprostowała się. Wierzchem prawej dłoni wytarła sobie ślady krwi pozostałe na czerwonych ustach. Jedno zwierze jej nie nasyciło, wciąż czuła pragnienie. Spojrzała na Marię, jednocześnie przypominając sobie o jej istnieniu. - I jak ? - spytała - Najedzona ? - przestała utrzymywać z nią kontakt wzrokowy , by móc się dalej rozglądać za potencjalnymi ofiarami.

Maria

- Teraz musi mi to wystarczyć - odpowiedziała. - Zamieszkam w lesie, przy wodospadzie, więc zwierzyny będę mieć pod dostatkiem. A teraz muszę coś załatwić - dodała i pobiegła w stronę miasta.

/Ulice Forks

Anna Marie

Maria odeszła. W sumie to Annie Marie nawet to odpowiadało. Kto powiedział, że polowanie w pojedynkę nie jest równie ekscytujące co polowanie w grupie ? Jej nozdrza zapulsowały, wyczuwając nowy kuszący zapach. Tymrazem beż żadnych ceregieli złapała swoją przekąskę i wyssała słodki płyn, płynący w żyłach dorodnej sarny. Teraz jej oczy miały barwę płynnego złota, ,,polowanie na śniadanie'' zakończone. Usatysfakcjonowana usiadła na niskiej gałęzi jednego z drzew. Wlepiła wzrok w ptaki budujące swoje gniazdo, które po chwili wyczuwając jakieś zagrożenie odfrunęły. Przez głowę Anny Marie zaczęło przepływać tysiące myśli. Głównie były to retrospekcje, zapamiętane wspomienia i obrazy, niegdyś wypowiedziane słowa i myśli. Wszystko co udało się ocalić przeskakiwało jej niewyraźnie przed oczami, niczym klatki filmowe.

Kejsi

/park

Kejsi wbiegła do lasu i zaczeła polowanie, szybko wytropiła odpowiednią ilość zwierzyny, na jadła się, po czym wróciła do miasta

/ulica

Gość

//dom//
Wbiegła do lasu.Cały czas miała kłopoty z polowaniem,ale udało jej sie wytropić pare saren.Szybko załatwiła sprawę i pobiegła z powrotem do domu.
//dom//

Gość

// dom Caelum//

Szli przez las (Uriel, Boyd, Cath), co zaczęło przeistaczać się w nienaturalnie szybki bieg. Chcieli znaleźć się jak najdalej od miasta.

Gość

//jak wyżej, dom Caelum//

Pierwszy raz od tak dawna podczas polowania nie miała paraliżującego uczucia strachu- wiedziała bowiem, że w jakiejś krytycznej sytuacji, kiedy na przykład gdzieś w pobliżu pojawi się człowiek, to Boyd i Uriel zareagują i jej pomogą. Przymknęła więc lodowato niebieskie oczy, wdychając zapach lasu by zlokalizować jakąś zwierzynę.

Gość

// dom Caelum//

Stanął gdzieś obok swoich towarzyszy i rozejrzał się dookoła, węsząc jak jakieś dzikie zwierze.
- Mało coś tej zwierzyny - mruknął.

Gość

Gdy poczuł zapach jelenia od razu ruszył w tamtym kierunku i zaatakował. Po chwili zwierze już pozbawione znacznej ilości krwi padło na ziemi martwe, ale Uriel wciąż był głodny.

Gość

- Nie marudź. Przynajmniej jest- rzuciła wesoło. W jej niebieskich oczach tańczyły zwierzęce, dzikie iskierki, a na twarzy błądził nieco szaleńczy uśmiech. Po chwili całkowicie dała ponieść się instynktowi, gdy tylko wyczuła jakąś sarnę w pobliżu. Nie minęło pół minuty a zwierze już leżało martwe i pozbawione krwi na ziemi, a Cath podnosiła się znad niego, wycierając usta ręką.

Gość

Przestał zwracać uwagę na Cath i Boyd'a teraz myślał tylko o krwi. Tym razem zaatakował lisa, który skończył tak samo, jak jego poprzednik. Oj, jak mu przykro.

Gość

No więc po chwili on też zaatakował. Kiedy już uwinął się z jeleniem, wziął się za jakąś sarnę. Jednak nie wystarczyło mu to, więc węszył dalej.

Gość

Jej też to nie wystarczyło, pragnienie było zbyt silne by zaspokoiła je jedna ofiara. Padły dwa kolejne zwierzęta: najpierw spory jeleń a jako drugi niedźwiedź, i dopiero gdy Cath wypiła ostatnie kropelki krwi misia, poczuła że głód został zaspokojony. Usiadła więc na jakimś zwalonym drzewie, wypatrując chłopaków i po chwili każdego odnajdując wzrokiem w tym gąszczu drzew. Ściągnęła z włosów gumkę, by związać je jeszcze raz i spokojnie czekała na braci Caelum.

Gość

Wypił krew jeszcze dwóch niedźwiedzi i jednego jelenia, gdy głód ustąpił. Przymknął oczy nie ruszając się z nad ostatniej zwierzyny.

Gość

Jemu było potrzeba trochę więcej, więc polował dłużej. Kiedy już się nasycił usiadł koło Cath. Uśmiechnął się do niej patrząc jej w oczy. Jego oczy przybrały teraz mleczno-czekoladową barwę.