Wodospad Księżycowy

Anastasia

Uśmiechnęła się tajemniczo.
- Ponieważ masz fajne futro... Ale nie martw się, i tak Cię lubię - powiedziała spokojnie.
Przytuliła się do niego i dała mu całusa w policzek.

Bastian Martínez

Zaśmiał się cichutko. - A już myślałem że dlatego że wtedy nie gadam. - powiedział wesoło i pokazał jej język.
Uśmiechnął się szeroko gdy się do niego przytuliła. Schylił się i cmoknął szyję dziewczyny po czym oparł się czołem o jej ramię.
- Ale tylko tak troszeczke czy ciut bardziej? - zapytał wesoło szczerząc kły.

Anastasia

- lubię twój głos - przyznała spokojnie. Pogłaskała go delikatnie po głowie i karku nadal uśmiechając się.
- Czy ja wiem... - odpowiedziała z tajemniczym uśmiechem.

Bastian Martínez

Uśmiechał się do niej delikatnie. - A dowiesz się? - zapytał wesoło całując ją w czoło.
Przyciągnął do siebie Anastasię i posadził sobie na kolanach. Uśmiechnął się trochę szerzej i przytulił ją do siebie oplatając rękami w pasie.

Anastasia

Grzecznie usiadła na jego kolanach. Zarzuciła mu ręce na szyję i wtuliła się w niego. Słysząc pytanie zaśmiała się cicho.
- Zobaczymy - szepnęła mu tajemniczo do ucha. Po chwili spojrzała mu w oczka. Uśmiechnęła się delikatnie.
- A Ty mnie lubisz ? - spytała spokojnie.

Bastian Martínez

Uśmiechną się szeroko słysząc jej śmiech i przytulił twarz do włosów dziewczyny.
Także spojrzał jej w oczy. Przejechał dłonią po policzku Anyi delikatnie unosząc kąciki ust ku górze.
- Lubię...- odpowiedział spokojnie.

Anastasia

Uśmiech nadal gościł na jej twarzy. Słysząc jego odpowiedź oparła czoło o jego czoło. Musnęła delikatnie i jakby nieśmiało jego wargi swoimi. Lubiła ich miękkość. Patrzyła mu wesoło w oczy.
- Też Cię lubię... Nawet bardzo - odpowiedziała z tajemniczym uśmiechem.

Bastian Martínez

Cały czas głaskał policzek Anastasii delikatnie się uśmiechając.
Poszerzył uśmiech kiedy poczuł miękknie wargi dziewczyny na swoich.
- Tak? - spytał cicho - Ale ja lubię cię bardziej... - mruknął patrząc jej w oczka.
Nachylił się do niej bardziej i złożył pocałunek na ustach.

Anastasia

Tajemniczy uśmiech wciąż gościł na jej twarzy.
- Tak... I skąd możesz wiedzieć że Ty bardziej ? - spytała żartem.
Oddała pocałunek, nieco go pogłębiając.

Bastian Martínez

Odkleił się od niej na chwilę i spojrzał na nią wesoło.
- Poprostu wiem. - powiedział szeroko się uśmiechając. - Wątpisz w to?
Uniósł do góry brwi nie spuszczając z niej wzroku po czym znów musną wargami jej usta.

Anastasia

Zastanowiła się chwilę.
- Troszkę - odpowiedziała spokojnie i również musnęła jego usta.
Poprawiła mu delikatnie koszulkę na ramionach. Czasem bywała taka i tyle. Westchnęła po chwili cicho.

Bastian Martínez

Patrzył na nią przez chwilę po czym wywrócił oczami słysząc jej odpowiedź.
- To nie wątp. - powiedział cicho i cmoknął dziewczynę w czoło.
Uśmiechną się kiedy poprawiła mu koszulkę. - Co jest? - spytał szturchając noskiem jej nos kiedy westchnęła.

Anastasia

Wzruszyła ramionami.
- chyba nic. Tak sobie wzdycham - powiedziała wesoło i pocałowała go w ten jego nosek.
Zaśmiała się cichutko.

[mogę znikać ale i tak pisz bo siedzę na innej postaci Wink

]

Bastian Martínez

[Spoko. Wiem, widzę że jesteś na Cass.;p]

Wyszczerzył do niej kiełki kiedy cmoknęła go w nos.
Po chwili przytulił się do niej mocniej i pocałował w skroń.
Wtulił nos w jej włosy i przymknął oczka. Cały czas delikatnie się uśmiechał i chłonął zapach dziewczyny.
Musiał przyznać że go uwielbiał..

Anastasia

[a skąd wiesz że ona do mnie należy ? xD]

Głaskała go z uśmiechem po umięśnionym torsie.
- Wiesz, zastanawiam sie nad kupnem tu jakiegoś domu... Albo gdiześ indziej w U.S.A - powiedziała spokojnie.
Na jakiś czas musiała się ustatkować.

Bastian Martínez

[Od Ciebie.;p]

Uśmiechnął się do jej włosów czując dłoń dziewczyny na swoim torsie.
Odsunął się kawałek tak by widzieć jej twarz. - Znudziło się podróżowanie? - spytał powoli cały czas delikatnie się uśmiechając.
W tym samym czasie przejechał dłonią po jej policzku. Zamyślił się na chwilę.
Przez chwilę przemknęło mu przez głowę aby wrócić na jakiś czas do domu, zobaczyć co tam słychać.
Westchnął ledwo dosłyszalnie uznając to za głupi pomysł. - Wyjechałem bez słowa, nie było mnie 3 lata, teraz wrócę i co?
Wyobraził sobie siebię wchodzącego do domu i rzucającego krótkie: "Cześć mamo. Wróciłem. Jak leci?" kretyn

Anastasia

[acha...Najwidoczniej mam zaniki pamięci xD]

Zaśmiała się cicho.
- Bastian, podróżuję od około 50 lat. Chciałabym zrobić sobie jakiś rok, może dwa przerwy - odpowiedziała spokojnie. Cóż, nie byłą już zbyt młoda jeśli liczyć by od moment jej narodzin. Pogłaskała go lekko po policzku.
- nie wiem tylko gdzie by zamieszkać. W La Push nie wiem czy mogę, Forks jest troszkę nudnawe.. - zamyśliła się na chwilę.

Bastian Martínez

- Nudne ale ma swój urok. - powiedział na wzmiankę o Forks - A co do La Push można by kogoś zapytać...
Uśmiechną się do niej patrząc wesoło w oczy. Zamyślił się na chwilę nad jej poprzednią wypowiedzią.
- I przez te 50 lat nigdzie nie zatrzymałaś choć na rok?

Anastasia

Pokręciła przecząco głową.
- Przez 50 lat w jednym miejscu byłam najdłużej tydzień. Później znów się przenosiłam - opowiedziała spokojnie. Czuła sie wtedy bardzo samotna i zagubiona.

Bastian Martínez

Cały czas patrzył na nią uważnie. Zrobił nieco zdziwoną minę.
On też zwykle mniej więcej tyle czasu pozostawał w nowym miejscu. Ale to były 3 lata a nie 50.
- Dlaczego akurat teraz chcesz zostać dłużej? Czemu tu? - spytał cicho.

Anastasia

Wzrusyzła ramionami. WIedziała tylko ze chce zostać w U.S.A...
- Bastianie ja mam 108 lat, czas trochę odpocząć - powiedziała spokojnie. Marzyła się jej jakaś mała posiadłość na wsi...

Bastian Martínez

Westchnął tylko cicho i zaczął głaskać dziewczynę po głowię.
Odwrócił wzrok i patrzył przez jakiś czas na wodospad.
Spojrzał jeszcze przez chwilę na Anyę i ujął jej dłoń splątując ze sobą ich palce.
Pocałował dziewczynę w policzek posyłając jej leciutki uśmiech po czym znów popatrzył na lecącą wodę.

Anastasia

Uśmiechnęła się do chłopaka i pogłaskała chłopaka po twarzy.
- Mógłbyś mieszkać ze mną lub mnie odwiedzać. - zaoferowała spokojnie i z uśmiechem. Miała już wizję kilku posiadłości jakie się jej marzyły. Spojrzała mu w oczy.
- Gdzie być chciał mieszkać ? W jakim domu ? - spytała nadal się uśmiechajac. Byłą ciekawa tego.

Bastian Martínez

Przytulił policzek do jej dłoni gdy go pogłaskała. - Mieszkać..? - powtórzył pytającą robiąc trochę powątpiewającą minę.
Na pytanie o to gdzie chciałby mieszkać wzruszył delikatnie ramionami. - Nie mam pojęcia. - powiedział i uśmiechną się delikatnie.

Anastasia

Uśmiechnęła się lekko.
- Jeśli byś oczywiście chciał - powiedziała spokojnie i przytuliła się do niego.
Wtuliła głowę w jego bark. Musnęła lekko ustami jego szyję.

Bastian Martínez

Patrzył jej w oczka i uśmiechnął się delikatnie czując usta dziewczyny na swojej skórze.
Nachylił się i przesunął nosem po policzku Anyi po czym wpił się delikatnie w jej wargi.
Po chwili odsunął się od jej ust i przyłożył wargi do czoła dziewczyny.
- A ty byś tego chciała? - zapytał bardzo cicho.

Anastasia

Oddawała pocałunki spokojnie i czule.
- Zgadnij - powiedziała również cicho.
Odsunęła się delikatnie od Bastiana i spojrzała mu w oczy.

Bastian Martínez

Gdy się od niego odsunęła także spojrzał jej w oczy.
Uśmiechną się delikatnie i pocałował policzek dziewczyny.
Przytulił twarz do jej szyi cały czas lekko się uśmiechając.

Anastasia

Zaśmiała się cicho.
- Pewnie ze bym chciała... -szepnęła mu na uszko delikatnie je przygryzając.
Spojrzała w pochmurne niebo. Nie podobała się jej ta pogoda.

Bastian Martínez

Cicho mruknął i uśmiechnał się kiedy przygryzła jego ucho.
Nachylił się i złożył kilka delikatnych pocałunków na jej szyi.
Po chwili spojrzał w tym samym kierunku co ona. Rzeczywiście niebo było zachmurzone.
- Chcesz z tąd iść? - zapytał.

Anastasia

Wzrusyzła ramionami.
- Mi to obojętne - powiedziała spokojnie. Przeniosła wzrok na chłopaka i pocałowała go w usta czule.
Gdy odsunął się od niej spojrzała na niego wesołymi oczkami.

Bastian Martínez

Wywrócił delikatnie oczami. - Mi też. - powiedział i spojrzał jeszcze raz w górę - Chyba się nie rozpada co?
Oddał pocałunek pogłebiając go trochę. Gdy się od siebie odkleili uśmiechną się do niej szeroko.

Anastasia

- Miejmy taką nadzieję - odpowiedziała spokojnie.
Patrzyła mu w oczka gdy nagle wstała i podała mu rękę.
- chodźmy się przejść - poprosiła. Chciała coś zaplanować a spacery jej pomagały.

Bastian Martínez

- Dobrze. - powiedział. Wstał i podał wziął ją za rękę.
Uśmiechna się czekając aż obierze jakiś kierunek. Jemu było obojętnie w którą stronę pójdą.

Anastasia

Szłą wesoło przed siebie.
- Co sądzisz o teksasie ? - spytała spokojnie.
Miała już pewien plan co do mieszkania.

Bastian Martínez

Szedł nie spuszczając wzroku z dziewczyny.
Zamyślił się na chwilę ale tylko wzruszył ramionami.
Uśmiechnął się delikatnie. - Tam chcesz mieszkać? - zapytał zaciekawiony.

Anastasia

Pokiwała głową z entuzjazmem.
- Tak. W jakimś małym domku albo na farmie - jej głos był pełen entuzjazmu. Spojrzała na niego z ciekawością.
- Kupiłabym kilka koni, psa, może kozę, kilka kur, krowę... Zasiałabym jakieś warzywa i posadziła drzewa. Tak bym mogła jak najrzadziej jeździć do miasta - powiedziała z rozmarzeniem. Miała plan, wręcz idealny.

Bastian Martínez

Przejechał dłonią po kruczo czarnych włosach i przyglądał się dziewczynie uważnie słuchając jej słów.
Szczerze mówiąc nie spodziewał się u niej takich planów ale spodobały mu się.
Cały czas uśmiechał się delikatnie. - Po co Ci pies? - zapytał wyszczerzając do niej kły w szerokim uśmiechu.

Anastasia

Zaśmiała się cicho.
- Żeby było kogo pogłaskać, żeby miał kto pilnować domu.... I będize to niedaleko jakiegoś jeziorka, stawu lub lasu... - w głowie już miała z wizualizowaną cała posesję. Szłą nadal wesołym krokiem.

Bastian Martínez

Dalej uśmiechał się szeroko. Dziewczyna wszystko sobie dokładnie zaplanowała.
- Mnie też można pogłaskać. - powiedział patrzac na nią z rozbawieniem.