Motel "U Selene"

Marika Knight

/Ulica

Kobieta weszła dość energicznym ruchem zmierzając w stronę rejestracji. Obrzuciła pomieszczenie dość zaciekawionym wzrokiem, po czym podeszła do rejestracji uśmiechając się do kobiety, która właśnie tam urzędowała. - Dzień dobry, czy są u Państwa może jakieś wolne pokoje do wynajęcia? - zapytała z nadzieją.

Cara

- Witam. - odpowiedziała i uśmiechnęła się promiennie do kobiety stojącej przed kontuarem - Oczywiście że są. - Wstała i szybko podała jej kluczyk z cyfrą 8. Sadzę że będzie pani odpowiadał. Okna wychodzą na ulicę, czy to nie problem? - zapytała uprzejmie.

Marika Knight

- Nie oczywiście, że nie w sumie to wcale nie będzie mi to przeszkadzać. - zabrała kluczyk od kobiety wypełniła odpowiedni formularz i ruszyła w stronę pokojów. - Dziękuję - rzekła z ulgą.

/Pokój numer 8

Cara

- Życzę miłego pobytu - odpowiedziała i wróciła do swych zajęć.

Mercedez Volturi

// Ulica

Weszli do środka motelu. Luc nadal trzymał na rękach Mer pod postacią dziecka.
-Mam udawać że chce mi się spać czy coś-szepnęła do wampira.-ja chce wrócić do swoich rozmiarów-dalej szeptała i dyskretnie ugryzła wampira w ucho

Luc

- Udawaj że jesteś zmęczona...będzie prościej.
Szepnął, stanął przed recepcją.
- witam...chciałbym dostać klucz do pokoju...

Mercedez Volturi

Mercedez spojrzała na niego swoimi wielkimi oczami.
-Dobra-szapneła cicho nie słyszalnie dla ludzkiego ucha.
Spojrzała na recepcionistkę.
-Chce mi się spaaać-ziewnęła demonstracyjnie jeszcze mocniej przytulając się do szyi wawmpira. Jej słodki głosik rozniósł się po pomieszczeniu. Jej oczka cały czas wpatrywały się kobietę.

Cara

- Tak, proszę. - Cara wstała i szybko podeszła do tablicy. Wybrała pierwszy lepszy klucz z numerem 23. - Proszę. Numer 23. - uśmiechnęła się do przysypiającego dziecka.

Mercedez Volturi

Mer spojrzała na nią.
-A ma duże łożko?-krzyknęła dziecięcym głosikiem.-no bo ja chce duże-na koniec zewneła. Mrugnęła patrząc na kobietę i przytuliła się do szyi wampira udając że zasypia. Nie zauważalnie ugryzła Luca w szyję.

Cara

- Oczywiście, napewno dobrze się wyśpisz. - wyjąkała Cara z uśmiechem. - Proszę to wypełnić. - podsunęła im księgę w której mieli umieścić nazwisko i inne potrzebne dane.

Luc

Uśmiechnął się pięknie do kobiety, wziął długopis i spokojnie wpisał swoje dane. Równie szybko uzupełnił dane Mer.
- Dziękuję.
Uśmiechnął sie szerzej do kobiety, zabrał klucz.
- Chodź kruszynko...
Szepnął pieszczotliwie, pogładził ją po główce i ruszył do pokoju.

//pokój 23.

Mercedez Volturi

Mruknęła do Luca.
-Szybciej bo irytuje mnie ta bapka.
Przycisnęła rączki do jego szyi. Uśmiechnęła się na gest chłopaka głaskającego ją po głowce.

//pokój 23

Marika Knight

/ Pokoj numer 8

Zeszla pośpiesznie na dól podchodząc do recepcjonistki, złożyła klucz zapowiadając , że może wrócić dość późno. Wymieniła kilka zdań z uprzejmą kobietą i wyszla z motelu ruszając przed siebie w poszukiwaniu miejscówki gdzie można dobrze zjeść.

/Ulica

Marika Knight

/ Ulica

Marika pośpiesznie podbiegła do motelu wpadajac jak burza i oznajmiając recepcjonistce, że jedzie do Port Angeles i wróci bardzo późno lub też jutro. Poczym wyszła podchodząc do swego samochodu zasiadla za kierownicą, zatrzasła drzwiczki, zapięła pasy i odpaliła silnik ruszajac sprzed motelu z piskami opon. Najwyraźniej widac było, że jej się bardzo śpieszy.

/ Port Angeles

Aaron

/ Ulica

Zatrzyał się przed motelem gwałtownie, z lekkim piskiem. Tak jak myślał Marika od razu szerzej otwarła oczy przerażona. Trzeba się nie szwędać po nocy to nie bedziesz na mnie skazana. Aaron ziewnął ponownie i spojrzał na nią uśmiechnięty i rozbudzony. Uśmiech nie był miły a przytomność umysłu wymagała wielkiej koncentracji. - Proszę bardzo - powiedział z przekąsem.

Marika Knight

/ Ulica

Spojrzała na niego niepewnie, w końcu jednak odpięła pas przecierając zaspane oczy. Potrząsnęła swoją czupryną a włosy rozsypały się po jej plecach. - Jeszcze raz dziękuję i przepraszam za kłopoty - powiedziała szczerze nie zważając na jego ton głosu. Chwile się wahała jednak po kilku sekundach otworzyła drzwi jego samochodu i wysiadła, nachyliła się lekko patrząc na niego. - Wracaj bezpiecznie i śpij spokojnie - westchnęła. - Dobranoc. - powiedziała cicho i z delikatnością zamknęła drzwi auta kierując się w strone motelu ani razu się nie obracając za siebie.

Aaron

- Wracaj bezpiecznie i śpij spokojnie - wymruczał pod nosem przedrzeźniając ton jej głosu kiedy zamknęła za soba drzwi. - Napewno - poczekał przez chwilę chcąc być pewnym że nie zgubi się w drodze do głównych drzwi motelu. - Brawo Mariko, byle tak dalej - pomyślał kiedy zobaczył jak dotknęła klamki. Wyciągnął rękę i złapał zagłówek siedzenia pasażena wykręcając szyję w tył. Wycofał bez większych problemów i pojechał do swojego domu marząc o kąpieli i łóżku.

/ Dom Aarona

Marika Knight

Weszła pospiesznie do budynku. Dopadła od razu recepcjonistkę i poprosiła o klucz do swego pokoju. Kiedy otrzymała klucz podziękowała i zaspana poczłapała na piętro by w końcu położyć się spać. Szło jej to dość ślamazarnie ale jakoś się w końcu dowlokła.

/ Pokój numer 8

Alan

/ dom A.K

Weszli do motelu i stanęli gdzieś przy ladzie.
- Mów, ja jej nie znam - powiedziała opierając się o mebel i patrząc w ścianę

Adam Knight

/ Korytarz / Ulice

Adam bez słowa skierował się do kontuaru w recepcji. Podał nazwisko Mariki a blondynka, która tam pracowała podała mu numer pokoju. Ósmy? Pokój numer osiem...? Mój pokój?! Bez słowa poszedł na górę. Stanął przed drzwiami, które trzaskały wielokrotnie gdy on zajmował ten pokój. Był zmuszony zapukać. Mój pokój.... Jaki ten świat jest pokręcony.... Pogonił Amandę by weszła pierwsza.

/ Pokój nr 8

Gość

/Ulica

Puścił Carrie przodem i wszedł za nią. - Nie ty jedna masz problemy... - mruknął po czym wzruszył ramionami. - Bo przecież życie nie może być takie proste, prawda? - uśmiechnął się smutno.

Gość

/ Ulica

- Dziekuję. - podeszła szybko i bezgłośnie do recepcjonistki. Poprosiła o klucz. Była już u końca swej drogi. Ścisnąła metal w dłoni i poczekała za Jaredem. Kiedy on dostał swój klucz odpowiedziała - Wtedy to nie byłoby życie, tylko marzenie.

Gość

- Marzenie? Jakie? - zapytał. Być może był zbyt ciekawski, ale po prostu intrygowała go ta dziewczyna. Szedł tuż za nią po schodach wpatrując się w jej plecy.

Gość

- Nie zrozumiałeś mnie chyba - powiedziała miętoląc w dłonich swoją torbę - Chodziło mi o to że jeśli w życiu nie było by problemów... - zacisnęła sobie lekko dłoń na szyi - To... Wszystko było by zbyt proste. Przerodziłby się to w marzenie. - nie miała pojęcia czy zrozumiał jej pokrętną logikę.

Gość

- Masz rację. - przyznał. - Ale czasem problemy są nazbyt uciążliwe, sprawiają, że życie staje się koszmarem. - rzekł ciszej. - Zazdroszczę ludziom, którzy potrafią cieszyć się chwilą, którzy nie rozdrapują starych ran. - doszli do pokoju Carrie.

Gość

- Ja też - przyznała cicho. Popatrzyła na niego i uśmiechnęła się melancholijnie. Dotknęła jedną dłonią drzwi. Wiedziała że za nimi odpocznie i odpręży się. - Dziękuję że mi pomogłeś na ulicy. - skłoniła przed nim lekko głowę, obróciła się szybko i wpadła do pokoju.

/ Pokój Carrie

Gość

- Śpij dobrze. - rzucił zanim zamknęła drzwi. - Nie ma za co. - powiedział ciszej. Chwilę stał pod drzwiami po czym odwrócił się i ruszył do swojego pokoju.

/Pokój nr 6

Gość

/Ulica

Jestem bardziej niż niepoprawny... Dobrze, że o tym nie wiesz... - pomyślał wchodząc do motelu za Carrie. - Nie dziękuj. Zobaczysz, że przysporzę ci trochę nerwów, to jest nieuniknione. - puścił jej oczko, kiedy zrównał się z nią.

Gość

Carrie uśmiechnęła się lekko - Nie sądzę. Jak narazie to ja sprawiam problemy. - wzięła swój klucz - A tak poza tym... Mam dobrze wykształconą cierpliwość.

Gość

- To tak jak ja. Ciekawe, które z nas pęknie szybciej. - zaśmiał się. Zbliżali się do pokoju Jareda. - No to... zapraszam na prywatny koncert. - uśmiechnął się i otworzył drzwi przed dziewczyną.

/Pokój nr 6

Anna Marie

| Rezydencja Cullenów | Salon

Pchnęła duże motelowe drzwi i weszła do środka. Długo nie była w tym pomieszczeniu, dlatego rozejrzała się dokładnie. Tak, jak przypuszczała prawie nic się nie zmieniło. Wszystko zostało na swoim miejscu. Ruszyła w stronę schodów pokonując na nich co drugi stopień. Znalazłszy się na górze do jej uszu dobiegł znajomy dźwięk gitary. Podeszła bliżej do pokoju, z którego dało się słyszeć melodię i dyskretnie zajrzała do środka przez dziurkę od klucza. Tamten chłopak... jakaś dziewczyna....
- Hm. - mruknęła do siebie, idąc w stronę swojego pokoju. Wiedziałam, że uczucia nie trwają zbyt długo. W końcu to tylko chwilowy stan umysłu.. - pomyślała, tłumacząc sprawę samej sobie. Powodem jej złości nie był jednak fakt, iż chłopak znalazł sobie dziewczynę, ale to, że ona jak zwykle zostawała w tyle, nigdy nie dażąc nikogo zbytnią sympatią. Do bani z tym..

| Motel U Selene | Pokój Ann Marie

Gość

//Ulica

Weszła do motelu, uprzednio zostawwiając motor na podjeździe, a walizkę zabierając za sobą. Podeszła do recepcji, która, jeszcze parę cm a byłaby większa od niej i zapytała cicho:
-Znalazłby się może jakiś wolny pokój jednoosobowy?
-Oczywiście... - Recepcjonistka ze standardowym uśmiechem zaczęła przeglądać coś w komputerze. Po chwili wstała i zabrała z tablicy z kluczami jeden z nich. - Proszę, siódemka jest wolna. Na końcu korytarza i w lewo.
Monica wzięła klucz, podziękowala grzecznie i podreptała w stronę pokoju.

//Pokój Skylera

Selene

/Dom Selene

- Witam w moim motelu - powiedziała, wchodząc do środka.
- Rozgość się, a ja znajdę jakiś wazon na kwiaty - weszła za kontuar grzebiąc w szafkach. - Mam - po chwili jednak spojrzała na rejestr gości.
- Nie tak źle. A ty gdzie mieszkasz? - zapytała.

Gość

/Dom Selene

-Ja? - zmieszał się - no właśnie jestem na etapie poszukiwań jakiegoś mieszkanka, albo czegoś w tym stylu - uśmiechnął się. Usiadł na najbliższym krześle.
-Podobają Ci sie kwiaty, wiem że róże są oklepane, ale odkąd tylko pamiętam uwielbiałem te kwiaty - zapatrzył sie w rośliny.

Selene

- Ja też je bardzo lubię - powiedziała z uśmiechem. - I nigdy ich od nikogo jeszcze nie dostałam - przyznała się.
- Spójrz, mówimy o mieszkaniu,a jesteś w motelu. Niezły zbieg okoliczności - zaśmiała się, coś podpisując w dzienniku.

Gość

-Hmmm... - mruknął - Więc "Pani Dyrektor" -powiedział żartobliwie - Możliwe by było abym wynajął pokój? - spytał z ciekawością. Wstał i podszedł do Dziewczyny. -Ciesze się że podobają Ci się kwiaty. -szepnął jej do ucha.

Selene

- Bardzo mi się podobają - powiedziała szczerze, z pięknym uśmiechem wymalowanym na twarzy.
- Wynająć pokój? Cóż, myślę, że coś się dla pana znajdzie - powiedziała, przeglądając rejestry.

Gość

-Bardzo było by miło, gdyby udało Ci sie coś dla mnie zorganizować - uśmiechnął sie szczerze. Zaczął zaglądać do rejestru. Potajemnie i czule złapał dziewczynę za rękę.

Selene

Selene spojrzała na niego zdziwiona.
- Co robisz? - zapytała, czując jego dotyk na swojej dłoni. Przypomniało jej się, jak Adam trzymał ją za rękę. Jak bardzo lubiła czuć bliskość drugiej osoby.

Gość

-Wybacz- powiedział zawstydzony. Usiadł natychmiast na miejscu gdzie siedział przed momentem. -Jeszcze raz Cie przepraszam. Zachowałem sie jak szczeniak -i schował twarz miedzy dłonie. Otrząsnął sie i spytał nie pewnie -Nici z pokoju- spojrzał na Selene ze wstydem.