Motel "U Selene"

Selene

- Cóż, powiedziałeś, że noszenie mnie na rękach w razie potrzeby to nie problem, więc.... - udawała, ze się namyśla. - Być może się zgodzę, ale zobaczymy, czy przeżyjesz ze mną koncert - sięgnęła po gazetę, którą zostawiła tu jedna z jej pomocniczek. Zaczęła ją oglądać. - No, mamy szansę się załapać na wycieczkę do Seattle, jeśli będziesz umiał ze mną przeżyć jeden dzień, w dodatku na koncercie mojego ulubionego zespołu - wskazała mu palcem na wzmiankę o koncercie zespołu Coldplay - i ponowisz pytanie, to się zgodzę. Wchodzisz w to? - zapytała z cwanym uśmieszkiem.

Gość

Po tych słowach wyciągnął komórkę z kieszeni i uśmiechnął się -Jest telefon aby zarezerwować bilety? Jak tak to proszę podaj. - zaraz zamówimy bilety dla VIP'ów i będzie po sprawie Very Happy

Selene

- Jest, jest - wskazała mu dopisek pod małą wersją plakatu reklamowego.
- Bilety VIPowskie, no proszę... - pokręciła z uznaniem głową. - Rozpieszcza mnie pan, panie Merk - dodała.
- Powinnam sięsprzeciwić, ale jakoś nie potrafię. Mam zaprzeczyć chęci spełnienia swojego marzenia? Oj, mam przez pana mętlik w głowie.

Gość

Zadzwonił pod podany numer. -Dzień dobry. Poproszę bilety na koncert, który odbywa się w najbliższym czasie, tak, nie, nie, tak miejsca dla Vip'ów, tak dwa. Moja godność Jovan Merk, bilety chciałbym odebrać przy kasie na nazwisko. Tak? nie ma żadnego problemu? - uśmiechnął się do Seleny. -Dziękuję, do widzenia.

Gość

Zadzwonił pod podany numer. -Dzień dobry. Poproszę bilety na koncert, który odbywa się w najbliższym czasie, tak, nie, nie, tak miejsca dla Vip'ów, tak dwa. Moja godność Jovan Merk, bilety chciałbym odebrać przy kasie na nazwisko. Tak? nie ma żadnego problemu? - uśmiechnął się do Seleny. -Dziękuję, do widzenia. -załatwione - powiedział wesołym głosem. -To co, załatwione. - powiedział z satysfakcją.

Selene

- Załatwione? Brawo, owinął się pan z tym bardzo szybko. Chyba naprawdę panu zależy. Tylko na czym? Na spełnianiu marzeń innych, na moim szczęściu, czy na tym, że wyjazd może dojść do skutku - zaczęła się zastanawiać. - Dajesz mi wiele do myślenia. Kim ty jesteś?

Gość

-Powiedzmy że bajecznie bogatym, ewentualnie rozpieszczonym, chociaż to nie koniecznie - puścił jej oczko - chłopakiem, który lubi spełniać zachcianki innych - zastanowił się - nie ukrywam, że to Cie nakłoni do wyjazdu ze mną. -zamilkł i po chwili dodał - a tak w ogóle na jaki koncert idziemy? Bo nie mam pojęcia - zawstydził się.

Selene

- Czy ty słuchasz i w ogóle wiesz na co zamawiałeś bilety? Gorzej jeśli się okaże, że zarezerwowałes bilety na coś innego. Oj, nie przeżyłbyś wtedy spotkania ze mną, gwarantuję - powiedziała dobitnie, strofując go przy tym nieco.
- Na Coldplay. Ale chciałabym by grał też Green Day - oj tak, poszłabym na taki koncert - dodała z rozmarzeniem w głosie.

Gość

-Nie, nie na pewno idziemy na ten koncert, ponieważ najbliższy koncert grają Coldplay - uśmiechnął się z ulgą. -Tak Green Day był by zajebisty, za przeproszeniem - zarumienił się bardzo, bardzo lekko, ledwo mogła by to dostrzec. -Więc kiedy ruszamy na koncert? - spytał podekscytowany.

Selene

- Jest za kilka dni dopiero. Jeszcze trochę, panie podekscytowany - zachichotała.
- Rozbrajasz mnie, wiesz? - pokręciła głową, nie przestając przestając się śmiać. - Boże... Jak ja dawno się tak nie śmiałam. Miła odmiana, nawet bardzo.

Gość

-Ciesze się, że Cie rozbawiłem - naprawdę się cieszył - wytłumacz mi tylko jedno; Dlaczego Cię rozbrajam. - zdumiał się niezmiernie.

Selene

- Po prostu twoje pomysły, szybkość działania i próba poprawy mojego nastroju w twoim wykonaniu powalają mnie na łopatki - odpowiedziała. - Ale naprawdę powalasz mnie na plus, taki bardzo duży - przyznała. - Zapominanie o smutkach to najlepszy dowód, a czasem udaje mi się oddalić od siebie ponure myśli i nawet serducho mniej boli czasami.

Gość

-Naprawdę cieszę się że poprawiam Ci humor, miło się wtedy czuje. - zamilkł i zastanowił się co powiedzieć, w końcu kontynuował -Więc co będziemy robić, chyba nie będziemy siedzieć u ciebie w recepcji. - zaczął chichotać.

Selene

- Możesz iść na górę obejrzeć pokój, albo nie wiem... hmm - zaczęła się zastanawiać. - Sama nie wiem co jeszcze. Moglibyśmy pójść na spacer, ale nie wiem czy lubisz żółwie tempo - uśmiechnęła się krzywo, przeklinając w duchu na swoją nogę.

Gość

Uśmiechnął się -Możemy iść na spacer jeśli chcesz -powiedział lekko zamyślony.

Selene

- Do lasu, miasta, na plażę? - zapytała, proponując to, co nasunęło jej się na myśl. Nie była w stanie zaproponować niczego innego: po pierwsze dlatego, że faktycznie nie było gdzie się wybrać w tej okolicy, a po drugie - miewała ostatnio coraz mniej dobrych pomysłów. Jej szaleństwo i pomysły jakoś uleciały. Bo szczęście dawało jej kopa? Pewnie tak. a teraz, gdy pozostał z niej cień człowieka, nawet radość życia i pomysły prysnęły jak bańka mydlana.

Rhiannon

// ??

- Sel!! - wyszła z auta bo tak się z nią umówiła.
- Cześć - pocałowała ją w policzek na przywitanie.
- gotowa?

Selene

- Tak - odpowiedziała przytulając kuzynkę. Spojrzała przelotnie na Jovana. Kazała mu iść na górę, by zapoznał się z pokojem. Sama musiała teraz wyjść - tak, musiała. Chciała porwać się na małe szaleństwo, ale było to warte zachodu!
- Możemy jechać. Niech mi zdejmą ten cholerny gips trochę wcześniej. Usztywnienie mi wystarczy - ponownie zwróciła się do kuzynki. Teraz chciała tego jeszcze bardziej. Może dlatego, by znowu spróbować żyć i odważyć się na coś szalonego?

Rhiannon

- Gdzie jedziemy? - objęła ją lekko w pasie żeby pomóc się jej poruszać bo gips jej to trochę uniemożliwiał.
- Masz ochotę na zakupy? - zerknęła na nią

Selene

- Mam, ale najpierw... pozbędę się tego świństwa! - wskazała na gips. - Usztywnią mi nogę jeszcze na tydzień, ale nie chcę już gipsu. Chcę by było inaczej. A noga i tak ma się dużo lepiej. Potem... potem pojedziemy na zakupy, na plażę, będziemy się śmiać i cieszyć - mówiła, jakby chciała przekonać samą siebie, że tak będzie.
- Najpierw do szpitala. Niech to cholerstwo w końcu zniknie!

Rhiannon

- Patrz...ja Ci się nawet nie podpisałam - zaśmiała się otwierając przed nią drzwi auta.
- Kupimy sobie jakieś odlotowe buty. I sukienki - uśmiechała się promiennie i wygrzebała kluczyki z samochodu z torebki

Selene

- Masz dobry gust, może mi coś doradzisz - westchnęła, siląc się na uśmiech. Spojrzała w stronę motelu. Przed chwilą potrafiła się jeszcze uśmiechać, a teraz?
- Rhia, jeśli cię denerwuję, to wiesz.... przywal mi tak porządnie, nie patrząc nawet na to, że jesteśmy spokrewnione.

Rhiannon

Spojrzała na nią jakoś dziwnie.
- Czemu masz mnie denerwować? Czy kiedykolwiek mnie denerwowałaś? - odgarnęła włosy za ucho i odpalił auto

Selene

- Rhi, wiesz, ze się zmieniłam po tym wypadku. I wątpię, czy jeszcze kiedyś będę taka jak kiedyś. Za dużo tego wszystkiego było jak na tak słabą psychicznie osobę. Ja już nawet nie widzę w niczym radości. Taka prawda. Niestety... - zapięła pas i spojrzała w okno.

Rhiannon

- Chyba zabiorę Cię w jakąś podróż to wtedy może znów będziesz się uśmiechać - poklepała ją po nodze i wyjechała z terenu motelu

Selene

- O to chodzi, ze... ktoś mi już złożył taką propozycję, ale... no nie wiem co będzie. Trochę się boję - zaczerwieniła się nieznacznie, myśląc o Jovanie i o jego pytaniu na temat wyjazdu.

Rhiannon

- Z kuzynka też możesz jechać - fuknęła jakby oburzona ale z uśmiechem.
- To może najpierw zakupy?

Selene

- Nie, najpierw gips. Znajdziemy jakiegoś chirurga i mi pomoże z tym wszystkim. A potem założą mi jakieś usztywnienie i będę mogła chodzić już tylko o jednej kuli. I łatwiej będzie coś przymierzyć. W końcu będę mogła założyć oba buty.

Rhiannon

- Najpierw duża kawa - zaśmiała się i skręciła w stronę kawiarni

Selene

- Ok, może być - westchnęła zrezygnowana. - Ale dzisiaj ty stawiasz. Raz ci nie zaszkodzi - uśmiechnęła się delikatnie.
- Kiedy wracasz do Seattle? - zapytała.

Rhiannon

- Dobra - zaśmiała się i zaparkowała przed kawiarnią. Szybko kupiła 2 kawy na wynos i znów wsiadła do auta.Jedną podała Sel.
- Nie wiem. A co? Już chcesz się mnie pozbyć? - zaśmiała się

Selene

- Nie, pytam tylko kiedy zaczynasz zajęcia po przerwie. Poza tym... pojechałabym wtedy z tobą. Chcę sprzedać motel i kupić mieszkanie w mieście. Nie zostanę tutaj - powiedziała poważnie, patrząc na swój kubek.
- Po chwili uniosła nieco głowę i spojrzała na kuzynkę.
- Chcę się wmieszać w tłum, żyć wśród ludzi i zacząć wszystko od nowa. Tutaj nie ma dla mnie miejsca.

Rhiannon

- Tak...po przerwie. Tak właściwie to chyba mam wieczną przerwę - zachichotała jakby trochę nerwowo.
- Ale możesz zamieszkać u mnie w mieszkaniu. Mam jedną sypialnię wolną. Zmieścimy się

Selene

- Nie chcę robić kłopotu. Chociaż... nie byłoby mi tak strasznie samotnie - napiła się kawy, grzejąc o kubeczek dłonie. - Poza tym... masz jakiś pomysł, jak mogłabym podziękować moim wybawcom, za uratowanie życia? Dać im coś może, jakiś drobny, praktyczny prezent? Dziękowałam, ale chcę zrobić coś więcej. No nie wiem... - wzięła do ręki gazetę, którą kuzynka miała w samochodzie. Przejrzała artykuły, aż w końcu dotarła do ogłoszeń. Jedno z nich szczególnie przykuło jej uwagę. Przez chwilę zastanawiała się, czy zadzwonić, jednak... co miała do stracenia? Małe, ale jednak doświadczenie posiadała.

Donna Beth · Gość

/Ulica

Donna weszła wolnym, ale pewnym krokiem do hotelu. Rozejrzała się po wnętrzu - wydawał się taki zwykły, niczym się nie wyróżniało. Spodobało jej się to. Zobaczyła dwie rozmawiające ze sobą kobiety, mając nadzieję, że jedna z nich, to właścicielka.
- Przepraszam, czy któraś z Pań do Selen? Chciałabym wynająć tutaj pokój..
Żadna jej nie odpowiedziała. Ciekawe czy będę miała gdzie dzisiaj spać.. Wyszła posępnym krokiem, z nadzieją, że gdy tu później wróci ktoś zwróci na nią uwagę

/Wegetariańska knajpa

Angela

/Ulica
Targając swoją ciężką walizkę rozglądała się po motelu. Zadzwoniła dzwonkiem zniecierpliwiona. Naprawdę nie mam ochoty spać w tym zimnym i mokrym miejscu pod postacią kotki, więc lepiej żeby ktoś tu mnie przyjął.

Angela

Ostatni raz stuknęła palcem w blat, wzięła swoją walizkę i wyszła jak burza z motelu.
Ile można czekać!.

/???

Amelia

//ulica

weszła do motelu ale nie widziała nikogo przy ladzie. Zadzwoniła dzwonk iem stojącym na niej i czekała na obsługę

Cara

Cara wypadła z kantorka i stanęła przy ladzie - Tak? - uśmiechnęła sie grzecznie - W czym mogę pani pomóc?

Amelia

Amelia spojrzała na kobietę.szybka opsługa
-Chciałabym na jakiś czas wynajć pokój. Jestem tu po raz pierwszy więc przy okazji zapytam gdzie można dobrze zjeść?