Motel "U Selene"

Isten

// z Ulicy

Isten pokiwał głową, patrząc swym doskonałym wzrokiem na budynek.
- Z zewnątrz wygląda całkiem, całkiem - powiedział do swej nowej znajomej.

Leah

-Seeleeenee! -prawie krzyknęła kiedy znaleźli się w recepcji.
-Ona nie dosłyszy...-uśmiechnęła się do towarzysza- Dlatego pamiętaj, żeby zawsze mówić do niej głośno... -puściła oczko w jego kierunku.

Isten

- Rozumiem - uśmiechnął się jeszcze szerzej niż przed chwilą. - Dobrze, że chociaż nie będzie chociaż mnie słyszeć kiedy śpiewam. Robię to często - zaśmiał się.

Leah

-Śpiewasz? -spojrzała na niego z zainteresowaniem- Nie przestajesz mnie intrygować... A znamy się dopiero parę minut...-powiedziała, kiedy staruszka wyszła do recepcji.
-Poookój dlaaa tego Paaanaa... by się przydał...-wymówiła powoli i wyraźnie a kobietka obdarzyła ich pięknym uśmiechem.
-Nie możesz zabrać go do domu, bo jest tam Twoja matka? -zapytała z iskierkami w oczach staruszka. Leah zaczerwieniła się.
-Akurat tym razem nie o to chodzi Selene...-wymamrotała.

Isten

- Jestem turystą, proszę pani - rzekł do starszej kobiety. - Ta sympatyczna dziewczyna mi pomogła - dodał. - Jeśli pani znalazłaby coś dla mnie, byłbym bardzo szczęśliwy - lekko pochylił głowę.

Leah

-Jestem stara... ale to nie znaczy, że głupia...-zmierzyła mężczyznę jeszcze bystrym wzorkiem i podała mu klucz do pokoju i kartkę do podpisu.
-Ten ma przynajmniej klasę.... Tzn tak wygląda...- rzuciła kiedy z pokoju obok rozbrzmiał dźwięk, obwieszczający początek starego jak świat serialu. Staruszka puściła oczko do z lekka zażenowanej Leah i wyszła do swojej kanciapki zamykając za sobą drzwi.
-Ja....-zaczęła dziewczyna starając się jakoś wytłumaczyć..

Isten

- Spokojnie, nie musisz nic mówić - Isten wziął do ręki klucz. - Mam nadzieję, że uda mi się tobie jakoś odwdzięczyć za pomoc.

Leah

-Możesz ją pogryźć...-zaśmiała się nerwowo. Kobieta wyraźnie ją poirytowała. Spojrzała na Istena zastanawiają się, czy oby nie powinna już iść.

Isten

Dzięki, ale ludzi nie gryzę - zaśmiał się w myślach.
- Dziękuję jeszcze raz za pomoc. Mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy. W dzisiejszych czasach ciężko jest spotkać naprawdę życzliwych dla obcych ludzi.

Leah

-Jasne... -mruknęła dziewczyna i wspięła się na palce by pocałować mężczyznę w policzek.
-Mam nadzieję, że ta stara prukwa da Ci żyć.. -zaśmiała sie.

Isten

- Jakoś sobie poradzę - zachichotał. - Miło cię było poznać - skłonił się uprzejmie. - Do zobaczenia - pożegnał się i wszedł po schodach na górę, by w końcu znaleźć się w swoim pokoju.

Leah

-Wzajemnie...-odpowiedziała i wyszła z budynku.

/wsioo gdzies xD

Alice Cullen

// port angeles / galeria handlowa

Alice zatrzymała samochód przed małym motelikiem. Pomogła Istenowi wydobyc z bagażnika zakupy. Skinęła na Ann i Skylera.
- Kochani, chwilowo umieszczę Was tutaj. Isten oprowadzi Was po okolicy. Musze przygotować Carlise'a na wasze odwiedziny - uśmiechnęła się przepraszająco. - Spotkamy się jutro, dobrze?
Wprowadziła ich do moteliku. Jakaś dziewczyna wyszła z zaplecza.
- Dobry wieczór - Alice uśmiechnęła się - Odwiedzili mnie przyjaciele. Chciałabym wynająć dla nich dwa pokoiki na kilka dni. Mamy jeszcze remont w domu i... - urwała widząc zrozumienie w oczach dziewczyny.
- Nie ma problemu. Babcia ma jeszcze kilka wolnych pokoi - dziewczyna położyła dwa klucze na ladzie.
Alice uśmiechnęła się z wdzięcznością.
- Ann... Sky... przylecę jutro, dobrze? Musze iść już.... - ucałowała Ann Marie, dygnęła lekko Skylerowi, przytuliła Istena i w podskokach wyszła na zewnątrz. Myśli zaprzątał jej już tylko Jasper. Pomachała mu i wskoczyła do samochodu. Ruszyła szybko i pognała w stronę domu.

// rezydencja cullenów / garaż

Jasper Hale

/port angeles/ galeria handlowa

Zatrzymał auto i uwaznie sledził Alice. Nie mogł sie doczekac kiedy znowu beda w domu. Zauwazył jak szybko wyszła z motelu i zwinnie zasiadła i odpaliła silnik. Ruszył za nia.

/posiadłosc Callenow

Anna Marie

| Mała galeria handlowa

Anna Marie dokładnie rozejrzała się po pomieszczeniu. Całkiem przyjemnie pomyślała. - Dziękujemy i niczym się już nie przejmuj - uśmiechnęła się w stronę odchodzącej Alice - Do zobaczenia !

Isten

/Małą galeria handlowa

- Pa - Isten uśmiechnął się do Alice. - Mamy pokoje obok siebie - rzekł do Ann kierując się na górę. - Gdybyś czegoś potrzebowała, albo chciała porozmawiać, daj znać! - usmiechnął się przyjaźnie. - Gdy nie pada, siedzę w nocy na dachu, tak między północą, a trzecią. Miłe miejsce do rozmyślań. I teraz będę sobie grywał na gitarze, więc jakbym ci przeszkadzał, to powiedz.

Anna Marie

- A masz pewnie co rozmyślać.. - Anna Marie uśmiechnęła się kącikiem ust. - Dziękuję za zaproszenie - odrzekła - Muzyka mi nigdy nie przeszkadza. Uczyłam się nawet grać na pianinie i skrzypcach, ale raczej mi to nie wychodzi .. - mówiła wchodząc na górę po schodach.

Isten

- Fortepian albo pianino... - rozmarzył się. - Uwielbiam na nich grać. Ale nie mam możliwości, przy moich podróżach. No, czasem gdzieś okazyjnie... A gitarę mogę mieć. Chciaż tyle - powiedział zadowolony. - Naprawdę, gdybyś chciała pogadać, jestem bardzo chętny. Wiesz gdzie mnie szukać jakby co. Do zobaczenia - pożegnał się, zatrzymując przy drzwiach do swojego pokoju.

Anna Marie

- Ja miałam skrzypce i panino w moim pokoju w Volterze. - odpowiedziała mu krótko Anna Marie i pożegnała się. - Więc który masz pokój ? - po chwili zwróciła się z pytaniem do Skylera, by nawiązać z nim jakiś kontakt.

Gość

Rey podszedł do lady i poprosił o 2 pokoje. Kobieta uśmiechnęła się wręczając klucze. Rey opłacił oba pokoje na dwa tygodnie i bez słowa poczłapał po schodach.

/Pokój Reymonda

Anna Marie

Długo jeszcze będzie tak myśleć ? Pewnie nawet nie zorientuje się jeśli odejdę.. pomyślała Anna Marie spoglądając na chłopaka. Nie czekając już na odpowiedź Skyler'a, który zachowywał się jakby był nieobecny ruszyła w kierunku swojego pokoju. Jednak w pewnym momencie dziewczyna usłyszała skrzypienie schodów i wychyliła się. Ktoś wchodzi na górę. To na pewno jakiś człowiek, ale .. po co mi to wiedzieć?By nie wystawiać swojej silnej woli na próbę błyskawicznie przestała oddychać by żaden zapach nie dostał się do jej nozdrz. Podejdź bliżej, przecież nic ci się nie stanie jeśli to zrobisz.. - instynkt kierował jej umysłem. Na to już nic nie dało się poradzić. U szytu schodów stał już wysoki mężczyzna z bójną czarną czupryną, który szybko wszedł do pokoju, a zaraz po nim ruda dziewczyna idąca w jego ślady..

Junette Kowalska

June spenetrowała wzrokiem dziewczynę
- Wygląda sympatycznie Pomyślała wchodząc po schodach za Reymondem. - Rey Zabrał oba klucze, znowu będę musiała go prosić... niech to szlag! Zaklęła w duchu. Dlaczego w kawiarence był tak brutalny? A zaraz po tym... hm...
zamyśliła się.
Jeszcze raz spojrzała na dziewczynę, tym razem zwracając uwagę tylko na jej wygląd. delikatnie uśmiechnęła się w jej stronę by zaraz zniknąć za drzwiami do pokoju Reymonda

/pokój Reymonda

Anna Marie

Anna Marie spojrzała na zamykające się drzwi z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Coś jej nie pasowało. Miała wrażenie jakby deja vu przemknęło jej przed oczyma. Opuściła lekko powieki , poczym stanowczo nacisnęła na klamkę do swojego pokoju.

| Motel 'U Selene' | Pokoj Anny Marie

Gość

To tutaj? - Carrie zapytała Istena - Można tutaj bezpiecznie mieszkać? - Jeszcze mi tego brakuje...Problemy Co ten Syriusz mi zrobił Czy Istenowi można zaufać - jej pomure rozmyslania odbiły sie na twarzy seria stroskanych min każdą za jeden problem....

Isten

/Ulica

- Tak, to bezpieczne miejsce - zapewnił dziewczynę Isten. Zadzwonił po krewną właścicielki, by można było zarezerwować pokój dla niej. - Mnie nie musisz się obawiać - powiedział do dziewczyny. - Mam nadzieję, że wkrótce będziesz się mogła o tym przekonać.

Gość

/próg przed drzwiami
Mam nadzieję - powiedziała i zawachała się - Czy moglibyśmy jutro ze sobą porozmawiać? Obiecaleś mi... - zawachała sie - to znaczy... chciałabym się czegoś... dowiedzieć. - Co ja robię, co ja robię jakieś błędne koło... - myślała wchodzac do hotelu

Isten

- Oczywiście, że mozemy porozmawiać. Kiedy chcesz. Jeśli się chcesz dowiedzieć pytaj - powiedział do dziewczyny. - Chodź, załatwisz formalności i odprowadzę cię do pokoju - powiedział, gdy zjawiła się kobieta, przywołana przez niego.

Gość

Prowadź....- mrukneła. Była zszokowana uprzejmością znajomego... Zrobiło jej sie miło na sercu - Czy będę miała własny pokój?- zapytała i spojrzała na niego

Isten

- Oczywiście - uśmiechnął się ciepło do niej. Gdy dostała już klucz do swojego pokoju, poprowadził ją na piętro. - Pokój jest bardzo przytulny. Ja jestem zadowolony z pobytu tutaj.

Isten

/Pokój Istena

- Ślicznie wyglądasz - powiedział do dziewczyny Isten, gdy po chwili znowu się spotkali. - Do twarzy ci w tym kolorze - dodał.

Gość

Acha...- mrukneła i popatrzyła na siebie z wątpiacą miną - Tobie też nieźle.... - podrapała sie za uchem - Gdzie idziemy?

Isten

- Proponuję prosto przed siebie - roześmiał się. - Ale może pójdziemy w innym kierunku, niż szedłem wczoraj. Zobaczymy co jest po drodze ciekawego.

Gość

W takim razie przed siebie. Kiedy wychodził złapała go za rękaw Odwrócił sie i spojrzał na nią. - No... - wbiła wzrok w ziemię zawstydzona - Boje sie że się zgubie... -Puściła.

Isten

- Nie bój się - powiedział łagodnie. - Nie zgubisz się. Ja na to nie pozwolę - rzekł poważnie.

/Ulica

Gość

Prowadź...- czuła ze krew żywiej w niej krąży.

Gość

Spojrzała na niego a Isten wcale chyba nie miał zamiaru ruszyć - Co jest? - zapytała Co też on tam widzi...? Mieliśmy isć na spacer....

Isten

- Możemy iść - powiedział cicho i zszedł po schodach na dół. W drzwiach grzecznie ją przepuścił i razem poszli na spacer.

/Ulica

Gość

Odetchneła z ulgą chociaż jeszcze do końca nie wiedziała co ja czeka w tym nieznanym miasteczku. Poszła za Istenem....

Junette Kowalska

June z ulgą wyszła z czarnego porshe, nie lubiła samochodów, mimo to podróż była w miarę przyjemna. Tuż za ladą był niewielki drewniany schowek.
- Tu będziesz bezpieczny. Uśmiechnęła się i zdjęła walizkę z bagażnika.
- Mój pokój to ten pierwszy z prawej. Powiedziała towarzyszce wchodząc po schodach. Jest to jeden z tych większych pokoi, jest tam też łazienka i niewielki panel kuchenny. Jak narazie, wystarczy. Obdarzyła Chiarę promiennym uśmiechem.