Pokój nr.1

Anastasia

Pokiwała głową.
- Postaram się - odpowiedziała spokojnie. Siedziałaby tak dalej gdyby nie to że przysunął się do niej i położył rękę na jej ramieniu.
Przytuliła się do niego lekko.
- Nawet nie wiesz jak ten dar mi wszystko utrudnia... - powiedziała cicho i oparła głowę o jego ramię. Były takie chwilę w których wolałaby nie mieć żadnego daru...

Bastian Martínez

Objął ją ramieniem nie odzywając się kiedy oparła o niego głowę. Siedzieli tak jeszcze przez chwile kiedy nagle on wypalił z uśmiechem na ustach:
- Naprawdę wyglądam na 5 lat? - Chciał jak najszybciej zmienić temat. Nie chciał żeby dziewczyna siedziała smutna.

Anastasia

Słysząc jego pytanie zaśmiałą się cicho po czym bardzo delikatnie na niego spojrzała. Przechyliła lekko głowę.
- Wiesz, jakby się tak lepiej przyjrzeć... -zażartowała śmiejąc się wesoło. Zaczęłą go delikatnie łaskotać po boku.

Bastian Martínez

Uśmiechnął się szeroko kiedy poczuł jej rękę na swoim boku. - Nie mam łaskotek. - powiedział po czym wysunął w jej kierunku język. Zaśmiał się i sam zaczął ją łaskotać.

Anastasia

Zrobiła smutną minkę.
- No wiesz co ... - wywróciła lekko oczyma.
Gdy poczuła jak ją łaskocze nadal lekko się do niego przytulając zaczęła się wyginać i to tak że oboje wylądowali na podłodze. Cały czas śmiała się wesoło. Gdy tak leżeli znów lekko go potargała po czym pokazała mu język.

Bastian Martínez

Zaśmiał się głośno spadając na ziemię. Po raz kolejny poczuł dłonie targające go po włosach. Złapał dziewczynę za nadgarski i przycisnął je jedną ręką do ziemi nad jej głową. Drugą zaczął znów ją łaskotać.
- Znowu zaczynasz? - zapytał śmiejąc się.

Anastasia

Cały czas się śmiałą.
- Jaaa ? Niee - czując jak ją znów łaskocze znów zaczęła się śmiać.
Zaczęła wić się lekko po podłodze próbując się mu wyrwać. Cały czas się jednak śmiała.

Bastian Martínez

Cały czas przytrzymywał jej ręcę śmiejąc się. - Słaaabiutka jesteś. - pokazał jej język kiedy próbowała się wyrwać. - Masz dość? - zapytał widząc jak się wiję nie przestając jednak łaskotać.

Anastasia

Cały czas śmiała się bo jakże inaczej..
- Tak - odpowiedziała stanowczo przez śmiech.
Coraz bardziej sie wierciła byle by ją puścił.

Bastian Martínez

- Hmmm....No nie wiem czy sobie zasłużyłaś żeby Cię tak poprostu puścić... - uśmiechnął się szeroko i udawał że się zastanawia.
Po kilku minutach jednak przestał ją łaskotać i usiadł obok szczerząc się od ucha do ucha. Pokazał jej jeszcze język, podniósł się i stanął centralnie nad nią dalej się uśmiechając. Wyciągną rękę w jej kierunku aby pomóc dziewczynie wstać. - Chyba powinienem się przebrać. - zaśmiał się spoglądając na mokre ubranie które przecież wciąż miał na sobię.

Anastasia

Śmiała się a gdy w końcu dał jej spokój. Gd wyciągnął do niej rękę ta ją ujęła lecz zamiast wstać pociągnęła go do siebie ta żeby upadł, nic jednak sobie nie robiąc.
- powinieneś... -spojrzała na swoją koszulę po czym znów go lekko potargała.
- a ja przez ciebie chyba też - powiedziała niezbyt zadowolona. Pokazała mu język po czym wstała i wyciągnęła do niego dłoń. Cóż, jej koszula nie była chyba ąz ta mokra...

Bastian Martínez

Upadł na ziemię obok Anastasii i poczuł dłoń targającą jego włosy. Skrzywił się lekko. Chwycił rękę stojącej już dziewczyny i podniósł się. - Myślisz? - zapytał chwytając ją za rękę i przyciągając do siebie. Przycisnął dziewczynę do swojej mokrej koszulki i uśmiechnął się szeroko obnażając zęby.

Anastasia

- Bastian! - pisnęła. Nawet nie miała już chyba nic przy sobie na zmianę. Stała jednak grzecznie w jego objęciach.
- Jak tak możesz ?! Nie mam już nic na przebranie - powiedziała oskarżycielsko. Nie miała jak patrzeć mu w oczy ponieważ był trochę wyższy. Stała tak w miarę spokojnie, czekając aż będzie mogła zrobic jakis ruch.

Bastian Martínez

- Słucham? - zapytał ze śmiechem kiedy krzyknęła jego imię. Przycisnął ją do siebie jeszcze mocniej.
- No trudno. - powiedział słysząc jej słowa. Odsunął od siebie dziewczynę delikatnie i spojrzał na jej twarz. Gdy zobaczył jej minę zaśmiał się cicho. - Ej no. Może ciut uśmiechu? - wyszczerzył się do niej. Palcami delikatnie uniósł konciki jej ust i zaśmiał się znowu.

Anastasia

Uniosła lekko brew.
- Trudno ? To nie ty będziesz chodził mokry przez kilka godzin - Udałą ze jest na niego wielce obrażona. Gdy ją puścił odetchnęła z ulgą.
- W końcu mogę oddychać - powiedziała spokojnie ciesząc się powietrzem. Gdy zaczął mówić coś o uśmiechu uznała że może być tak łaskawa i delikatnie uniosła kąciki ust do góry.
- Pasuje ? - spytała unosząc lekko jedną brew do góry.

Bastian Martínez

- Szarpnełaś się, nie ma co. - widząc jej "uśmiech" skrzywił się delikatnie.
- Kilka godzin? Przecież to wyschnie raz dwa. W końcu masz koło siebie chodzący piecyk... - zaśmiał się rozkładając szeroko ręce. Zauważył jej obrażoną minę. - Jak chcesz...- mruknął kładąc się na łóżku. Skrzyżował ręcę na piersi i przybrał podobny wyraz twarzy. - Zagram w twoją grę.. - pomyślał udając obrazę.

Anastasia

Zastanowiła się chwilę po czym uśmeichnęła się już normalnie,wesoło.
0 W takim razie masz się natychmiast przebrać - powiedziała wesoło patrząc na niego. Widząc że się "obraził" Usiadła na nim okrakiem by patrzył na nią.
- Za co się gniewasz ? - spytała słodkim tonem i próbowała powolutku odkrzyżowac mu ręce.

Bastian Martínez

Poczuł jak dziewczyna siada na nim ale starał się na nią nie patrzeć, w końcu miał być obrażony. Skierował wzrok w jakiś punkt nad swoją głową i próbował się nie zaśmiać ani nawet uśmiechnąć. - Za nic. - odpowiedział naburmuszonym tonem. Dał sobie zorkrzyżować ręcę. Czuł że zbiera mu się na śmiech ale dalej nie zmieniał wyrazu twarzy.

Anastasia

Uśmiechnęła się cwanie.
- No weeeź.... - powiedziała słodkim głosem.
- będziesz się obrażać na mnie ? Taka niewinną istotkę ? - spytała smutnym tonem. Patrzyła cały czas na niego ze słodkim uśmiechem. Zaczęła delikatnie jeździć ręką po jego torsie, tak dla żartu.

Bastian Martínez

Nie wytrzymał i parsknął śmiechem. Podniósł się delikatnie na łokciach i spojrzał dziewczynie w oczy. - Niby jaką? - zapytał z uśmiechem na ustach. Uniósł brwi i spojrzał na nią rozbawiony. - Bo chyba się przesłyszałem. - dodał cwanym głosem.

Anastasia

Nadal uśmiechała się słodko i spojrzała mu deliatnie w oczy.
- Taką niewinną, miłą grzeczną... - powiedziała nadal słodkim głosikiem. Znów zaczęła delikatnie jeździć dłonią po jego torsie, pozostawiając niezmieniony wyraz twarzy.

Bastian Martínez

Jedna z brwi uniosła się znów ku górze kiedy mówiła. Potakiwał z kpiącym uśmieszkiem na ustach przy każdym wypowiedzianym słowie dalej spoglądając jej w oczy. - Oczywiście.. - mruknął.
Poczuł dłoń przesuwającą się po jego klatce piersiowej. Uśmiechną się delikatnie przyglądając się uważnie dziewczynie.

Anastasia

Nadal patrzyła mu w oczy ze słodką minką.
- nie wierzysz ? - spytała unosząc jedną brew ku górze, nadal jednak uśmiechając się słodko. Nie przestawała wykonywać swojej czynności.
- ja jestem przeciez takim aniołkiem... z różkami - uśmechnęła się cwanie nadal patrząc mu w oczy.

Bastian Martínez

- Taak... - podniósł się jeszcze troche wyżej opierając się na jednej ręce. - Chyba nawet je tu widze... - uśmiechnął się lekko wplątując palce w jej włosy. Po chwili zjechał otwartą dłonią na łopatkę i przekręcił delikatnie głowę na bok. - Ale rzadnych skrzydełek. - dodał - Chyba jednak bliżej Ci do diabełka..-zaśmiał się cicho zabiarając rękę i opadając na łóżko. Jeszcze przez chwilę nie odrywał od niej wzroku po krótkim czasie jednak przeniósł go na sufit i uśmiechną się.

Anastasia

Zaśmiała się cicho.
- Bo one są takie na pilota - powiedziała żartem i znów się zaśmiała.
- I Ty też nie jesteś aniołkiem - powiedziała wesoło i pokazała mu swój śliczny język. Patrzyła cały czas na niego.
- Sexy jest ten sufit, nie ? - spytała znów żartem i znów zaczęła się śmiać.

Bastian Martínez

Zaśmiał się dalej patrząc na sufit. - Jak to nie? - zapytał wesoło uśmiechając się do niej. - Przecież jestem niewinny, miły i grzeczny. - powiedział udając jej poprzedni ton.
- Hmm...raczej nie gustuje w betonie...- zaśmiał się cicho - Bez urazy. - rzucił poważbym głosem spoglądając w górę, na sufit.

Anastasia

Zaśmiała się z jego wypowiedzi.
- Taak, na pewno. A kto chciał mnie utopic ? - spytała żartem. Wiedziała ze nei miał takich zamiarów ale podroczyć zawsze sie mogła. Nadal jeździła ręką po jego torsie, tak z nudów.

Bastian Martínez

Podniósł się odrobinę dość szybkim ruchem ale tak żeby nie spadła. Spojrzał jej w oczy i trochę zmrużył powieki. - Nie wiem..Kto? - zapytał głupio i wyszczerzył się do niej. Przekręcił głowę na bok i uniósł brwi przyglądając się dziewczynie.

Anastasia

Zmurużyła lekko oczka.
- Taki pewien toś kto robi mi za krzesło - powiedziała wesoło z lekkim uśmiechem na twarzy.
- I żeby tak chcieć mnie taką super osobę utopić - pokręciła głowa z niedowierzaniem po czym zaśmiała się.

Bastian Martínez

Wywrócił oczami udając że się zastanawia. - Nie kojarze gościa. - wypalił poważnym tonem kręcą głową.
- Jaką znowu super osobę? Przeż mówiłaś przed chwilą że chciał utopić Ciebie. - powiedział drapiąc się po głowię i robiąc głupią minę. Uśmiechnął się szeroko i pokazał jej język.

Anastasia

Trzepnęła go lekko w głowę śmiejąc się wesoło.
- Nie ważne pustaku - powiedziała żartem i znów poczochrała go po głowie.
Zrobiło jej się zimno od jej mokrej koszuli więc wstrząsnął nią mocny dreszcz.

Bastian Martínez

- Ej! Ja sobie wypraszam tego pustaka! - powiedział obrażonym tonem. Ale już po chwili śmiał się kiedy poczochrała jego włosy.
Zauważył że się zatrzęsła i zerknął na jej koszulę. Była trochę mokra. - Chcesz coś suchego? - zapytał

Anastasia

Przyjrzała mu się uważnie.
- no tak... To będziesz cegłą ! - zaśmiała się znów mierzwiąc mu włosy. Trochę ? Cóż, to chyba nie było odpowiednie słowo.
- Nie, nie kłopocz się - powiedziała cicho lecz niestety znów lekko zatrzęsła się. Nie chciała robić mu kłopotów. Uśmiechnęła się do niego wesoło. Cóż, jak tak na nim siedziała to chociaż ciepło było jej w tyłek [xD]

Bastian Martínez

- To ja już wolałem tego pustaka...-mruknął cicho patrząc na nią z pod byka.
Uśmiechnął się pod nosem i pokiwał głową z dezaprobatą. Podniósł ją delikatnie i posadził obok siebie. Sam wstał i podszedł do szafeczki w której leżały teraz jego rzeczy. Wyjął z niej jakąś czystą koszulkę i rzucił w kierunku dziewczyny. Przy okazji wyjął też suche ubranie dla siebie. Wyszedł do łazienki rzucając krótkie "Zaraz wracam". Przebrał się cały zostawiając mokre ciuchy gdzieś na podłodze. Gdy wrócił do pokoju zastał dziewczynę już przebraną. Zaśmiał się cicho na jej widok. - No tak...'ciut' za duża co nie?

Anastasia

Wywróciła oczami. Cóż, nie miała nic do gadania więc gdy wszedł założyła jego koszulkę która była dla niej prawie jak sukienka. Swoją koszulę powiesiła na grzejniku by wyschła.
- Tak troszeczkę - przyznała z żartem i znów usiadła na łóżku. Jakoś polubiła ten mebel który był miękki i wygodny.

Bastian Martínez

- Cuż..trzeba było więcej jeść..może być urosła. - pokazał jej język i przyglądał się jej jeszcze przez chwilę z rozbawieniem. Usiadł obok Anastasii. - Cieplej Ci już?- zapytał.

Anastasia

Udała ze się śmieje.
- naprawdę śmieszne - posłąłą mu lekko wredne spojrzenie.
- To Ty jesteś za duży - zaśmiała się cicho a słysząc jego pytanie znów śmiesznie wywróciła oczami.
- Tak. - odpowiedziała spokojnie.

Bastian Martínez

- Nie jestem za duży...-powiedział śmiesznie marszcząc nos-Jestem w sam raz.- i znów pokazał jej język.
- To dobrze...- odparł kładąc się na łóżku, nogi pozostawił jednak po za nim. Podłożył ręcę pod głowę,przymknął oczy i westchnął cicho.

Anastasia

Uśmiechnęła się do niego a gdy położył się przyglądała się mu w milczeniu/
po kilku dłuższych minutach spojrzała na zegarek.
- Może pójdę już do siebie ? W spokoju odpowczniesz - spytała w sumie nei chcąc odchodzić ale jak widać był śpiący..

Bastian Martínez

Otworzył oczy i spojrzał na Anastasię. Podniósł się wpierając na rękach.
- Wcale nie jestem zmęczony. - odparł spokojnie - Nie musisz nigdzie iść. - uśmiechnął się delikatnie cały czas się jej przyglądając.