Pokój nr.1

Bastian Martínez

Stanął przed drzwiami pokoju nr.1, otworzył je i wszedł.
Rzucił plecak na ziemie a sam skoczył na łóżko i momentalnie zasnął.

Bastian Martínez

Rzucił nieprzytomne spojrzenie w strone okna.-Śnieg?-Uśmiechnął się szeroko i w żółwim tempie wysunął z łóżka. Przeciągnął się mrucząc cicho. Ruszył w stronę łazienki. Zrzucił ubranie i wszedł pod prysznic odkręcając lodowatą wodę. Umył dokładnie całe ciało po czym wyszedł i ubrał się wycierając uprzednio ręcznikiem. Przeszedł przez pokój biorąc kluczyk ze stolika. Zamknął drzwi do pokoju nr.1 i wyszedł na ulicę.

//ulica[?]//

Bastian Martínez

Wszedł do pokoju zatrzaskując za sobą drzwi. Zsunął z siebie porwaną koszulkę a następnie spodenki. Po chwili obie częsci garderoby rzucił na podłogę w łazience. Podszedł do plecaka przy łóżku i wyciągnął z niego ubranie. Założył dzinsy i T-shirt. Rozejrzał się za swoją czarną bluzą. Przetrząsną cały pokój znajdując ją w końcu z łazience.
Z pod łóżka wyciągnął mały plecaczek i założył go na plecy, wkładając do niego wcześniej telefon i portfel. Wyszedł z pokoju zamykając drzwi na klucz i chowając go do kieszeni.

//jeszcze nie wiem gdzie dokładnie//

Anastasia

/ulica

Anya weszła do pokoju Bastiana i rozejrzała się.
Był przyjemny. Położyła torby na jakimś krześle a sama usiadłą na łóżku które nawiasem mówiąc było wygodne i miękkie.
Uśmiechnęła się lekko do chłopaka.

Bastian Martínez

//ulica//

Wpuścił dziewczynę do swojego pokoju po czym przymknął za nimi drzwi. Zapalił światło i potrzedł do okna aby je zamknąć. W tym czasie dziewczyna zdąrzyła usiąść na jego łóżku. Wziął jedno z krzeseł i przestawił bliżej wyrka. Usiadł na nim tak że oparcie znalazło się z przodu i oparł na nim ręcę. Spojrzał na Anastasię i uśmiechnął się do niej. Przypomniał mu się moment w sklepie kiedy podszedł do nich tamten chłopak. - Kim był..znaczy kim JEST Ean? - zapytał marszcząc brwi.

Anastasia

- jest zmiennokształtnym. Nie wiem zbyt dużo na ich temat ale na pewno nie są nieśmiertelni i zmieniają się w zwierzęta.. - odpowiedziała spokojnie patrzac na niego.
- jesteś w którejś ze sfór? - o wilkach wiedziała dużo bo przecież wiele ich łączyło. Uśmiechała się cały czas lekko.

Bastian Martínez

- Nie. - odpowiedział stanowczo posyłając jej uśmiech - Raczej nie zniósłbym tego latania na każde zawołanie alfy.
Przyglądał się jej z uwagą. - Nigdy nie spotkałem się z kimś takim jak Ean. - Zamyślił się.

Anastasia

Pokiwała tylko głową.
- NI ejest ich zbyt wielu. Dziedziczą swą umiejęstność po jednym z rodziców... Więcej nie wiem- czuła się prawie jak na przesłuchaniu mimo to nadal się uśmiechała.

Bastian Martínez

- Rozumiem. - odparł pokiwawszy głową. Oparł ją na rękach i spojrzał dziewczynie w oczy uśmiechając się. - Nie odpowiedziałaś mi czy lubisz śnieg. - zmnienił temat pokazując jej język. Był pewien że wyglądał teraz jak mały chłopiec.

Anastasia

Zaśmiała się.
- Lubię śnieg ponieważ kojarzy mi się z Rosją... - uśmiechnęła się do wspomnień... Tyle dobrych dni wiązało się jej ze śniegiem...Kuligi...Święta w gronie jej rodziny...rodziny carskiej...
W końcu powróciła do normalności. Uśmiechnęła się do chłopaka i zmierzwiłą mu włosy, ot tak dla żartu.

Bastian Martínez

Uśmiechnął się szerzej słysząc jej śmiech.
Zmarszczył śmiesznie nos kiedy dziewczyna sięgnęła jego głowy by zmierzwić mu włosy. - Ej! - Jęknął tłumiąc śmiech i przekszywiając na bok głowę jak szczeniaczek(xd).

Anastasia

W odpowiedzi tylko pokazała mu język i zaczęła jeszcze bardziej targać jego włosy. Podobał się jej ich odcień. Kruczo czarne, ciemniejsze niż noc...
Po dłuższym czasie dała mu jednak spokój i zaśmiała się na widok jego miny.
- Noo... Uśmiechnij się - poprosiła nadal się śmiejąc.

Bastian Martínez

- Nieee..- odpowiedział udając obrażonego. Jego wyraz twarzy przypominał dziecko któremu ktoś zabrał lizaka. Skulił się bardziej na krześle i spojrzał na dzieczynę z pod byka śmiejąc się w duchu.

Anastasia

Nadal cicho chichotała.
- No weeź - zrobiła słodka minkę i uśmiechnęła się słodko. Wstałą i przytuliłą się do niego przez krzesło.
- nie gniewaj się - poprosiła nadal cicho się śmiejąc.

Bastian Martínez

Odwrócił od niej głowe nadal twardo utrzymując ten sam wyraz twarzy.
Po chwili jej włosy były tak samo rozczochrane jak jego a Bastian uśmiechał się z triumfem.

Anastasia

Pisnęła cicho.
- Ejj!! - szturchnęła go mocniej i zrzuciła z krzesła.
- To nie fair!!! - zaśmiała się i rzuciła w neigo poduszką z łóżka a sama usiadła an nim [o łóżko chodzi xD] jej włosy przypominały stóg płonącego siana więc ułożyła je jakoś rękami. Założyłą ręce na piersi robiąc niby urażoną minę.

Bastian Martínez

Spadł z krzesła na ziemię.Usiadł krzyżując nogi i spojrzał na dzieczynę.
- Wszystkie chwyty dozwolone. - zaśmiał się po czym pokazał jej język. Nim zdążył go schować dostał w twarz poduszką. Skrzywił się lekko i podniósł poduszkę które odbiwszy się od niego wylądowała pół metra dalej. Popatrzył jak dziewczyna poprawia włosy i odrzucił ją w jej stronę. Trafił celnie prosto w głowę znów trochę psując jej fryzurę. Szeroki uśmiech zawitał na ustach chłopaka poraz kolejny.

Anastasia

Spojrzała na niego niby poważnie lecz już się śmiała.
- Bastian! - pisnęła tylko i odrzuciła poduszkę w jego stronę po czym znów lekko poprawiła włosy. Gdy nie patrzył w jej stronę "rzuciła " się na niego sprawiajac że leżał na podłodze a ona na nim. Usiadła na nim i znów zaczęła go niemiłosiernie targać.
- Masz za swoje - zaśmiała się nadal niszcząc mu fryzurę.

Bastian Martínez

Zaśmiał się głośno kiedy pisnęła i znowu w niego rzuciła.
Poduszkę udało mu się złapać w locie ale zanim zdążył cokolwiek z nią zrobić pewna nie duża osóbka sprawiła iż po raz drugi leżał na podłodze. Na ponowne targanie jego włosów zareagował tak samo jak wcześniej. Zmarszczył nos, przyknął oczy i nie ruszał się czekając aż przestanie. Kiedy tak się stało gwałtownie wstał unosząc dziewczynę razem z sobą. Przerzucił ją sobie przez ramię. Jako wilk był bardzo silny a ona lekka więc nie sprawiło mu to kłopotu.
- Przeproś! - krzyknął śmiejąc się.

Anastasia

Cały czas śmiałą się wesoło.
- To Ty zacząłeś !! - powiedziała śmiejąc się wesoło. Czuła się teraz jak jakiś leciutki worek co dodatkowo ją bawiło. Dała mu lekkiego klapsa w tyłek żeby ją postawił. Zaczęła lekko mu się kręcić jednak gdy pomyślała o upadku przestała.
- i dokąd mnie zawleczesz? - spytała nadal wesoło uśmiechając się od uch do ucha.

Bastian Martínez

-Ja?! A kto zaczął mnie czochrać?! - krzyczał wciąż się śmiejąc. Przytrzymał ją mocniej kiedy zaczęła się kręcić, wolał jej nie upuścić.
-Hmmm...- zastanowił się przez chwilę - No wiesz możesz wylądować w śniegu jeśli chcesz. - wywalił do niej język - Ewentualnie jest jeszcze lodowata woda pod prysznicem. To jak? Przepraszasz? - uniósł brwi i dalej uśmiechał się od ucha do ucha.

Anastasia

Zaśmiała się wesoło. Bawiły ją te jego propozycje.
- Ale to Ty zacząłeś!! Ja tam jestem taką grzeczną dziewczynką i nigdy nie zaczynam - powiedziała nadal lekko chichocząc. Zastanowiła się którą propozycję wybrać po czym zaśmiała się majac swój plan w głowie.
- To ja poproszę wersję z prysznicem - cały czas uśmiechała się wesoło.

Bastian Martínez

- Yhyym. Kiedy śpisz i o jeść nie wołasz. - odpowiedział na wypowiedź o "grzecznej dziewczynce". Zaśmiał się i spojrzał na dziewczynę. - A proszę Cię bardzo. - ruszył w kierunku drzwi od łazienki i otworzył je.

Anastasia

Śmiała się tylko z niego.
- NIe wierzysz? - spytała unosząc jedną brew. Widząc jak idzie do łazienki grzecznie zwisała mu z ramienia.
- aj się wody nie boję - zaśmiała się wesoło widząc jak odkręca wodę. Akurat w kieszeniach nie miała nic cennego więc co jej zaszkodzi..

[wesołych świąt !!! Już 24 Grudnia Smile

]

Bastian Martínez

- Jakoś nie bardzo. - odpowiedział odkręcając kran. Z prysznica poleciała zimna woda. - Serio? - zapytał stawiając ją na krawędzi brodzika. Wystarczyło tylko lekko ją pchnąć. Uśmiechnął się szeroko. - Ostatnia szansa. Przepraszaj.

[Wesołych Świąt.;p]

Anastasia

Zaśmiała się.
-serio serio - powiedziała nadal się śmiejąc.
- Ty powinieneś przeprosić pierwszy - pokazała mu język. Gdy wepchnął ją pod prysznic nadal się śmiała. Złapała go za rękę żeby nie uciekł i przytuliła się do niego przez co był cały mokry. Znów zaczęła się śmiać nie puszczając go.
- i co teraz powiesz ? - spytała puszczając go gdy był już ostatecznie mokry.

Bastian Martínez

- Ej! - krzyknął ze śmiechem kiedy wciągnęła go za sobą.
Wyskoczył z pod prysznica kiedy tylko go puściła. Woda ściekała z niego jak z wodospadu więc już po chwili stał w wielkiej kałuży na środku łazienki. Skrzywił się kiedy woda spływająca z mokrych włosów przesłoniła mu widoczność. Przetarł oczy zaciśniętymi pięściami po czym wplutł sobie palce obu dłoni we włosy odginając się lekko do tyłu.
Zmierzył dziewczynę wzrokiem i zaśmiał się. Była tak samo mokra jak on. - I co zrobiłaś? - spytał wskazując na siebie wciąż się śmiejąc. Pokazał jej język.

Anastasia

Uśmiechnęła się cwanie.
- Ja ? Niiic - zaśmiała się na jego widok. Zakręciła wodę po czym zaszła go od tyłu by był zupełnie mokry i przytuliła się do niego.
- teraz jesteśmy kwita - puściła go i pokazała mu język.
Teraz cieszyła się że kupiła ciuchy na zmianę.

Bastian Martínez

Uśmiechnął się i pokiwał głową z dezaprobatą. Znów skrzywił się gdy go złapała. Zanim zdążyła zabrać ręcę złapał ją za nadgarstki i wciągnął sobie na plecy po czym wyniósł z łazienki do pokoju. - Powieniem Cię jednak wrzucić w ten śnieg. - pokazał jej język a potem westchnął - Alee mi się nie chce. - zaśmiał się i postawił ją na ziemi. A sam wskoczył na swoje łóżko i rozłożył się na nim. Podłożył ręcę pod głowę i zamknął oczy dalej się uśmiechając.

Anastasia

Zaśmiała się gdy wziął ją na plecy. Weszli do pokoju A Anya zgrabnie zeskoczyła z jego pleców.
- i dobrze że Ci się nei chce - pokazała mu język a gdy połozył się cały mokry na łóżku westchnęla.
- Nikt Ci nigdy nei powiedział że jak się jest mokrym i położy się na łóżku to będzie ono mokre ? - spytała żartem. Cóż, sama też ociekała wodą więc dywan [trochę] bardzo zamókł.

Bastian Martínez

- Hmm...nie, nie przypominam sobie. - odpowiedział poszerzając uśmiech ale nie otwierając oczu.

Anastasia

Już wystarczyło jej bycia mokrą.
- W takim razie leż sobie a ja się przebiorę - oznajmiła po czym wzięła swoją torbę i poszłą do łazienki zamykając oczywiście za sobą drzwi. Wyjęła jeansy, po czym zdjęła spokojnie swoje i założyła suche rzeczy. Tak samo postąpiła z bluzką, zdjęła ją i założyła koszulę przy której zostawiła dwa ostatnie guziki rozpięte. Włożyła mokre rzeczy do osobnej foliówki. Rozczesała palcami włosy by szybciej wyschły. Wyszła z lekkim uśmiechem i położyła torbę obok fotela na którym usiadła. Patrzyła na niego wesołym wzrokiem.
- masz zamiar cały czas tak leżeć ? - spytała żąrtem i założyła nogę na nogę. Przekręciła lekko głowę nadal się uśmiechając.

Bastian Martínez

Mruknął coś niezrozumiałego kiedy oznajmiła że idzie się przebrać. Dalej leżał nie otwierając oczu i przysłuchiwał się ruchom dziewczyny dochądzącym zza drzwi. W końcu jako wilkołak miał doskonały słuch.
Otworzył oczy gdy wróciła do pokoju. Brązowe tęczówki śledziły jej ruchy kiedy siadała na fotelu. Odwzajemnił uśmiech. Podniósł się pozycji pół siedzacej i oparł o ścianę nad łóżkiem. - Już nie leżę. - odparł wysuwając język w jej kierunku.

Anastasia

Uśmiechnęła się do niego po czym wstała i usiadła obok.
- Ile masz lat ? - spytała go z lekką ciekawością. Cóż, wiedziała trochę o nim lecz tego nie... Patrzyła mu delikatnie w oczy, tak by nie dosięgnął go jej dar cały czas uśmeichajac się ciepło.

Bastian Martínez

Przyglądał się jej cały czas lekko się uśmiechając.
Miał właśnie odpowiedac na jej pytanie kiedy nagle poszerzył uśmiech. - A na ile wyglądam? - zaśmiał się.

Anastasia

Uśmiechnęła się cwanie.
- No wiesz... Masz do wyboru : albo pięć albo 18 - zaśmiała się cicho.
Jej chyba do jego pasowałą ta pierwsza opcja ale wolała to przemilczeć. Przez przypadek przestała panować nad swoją mocę więc zaczęła u niego wywoływąc szaleństwo... Gdy tylko się zorientowała odwróciłą wzrok, a raczej wbiła go we własne nogi..
- Bastian... Ja przepraszam... -szepnęła cicho.

Bastian Martínez

Zaśmiał się. - Całkiem blis... - Nie zdążył dokończyć zdania kiedy w jego głowie zadziało się coś dziwnego. Szczerze się tego przestraszył.
Zdrętwiał a potem ciało zaczęło mu się trząść. Odruchowo złapał się za głowę i warknął głośno. Dość szybko się skończyło...
" - Bastian...Ja przepraszam..."
Odwrócił pośpiesznie głowę w jej stronę. Nawet nie podejrzewał że ona to zrobiła dopuki się nie odezwała. Spiął się a z jego gardła znów wydobył się warkot jak zawsze w obliczu jakiekolwiek zagrożenia. Oczy zaczęły mu się błyszczeć. - Co to do cholery było..? - zapytał cicho i powoli.

Anastasia

Słysząc jego warczenie odruchowo odsunęła się. Siedziała teraz w drugim końcu łóżka nadal wpatrzona w swoje nogi.
- Ja... Przepraszam... Naprawdę nie chciałam... - powiedziała tylko smutno. Słysząc że chce wyjaśnień zamyśliła się.
- To taki mój dar... Potrafię wywołać szaleństwo u każdego poprzez patrzenie mu w oczy... Ja czasem nad tym nie panuję... Naprawdę nie chciałam - widać było po jej twarzy że tego żałuje...Wzrok nadal miała wbity w swe nogi i czekała na to co powie chłopak.

Bastian Martínez

Wpatrywał się w nią bardzo uważnie śledząc każdy nawet najdrobniejszy ruch. Zmarszczył czoło i zmrużył delikatnie oczy kiedy opowiadała na czym polega jej dar. - Nie rób tego więcej. - Z jego twarzy nie można było w tym momencie odczytać rzadnych emocji, głos także nic nie zdradzał. Przyglądał się jej jeszcze przez chwile wyłapując smutek na jej twarzy. Przełknął głośno ślinę i zbliżył się odrobinie. Położył jej rękę na ramieniu i uśmiechnął się niepewnie. Nie był na nią zły, wiedział że zrobiła to niechcący.