Pokój nr 8

Carmen

- Nie wiem ale ja to lubię. Kiedyś często pomagałam ojcu a teraz w sumie siedzę większość czasu sama w kasynie - usmiechneła się.
- Czym się zajmujesz? - spytała

Marika Knight

- To Twój ojciec tez należał do grona robiących brudne interesy? - zapytała zaciekawiona. - No wiesz, ale Martin... - zamyślila sie szukając odpowiednich słów. - ...Martin jednak jest inny i jak go znam nie chce Cię narażać na żadne niebezpieczeństwo to zrozumiałe. - powiedziała z zamysłem. - Ja jak na razie niczym konkretnym, jeszcze nie wymyśliłam co bym chciała robić, ale będę musiała o tym pomyśleć. - uśmiechnęła się lekko.

Carmen

- Tak był bossem jednej z mafii, w sumie dzięki niemu poznałam Martina. Kiedy tam robili jakieś interesy przez krótki czas - machnęła ręką.
- W Forks nie ma za wiele rzeczy do roboty, ale w Seattle już tak - spojrzała na nią i uśmiechnęła sie

Marika Knight

- Hm..tylko, ze ja nie chcę mieszkać w Seattle, chce być tutaj, jakoś dobrze się czuję w tym miejscu, trudno mi to opisać, nie lubię za bardzo zbyt dużych miast przytłaczają mnie a ja potrzebuję spokoju i odpoczynku. - powiedziała lekko się krzywiąc. Glowa ją rozbolała , potarła dłońmi lekko swoje skronie, ale wiedziała, ze na niewiele się to zda.

Carmen

- Może załóż jakiś swój biznes - stwierdziła po chwili i spojrzała na nią. Z torebki wyciągnęła jakieś tabletki.
- Proszę, powinno pomóc. Mi pomaga - wstała i podała jej

Marika Knight

- Nie weim sama, może to byłby dobry pomysł kto wie, pożyjemy zobaczymy. - powiedziała spokojnie. - Co to? - zapytała spoglądajac na tabletki, które trzymała w dłoni Carmen.

Carmen

- Nie martw się to zwykłe tabletki przeciwbólowe - zaśmiała się cicho.
- Może jakiś butik? Forks to małe miasto i z tego co wiem, nie ma tu żadnych butików więc byłby to dobry interes - stwierdziła po chwili namysłu

Marika Knight

- Może i tak. - popatrzyła na nia. - Nie dziękuję mam swoje przepisane przez lakarza. - powiedziała cicho. Czuła jak jej tętno znów wzrasta, kręciło jje się w głowie jak cholera. Chwyciła się za głowę i położyła na łóżku by choć trochę poczuć się lepiej. Nie chciała iść do szpitala. Nie miała najmniejszej ochoty tam wracać. Serce poczęło jej silnie łomotać w klatce piersiowej, zrobiło jej się okropnie duszno. - Carmen, czy mogłabyś uchylić okna strasznie tu jakoś tak gorąco. - wyszeptała do dziewczyny.

Carmen

- J...jasne - szybko otworzyła wszystkie możliwe okna i poszła do kuchni po szklankę wody.
- Napij się, dobrze Ci to zrobi - usiadła obok niej i podała jej szklankę.

Marika Knight

Drżącą dłonią wzięła szklankę i upiła łyka by złagodzić narastające drapanie w gardle. Potwornie się męczyła. Z każdą minutą czuła się co raz to gorzej. Glowa bolała jeszcze bardziej niż wcześniej. Jeknęła cicho z bólu przymykając powieki.

Carmen

była przestraszona.
- Może ty się zdrzemnij a ja zdzwonię po lekarza - spojrzała na nią i wzięła od niej szklankę.
- Martin zaraz będzie ,może coś poradzi - powiedziała z nadzieją w głosie.

Marika Knight

Pokręciła przecząco głową. - Lekarz mi nie pomoże to banda tępych matołów, którzy na niczym się nie znają. - wyjęczała. - Proszę Cię podaj mi moje tabletki z szafeczki jeśli możesz. - popatrzyła na nią błagalnym wzrokiem.

Carmen

Pokiwała głową i przyniosła jej koszyczek z lekami z szafki.
- Chcesz coś jeszcze? Może Ci nie dobrze? - spytała patrząc na nią uważnie

Marika Knight

- Nie dziękuje. - nachyliła się i wzięła swoje tabletki, otwierała paczkę po paczce wyjmując kapsułki. - Podasz mi tą wodę jeszcze. - zapytała i kiedy jej ja przyniosła połykała powoli tabletki. Znów położyła się na powrót w starej pozycji. - Przepraszam, ze się musisz tak koło mnie nalatać. - powiedziała przepraszająco.

Carmen

- Nie ma sprawy. Mogę czasem komuś pomóc - podała jej szklankę.
- Często tak masz? - spytała siadając obok niej.

Marika Knight

- Ostatnio chyba dość często, ostatnio z tego powodu byłam w szpitalu i czekam na wyniki. - westchnęła ciężko. - Mam nadzieję, ze to nic poważnego. - przyłożyła sobie dłoń do czoła.

Carmen

- Coś Ci się stało? - spytała i nakryła ją kołdrą.
- Może się zdrzemnij. Ja poczekam na Martina na dworze - uśmiechnęła się

Marika Knight

- Miałam stłuczkę oczywiście nie z mojej winy, na szczęście nic mi się nie stało pasy mnie uratowały tylko, ze własnie wtedy poczułam się o wiele gorzej niż teraz i zabrano mnie do szpitala. - powiedziała spokojnie patrząc na Carmen. - Nie, nie idź posiedź tu ze mną. oczywiście jesli chcesz. - westchnęła lekko nabierając powietrza w płuca.

Carmen

- Jasne,że chcę. Tylko nie wiem czy nie będe Ci przeszkadzać - uśmiechnęła się i poprawiła jej poduszkę i kołdrę.
- całe szczęście , że nic Ci się nie stało - powiedziała w między czasie

Marika Knight

- Oczywiście, że chcę byś została i nie będziesz mi w najmniejszym stopniu przeszkadzać. - powiedziała lekko się uśmiechajac, ale wyszło to bardziej jak grymas niż jak uśmiech. - Tez mi już chyba ktoś to mówił a mnie to chyba szczerze mówiąc obojętne, moje życie to jedno wielkie niekończące się dno. - westchnęła ciężko nad czymś się zamyślając.

Carmen

- Nie możesz tak mówić - pocieszała ją.
- Ja w sumie siedzę ciągle w burdelu i się nudzę. Mogę czasem do CIebie wpaść - zaśmiała się

Marika Knight

- Mówię prawdę i mówię to tak jak właśnie widzę. - zasępiła się lekko. - Jasne było by bardzo miło. - popatrzyła na nią z dołu. - Jeśli nie sprawi Ci to problemu to będę wdzięczna. - posłała jej lekki uśmiech.

Carmen

- Z miłą chęcią będę do Ciebie wpadać - uśmiechnęła się i oparła w fotelu.
- Wyglądasz już lepiej. Lepiej się czujesz? - spytała

Marika Knight

- Tak już lepiej, chyba tabletki zaczęły działać. - powiedziała spokojnie lekko unosząc się na łokciach. - Dobrze, ze choć je mam. - kiwnęła głową.

Carmen

- Mam nadzieję,że wszystko będzie ok - westchnęła .
- Może wybrałabyś się ze mną kiedyś na zakupy, czasem moja przyjaciółka ze mną jedzie to po drodze mogłybyśmy po Ciebie wpaść - zaproponowała.

Marika Knight

- Jasne z chęcią czemu nie. - powiedziała z lekkim uśmiechem. - Zakupy zawsze poprawiają humor . - Dało słyszeć się jej entuzjazm.

Carmen

- To w takim razie dam Ci znać kiedy jedziemy - powiedziała radośnie.
- Może wpadniesz do nas kiedyś? Znaczy do mnie i Martina - uśmiechneła sie

Marika Knight

- Oczywiście jak już mówiłam miałam was dziś odwiedzić a wy mi taka niespodziankę zrobiliście. - zachichotała wesoło. Już czuła się znacznie lepiej.- Kupię sobie jakieś bardzo ładne seksi ciuszki. - zaśmiała się. - Czasem mogę poszaleć. - posłała jej lekki uśmiech.

Carmen

- Tak, też by mi się przydały - zaśmiała się cicho.
- Znasz może jakieś ładne miejsce gdzie mogłabym pojechać z Martinem, tylko we dwoje? - spytała patrząc na nią wesolo

Marika Knight

- Hm.. w sumie to nie wiem, ale jak coś wymyślę to dam Ci znać. - powiedziała wesoło. - No odpoczynek zapewne by wam się przydał jak nic. - lekko się zaśmiała.

Martin

/ Obrzeża mista / Dom Adama Knighta

Zatrzymał auto przed motelem i już po chwili biegł swobodnie po schodach przeskakując je co dwa stopnie. Zapukał do drzwi i po chwili wszedł do pokoju Mariki. Cieszył go bardzo cały obrót sprawy. - Hej dziewczynki. - spojrzał na Marioke i na Carmen. - Skarbie zbieraj się musimy wracać do Seattle. - rzekł spokojnie. - Mam nadzieję Mariko, ze się nie pogniewasz iż nie zostaniemy dłużej, ale odwiedzimy Cię niebawem. - posłał jej lekki uśmiech. Podszedł do Carmen i pogłaskał ja po policzku.

Carmen

Uśmiechneła się do Martina.
- Idę, idę - zaśmiała się i wstała z fotela. Przytuliła Marikę na pożegnanie.
- Zadzwonię do Ciebie jak pojadę na zakupy - złapała mężczyznę za rękę

Marika Knight

- Dobrze będę czekać na Twój telefon. - posłała jej ciepły uśmiech. - Spokojnie Martin nie obrażę się, jedźcie bezpiecznie a mną się nie przejmuje jakoś sobie zapełnię czas. - zaśmiała się delikatnie.

Martin

- Dziękuje Ci Mariko jesteś Boska. - zaśmiał się i chwyciwszy dłoń Carmen pociągnął ją w strone drzwi. - Wypoczywaj i do zobaczenia. - Jesteśmy w kontakcie telefonicznym. - uśmiechnął się. Po chwili wyszli z pokoju, kilka minut później odjechali w stronę Seattle.

/ Seattle

Marika Knight

Wstała z łóżka i poszła do łazienki. Wzięła prysznic, wyszła z łazienki całkiem naga. Ubrała się pośpiesznie. Głowa ją na powrót rozbolała. Cholera jasna czy to kiedykolwiek się skończy, czy wciąż mnie będzie tak bolec ta pieprzona głowa, nie wytrzymam tego dłużej, muszę się przewietrzyć ech. - myślała rozgoryczona. Zarzuciła na siebie czarną, skórzaną kurtkę, pozamykała wszystkie okna i wyszła z pokoju. Postanowiła się przejść do parku.

/ Motel u Selene/ Ulica

Marika Knight

/ Ulica

Weszła do swego pokoju. Omiotła go spojrzeniem i zaczęła pośpiesznie pakować swe rzeczy. Zajęło jej to dobrych kilkanaście minut w między czasie zamówiła sobie taksówkę powrotną. Próbowała również się dodzwonić na pomoc drogowa, ale numer był zły. Gotowa zeszła na dół uiścić rachunek za wynajem. Kiedy miała wszystko załatwione, zadowolona wyszła z motelu i wsiadła do taksówki. Kolejny raz musiała nawiedzić Adama chcąc nie chcąc. Chyba źle numer przepisałam lub On miał źle zapisany jedno z dwóch.

/ Obrzeża miasta