Pokój nr 8

Adam Knight

Zatrzasnął za soba drzwi nogą tak mocno że pół hotelu napewno usłyszało. Znowu... znowu to robię....Zaczął sobie robić wyrzuty, jak zwykle po takich sytuacjach. Schemat był prosty : wszystko idzie dobrze, jedno zdarzenie i już jest po dobroci ze strony Adama. Nawet jesli bardzo sie starał. Uruchomił odtwarzacz mp3, załorzył ze złością słuchawki i zabrał sie do wstępnego rozpakowania ciuchów.

Selene

/Motel u "Selene"

Selene stanęła przed drzwiami pokoju Adama i zapukała w nie delikatnie. Nie otwierał. Zapukała po raz drugi, teraz nieco mocniej i czekała na jakąś reakcję ze strony gościa.

Adam Knight

Zatrzymał się zgięty w pół nad czarna koszulą, którą wyjmował. Zdawało mu się że coś usłyszał. Zdjął słuchawki i chwilkę nasłuchiwał. Nie usłyszał nic więcej więc założył je znowu i włożył swoją koszulę do komody.

Selene

Selene zapukała po raz trzeci. I znów Adam nie otwierał. W końcu postanowiła sama zajrzeć do środka. W końcu miała do tego pełne prawo, a tym bardziej - miała teraz rzecz należącą do gościa.
Dziewczyna otworzyła delikatnie drzwi i zajrzała do środka.

Adam Knight

Odwrócił się do torby aby sięgnąc kolejną koszulę i ją zobaczył. Wyprostował się i spojrzał na nia pytajaco zdejmując słuchawki. - Tak, o co chodzi? - zapytał najuprzejmiej jak umiał.

Selene

- Zostawił pan portfel na dole - odpowiedziała łogodnym głosem i wyciągnęła w jego kierunku rękę, by podać mu własność. - Proszę.

Adam Knight

Popatrzył na swoją zgube krzywo. Podszedł szybko i odebrał portfel a następnie upchnął go w tylniej kieszeni spodni. - Dziękuję - powiedział i odłożył koszulę na kanapę - Nie wiedząć co zrobić i jak dobrze się odwdzięczyć wypalił z pytaniem standardowym w takich sytuacjach - Czy w podziękowaniu da się pani zaprosić na kawę?

Selene

Selene popatrzyła na niego ze zdziwieniem, ale uśmiechnęła się.
- Bardzo chętnie przyjmę zaproszenie - odpowiedziała szczerze. - Poza tym prosze mi mówić po imieniu. Jestem Selene.

Adam Knight

Co ja robię? Poczuł się ogromnie zmieszany. W głębi duszy liczył na to ze nie przyjmie tego zaproszenia bo sądził że już dosyć się jej naraził. Trudno, sam się w to wkopałeś, może będzie miło. - Adam - powiedział sztywno. - To gdzie możemy sie udać na tą kawę?

Selene

- Kawiarnia jest bardzo blisko. Zaledwie 50 metrów dalej od miejsca, w którym się spotkaliśmy na ulicy - wyjaśniła.

Adam Knight

Mhm... - mruknął niewyraźnie starajac się ukryć rozdraznienie. - To kiedy?

Selene

- To zależy od ciebie - odpowiedziała. - Ja nie mam żadnych planów na najbliższy czas.

Adam Knight

Zastanawiając się jak odwlec ten przykry moment, powiedział - W porzadku, to ja uprzątnę do reszty swoje rzeczy - wskazał na nie ładnie dłonią - i jak skończę to zejdę do... - zawahał sie - ciebie. Gdzie mam cię szukać?

Selene

- Na dole. Chyba tam przyjdzie mi być najczęściej - powiedziała smutno. - No nic, to ja nie przeszkadzam - dodała i odwróciła się, by wyjść.

Adam Knight

Kiedy zamkneły się za nią drzwi, opadł na kanapę i ukrył twarz w dłoniach jęcząc żałośnie. Rozpoczął masaż skroni by odnależć spokój. Popatrzył na koszulę leżącą obok jego uda. Kiedyś w końcu muszę to skończyć... Trzeba się stąd wyniesć i to szybko, póki sprawy nie posuną się za daleko, chociaż dlaczego nie....? Nudno mi samemu...- tak smętnie rozmyślał rozpakowujac i chowajac swoje rzeczy do komody. Kiedy juz z tym skończył, ruszył do łazienki odświeżyć się - Wkońcu idę na kawe... - zasmial sie ironicznie. Sprawdził swój telefon i zerknał w lustro - Jak zawsze...porażka. - uśmiechnął się krzywo. Wyszedł z łazienki, wrzucił na siebie marynarkę i wyszedł z pokoju przekręcajac dwukrotnie klucz w zamku.

/okolice recepcji

Adam Knight

/ Ulica

Znowu, tym razem z radości, zatrzasnał drzwi nogą tak silnie że najbliższe obrazy na korytarzu zatrzęsły sie. Jak miło być samemu... Padł na kanapę błogosławiac swój charakter, który wyposażył go w niezniszczalna barierę z ironii i szyderstwa. Ojej...Ona mnie zabije! Zdjał marynarkę i odwiesił ją na krzesło prostując rękawy. Ułożył sie wygodniej i sprawdził telefon.
"Żadnych nowych wiadomości" No jasne, mama juz dzwoniła... Jeden z kącików ust powędrował w góre. Ciekawe jak długo Sel będzie się zbierać po tym małym pokazie? Po chwili już chrapał.

Adam Knight

Ze snu wyrwał go sms. Spojrzał nieprzytomnie na telefon. - Nieee... - ziewnął - teraz. "Miałes do mnie oddzwonić" Oj.. mamo nie mam osmiu lat tylko dwadzieścia dziewięć. Wybrał jej numer i zrelacjonował bez wdawania się w co ciekawsze szczegóły podróż i pobyt w Forks.Zapewniajac ją że odżywia sie dobrze, zakończył rozmowę. Porzucił przyjemną leżącą pozycję i usiadł. -Cholera, czy te hotelowe kanapy są zawsze takie niewygodne?- Wstał rozcierajac sobie plecy, które ścierpły niemiłosiernie. Poczłapał się zgięty w pół do łazienki, by zażyć tam oczyszczenia w kąpieli. Po tym zajęciu wrócił do pokoju i usiadł zrezygnowany na krześle spoglądajac na kanapę nieprzychylnym wzrokiem. Bo względnych oględzinach doszedł do wniosku, że można ją rozłożyć, co w nieznacznym stopniu poprawiło mu humor. Kiedy wreszcie się a nią uporał, położył się i nakrył po czubek głowy kocem.
W końcu musiałem się dziś nieźle napracować... Przypomniał sobie złość w oczach Selene i zachichotał złowieszczo. Wyłączył telefon.

Adam Knight

Puk...puk...puk.... No nie... Uchylił jedną powiekę i spojrzał na tarczę zegarka, Co! Zwariowali tutaj czy co?! Przecież nie zamawiałem budzenia! Puk,puk,puk... - Zaraz - krzyknał w stronę drzwi, wygrzebując się z koca. Zauważył spodnie więc wciągnął je na siebie, koszuli nigdzie nie było na widoku. Trudno. Podszedł do drzwi drapiąc się po głowie, powodując tym jeszcze większy bałagan we włosach.Pali się, czy co? Oparł się lewą reką o futrynę, a prawa otworzył drzwi. - Czy wy nie wiecie do której może trwać cisza nocna?Czy może u was jest normą wywalanie klientów z łóżek?Hm?
Wystraszona kobieta spojrzała na niego - Pańskie śniadanie - powiedziała, wręczyła mu tacę, odwróciła się na pięcie i odeszła. Popatrzył na nią nienawistnym wzrokiem. Trzask! Obrazy na korytarzu znowu się zatrzęsły. Usiadł przy stole i osłodził herbatę. Włączył telefon.

Adam Knight

Odłożył telefon i popatrzył na to co ma na talerzu. Hm... nic specjalnego... Bekon...jajko...tosty... Wyliczał w myślach dźgając wymienione produkty widelcem. Selene nie rozpieszcza swoich gości zbytnio. No cóż spróbujmy... Nie stało się to jego ulubionym jedzeniem. Był nawet skłonny przychylić się do stwierdzenia że kanapki w kawiarni były lepsze. Ale to stwierdzenie schował głęboko w siebie na wszelki wypadek. Kiedy skończył jeść, dopił spokojnie herbatę nadal poszukując wzrokiem koszuli. Znalazła się pod kanapą. Zimno tu trochę...Odwrócił się na krześle i spojrzał w okno. Akurat miał widok na parking. Jego czarne Audi S8 stało sobie spokojnie czekając na właściciela. Zapowiada się pochmurny i nieciekawy dzień... pomyślał. Popatrzył na kanapę i szczerze zapragnął na nią wrócić. W końcu zostałem bezczelnie wybudzony... - pomyślał wzburzony przypominając sobie sytuację z przed niespełna pół godziny - to chyba zasługuję sobie jeszcze na trochę snu. Wrócił na kanapę, nie zadając sobie nawet trudu żeby zdjąć spodnie. Nakrył sią ponownie kocem i pożegnał ze światem na jakiś czas.

Adam Knight

Obudził go potworny zgrzyt i krzyk na ulicy. Dopadł do okna. Zobaczył pocharatany samochód i coś co wygladało na ludzka rękę wystajaca spod niego. Złapał za telefon i wybrał numer pogotowia. Wystrzlił z pokoju. Na korytarzu stała zdezorientowana Selene. Złapał ja za rękę i wybiegli na ulicę zobaczyć co sie stałao.

/Ulica.

Selene

/Ulica

- Biedna dziewczyna - Selene była szczerze zmartwiona tym, co się wydarzyło. - Mam nadzieję, że szybko z tego wyjdzie - powiedziała drżącym głosem, wchodząc do pokoju Adama. Usiadła na krześle i wpatrzyła się w podłogę.

Adam Knight

/ ulica

- Cóż, nie wiem dokładnie jak to się stało. - wzkazał ręką na rozłorzoną kanapę - Spałem. Obudziłem sie jak usłyszałem ten hałas na ulicy. - wzruszył ramionami - Napewno się dowiemy. Nie martw się, tak. - Podszedł do niej i trącił łokciem. Spostrzegł że ma w ręku kartkę, wyrwał ją delikatnie. - Co my tu mamy... Laptop, zasłonki,ręczniki....?

Selene

- Koce, pościel - przeczytała dalej. - Mam zamiar dokupić trochę rzeczy dla gości. Nikt się tym dawno nie zajmował. A gości jest coraz więcej - powiedziała poważnie.

Adam Knight

- Hm....- Zastanawiał się nad czymś intensywnie i głęboko o czym świadczyła zmarszczka na czole. Kiedy już wymyślil uznał że to całkiem niezły pomysł ponieważ im obojgu przyda sie zmiana otoczenia, przynajmniej chwilowa. Jeśli ją poproszę o to aby nie zadawała pytań o moją osobę może wyjść z tego całkiem miłe popołudnie... Może...
- Chcesz jechać ze mną do Seattle? - wypalił prosto z mostu - Oczywiście nic zobowiązujacego - uznał ze jak postawi sprawę jasno wyjdzie na tym najlepiej.

Selene

Selene popatrzyła na niego ciekawie, ale nie zadawała pytań.
- Bardzo chętnie - uśmiechnęła się z wdzięcznością. - Dziękuję - dodała. - Jedziesz teraz? - spytała, zastanawiając sięile ma czasu na wzięcie kilku rzeczy z domu.

Adam Knight

Tak...!Popatrzył w dół i zdał sobie sprawę ze jest do połowy nagi. - Nie no, tak nie pojadę... Wezmę prysznic i znajdę coś czystego. - Spodnie mu się trochę uplamiły od krwi. - Gdzie będziesz, w domu?

Selene

- Tak, muszę wziać kilka rzeczy i się przebrać. Kiedy będziesz gotowy, zadzwoń do drzwi, dobrze? - spytała. - Będę wiedziała, że już czas jechać. Mieszkam obok, zaraz przy motelu. Przejdź po prostu ścieżką, przez podwórko.

Adam Knight

- Zjawię się - obiecał. I czekał aż wyjdzie by móc jej powiedzieć - Do zobaczenia.

Selene

- Do zobaczenia - odpowiedziała. - Dziękuję - dodała jeszcze i znikneła za drzwiami.
Zeszła na dół i powiedziała pracownicy, co ma robić i w razie czego, powiedziała gdzie jej można szukać. Następnie wyszła z motelu i narzekając nieco na pogodę, poszła do swojego domu.

/Dom Selene

Adam Knight

Kiedy zamkneły się za nią drzwi, podszedł do komody i poszukał w niej czystych ubrań i bielizny. Poszedł do łazienki, umył się spłukując z siebie resztki krwi. Ogolił sie starannie. Zajeło mu to zaskakujaco mało czasu. Gdzie ja się tak spieszę? W międzyczasie uprzątnął kanapę, zebrał z podłogi koszulę i wrzucił ją razem ze spodniami do kosza na brudne rzeczy. Co do garderoby wybrał białą koszulę i czarne sztruksowe spodnie. Sportowa marynarka wisiała przygotowana na krześle. Wyznajac zasadę że kobiet nie należy popędzać, poszukał odtwarzacza mp3 i chwilowo się wyłączył.

Adam Knight

Spojrzał na zegarek. Uznał ze mineło juz tyle czasu że nawet jego matka zdążyłaby się wyszykować. Ubrał marynarkę i założył buty. Ze stołu wziął telefon i napisał króką wiadomość : "Będę nieosiagalny jakiś czas. Nic ważnego się nie dzieje." Jeszcze mi brakuje telefonów od niej.... Westchnął ciężko i wysłał sms-a. Zapakował do kieszeni portfel i rzucił okiem w lustro. Hm... próbował coś zmienić ale nic nie przynosiło lepszego efektu. Zgrzytajac zębami, wziął kluczyki od samochodu. Wyszedł z pokoju zamykając drzwi. Opuścił motel i przemierzył małe podwórko. Stanął u drzwi.

/ Dom selene

Adam Knight · Wysłany: Sob 21:34, 07 Mar 2009 Temat postu:

/Ulice Seattle

Zatrzasnął drzwi i przekręcił klucz. Rzucił marynarkę na kanapę. Usiadł przy stole i odkręcił butelkę. Popatrzył na nią. Nigdy nie topił smutków w alkoholu. A co mi tam... I tak wszystko pieprzę... Pociągnął pierwszy łyk. Trunek palił nieprzyjemnie w gardle. Pomyślał o tym jakie błędy popełnił. Głównym było to że wogóle tu sie zatrzymałem. Przypomniał mu się jej wymuszony uśmiech. Przecież z góry było wiadomo że ja z nią nie wytrzymam, a ona? Ona ze mna też nie! Nikt ze mną nie wytrzymie - powiedział na głos twardym tonem. Pociągnął kolejny łyk. Jak zwykle czuł się winny. Wiedział że nie jest w stanie utrzymywać z kimkolwiek dłuższych kontatów. Dlatego uciekał od rodziny, od znajomych... Aktualnie miał wszystko gdzieś. Co mi po takim życiu? Po kolejnych głębszych był już w stu procentach pewny że robiła dobrą minę do złej gry, podobnie jak w kawiarni. Nie mógł tylko znaleźć logicznego wytłumaczenia dlaczego to robiła. Dlaczego wogóle godziła sie na jego towarzystwo, w końcu był tylko kolejnym klientem jej motelu. Kawiarnie była ok, oddała mu portfel, w zamian wypad do kawiarni. Rozumiem, ale ta pomyłka z Seattle? Nie mógł tego pojąć. Popatrzył zamglonym wzrokiem na butelkę. Stało się.

Selene · Wysłany: Sob 22:58, 07 Mar 2009 Temat postu:

/Motel "U Selene"

Selene zapukała do pokoju Adama, ale tak jak się spodziewała nie otworzył. Otworzyła swoim kluczem drzwi i weszła do środka. Widząc Adama, zatkała sobie usta dłonią.
Podeszła do niego i wyczuła alkohol. Potrząsnęła nim delikatnie.
- Adamie, ocknij się! - powiedziała do niego głośno.

Adam Knight · Wysłany: Sob 23:02, 07 Mar 2009 Temat postu:

Poczuł że ktoś stara sie go obudzić. Otworzł oczy i spojrzał na osobę która probowała tego dokonać. Sel? Jego myśli nie miały normalnego tempa, wlekły się nieporównywalnie. - Wynoś się - zdołał wykrztusić.

Selene · Wysłany: Sob 23:12, 07 Mar 2009 Temat postu:

- Nie ma mowy - ospowiedziała. - Adam, co z tobą? Dlaczego odjechałeś, dlaczego się upiłeś? - spytała, obejmując jego twarz swoimi dłońmi. - O co chodzi?

Adam Knight · Wysłany: Sob 23:16, 07 Mar 2009 Temat postu:

- Zostaw mnie - wysyczał i odciągnął jej ręce od swojej twarzy. Alkohol mimo tego że w ogólnym pojęciu był zły, dla Adama okazał się kolejną porażką ponieważ pod jego wpływem umiał powiedzieć tylko prawdę. - Odjechałem ponieważ nie chciałem abyś się dłużej ze mną męczyła.

Selene · Wysłany: Sob 23:22, 07 Mar 2009 Temat postu:

- Nie męczyłam się z tobą! - powiedziała szczerze. - Po raz pierwszy od dłuższego czasu byłam naprawdę szczęśliwa z tego, że ktoś chce ze mną przebywać. Zrozum wreszcie, że ja nie jestem taka jak inni! - rzekła ze łazami w oczach. - Co mam zrobić, byś uwierzył, że jestem szczera, co?

Adam Knight · Wysłany: Sob 23:28, 07 Mar 2009 Temat postu:

Otworzył szeroko przekrwawione oczy i spojrzał na nią oszołomiony. Dostrzegł łzy i poczuł się jeszcze gorzej. Pięknie, teraz jeszcze płacze przezemnie. - Nie zadawaj się ze mną bo nic dobrego z tego nie wyjdzie. - powiedział sam chcąc siebie do tego przekonać - Wiem co mówię. - Odwrócił głowę i ukryl twarz w dłoniach trzęsących się lekko.

Selene · Wysłany: Sob 23:35, 07 Mar 2009 Temat postu:

- Niech do ciebie w końcu dotrze, że ja nie mam nic przeciwko twojemu towarzystwu. Widzę w tobie wartościową osobę i nie chcę, byś ciągle mówił o sobie jak o najgorszym typie! Przestań, słyszysz?! - powiedziała drżącym głosem.