Opuszczony Magazyn

Amelia

//LP D.D

Wbiegła do magazynu. Rozejrzała sie dookoła. Znalazła sterte jakiś kartonowych pódeł. Podbiegła tam i położyłą brata. Usiadłą obok niego i czekała na to co ma się stać.

Demitry

//La Push/ D. D.

Nic nie czuł. Nic nie widział. Nic nie słyszał. Spał? Nie mógł zasnąć z tym bólem. No tak nie czuł nic prócz bólu. Dalej wiercił się, a ból nie chciał ustać. Oczywiście nie bolało go nic tak bardzo jak na początku, ale bolało. Powoli dochodziły do niego bodźce z zewnątrz. Dalej nie otwierał oczu, ale powolutku zaczął leżeć nieruchomo. Czekał... Uświadamiał sobie co się stało...

Amelia

Amelia czekała. Był już ranek. Pierwsza noc minęła. Widziała ból brata to jak cierpi. Bała się tego co będzie gdy się obudzi. Wstała i podeszła do wybitego okna.
-Krew-powiedziała-tylko o tym będziesz myślał.
Powiedziała ze smutkiem.
-A co z moim bijącym sercem?
Łza poleciała po jej policzku

Demitry

Ból powoli ustawał, ale Dem dalej się wiercił i trząsł. Oczy miał zamknięte. Ile tak trwał? Nie wiedział. Kilka dni, godzin? Powoli dochodziły do niego różne odgłosy aż w końcu ból ustał. Dem był tak zdziwiony jakby coś go uderzyło. Słyszał więcej niż zwykle... Był gdzieś... na jakimś pustkowiu, a słyszał auta jadące po drodze i odgłosy zwierząt w lesie oddalonym na pewno kilka kilometrów. To było okropne... Był w szoku. Widział też lepiej. Spoglądając w sufit dostrzegł nawet pajęczynę utkaną w rogu. Kolory były jaskrawsze. Po chwili bezczynnego leżenia podniósł się z ziemi i rozejrzał. Zobaczył kogoś przy oknie. Dla niego nie była to teraz siostra tylko pożywienie. Słyszał jej bijące serce... Był głodny i nie myślał. Był wampirem... Był szybki, silny i blady... Stał w cieniu, ale nawet teraz padało na niego nieco światła słonecznego. Ten piękny widok... Ruszył powoli w kierunku siostry.

Amelia

Amelia nadal stała przy oknie. Czekała aż się obudzi. Dała mu nowe życie. Teraz już jej nie opuści. Do jej uszy doszedł dzwięk poruszania się. Odwróciła się i zobaczyła Dema. Był piękny. Padało na niego światło słoneczne. LEcz jego spojrzenie trochę ją wystraszyło. Bicie serca przyśpieszyło. Zrobiłą krok w jego kierunku.
-Demitry?
Zapytała nie pewnie. Była delikatna. A on? A on silny i to bardzo. Serce waliło jej jak szalone. Jednak nie patrzyła na to. Podeszła do niego bliżej.
-Wszystko dobrze?
Zadała kolejne pytanie. Dzieliło ich już tylko kilka metrów. Krew pulsowała w niej a serce biło jak szlone ze strachu.

Demitry

Zbliżył się jeszcze kilka kroków do Amelii i wciągnął w swe nozdrza wszystkie zapachy. Czuł krew płynącą w jej żyłach. Słyszał bicie serca w jej piersi. Nie wiedział kto przed nim stoi. Nie myślał. Był głodny. Syknął i pokazał swoje bielutkie jak śnieg kły, których wcześniej nie miał. Skoczył na Amelię i złapał ją za dwa nadgarstki. Skok był na tyle daleki i silny, że 'jechali' po podłodze kilkanaście sekund. Był bardzo silny... Był bardzo szybki... Podobało mu się to. Przyłożył nos do szyi Amelii.

Amelia

Amelia patrzyła uważnie na poczynania Dema. Widziała jego poczynania. Lecz znów zrobiła krok w jego stronę. Nagle podskoczył do niej i złapał za ręce. Przejechali kawałek w tył. Nie wiedziała co zrobić. Jej niebieskie oczy wyrażały tylko strach. Miała za mało siły niż on. Poczyła nos przy swojej szyi. Nie mogła się wyrwać. Nie było nawet takiej opcji.
-Demitry...
Szepnęła. Uścisk na jej dłoniach jakby zrobiła się letrzy. Szybko się wtrwała i znalazła za nim. Powolutku cofała się.
-Demitry opanuj się!
Krzyknęła

Demitry

W zawrotnym tempie podniósł się z zimnej posadzki. Stał tak nieco pochylony do przodu z oczami utkwionymi w istocie stojącej przed nim. W istocie po części podobnej do niego. W jego oczach można było dostrzec mieszankę uczuć. W końcu z jego twarzy powoli znikał uśmiech. Wyprostował się i zrobił kilka małych kroczków w tył. Gdy znalazł się już przy ścianie zsunął się po niej bezradnie i zakrył usta dłońmi. Jego oczy utkwione były w jakimś punkcie naprzeciwko. Kręcił co chwila głową coś szepcząc pod nosem. Już wiedział kto to jest. Wiedział co chciał zrobić. Nie mógł w to uwierzyć. Wyszeptał tylko: - Ja... przepraszam. - pewnie amelia nie dosłyszała tych słów. Trwał tak w bezruchu cały czas.

Amelia

Amelia szybko podbiegła do brata.
-Nie przepraszaj. Wiedziałam że takl będzie.
P_rzytu;liła się do niego nie myśląc że coś może się stać.
-Musimy pójść na polowanie. Ale gdzieś głęboko w las gdzie będą tylko zwerzęta.
Przypatrzyła mu się uważnie.
-Jak się czujesz?

Demitry

Gdy Amelia do niego podeszła starał się zasłonić jakoś swój nos by nie czuć uderzającego i przerastającego go pragnienia. Również się w nią wtulił. I tak czuł jej zapach, ale jakoś się hamował. Był w szoku. Oczy miał utkwione w podłodze. - D... dobrze... chyba... - wybełkotał niedbale, a na wzmiankę o l;esie przytaknął tylko i zaczął się podnosić.

Amelia

Patrzyła na niego. Widziała jego wysiłek.
-Nie wciągaj powietrza. Nie musisz już oddychać.
Uśmiechnęła się wesoło.
-To gdzie mamy iść aby ludzi nie spotkać?? Kierunek Włochy?
Zapytała ciekawie.
-Ale najpierw polowanie jakieś

Demitry

Tak więc przestał oddychać tak jak powiedziała mu Amelia. Włochy? Cóż... Chciał tam pojechać kiedyś, tyle że na wakacje, ale skoro miał być tam bezpieczny i z dala od jakichkolwiek ludzi - nie bardzo wiedząc czemu - niech tak będzie. Przytaknął i uśmiechnął się na myśl o polowaniu. Powoli szedł w stronę wyjścia, a gdy był już na dworze spojrzał na siebie. Mienił się...

//Las w Forks - zacznij ;]