Mieszkanie na drugim piętrze, w starej kamienicy

Selene

- Denerwuje mnie to, że twoja matka mówi o tobie, jak mówi, że chyba nie ma zamiaru się do mnie przekonać i że nie możesz wracać ze mną do Forks Sad

Adam Knight

- Nie masz ciekawszych problemów na głowie? - krecąc głową wstał i rozpiął koszulę schylajac się do szafy aby poszukać czegoś wygodniejszego.

Selene

- Ty jesteś najciekawszy - powiedziała szczerze, uśmiechając się figlarnie.

Adam Knight

- Tak, napewno... - mruknął ściągając koszulę. Uklęknął pod szafą i zaczął w niej grzebać.

Selene

Selene wstała z łóżka i cichaczem na paluszkach podeszła do niego, obejmując od tyłu. Przytuliła się do niego i nie zamierzała puszczać.

Adam Knight

- Rozumiem że nie dasz mi się ubrać?

Selene

- Raczej nie - odpowiedziała, wtulając się w niego jeszcze bardziej. - A masz coś przeciwko? - spytała, gładząc opuszkami palców jego plecy.

Adam Knight

- Chyba nie.. - wzruszył ramionami i uśmiechnął się cwanie. Był ciekaw co też dla niego wymyśliła.

Selene

-Do lotu zostało trochę czasu, mogę wiec tu jeszcze troszkę zostać. Musimy się jakoś miło pożegnać, w końcu nie wiem kiedy wrócisz - westchnęła smutno.

Adam Knight

- Co masz na myśli mówiąc "miło"? - zapytał ją z iskierką szaleństwa w oku. Okręcił się i przysiadł na podłodze, sadowiąc sobie Selene na kolanie.

Selene

- Miło to znaczy....miło - przejechała językiem po wargach. Objęła go przysuwając się tak, jak mogła najbliżej. - Zjem cię! Razz

Adam Knight

- Jak mnie zjesz to ci nic nie zostanie - wymruczał całując ją po szyji.

Selene

- No w sumie racja - odchyliła głowę do tyłu, mrucząc z przyjemności. - Ale mam taką straszną ochotę na ciebie...

Adam Knight

- Na mnie...? Daj spokój... We mnie nie ma nic dobrego... - urywał co chwila zdania. - Jestem zły... Bo też chcę cię zjeść....

Selene

- Hmmm, i co z tym zrobimy? - spytała, błądząc dłońmi po jego torsie.

Adam Knight

- Nie wiem... - wsunął jej dłonie pod bluzkę bezwstydnie się do niej dobierając.

Selene

- Ale ja chyba tak - powiedziała z pokrętnym uśmieszkiem, pozbywając się bluzki, odrzucając ją za siebie.

Adam Knight

- Taaa... Ty zawsze wiesz lepiej - wymruczał i zaczął się bawić ramiączkeim od jej stanika, całując przy okazji gładkie ramię.

Selene

- No pewnie, że tak - zaśmiała się. Pozwalała mu na pieszczoty, czując jak jej wewnętrzna radość rośnie.

Adam Knight

Uśmiechnął się pożądliwie. Jego lewa ręka powędrowała na jej plecy, gdzie zatrzymała się na zapinaniu stanika. - Oj... Słabiutkie... - rzekł uśmiechając się bezczelnie.

Selene

- No faktycznie - potwierdziła, majstrując przy jego spodniach <lol2>

Adam Knight

- Kobieto... - mruknął niezadowolonym tonem... - Chyba coś tu się poprzestawiało. Rozumiem że ja nie mogę uwieść, wykorzystać i porzucić, ale ty już możesz, tak? - Oczywiście nie miał nic przeciwko. Kręcąc głową wsadził ją na łóżko. - Jesteś niegrzeczna...

Selene

- A ty co, może grzeczny jesteś? - powiedziała, całując go szaleńczo. - Nie chce, żebyś taki był. Nie dzisiaj, nie teraz!

Adam Knight

- Ale sobie moment wybrałaś! Samolot masz za kilka godzin... - przypomniał jej solennie. Poddał jej się bez większych oporów i przyciągnął do siebie. - Masz... - sapnął zadowolony. Zostawił jej kolejną malinkę. - Na podróż.

Selene

- Cwaniak - mruknęła, rozpinając jego spodnie. - A ja tobie zostawiam nieco wrażeń - pozbawiła go ubrania. - Do lotu mam trochę czasu, już ja się postaram, byś o mnie nie zapomniał - uśmiechnęła się cwanie.

Adam Knight

- Taak? - zapytał ironicznie, z dziwną radością zdarł a niej spodenki Kupię ci nowe... - Lepiej by było jakbyś została. - Nie odpowiedziała bo jęknęła cicho.

(cenzura)

Selene

- Teraz o mnie nie zapomnisz ani na chwilę - położyła się obok niego z cwanym uśmieszkiem i okryła ich kołdra. Przytuliła się do do niego, całując go po torsie.

Adam Knight

- Jaka ty jesteś wredna... Musiałaś sie posuwac do tego, aby mnie przy sobie zatrzymać? - spojrzał na nią rozbawiony. - Za co ty mnie masz? - wsunął jej ramię pod głowę i objął.

Selene

- Mam cię za najwspanialszego i najcudowniejszego faceta pod słońcem - pocałowała go. - Jesteś cudowny - zamruczała. - Nigdy się tak nie czułam jak dziś. Tak... No nie umiem tego wyrazić słowami.

Adam Knight

Wycignął rekę spod kołdry i przyłożył do jej czoła. - Mówiłem aby nie siedzieć na plaży zbyt długo? - zapytał udając niezadowolonego - Nawróciło ci się. Oj Sel..Sel... - uśmiechnął się i złożył buziaka na rozgrzanym czole. Dziękuję.

Selene

- Jesteś paskudny! - roześmiała się. - Ale i tak cię kocham. Bardzo! - powiedziała cicho. - Kiedy wrócisz, czeka cię niespodzianka. Sam zobaczysz!

Adam Knight

Popatrzył na nią spojrzeniem, które mówiło : "Sama tego chciałaś, przyzwyczaj się" - Niespodzianka? Ja nie lubię niespodzianek... - zaczął ją niespiesznie całować. Aktualnie pragnął tego by samolot Selene miał awarię, lub jakimś cudem się na niego spóźniła, chociaż sam wiedział, że do tego nie dopuści - Kochasz mnie? - ręka znów powędrowała pod kołdrę, gdzie znalazła udo Sel. - Miło...- przyciagnął ją do siebie.

Selene

Selene mruknęła z rozkoszy.
- Zaraz muszę iść, a ty robisz wszystko, by mnie zatrzymać.

Adam Knight

- Przecież... - Urwał i wsunął głowę pod kołdrę gdzie wtulil się w jej piersi aby posłuchać bicia serca, które łomotało. - Uspokój się! - powiedział szczerze rozbawiony.

Selene

- To mnie przestań prowokować! - powiedziała ostro, jednak po chwili się roześmiała. - Bardzo cię kocham...

Adam Knight

- A czy kiedykolwiek cię prowokowałem? - zapytał z diabelskim błyskiem w oku. Poszukał dłonią jej boku i połaskotał ją. Uśmiechnął się złowieszczo.

Selene

- O nie, nie nie! - pokręciła głową. - Ja stąd uciekam.

Adam Knight

Zaśmiał się cicho, puścił ją i odsunął się. - Proszę bardzo. - oparł głowę na zgiętym lokciu i przyglądał jej się. Wiedział że odjedzie wcześniej czy później. Nie było innej drogi.

Selene

Zamiast się odsunąć, przeciwnie, znów się do niego zbliżyła.
- Nie protestujesz, nie walczysz - szepnęła. - A ja najchętniej bym tu z tobą została i już nie wychodziła z łóżka aż do rana.

Adam Knight

Westchnął cicho. Wyciągnłą przed siebie rękę i uchwycił dłoń Selene. Ucałował ją delikatnie. - Nie mogę protestować. Muszę ci pomagać. - uśmiechnął się dziwnie. - Nie mam nic przeciwko abyś została.