Mieszkanie na drugim piętrze, w starej kamienicy

Adam Knight

Skończył zawiązywac krawat i wygładził go patrząc na swoje odbicie trochę krzywo. Przymknął drzwi od szafy i oparł się o nią - Dla mnie zawsze dobrze wygladasz. W czymkolwiek wystąpisz przedemną. - dodał z lekkim uśmiechem na twarzy. Wyszedł z pokoju dając jej się spokojnie przebrać - Co chcesz na śniadanie?! - zawołał z kuchni, zagladając do lodówki.

Selene

- Nie musisz nic robić. A jeśli już to jajecznica może być - odpowiedziała, nadal patrząc na rzeczy. Po kilku minutach wyszła z pokoju kompletnie ubrana. - Mam tylko jedne buty - skrzywiła się, wychodząc na bosaka. - Przydałyby się chociaż czarne baleriny.

Adam Knight

- Nie pójdę głodny do pracy - powiedział rozbijając jajka o patelnie. - Zajrzyj do tej małej szafki. Są tam jakieś kapcie... Może będzie coś na twój rozmiar. Bo moje to chyba będą za duże - wymruczał cicho pod nosem, mieszając jajka. - Pójdziemy po pracy do miata, to wszystko co potrzebne ci kupię.

Selene

- Jeśli masz tu coś co może być naszykowane dla twojej mamy, to jest szansa, że coś znajdę - zaczęła szperać w szafce. - O, jakieś są - wyciągnęła ciemno niebieskie. - Mogą być. A co do zakupów - sama sobie kupię, nie będziesz za mnie płacił.

Adam Knight

Spojrzał na nią koso. - Jesteś moim gościem, pozatym kimś więcej, więc nie stawaij oporu - powiedział tonem nie znoszącym sprzeciwu - Proszę - powiedział i postawił jej na stole talerz z parujacą jajecznicą. Za chwilę dostawił herbatę. Usiadł i zaczął jeść. - Tam - wskazał na lodówkę - są dodatkowe klucze. Jeśli miałabyś ochotę gdzieś wyjść...

Selene

- Coś czuję, że skorzystam - mruknęła, zabierając się za jajecznicę. - Nie mam zamiaru tu siedzieć i czekać. A właśnie, daleko jest ta twoja praca? - spytała.

Adam Knight

- Dwie przecznice stąd. Niedaleko. - wzruszył ramionami patrząc na nią - A co? Będziesz mnie sprawdzać? - uniósł jedną brew.

Selene

- Pomyślałam, że przyjdę do ciebie, gdy już będziesz wychodzić z pracy. Żeby od razu pójść na zakupy - odpowiedziała. - Chyba, że to zły pomysł.

Adam Knight

- Nie, nawet dobry. Nie będę chodził w tę i spowrotem. Możesz przyjśc. - zamyślił się przez chwilę. - Duży, szary biurowiec, pokój 112.

Selene

- Dzięki - odpowiedziała. - Mam nadzieję, że tam nikogo nie przestraszę - uśmiechnęła się pod nosem.

Adam Knight

- A kogo miałbyś przestraszyć? - popatrzył na nią z niedowierzniem - To raczej ja ich wystraszę bo nie powiedziałem że wracam...

Selene

- Tym lepiej, zrobisz wrażenie - zachichotała. - Wejście smoka! Adam kontratakuje! - mrugnęła do niego.

Adam Knight

- Taa... - mruknął pod nosem. Odstawił talerz do zmywaka i poszedł do łazienki, doprowadzić się do porządku. Wyszedł i stanął w drzwiach kuchni poprawiając krawat. Wiedział że wygląda conajmniej poważnie. - Idę.

Selene

- W porządku - odpowiedziała. - O której mam sięzjawić w biurze? - spytała, patrząc na niego z błądzącym na twarzy uśmieszkiem.

Adam Knight

- Kończę o 15... - powiedział schylając się po buty i zakładając kurtkę.

Selene

- Tyle godzin nudzenia się - westchneła. - No nic, poczekam sobie, ponudzę się - wyciągneła telefon i zaczęła pisać sms-a. - Do zobaczenia.

Adam Knight

Machnął jej ręką zabierając jeszcze telefon z parapetu. Trzasnęły drzwi i Adama nie było.

/ Ulica / Szary biurowiec jakich wiele.

Selene

Po napisaniu wiadomości, Sel włączyła muzykę i położyła się na kanapie. Nie bardzo wiedziała, co ze sobą zrobić.
Gdy otworzyła oczy, zdała sobie sprawę, że jest już po drugiej - przysnęła.
Wstała, ubrała kurtkę i wyszła z mieszkania, zamykajac je na klucz.

/Ulice/Biurowiec

Grace

/ ???

Grace Knight weszła do mieszkania syna jak do swojego. To dzieki jej trosce nie wisiały w nim wszędzie pajeczyny. Wchodząc do kuchni spostrzegła że naczynia są przesunięte. Zajrzała do lodówki, i ze zdziwieniem ujrzała jedzenie. Odwróciła się na pięcie i poszła do sypialni. Zauważyła torbę, która nie należała do Adama. Usiadała w fotelu i postanowiła zaczekać na jedynego syna.

Selene

/Ulica

Sel stanęła przed drzwiami, kończąc rozmowę z kobietą z lotniska.
- Załapię się na dzisiejszy lot - powiedziała do Adama.

Adam Knight

Kiwnął głową przekręcając klucz w zamku. Nie uśmiechało mu się to wcale. Drzwi były otwarte. - Zamykałaś? - nie czekając za odpowiedzią wszedł do mieszkania. Stanął jak wryty.

Selene

Houston, mamy problem! - powiedziała w myślach. Rozumiała już dlaczego Adama nagle zamurowało. W mieszkaniu była kobieta, jak Selene się domyślała - matka Adama.
- Dzień dobry?! - powiedziała, starając się uśmiechnąć do kobiety. Cholera! Wykrakałam!

Grace

Słysząc krzątanie się na korytarzu wstała i wyszła z sypialni. Stanęła oko w oko z synem. - Czy ja nie zasługuję sobie na to, aby chociaż powiadomić mnie o tym że przyjeżdżasz? - patrzyła na niego długo, czerpiąc z tego przewrotną radość. Wiedziała że w tym momencie Adamowi skacze ciśnienie. Rzuciła okiem na dziewczynę i odpowiedziała niedbałym tonem - Dzień dobry - Przeniosła wzrok znów na Adama.

Adam Knight

Uduszę cię Sel... Uduszę, kiedyś zobaczysz. Obszedł matkę nie robiąc sobie wiele z jej wyrzutów. - Miałem powiadomić pół kraju że wróciłem do domu? - zdjął kurtkę i w drodze do kuchni zawołał - Po co miałem ci cokolwiek mówić jak i tak już wiesz? - Zostawił Sel na pastwę matki. Niech sobie radzi...

Grace

Wzruszyła ramionami słysząc odpowiedź syna. Niczego innego się nie spodziewała. Popatrzyła na dziewczynę mierząc ją od stóp do czubka czarnych włosów. Nowa sukienka... Czy ona nie ma w czym chodzić? Miłym tonem, który kłócił się z jej myślami zaczęła podchodząc do niej. - Witam raz jeszcze. Nazywam się Grace Knight i jestem matką tego tam... - machnęła lekceważąco reką - Z kim mam przyjemność? - Z kuchni dobiegł je głos Adama - Zostaw ją! - Zlekceważyła go ciagnąć dalej, odrobinę ciszej, konspiracyjnym tonem, zaskakując Sel - Jesteś taka ładna i wybrałaś jego? Jego? - zapytała napastliwiej wskazując na drzwi od kuchni.

Selene

- Nazywam się Selene Ivonne Carter - przedstawiła się. - Pochodzę z Forks, jestem właścicielką tamtejszego motelu - dodała. - Adam jest naprawdę wartościowym mężczyzną. Naprawdę mi pomaga i jest bardzo uprzejmy.

Adam Knight

Adam z dziwnym uśmiechem zabrał sie za przygotowywanie kawy, przysłuchując się wymianie zdań między Sel a matką. Zasępił się bo nie dosłyszał ostatnij kwesti matki. - Chodzcie na kawe... - powiedział bez entuzjazmu wychylając się z kuchni.

Grace

- Chyba to nie jest mój syn - mruknęła pod nosem. Poszła do kuchni, kuszona zapachem kawy.

Selene

- Pani syn naprawdę taki jest - powiedziała szczerze i poszła za kobietą do kuchni.

Adam Knight

- Jaki jestem znów?! - zapytał zdenerwowany patrząc na matkę i Sel. To akurat usłyszał.

Grace

- Adaś... Daj popielniczkę - zwróciła się do niego zdrobnieniem chcąc dopiec mu do żywego, co też osiągło spodziewany efekt. Postawił przed nią popielniczkę z głuchym trzaskiem. - Kochany jesteś... - Otwarła papierośnicę i wzięła z niej jednego papierosa i zamkła ją z trzaskiem. Upiła łyk kawy.

Selene

Selene nie lubiła, gdy ktoś palił, ale postanowiła to trzymać dla siebie. Zapadłą niezręczna cisza, której Sel nie umiała przerwać.
- Przepraszam na chwilę - powiedziała i wstała od stołu. Poszła do sypialni, przebrać się w coś wygodniejszego. Zapakowała rzeczy do plecaka i torby i usiadła na łóżku, nie mając ochoty wychodzić z pokoju.

Adam Knight

Obwiniając matkę za to, że Sel wyszła Adam syknął cicho - Dzięki... Musiałaś się napatoczyć? I co jej się dopytujesz? Ma ci cała historię rodziny opowiedzieć do piątego pokolenie wstecz? Wyjeżdza dzisiaj, jutro ci opowiem. - To było wielkie kłamstwo, ale jakos musiał się jej pozbyć a nic nie było bardziej obiecujące niz to że jej o niej opowie.

Grace

- Już, już... - zaczeła się zbierać, dopijając kawę. - Ale ładna jest... - zaczeła swoje. Adam chwycił ja za łokieć. - Mamo nie dziś... - Odprowadził ją do drzwi i zatrzasnął je za nią. Grace udała sie do bliżej nieokreślonego miejsca

/ ???

Selene

- Ona mnie nie polubi. Ba, już mnie nie lubi - westchnęła, teraz już leżąc na łóżku. Spojrzała na zegarek. Jeszcze trochę i musiała się zbierać na lotnisko.

Adam Knight

Co ja mam za matkę....? Zajrzał do sypialni. - Przepraszam za nią. Poszła już. Możesz wyjść.

Selene

- Nie trzeba, posiedzę tutaj jeszcze - podniosła się i skrzyżowała nogi, uderzając nimi o łóżko. Wpatrzyła się w podłogę i nic już nie mówiła.

Adam Knight

Widząc jej niezadowoloną minę przysiadł obok niej. Nie miał zamiaru przepraszać za zachownie matki. - Spakowałas się? - zapytał zerkając na jej plecak. - Wziełaś wszystko?

Selene

- Taaak - odpowiedziała. - I tak nie miałam zbyt wielu rzeczy. Nadal stukała piętami w łóżko.

Adam Knight

- Czym się denerwujesz Selene? - irytowało go miarowe pukanie stopami, podobnie jak to, że kiedy szli do domu pisała sms'y. - Proszę cię, nie pukaj. - powiedział możliwie miłym tonem. Wyciągnął się na łóżku, zmęczony chodzeniem za nią po sklepach i wybieraniem czegoś o czym nie miał zielonego pojecia.