Dom Mickey'a

Aaron

Oparł brodę na kolanie i zamknął oczy. Zasnął w tej dziwnej pozycji. Przypominał kawałem głazu a nie człowieka. Mężczyźnie odpowiedziało jedynie miarowe chrapanie Aarona.

Mickey · Gość

Westchnął cicho. Podszedł do Aarona i opatulił go kocem. Poniewaz głowe opierał o kanapę, podłożył mu pod nią delikatnie poduszkę. Wrócił na swój fotel i zaczął czytać jakąś książkę. Co jakis czas przegryzał sobie ciuchutko ciastka. Gdy czytanie go znudziło a mężczyzna nadal spał poszedł do kuchni i upiekł muffinki. Zaniusł je do salonu. Zajął swoje miejsce i zaczął znów czytać książkę. W powietrzu unosił się słodki zapach jego wypieków. On sam nei mógł zasnął ponieważ na pewno jego "przypadłość" obudziaby Aarona. Siedział spokojnie delektując się smakiem i zapachem ciastek.

Aaron

Obudził się po kilku godzinach, czując nikły zapach mufinków. Czuł ból w większosci stawów i w głowie. Otwarł oczy i przetarł je niechętnie. Rozejrzał się nieprzytomnie i dotarło do niego gdzie sie znajduje. Spojrzał na Mickey'ego i zapytał - Jestem twoim zakładnikiem czy jak? - przycisnął do siebie odruchowo teczkę.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się wesoło.
- Zasnąłeś więc cię nei budziłem - wytłumaczył z niewinną miną.
- poczęstuje się - dodał wskazując za muffinki i odłożył książkę.
- jak się czujesz? - spytał wesoło

Aaron

Spojrzał na jego wypiek i sięgnął po jeden. - Mieszkasz sam że tak pragniesz towarzystwa nawet śpiącej osoby? - poddał chwilowej analizie swoje odczucia - Głowa mnie boli - mruknął oglądając mufinka ze wszystkich stron.

Mickey · Gość

Zaśmiał się.
- To miałem Cię puścić do domu chorego i na wpół przytomnego? - spytał wesoło analizując jego wypowiedzi. Widząc jak ogląda muffinkę uśmiechnął się wesoło.
- spokojnie nic w nich nie ma - odparł wesoło i sam jedną zjadł.

Aaron

- No wiesz... - złapał mufinka i odłamał kawałek - Nie mam do ciebie zbyt wielkiego zaufania - zauważył z nieśmiałym uśmiechem. - Choć w końcu sam się w to wpakowałem. A co do wypuszczenia mnie... Jakoś dałbym radę, czyż nie? - wsunłą kawałek ciastka w usta.

Mickey · Gość

Zastanowił się chwilę.
- No nie wiem, w połowie drogi mógłbys zasnąć - powiedział wesoło. Zastanowił sie chwilę i podał mu APAP.
- to na ból łowy - dodał z uśmiechem.

Aaron

- Nie - odmówił grzecznie. - Nie potrzebuję, ból nie jest aż tak silny - bolałao go o wiele mocniej niż mówił ale lubił kiedy to czuł. Działało to na niego motywująco, myślał jaśniej. Odłamywał kolejne kawałaki maufinka i zjadał go w ciszy. - Powiedź coś o sobie, co? - poprosił go z ciekawością.

Mickey · Gość

Wzruszył raamionami i uśmiechnął się.
- cos o sobie mówisz? - zaczął zamyślonym tonem.
-hm...Jak sie nazywam wiesz. Mieszkam tu jakieś 10 lat i zaczyna minie to nudzić. Mam 21 wiosen i czasami dziwne pomysły. Moi rodzice juz nie żyją. Cierpie na Zespół Paniki Nocnej wiec nei spypiam w towarzystwie - powiedział wesoło.
- cos jeszzce? - spytał zastanawiając się.

Aaron

Kiwnął głową - Dlaczego mi pomagasz? Dałeś mi leki a weszłem do ciebie jedynie dlatego bo pracodawca mi kazał i... - urwał nagle. - Cierpisz na brak przyjaciół czy jak?

Mickey · Gość

Uśmiechnął się.
- nie cierpię na brak przyjaciół, choc nie ma ich wielu. Cierpię na Zespół Paniki Nocnej tylko i wyłącznie - powiedział nezbyt chętnie.
- Nie wiem czemu Ci pomogłem, po prostu zrobiłem to co zrobiłby tez pewnie inny w normalny człowiek - dodał z uśmiechem i wziął kolejną muffinkę.

Aaron

Pokręcił przecząco głową. - Spotykam w swej pracy wielu ludzi. Nie każdy jest tak otwarty i szczery - wyciągnął z kieszeni telefon w kawałkach i rozłożył go na teczce. Trącał poszczególne kawałki palcem dopasowując je do siebie. - Wypadł mi w kawiarni - postanowił wyjaśnić swe zachowanie.

Mickey · Gość

Uśmiechnął sie szczerze.
- czyli wychodzi na to że albo z innymi albo ze mną jest nie tak... - westchnał teatralnie i zaśmiał się.
- Dasz radę naprawić? - spytał obserwując to co robi.

Aaron

- Jasne... - zaczął składać sprawnie telefon - Przeżył juz nie jeden taki upadek. Mogę go złożyć z zamkniętymi oczami - przyznał z uśmiechem. Po chwili telefon był w jednym kawałku. - No i po kłopocie - uruchomił go bez problemu.

Mickey · Gość

Uśmiechnął sie wesoło i rozejrzał po pomieszczeniu. Chyba zmeszczę się pomyślał wesoło.
- pokazać ci coś? - spytał lekko podekscytowany.

Aaron

Był zaabsorbowany telefonem i mruknął że - Jasne. - odebrał kilka sms 'ów i opisywał na nie nie zważając na to co się wokół niego dzieje.

Mickey · Gość

Wstał i poodsuwał meble, tak żeby było dość miejsca dla konia. Zdjął szybko z siebie ciuchy tak, ze został w samych bokserkach. Stanął na środku miejsca które zrobił.
- Patrz uważnie - poweidział wesoło i po chwili zmienił sie w konia(patrz podpis). Obrucił łeb w strone Aarona i popatrzył na niego swoimi ślepiami. Po chwili zarżał radośnie.

Aaron

Aaron wytrzeszczył oczy i zawołał oskarżycielkiem tonem - Dałeś mi coś?! W tych mufinkach coś było! - zerwał się na równe nogi i złapał się oparcia kanapy. Wpatrywał się jak zahipnotyzowany w pięknego czarnego konia.

Mickey · Gość

Mickey nie odmmienił sie jeszcze. Pokręcił przecząco łbem i zrobił mały kroczek w stronę mężczyzny. Wpatrzywały się teraz w niego duże ciemne oczy. Koń zarżał cichutko obserwując Aarona.

Aaron

- I to ty tak? - wyprostował się i również zrobił krok do przodu. Nigdy nie był strachliwy. Wpatrywał się w ciemne oczy konia. Nie - poprawił się w myślach - To Mickey. - postapił znow kilka kroków i poklepał go po goracej szyi. Był aksamitny w dotyku.

Mickey · Gość

Skinął głową na znak że to on. Gdy Aaron go dotknął pokręcił głową. Mam nadzieję że nie będzie chciał się przejechać pomyślał wesoło i delikatnie pociągnął go za bluzkę, po czym zarżał wesoło. I przybrał wyraz jakby uśmiechniętego.

Aaron

Kiedy pokręcił łbem Aaron cofnął się o krok. - Nie? Co nie? - nie rozumiał o co chodzi Mickey. - Co mnie ciągniesz? Coś chcesz? - stał przed nim lekko ogłupiały.

Mickey · Gość

Zarżał wesoło i zrobił dwa kroki w tył Na szęście mam wysokie mieszkanie pomyślał. Zrobił jeszzce krok do tyłu upewniając sę że od Aarona dzeli go dość spory kawałek i stanął dęba rżąc wesoło. Chciał go twochę nastraszyć, po chwili stanął normalnie i zbliżył się do mężczyzny obserwując go niemal czarnymi, pieknymi oczyma.

Aaron

Wysunął przed siebie dłoń - Dobra. Rozumiem. - cofnął się o krok i usiadł na fotelu wpatrując się ciągle w Mickey'go. - Wyglądasz wspaniale. I w ludzkiej postaci i w ... - nie dokończył bo nie wiedział za bardzo jak. Czuł że serce wali mu dość mocnym zdecydowanym rytmem. Ucisk w głowe wzmógł się.

Mickey · Gość

Zarżał radośnie i wziął w pysk cichy, przemienił się i szybko ubrał.
- ... Postaci konia - dokończył za niego z uśmiechem.
- dziękuję za komplement, większośc ludzi mnie uwielbia - powiedział i pokazał mu język. Poprzysuwał meble i usiadł na fotelu.
- jak się podoba ? - spytał wesoło. Takie przemiany dostarczały mu radości.

Aaron

- Większość ludzi? - zamrugał dwa razy a oczy zrobiły mu się wielkie jak spodki - Większośc ludzi?! Co przez to rozumiesz? - zdjął krawat i rozpiął pierwszy guzik koszuli. Zrobilo mu się nagle gorąco.

Mickey · Gość

Zaśmiał sie wesoło.
- co sugerujesz? - spytał rozbawiony jego zachowaniem
- spokojnie to żart - powiedział wesoło i uśmiechnął się.
- wiem że Ci się podobam a zwłaszcza jako koń ale nie musisz sie rozbierać - dodał ze śmiechem było mu wesoło.

Aaron

- O tak... - to napewno uśmiechnął się trochę krzywo, chwycił teczkę i zaczął się nią wachlować chrzakając cicho. - Jesteś w moim typie naprawdę - wydukał a po chwili wybuchnął śmiechem - Ty umiesz zamienić się w konia!

Mickey · Gość

Uśmiechnął sie szeroko co komicznie wygladało.
- umiem - powiedział wesoło
- a co przeszkadza ci to ? - mrugnał do niego i wybuchł śmiechem.

Aaron

Pokręcił głową z przyzwyczajenia ale odpowiadając mu przeczył sam sobie - Przeszkadza.... - wzruszył ramionami bo ciężko było mu uwierzyć w to co widział - To znaczy nie... - zaczął się plątać - Bo to... dziwne jest. - zakończył jakimś konkretnym stwierdzeniem.

Mickey · Gość

Przekręcił delikatnie głowe gdy mówił.
- Tak.. Trochę dziwne, ale fajne - powiedział wesoło. Lubił to robic
- ale nie licz na przejażdżkę. Nie lubię byc na dole - powiedział wesoło i wybuchł głośmym śmiechem.

Aaron

- Na przejażdzkę? - zawołał zaskoczony ale po chwili opanował się - Nie nie... Napewno nie... - wachlował się ciąge, coraz intensywniej - Fajne? To długo juz tak masz? - wpatrywał się w mężczyznę z rosnącą ciekawością.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się.
- Ma tak po ojcu - odparł spokojnie i obserwował jego reakcję.
- To podobno jest po przodkach - powiedział wesoło
- pierwszy raz zmieniłem się w wieku bodajrze 15 lat - dodał wesoło

Aaron

- To dlaczego ja tak nie umiem? - zadał pytanie które go najbardziej nurtowało od momentu kiedy tylko zobaczył jak Mickey się potrafił zmienić. Przecież to nie jest normalne. A może faktycznie coś było w tych mufinkach? Zerknął na ciastka z niepokojem

Mickey · Gość

Spojrzał na niego.
- Nie wiem, ale z tego co mi mówiono to po prostu zależy od przodków, pododbno sa tez ludzie któży z mieniają się w inne zwierzęta- powiedział zastanawiając się.
- z tego co wiem jest ich niewielu - dodał spokojnie i popatrzył na Aarona.

Aaron

Zdał sobie sprawę że miał otwartą buzię więc czym prędzej ją zamknął - Ooo acha... - opanował się i popatrzył na mężczznę ze spokojnem - Tak, genetyczne. To chyba dość ciekawe, co?

Mickey · Gość

Uśmiechnął się.
- czy ja wiem, jak się zmieniasz to jest fajnie. Ale są też po części złe rzeczy na przykład odziedzicza się niektóre jakby to ująć ... Zachowania tego zwierzaka - powiedizał spokojnie i obserwował go. Zjadł kolejne ciastko i uśmiechnął się

Aaron

- Przecież zachowywałeś się dość... - zastanawiał się jak to najlepiej ująć - normalnie. - Odłożył teczkę bo powrócił do stanu normalności. Zaczął bawić się krawatem wpatrując się w jego wzór.

Mickey · Gość

Uśmiechnął się.
- Nauczyłem się to opanowywać. Dobrze że mnei nie widziałeś jak na przykład nei zmieniam się dwa lub trzy tygodnie - powiedział wesoło.
- normalnie zachowuję się wtedy jakbym miał ADHD czy coś -dodał i zaśmiał się.