Kuchnia

Jason Craig

Wszedł za nią do kuchni i jak to już miał w zwyczaju usiadł na blacie, które o dziwo nie załamało się pod nim.No i siedział tak i patrzył jak ona krząta się przy kuchni-Powiem jeszcze raz:Całkiem przytulne mieszkanko-uśmiechnął się zalotnie.Zawsze mówił to co myślał, lecz też czasami takie jego mówienie nie wróżyło nic dobrego.Cóż, taki już był i trzeba się z tym pogodzić...

Nina

Nina tylko uśmiechnęła się do niego, rzucając mu prosto w twarz ścierką.
- Nie jesz, ale na coś możesz się przydać! - podała mu mokrą miskę.
- Wytrzyj mi to dokładnie, proszę - podała mu ją, po czym wróciła, do krojenia owoców.
- Słuchaj... może to zabrzmi głupio, ale... wyskoczylibyśmy gdzieś razem? Nie wiem, do kina, galerii handlowej? - zapytała, czując jak zaczyna się rumienić.

Jason Craig

Jednym szybkim ruchem złapał szmatkę i zaczął wycierać miskę.-Ho, popatrz, czy ty aby nie chcesz mnie na randkę zaprosić?-szybko wytarł miskę i zeskoczył z blatu.Podszedł do niej i dał jej wytartą do sucha.-Oczywiście, że tak, z tobą zawsze....-zamruczał jej do ucha

Nina

- Nigdy na randce nie byłam, wiec nie wiem czy to tak można nazwać. Z resztą... dziwnie się czuję... - starała się uśmiechnąć. - Nie mniej byłoby fajnie, tak sobie myślę... - mówiła nieśmiało i nieskładnie.
- Przepraszam - pokręciła głowa. - Jestem beznadziejna jeśli chodzi o kontakty z rówieśnikami. W sensie, z chłopakami, może tak będzie odpowiednio. Widzisz? Plącze mi się język - zasmiała się.

Jason Craig

Zaśmiał się razem z nią i potargał delikatnie jej włosy-Właśnie t jest w tobie takie urocze.-uśmiechnął się do niej czule i tym razem to on, o dziwo zmieszany, pogładził swoje blond włosy.Może to dziwne, żeby wampiry kiedykolwiek się zmieszały w jakieś sytuacji, ale Jason miał tak chyba od urodzenia.

Nina

- Raczej zawsze byłam w sobie zamknięta, albo nie umiałam złapać kontaktu z innymi. Typowy odludek, bujający w obłokach - wyjaśniła. - Dzięki, że traktujesz mnie serio. Niektórzy w takiej sytuacji zwyczajnie zaczęliby się ze mnie śmiać - cmoknęła go w policzek, po czym wróciła do swojej sałatki.
- No to tak... jakie filmy lubisz? Gatunek, tytuły? - zapytała, co jakiś czas na niego zerkając.

Jason Craig

-Szczerze?Nie byłem w kinie od jakiś 20 lat-powiedział i powrócił na swoje stanowisko na blacie-A po za tym, jeśli chodzi o odludki, to ja zawsze taki byłem, wolałem robić wszystko sam. lub z kimś zaufanym.Nie lubię prac w grupach-odparł i tak ją teraz uważniej obserwował.

Nina

- Ale na pewno coś widziałeś - nie dawała za wygraną. Podniosła do góry łyżkę w tryumfalnym geście. - Coś musisz lubić. Jak nie konkretny obraz to chociaż gatunek - gdy zadzwoniła jej komórka przerwała, odbierajac połaczenie.

Jason Craig

Gdy ona odbierała połączenie, Jason w mgnieniu oka pognał do salonu.Po chwili wrócił przebrany w białe spodnie 3/4 z czarnym paskiem i białą rozpiętą koszulę.Jego blada karnacja idealnie zlewała się z jego strojem.Wyglądał teraz jak marmurowy posąg, który wyszedł spod dłuta Michała Anioła-No dobra...-westchnął-Lubię filmy fantastyczne....

Nina

Kiedy Jason wrócił, Nina uśmiechnęła się na jego widok. Cóż, podobało jej się jak wyglądał.
Uniosła kciuk do góry.
Kiedy usłyszała o tym, że lubi fantastykę, rozpromieniła się.
- Ja też! Najwięcej się dzieje i w ogóle... Najbardziej lubię klimaty legend, z lasami, mieczami, bohaterami, ale i filmy w typie Gwiezdnych Wojen są fajne. Ale te o nowe o zagładach są beznadziejne - powiedziała, dłonią zakrywając mikrofon, by jej rozmówczyni nie słyszała co mówi.

Jason Craig

-Nie no, my to jednak mamy coś wspólnego-uśmiechnął się.Nie zapiął koszuli.Tak wyglądał bardziej sexy.Wskoczył lekko na b;at i z tego punktu obserwacyjnego przyglądał się jej-Wiesz, cały czas myślę, że za chwilę uciekniesz ode mnie z krzykiem, że ja niby taki straszny jestem...

Nina

- Twoje niedoczekanie - wywróciła oczami, jednak nie przestała się uśmiechać.
- Ja nie ucieknę, przyzwyczaj się do tej myśli - podeszła bliżej do niego. - Nie boję się ciebie. Od kilku lat spotykam się z wampirami, miałam gorsze i lepsze chwile i nie zmienię swojego zdania. Chcę tu zostać, z tobą!

Jason Craig

-O, popatrz, czuję się dziwnie wyróżniony-uśmiechnął się i opuszkiem palca dotknął jej nosa-Czy mam rozumieć, że jestem jakiś niezwykły?-zamruczał, chcąc wymusić z niej prawdę.Jeśli nie powie, w ostateczności użyje zwoich zdolności, bo on nie lubi, jak ktoś nie mówi do niego wprost.

Nina

- Jesteś bardzo niezwykły - pocałowała go delikatnie.
- I znowu się rozmarzyłam. Przepadłam przy tobie - roześmiała się. - Za bardzo się rozumiemy chyba. I tak, jesteś w moim typie - przyznała w końcu.
Nagle przerwał jej dzwonek do drzwi. Poszła otworzyć, ale wcześniej znowu dała mu buziaka w policzek.

/Wejście