Pokój Carlise'a.

Carlisle

Juz tysiące pomysłów na raz w głowie.
-Dziewczynę sprowadziliście do domu?- ciezkie westchnięcie.

Jasper Hale

Jasper spojrzał pytajaco na Carlise'a - Jak to sprowadzilismy? Przeciez to był chyba pomysł Alice i chyba Edwarda o ile dobrze pamietam..
- Wiesz Carlise, nie wiem czy to był taki dobry pomysł by ja tutaj sprowadzać...ale skoro taka decyzja zapadła to ja juz nic nie mogłem powiedziec

Jasper Hale

Po chwili zwrócił sie do matki
- Esme ma prosbę czy mogę z Toba chwilę porozmawiać na osobnosci? - rzucił spojrzenie w strone Carlise'a.

Carlisle

Przytulił Esme i pocałował ja w policzek.
-Ja idę ustawić dzieci po kątach.- uśmiechnął sie do Jaspera nieadekwatnie do swoich słów.
-Jak coś palniesz to udusze...- powiedział na ucho Jasperowi.

//salon

Esme

Esme usmiechnela sie delikatnie do Carla a potem troskliwie i nieco zaniepokojona do Jazza - jasne.. mozemy tu porozmawiac? -

Jasper Hale

- Nie martw sie Carlise'a - rzucił pospiesznie do wychodzacego mężczyzny
Dziękuję Esme.. - usmiechnał sie ciepło.
Juz po chwili jego twarz spowazniała a usmiech znikł z twarzy.
Usiadł koło Esme i patzrac jej w oczy spytał prawie szeptem.
- Powiedz mi ale tak szczerze czy myslisz ze Alice jest ze mna szczesliwa?

Esme

- a dlaczego uwazasz ze nie jest hm? - usmiechnela sie spokojnie uwaznie patrzac mu w oczy by wiedzial ze caly czas go slucha i sie przejmuje.

Jasper Hale

Jasper spuscił głowe w dół i zaczisnął pięść.
- Nie wiem, ale jakos tak czuję jak cos sie zmienia - zdobył sie na mowe...Niby wszystko jest ok i wiem ze mnie kocha i ja ja tylko, ze ...- wział głeboki oddech zanim dokonczył.
- Zastanawiam sie czy jestemw stanie sie nia tak opiekowac jak powinienem. Boje sie o nia o nas, szczegolnie w takich okolicznosciach...znowu urwał i spojrzał na kobiete.
- Prosze - szepnał - nie pytaj mnie o te okolicznosci. Mam spory zamęt teraz i musze to wszystko sobie uporzadkowac.
- A jakby tego było mało to jeszcze nieodpowiedzialnośc Edwarda - rzekł ze smutkiem w głosie

Jasper Hale

Jasper uprzytomnił sobie jedną sprawę która musi załatwic. Popatrzył na Esme. Na jej dobrą madrą i kochana twarz. Pocałował delikatnie jej policzek po czym rzekł.
- Musze już iść Esme Zastanów sie nad tym co powiedziałem.., prosze - cochutko doadał - innym razem dokonczymy nasza rozmowe. Wyszedł z pokoju zostawiając Esme.

/w salonie

Esme

Esme zasmucila sie troche ze Jazz ma takie watpliwosci. Wiedziala dobrze ze Jazz jest silnym wampirem i przez chwile nie rozumiala dlaczego w ogole ma takie dylematy. Jej zdolnosc empatii natomiast zaraz sie obudzila.. sama miala wiele watpliwosci w swoim zyciu.. i moze czasami za dlugo myslala ale wierzyla ze Jasper da sobie rade.
Gdy ja zostawil sama Esme zgasila lampke i rozlozyla sie na kanapie.
Gapiac sie w punkt na scianie zaczela myslec o tej sytuacji.. zaczela zastanwiac sie jak mu pomoc.

Carlisle

//salon
Wszedł po cichu do ciemnego pokoju. Był przekonany, że Esme śpi. Wziął koc i ją przykrył delikatnie.

Esme

- dziekuje - szepnela dalej rozmyslajac. Odgarnela ladne loki z policzka i spojrzala na Carla - wszystko wporzadku na dole? -

Carlisle

-Tak. Dzieci się rozmnożyły chyba.- uśmeichnął się szeroko.
-O czym myślisz leżąc tak w ciemności, co?

Esme

- ciemnosc mnie relaksuje.. - zlapala go za dlon - rozmawialam z Jasperem...ma pewien problem ale niestety nie dokonczylismy bo musial gdzies isc.. a teraz mysle co mu powiedziec -

Carlisle

-Posprzeczali się lekko. Oboje się martwią o siebie i tyle.- pochylił sie nad nią.
-Poradzą sobie, naprawdę. Oboje do mnei przyszli z tym samym pytaniem, więc jest dobrze.

Esme

- sama nie wiem... - westchnela i dalej sie martwila patrzac gdzies w bok - posprzeczali sie? - dopiero po chwili doszly do niej jego slowa.

Carlisle

-Oboje się o siebie martwią.- pokiwał głową.
-Dadzą sobei radę, uwierz mi na słowo.

Esme

- no ale skoro przychodza do nas z tym... wlasciwie to normalne... nie nie.. trzeba cos na to poradzic - przezywala - ..moze oboje powinnismy z nimi porozmawiac? ..opowiedziec o naszych problemach zeby zrozumieli ze to jest calkiem normalne.. i ze nie ma co sie martwic... - zastanowila sie - napewno nie ma o co sie martwic.. -

Carlisle

-Kochanie, oni sa dorosli. Naprawde...- pocałował ją w policzek.
-Ale jak chcesz to mogę umierać, żebyś mi poświecia tyle uwagi ile im.

Esme

Esme skarcila go nieco wzrokiem ale zaraz sie ladnie usmiechnela - chyba nie chcesz powiedziec ze czujesz sie samotny co?? - przejechala dlonia po jego policzku.

Carlisle

-Może trochę...- złapał ją za rekę. Pocałował wewnętrzną stronę jej dłoni.

Esme

- troche? - zasmiala sie cicho i nawet przez moment zapomniala o problemach. Przy Carlu czula sie bezpieczna..wlasciwie to dzieki niemu potrafila sie jeszcze pozbierac emocjonalnie.. a dzieciaki.. byly dla niej tym bardziej wszystkim.
Usmiechnela sie delikatnie kacikami ust i tak jakos spokojnie i cieplo jak to tylko ona potrafila.

Carlisle

-No tak troszkę.- powiedział cicho.
-Ale zawsze można to jakoś nadrobić.

Esme

- tak? ...na przyklad?? - usmiechnela sie szerzej i patrzyla na niego zaciekawiona.

Carlisle

-Pomyślmy...- zastanowił się cicho i przybliżył do niej. Spojrzał w ciemności w oczy i delikatnie pocałował.
-O to juz trochę zmniejszyło fakt mojego opuszczenia.

Esme

Esme zasmiala sie cicho i zaraz odwzajemnila jego pocalunek - a teraz?? -

Carlisle

-Coraz lepiej Ci idzie.- zaśmiał się.

Jasper Hale

Zatrzymał sie przed drzwiami. Zapukał trzy razy i czekał na zgode wejscia.
- To ja Jasper..musze z Toba porozmawiac

Jasper Hale

- Ech chyba, sa zajeci...
Nagle usłyszał pukanie do drzwi. Szybko zbiegł na dół.

/teren przed domem

Esme

- ktos pukal? - zmarszczyla brwi odrazu i spojrzala uwaznie w oczy Carla.

Carlisle

-Ja nic nie słyszałem. No patrz nawet jeżeli ktoś pukał, to jakie te dzieci wychowane...- westchnął.

Esme

- no chyba na to akurat nie mamy co narzekac... - zasmiala sie cicho i cmoknela go w usta.

Carlisle

-Taaa...- tak se pomyślał jak by tu wspomnieć o Annie, ale na razie nie znalazł dobrego sposobu.

Edward

/p.Edwarda

Chłopak zapukał do drzwi.
-Carlisle! Czekam na Ciebie w kuchni... To pilne...

/kuchnia

Carlisle

-Cholera.- westchnął bardziej niż sie zdenerwował.
-Ogarnę ich i wrócę. Obiecuję.- pocałował ją jeszcze raz i polazł.

/kuchnia

Esme

Esme sobie westchnela. Troszke sie zaniepokoila i juz chciala wstac i zobaczyc co dzieje sie w kuchni, ale... nagle o dziwo poczula sie blogo i sennie wiec.. znowu zasnela.

Alice Cullen

/ z salonu

- Stuk Puk - Alice zapukała cicho do pokoju. Nasłuchiwała chwilkę. Prawdę mówiąc nie bardzo chciała znaleźć Carlise'a w tej chwili. Chciała mu oszczędzić szoku jeszcze przez moment. Postała chwilę pod jego drzwiami i zeszła z powrotem do salonu

//salon